CHAPTER 30: CRUSH I slept with a heavy heart and now, I'm suffering more because of morning sickness. I can't wait to give birth! Ayaw ko nang maranasan 'to ng paulit-ulit! Nagpupunas ako ng luha ko nang buksan ang pinto ng kwarto. Sobrang tahimik ng paligid. Pero nakita ko si Blake na nag-aahin ng pagkain sa dining table. Kaagad na tumunog ang tiyan ko dahil fried chicken iyon at maraming gravy! "Do you still want chicken, Dahlia?" tanong nito at kinuha ang upuan para pa-upuin ako. "Yeah," maikling sagot ko at uminom ng tubig na nakahanda na rin. I don't know where he slept last night. Sa couch kaya na nandito sa maliit na living room ko? "Eat now. I'll just—" sagot niya pero pinutol ko kaagad siya. "Pwedeng mag-tagalog ka?" hiling ko dahil nairita ako bigla sa boses niya. Aaminin ko, masama pa rin ang loob ko sa kanya. But I wanna slap myself for acting this weird! Nakakairita talaga siya! Ang sakit sa tenga! Sobrang arte ng dating sa akin. Napaawang ang labi niya. "Okay..
CHPATER 31: DECADE Mas lumawak ang ngiti niya na parang natutuwa siya sa reaksyon ko. Inilagay pa niya ang hintuturong daliri sa tapat ilong at labi niya. "Shh, 'wag mo po akong ituturo, ah? Baka mahanap nila ako," aniya sa maliit na boses na parang kahit isang dekada ang lumipas ay naalala niya pa rin iyon. Akala ko si Blaze iyon! So it was him all along? Bakit kasi magkamukha sila kahit magkaiba ang mommy nila? "Nakakainis ka!" reklamo sa kanya at hinampas ang dibdib niya dahil pakiramdam ko ay naiiyak ako. "Why, baby?" nag-aalalang tanong niya habang may ngiting sumisilip sa labi niya. "Uwi na tayo!" iritado pa rin na sagot ko at nagmartsa palabas ng Mall. "We haven't eaten yet. Sorry na, love? Anong nakakainis sa akin, hmm?" paglalambing niya at inagaaw sa akin ang teddy bear. Sobrang dami niyang bitbit pero niyakap niya pa iyon at itinagilid niya ang mukha niyang natakpan ng stuff toy. Hindi ko na napigilang mapangiti. He's so cute! Bigla ay gusto ko siyang kagatin! "Uwi
CHAPTER 32: JEALOUS "You love pink that much, baby?" nakangiting tanong ni Blake nang karamihan sa mga dress, hair accesories, at mini bags na binili ko ay kulay pink. I smiled and nooded my head while we're waiting for the cashier to process everything I bought. "Yup! Anong shade ng pink?" tanong ko pa sa kanya bago yumakap sa braso niya. "Pastel!" mabilis at mayabang pang sagot niya kaya mahina akong humagikgik. Hinampas ko pa siya nang mabilis siyang humalik sa pisngi ko. "Sorry, I can't help to kiss you, baby. You're being adorable!" puri niya at muling humalik sa akin pero sa kabila naman. "Stop! What if someone will see us and take a picture? Baka mag-viral na naman tayo. Ang pogi mo pa naman!" reklamo ko at inayos ang buhok niya. Mas humahaba na iyon pero hindi niya pa pinapagupitan. It made him hotter anyway. He looks more manly so I'm fine with it. Ngumiti lang siya at humawak sa bewang ko. I feel excited while we're packing our luggages. One week kami roon sa US at Sum
CHAPTER 33: DESERVE"This is Dahlia Silvestre, by the way. She's my date," pagpapakilala sa akin ni Blaze kaya pinilit ko ang sariling makipagbeso kay Amber.She's taller than me and she's wearing a white fitted dress without a slit and gold minimalist accessories. Her hair is also in bun. She's giving a clean girl vibe! She's so cool! I love her style!"Nice to meet you, Dahlia!" She gave me a friendly smile. "You looks pretty familiar!" dagdag pa niya."Nice to meet you too," nahihiyang sagot ko at muling tinignan si Blake dahil sa kanya bumaling si Amber."Your girlfriend is modest!" Humalakhak pa siya. Nilapitan ako ni Blake at kaagad na hinawakan ang kamay ko kaya kahit papaano ay naging komportable ako kahit pakiramdam ko ay nalulula ako sa accent ni Amber. Hinarap niya kami ni Blake at ngumiti siya. "You two looks great together! What's stopping you to ask her to be your girlfriend, Blake?" bulgar na tanong niya kaya nanlaki ang mga mata ko. "Your reaction looks cute! I know
CHAPTER 34: PLAN "Blake!" Kaagad akong lumakad ng mabilis para salubungin siya nang marinig ko ang pagtunog ng doorbell sa Suite namin. Sumilip pa ako sa peephole para makumpirhang siya iyon at napangiti nang bumukas ang pinto. "I missed you!" halos sabay naming sabi sa isa't-isa. It feels so lonely while I am staying here alone. Masakit kasi ang ulo ko kaya hindi na ako nakasama kay Blake sa trabaho. Pero kalaunan ay naging ayos din ang pakiramdam ko. I started my webiner training with the head of Digital Marketing department of Smith Multinational Company based in the Manila, Philippines. Mas lalo ko tuloy na-miss ang Pilipinas. Maganda rito pero malungkot kasi tahimik. Mas nararamdaman kong mag-isa ako. Yumakap siya sa bewang ko bago masuyong inangat ang mukha ko para sa isang halik. The shallow kiss he started became deep as I responded. Ipinikit ko ang mga mata ko at dinama iyon habang nakakapit sa batok niya. I felt a tear fell on my cheek while kissing him with the same i
CHAPTER 35: TREATH "Janna, is it true?" sa kaibigan ko na muna ako nagtanong. I've been missing a lot! Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari kay Valentine! "Girl, bakit ka umiiyak? Sinong nagpa-iyak sa 'yo?!" nag-aalalang tanong niya habang kausap ko siya via phone call. "Si Velentine—" akmang itatanong ko pa lang kung alam ba niya 'yong nangyari sa kanya pero tumili siya. "Gaga ka! Anong si Valentine?! Patay na siya! Sheesh! Kinakalibutan tuloy ako!" malakas na sigaw niya kaya nailayo ko ang phone sa tenga ko. My lips parted in shock and it make me more worried about myself and my baby! "Totoo ba talaga? Si Blaze ang nagsabi sa akin." "Oo, girl! Sobrang nakaka-shock! Pero bakit kasama mo si Blaze? My god, girl! Layuan mo 'yan! May chismis na Smith ang may gawa no'n kay Valentine! Sobrang galit na galit 'yong pamilya niya sa mga Smith!" mahaba at madramang paliwanag ni Janna dahilan para manghina ako. I don't know what to do! Nasa comfort room ako ng Rest
CHAPTER 36: LILAC Oh God, please save us! Napahawak ako sa tiyan ko nang tumigas at kumirot iyon matapos kong makaamoy ng nasusunog. Dali-dali kong kinuha ang comforter ng kama at binasa iyon ng tubig mula sa bathroom. Isiniksik ko iyon sa ilalim ng pinto at muling nagbasa ng kumot para ibalot sa sarili. I let the water flow freely on both shower and sink. Bahala na kung bumaha iyon! I need to survive! Binuksan ko ang bintana ko at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang mga taong nagsisitakbuhan palabas. "Help! Please! Tulong!" sigaw ko. Mas lalo akong nataranta nang makarinig ng pagsabog sa kung saan at napaupo ako dahil sa takot. Niyakap ko ang sarili ko at napatingin sa phone nang tumunog iyon. Ate Myrna is calling... Kaagad ko iyong sinagot. "Hija, nasaan ka?!" halata ang pag-aalala at takot sa boses niya. "Sa kwarto ko po!" malakas na sagot ko dahil sa takot nang maramdamang mas umiinit ang paligid ko at nawawalan na ako ng hangin dahil sa kapal ng usok. Tinakpan ko n
CHAPTER 37: STRONG "Bayad na po ang bills ng pasyente, ma'am." Umurong ang luha ko sa kakahagulgol dahil namo-mroblema ako kung saan kukuha ng ipangbabayad. Giving birth through cesarean section is more expensive than a normal delivery. Hindi rin sapat ang ipon namin nina Ate Myrna at Rafael. I need to withdraw my money from the bank! That is my only resort to pay for my hospital bills and future expenses. Pero ano itong sinasabi ng nurse sa amin ngayon? "Sino ang nagbayad?" kuryosong tanong ni Rafael habang nakakunot ang noo. Lumapit naman si Ate Myrna. "Totoo ba ang sinasabi mo, nars?" hindi makapaniwalang tanong nito habang hawak ang kamay nito. That is my reaction too! I looked at my sleeping daughter on my arms. "Could it be your daddy, Lilac?" mahinang tanong ko. Napalunok ako ng mariin at umiling. No, paano niya naman nalaman na nandito kami? "Hindi ko po alam, ma'am. Pero bayad na no'ng pumunta ako sa Cashier. Heto po ang resibo," paliwanag nito at may inabot na papel