CHAPTER 02

CHAPTER 02: SURPRISE

"Girl, I'll go na! I'll leave you two. Baka maging kambal pa 'yan!" biro ni Janna matapos akong tulungan sa pagdekora ng kwarto namin. Our maids also helped in preparation. Pero niyaya ko talaga si Janna kasi may background siya sa pagiging event organizer.

And as what I've expected, everything looks perfect. Our dim room looks so romantic. There are combinations of red and gold ballons, anniversary banner, fairy lights that shines our polaroid pictures together, sweet scented candles, red roses and of course a box that has my gift which is an Audemars Piguet wristwatch that I purchased abroad for an 80,000 dollar.

Pricey but it's his money anyway. He gave me a black card and I used it everyday. Pero pinipili ko naman kung saan ko gagastusin ang pera niya. Hindi sa walang kabuluhan.

"I can't wait..." bulong ko habang malawak ang ngiti at muling pinagmasdan ang kabuuan ng kwarto bago ako lumabas para salubungin si Blaze.

"Ma'am, nandyan na po si Sir Blaze," balita sa akin ng isang kasambahay kaya bumilis ang tibok ng puso ko.

Sinalubong ko siya ng ngiti nang makalabas siya sa bago niyang kotse na kulay itim. Halatang bago iyon dahil sobrang kintab at ngayon ko lang iyon nakita. Marami siyang koleksyon na kotse pero nakakagulat talaga kapag may bago siyang bili. Paniguradong latest edition iyon.

Pinanood ko siyang lumapit. Ang gwapo taga niya sa business suit. Ang linis niyang tignan. May suitcase din siyang dala.

"Blaze! I missed you!" bati ko siya sa kanya nang makalapit siya at akmang yayakapin siya nang manliit ang mga mata niya.

Napalunok ako dahil sa tapang ng itsura niya. Uh-oh! Bad mood yata siya?

"Let's talk inside," malamig na utos niya at nilampasan ako.

Napanguso ako at kinalma ang sarili. Kailangan ko ng tamang timing para ipakita ang surpresa ko sa kanya.

"I have something to tell you," seryosong aniya at umupo sa couch. Ipinatong niya ang suitcase sa salaming center table.

Tumabi ako sa kanya at ngumiti. "Ako rin!" sagot ko at unti-unting nawala ang ngiti nang hindi niya ako pansinin.

Cold pa rin siya? Kailan kaya siya magiging sweet ulit? Miss ko na 'yong sweet side niya!

May inilabas siyang envelope sa suitcase. "Sign these," utos niya at ibinagsak ang sign pen sa harap ko.

Napakurap ako dahil sa inasal niya at kinuha ang papel. "Para saan 'to?" mahinahong tanong ko sa kanya.

"Let's have a divorce. I'm breaking up with you," matalim na sagot niya dahilan para manigas ako at tila nabingi sa sinabi.

"Blaze..." ang pagtawag sa kanya ang tanging nagawa ko lalo na nang tumayo siya. "Blaze, hindi naman 'to seryoso, 'di ba?" umaasang tanong ko pero imbes na sumagot ay nagdire-diretso siyang umakyat na tila hindi ako narinig.

Kumirot ang dibdib ko. He's always like this. Dapat ay sanay na ako na palagi niya akong iniignora pero ang sakit pa rin!

"Blaze!" sigaw ko para tawagin siya at napahikbi nang hindi niya talaga ako pinansin.

"Clean this fucking mess in my room!" sigaw niya mula sa pangalawang palapag. Isang iglap pa ay nag-unahan na ang mga kasambahay sa pag-akyat papunta sa kwarto namin.

Is he talking about my surprise? Did he just call it mess? I spent days if planning and hours of decorating for that effin' mess he is saying!

Napahilot ako ng sentido dahil sumakit din iyon. Imbes na puntahan siya ay binasa ko ang divorce paper na ibinigay niya. It's real. May pirma na rin siya roon pati na ng attorney. Great! Kailan pa niya pinagawa ito? I have no idea what pushed him to file a divorce!

Nilukot ko iyon bago nagmartsa paakyat sa kwarto namin. Wala siyang dahilan para hiwalayan ako! I've been a good wife. I always cook for him, clean to our room, be sweet to him by making surprises, I respect his decisions and patiently wait for him when he's away, understand him when he's not in the mood and just ignoring me all day tapos ganito? The audacity!

"Blaze, let's talk," mariing utos ko sa kanya nang mapuntahan siya sa sarili niyang opisina rito sa bahay.

Diretso ang titig niya sa laptop at hindi man lang ako binalingan. "Bakit ka nag-file ng divorce? I've always been faithful to you! I love you..." huminto ako nang manginig ang boses ko.

"And I don't!" bulyaw niya at tumayo sabay hinampas ang laptop pasarado dahilan para halos mapatalon ako dahil sa gulat.

Nalaglag ang panga ko nang maglakad siya at binangga pa ang braso ko nang palabas siya.

Nag-ipon ako ng lakas para hawakan ang braso niya para pigilan siya. "Bakit? Ano bang nagawa kong mali?" mahinang tanong ko sa kanya at niyakap siya mula sa likuran nang tumigil siya sa paglalakad.

Humikbi ako at iginilid ang ulo mula sa likuran niya. "Blaze, 'wag mo namang gawin sa 'kin 'to, please? I'm..." Humikbi ako kaya napatigil.

Pero bago ko pa masabi sa kanyang buntis ako ay marahas niyang kinalas ang magkabilang braso kong nakayakap sa kanya. "Blaze!" isinigaw ko ang pangalan niya at humagulgol sa pait nang lumabas siya at hindi na ako nilingon ulit.

Humikbi ako nang mapa-upo sa carpet dahil sa panghihina. I've love him since I was 10. He's my childhood crush. Palagi kong pinaramdam sa kanya na gusto ko siya. Pero bakit hindi niya magawang suklian 'yon? Bakit hindi niya ako magawang mahalin?

Hindi ko alam kung ilang oras akong umiyak doon sa Opisina niya. Halos hindi na ako makahinga dahil sa kakahikbi at mahapdi na ang mga mata ko dahil natutuyo na iyon kasi ubos na ang luha ko.

Napahawak ako sa dibdib at kinontrol ang paghinga. Pababa na ako para uminom ng tubig pero napatingin ako sa pinto ng kwarto namin ni Blaze nang maabutang sumarado iyon.

Nalinis na ba nila ang kwarto namin kaya nando'n na siya?

Kusang gumalaw ang mga paa ko para pumunta roon. Dahan dahan kong pinihit ang doorknob at awtomatiko akong naestatwa nang marinig ang pamilyar na boses at mga ungol.

"Ohhh Blaze!"

Napakurap ako at nalaglag ang panga nang makumpirma kung sino ang pamilyar na babaeng kasama ni Blaze sa kama namin.

"Hindi ka talaga nakakasawa, Valentine."

Kinilabutan ako at kaagad na isinarado ang pinto. Mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba at pagkabigla. Nanginginig din ang kamay ko habang nakahawak sa railings ng hagdanan pababa.

How could he do that to me?

Napaupo ako sa dulong bahagi ng hagdan at napayakap sa sariling hita. Kailan pa nila ginagawa 'yon?! I know Valentine, she's one of my friends. At alam ko ring naging sila dati noong high school kami. Pero matagal na 'yon! Bakit sila na ulit? Kailan pa nila ako niloloko?

Para na akong mababaliw dahil sa sakit ng ulo ko sa dami ng tanong sa isip ko. I want to confront them but not now that they are having fun while fucking each other on Blaze and I's bedroom! Right, how could Blaze fuck her in our room? Nandito ako, ako na asawa niya! Technically, hindi pa kami naghihiwalay dahil hindi ako pumapayag at hindi ko pa pinipirmahan ang divorce paper namin.

I gritted my teeth and my hand turns into a fist in realization. So, Blaze doesn't really love me?! Fuck him!

Tumayo ako at naoasabunot sa sariling buhok. "Ahhhh!" Napatili ako dahil sa sobrang galit at inis.

I'm blind! I'm blindly in love with him for a decade now! Lahat ay ginawa ko para kahit papaano ay magustuhan niya ako at mahalin pabalik.

Pero anong ginawa niya? Hindi naman siya nagbago! He never love me.

I wipe off my tears with force and signed the remaining copies of the divorce paper that I failed to rip a while ago. Maybe fate stopped me from ruining these copies to finally end our marriage.

Our contracted marriage.