Chapter 29.1

LJ's POV

"Can't you be more gente?ㅡahhh!" he groaned as I pour alcohol on his fresh wounds. "Damn you, Cleverio!"

"I thought your wounds on your face hurts when you're talking?" tanong ko, pagbabalewala sa pagmumura niya.

Tinanong ko kasi siya kanina kung paano siya nanalo at ang sabi lang niya, ginamit niya ang taekwando skill niya kaya napatumba 'yong kalaban. Sabagay, malaki ang katawan ng kalaban niya kaya madali lang mapatumba.

"Cause it hurts... fuck!" he groaned in pain again and glared at me as I cleaned him, roughly.

Nang tumahimik siya ay nagpatuloy ako sa paglinis ng dugo sa likuran niya, iyon kasi ang lubhang nasugatan. "By the way, Scarlet called a while ago," pagkikwento ko para wakasan ang katahimikan.

"What did she say?" walang emosyong saad niya.

"About you... leaving."

"Can you call her again?"

Inilapag ko ang medical scissors na may bulak bago tumayo para kunin ang bandage. "Bakit hindi ikaw? Kita mong ginagamot kita."

"My arms feels so weak, I cant."

Bumu