"WHAT the hell?!" Inis na bulalas ni Cameron nang makita ang mga mahalagang dokumentong hinahanap sa itaas ng mesa, dahil doon doon niya naalalang nilagay pero nakita niya ang mga ito sa drawer at may mantsa pa ng kape. "Charity..." Gigil niyang bigkas sa pangalan ng babae. Kinuha niya ang mga papel at mabilis ang mga paa na bumaba sa lanai kung saan naroon si Charity at si Calista. Naglalaro ang dalawa, habang sinasabayan na rin ng pagmemeryenda. "What's this?" Madilim ang anyong tanong ni Cameron kay Charity. Natigilan ang dalawa sa paglalaro at napatitig ang mga ito sa kanila. "I'm asking you, what's this?" "Papers, isn't it obvious?" pilosopong sagot ni Charity sa lalaki. Lalong tila kumulo ang dugo niya sa sagot nito. Hindi ba nito alam na mahalaga ang mga papel na iyon at binasa nto ng kape. "What I mean is, anong ginawa mo sa mga documents ko?" Tataas sana ang boses niya pero nakatingin sa kaniya si Calista kaya pinigilan niya ang sarili na
KINABUKASAN, wala pa rin nagawa si Charity kung hindi sumama kay Cameron papunta kay Senior Silvestre. "Mommy, mabait ba si grandpa?" Inosenteng tanong ni Calista. Sinabi niya kasi rito na pupunta sila sa lolo niya at pumayag naman ito. Napangiwi siya sa tanong ng anak pero hindi niya ipinahalata, binigyan niya ito ng pilit na ngiti at sinagot ng, "Oo naman anak, sobrang bait." Pagkatapos niyang sabihin ang huling tinuran ay pasimple siyang napaismid. Bagay na nakita ni Cameron dahil kanina pa pala siya nito tinitignan. "What? Bakit ganyan ka makatingin? Totoo naman, hindi ba? Sobrang bait ng papa mo," aniya kay Cameron. Binigyan siya ng klase ng tingin ni Cameron na 'Namumuro ka na, humanda ka lang.' Kaya natahimik siya. Medyo malakas ang loob niya na bara-barahin si Cameron nitong mga nakaraang araw dahil hindi siya nito pinapatulan at iyon ang bagay na hindi niya maintindihan. "Sir Cameron, mukhang may problema po," imporma ni Servant Kim ka
NAIILANG si Charity habang nililinisan niya ang sugat ni Cameron, paano ba naman ay kanina pa siya nito matamang pinagmamasdan. "Don't look at me that way, baka gusto mong dikdikin ko ulit ang sugat mo?" Masungit niyang turan sa lalaki na tinaasan lamang siya ng kilay. "Puwede bang sa susunod ang sakyan naman natin ay 'yung alam mong safe kami ni Calista? Muntik na kaming mamatay kanina," reklamo niya sa lalaki. "Yeah. That's my big mistake, ang doon kayo isakay knowing na mas maraming kalaban sa paligid ang gusto akong pabagsakin. But they always failed." "Pasalamat ka na lang na hindi ka napuruhan," aniya habang binabendahan na ang braso nito. "Oh, hayan na. Feel better?" Aniya matapos bendahan ang braso ni Cameron. Tumayo na siya at niligpit ang mga ginamit. Tahimik lang si Cameron habang pinagmamasdan ang bawat galaw niya, bagay na lubos na ikinaiilang ni Charity. "How's Calista?" "She's okay now. Natutulog na nga," ani Charity
"STEFANO..." salubong ni Charity sa binata nang makita niya itong naghihintay sa kaniya sa labas ng hospital. Ilang araw din niyang hindi nakikita ito at sa tingin niya ay medyo pumayat ito. "Pauwi ka na ba?" Usisa ni Stefano sa kaniya nang tuluyan siyang makalapit sa kinatatayuan nito. "Oo, bakit narito ka?" Balik tanong naman niya. "Gusto sana kitang iinvite mag-dinner, since matagal na tayong hindi nakakapasyal," anito na nakangiti. Napangiti rin siya dahil namiss niya ang gala nilang laging ginagawa noon. "Sure. Sakto namiss ko na rin ang mga treat mo," biro niya. Hindi niya ipinahahalata kay Stefano na alam na niyang gusto siya nito. Hindi na rin niya dapat ishare rito kung paano niya nalaman 'yon. Ayaw niyang magkaroon ng ilangan sa pagitan nila. "No problem, bibilhin ko kahit anong gusto mo," sabi naman nito na natatawa. Inakbayan siya ni Stefano. Kung dati ay wala sa kaniya iyon at tila normal lang nilang ginagawa, ngayon ay
"SAAN ka galing?" Pinakatitigan ni Charity si Cameron at sabay pinagkrus niya ang kamay sa kaniyang harapan. "Bakit ka nagtatanong kung saan ako galing?" Nakataas ang kilay na saad ni Charity sa kaharap. "Just answer my question," matigas na turan ni Cameron. Tumawa ng pagak si Charity. "Kasama ko ang fiance ko, bakit?" Ayaw sanang sabihin ni Charity ang bagay na iyon, pero gusto niyang makita ang magiging reaction ni Cameron. "That Stefano guy?" Naglakad si Cameron palapit sa kaniya pero tumigil din nang nasa kalahati na. "Sino pa nga ba? Teka, bakit ka ba nagtatanong? Samantalang ako hindi naman ako nagtatanong kapag umaalis at dumarating ka," ani Charity na sadyang matabil talaga ang dila sa tuwinv lasing. Natahimik si Cameron at nanatiling nakamasid lang sa babaeng nasa harapan niya. "Atsaka pwede bang humingi ng request? Pakisabi sa Shabi na iyon ay huwag siyang parang ahas kung makapalupot, lalo na kapag nasa paligid lang si C
"ANONG ginagawa mo sa sarili mo?! Anong nangyari?" Bulalas ni Charity nang makita ang kaibigang si Milet na nag-ooverdose ng gamot. Hindi kasi ito sumasagot sa mga tawag at text niya kaya naisipan niyang puntahan at isinama nga niya si Stefano na pumayag naman. Dinaluhan niya ang kaibigan na umiiyak at niyakap ito. Hindi niya alam na malaki ang problema nito dahil hindi naman ito nagsasabi. Napakamasayahin ng kaibigan niya at higit sa kanilang dalawa, ito ang pinaka strong. "Iniwan na niya ako, Charity. Hindi ko kaya," anito habang umiiyak. Hindi niya alam kung sino ang tinutukoy nito. Basta niyakap na lamang niya ang kaibigan at ipinararamdam na naroon siya at handa siyang makinig at tulungan ito. Tahimik lang na nagmamasid si Stefano at siguro ay hindi nito alam kung ano ang dapat gawin kaya tahimik lamang. Mahigit isang oras bago kumalma si Millet at nagkwento ng sama ng loob nito. May boyfriend pala ito ng dalawang taon at plano na nilang magpaka
"MOMMY, is this grandpa's house?" Usisa ni Calista na katulad niya ay umiikot ang paningin sa kabuuan ng mansion na kinaroroonan nila. Nakaupo silang dalawa sa isang settee sa living room, si Servant Kim ay naiwan sa labas "Yes, baby," aniya at nginitian ang anak. Nalukot ang mukha ni Calista, for a moment she saw herself in her at hindi niya maiwasang mapangiti. "But, mom. It's so dark here and quiet. It's like Im into a horror house," komento ni Calista sa mansion. Pinigilan ni Charity ang sarili na matawa sa observation ng anak sa mansion. Halos kaunti lang kasi ang mga ilaw na bukas, may mga antigong kasangkapan at mga painting na tila napaka dark ng mga pinoportray. Sobrang tahimik ng paligid na akala mo ay walang nakatira. Idagdag pang napakalaki nun na mas lalo mong ramdam na mag-isa ka, ibang klase talaga ang taste ni Senior Silvestre. Patay at matamlay ang paligid na hindi niya nanaising tumira roon. Pinigilan din niya ang sariling sabi
NAGULAT pa si Charity nang biglang may tumama sa mukha niya habang nagccellphone siya sa may living room nang gabing iyon, hindi naman masakit iyon pero ikinagulat niya. Nakita niyang mga tela iyon na kulay itim na may halong puti bandang leeg at manggas. Pag-angat ng mukha niya ay si Cameron ang mabungaran niya. Walang kangiti-ngiti, matiim ang titig sa kaniya at blanko ang mukha. Pero ganoon pa man, hindi maitatanggi ni Charity na napakagwapo talaga ni Cameron. At teka kailan pa pala dumating ito? Wala siyang kaalam-alam. "Ano 'to? Bakit mo tinapon sa mukha ko?" Angil niya sa lalaki. "Those are your uniforms." He smirked. Nagsalubong ang kilay ni Charity. Teka, anong uniform? "Uniform? Para saan? Wala akong natatandaan na kailangan ko ng uniform," aniya na medyo nabubuhay na ang inis sa kaniya. "You need to wear those uniform when you're here in my house. No buts." Tinignan niya ng masama ang lalaki at kinalkal ang mga tela at nakita niyang tatlong
SWITZERLAND. "YOU look great, wifey..." May kislap ng paghanga sa mga mata ni Cameron nang sabihin ang mga salitang 'yon sa kaniyang asawa na si Charity. Nasa harapan niya si Charity habang nakasuot ng pulang nighties na umabot lamang sa taas ng tuhod at kitang-kita ang bilugin at mapuputing hita ng babae na biglang nagpainit sa kaniyang pakiramdam. Kahapon pa niya tinitiis ang sarili na huwag angkinin pagkatapos ng kasal ang asawa at gusto nilang gawin iyon sa Switzerland. At ngayong nasa ibang bansa na sila, sa wakas ay magkakaroon na rin ng hanganan ang pagtitiis niya. "Regalo sa akin ni Gab," ani Charity na nahihiya pa. Lumawak ang ngiti ni Cameron, natutuwa siya kay Charity sa tuwing namumula ang mukha nito kapag nahihiya, hindi kailanman nawala ang kainosentehan ng asawa kahit may anak na sila. Para pa rin itong laging sasabak sa unang pagniniig dahil sa hiya. "Come here, Charity. Show me what you've got under that nighties..." Seryoso pero r
ISLA SILVESTRE... NGAYONG araw ang kasal nina Cameron at Charity, sa Isla Silvestre nila ginawa ang beach wedding at choice nilang dalawa iyon. Para kay Charity paraiso pa rin ang Isla Silvestre. Naroon ang halos mahahalagang tao sa buhay nilang dalawa. Habang naglalakad sa gitna si Charity at masaya niyang tinitignan ang mga taong naroon. Sina Madam Ada, Senior Silvestre, Stefano, Kier, Gab, Milet, Sharlot, Ms Salve ang anak nilang si Calista, sina Dra. Lesley at pamilya nito, at ang ibang mga malalapit na kamag-anak at business partner ng mga Silvestre. Sayang nga lang at wala roon si Servant Kim... Pumailanlang ang awiting ON THIS DAY habang naglalakad siya at nagtama ang mga mata nila ni Cameron na napakagwapo sa suot na white tuxedo. Hindi siya makapaniwala na ikakasal na siya sa lalaking naghihintay sa kaniya sa altar. Sa dinami-dami ng pagsubok na pinagdaanan nila, still, sila pa rin pala sa huli. Iba talaga maglaro ang tadhana. Papaikutin ka muna
NANG sabihin ng doctor na ligtas na sa panganib si Charity, pero kailangan pa rin obserbahan sa mga susunod na araw. Agarang pinuntahan ito ni Cameron sa private room nito. Mahimbing ang tulog ng babae, nilapitan niya ito at isang ngiti ang sumilay sa labi ni Cameron. She's safe now. Umupo siya sa gilid ng kama at hinawakan ito sa kamay. "He heard my prayers, our prayers for you..." marahan niyang sambit. Ang takot na naramdaman niya nang malagay sa peligro ang buhay ni Charity ay walang katumbas. Doon lang niya narealized kung gaano niya ito kamahal. Hindi niya nalaman na ganoong kalaki na pala ang espasyo sa puso niya ang naokupa ng babae, ganoon na rin pala kalaki ang pagmamahal ang naibigay na niya sa babae. He can risk everything for her. Even his life. Niyakap niya si Charity sa paraang hindi ito masasaktan lalo na ang sugat nito. Isinubsob ang mukha sa gilid ng leeg nito at sinamyo ang natural na amoy ng babae. Nanatili siya ng ilan
PAGKARINIG ni Charity sa sinabi ni Cameron na tumakbo na siya ay ginawa naman niya. Kahit nakatali pa ang mga kamay niya ay hindi niya alintana iyon, tumakbo siya. Alam niyang susunod si Cameron sa kaniya at kumukuha lang ito ng tiyempo. Ngunit hindi pa man siya nakakalayo ay nakarinig siya ng isang putok ng baril. Napatigil siya at nilingon si Cameron sa pag-aakalang binaril ito ng mga kalaban. Kita niyang nakatingin ang lahat sa kaniya at doon lang niya naramdaman ang biglang kirot sa kaniyang balikat malapit sa puso. Dahan-dahan siyang tumingin sa sarili and she saw a blood on her shirt. God! Siya ba ang binaril?! "Charity!" Sigaw ni Cameron ngunit hindi na niya iyon napagtuunan ng pansin dahil ang pansin niya ay sa kumikirot na bahagi ng kaniyang katawan na naghatid sa kaniya ng kakaibang kaba. God! Dito na ba sila mamamatay ni Cameron?***** PINAPUTUKAN ni Cameron ang tauhan ni Pilat na bumaril kay Charity. Nakawala sa pagkakasakal niya si Pilat
"CAMERON..." mahina at garalgal na bigkas ni Charity sa pangalan ng lalaki nang makita ang sasakyan nito na tumigil sa hindi kalayuan kung saan siya nakatayo. Gaya ng inaasahan niya, mag-isa ito, bagay na ikinatakot niya lalo. Nang mga sandaling 'yon ay ipinabahala na ni Charity ang lahat sa panginoon. "Nice, nandiyan na si lover boy mo," anang babaeng nasa likuran niya at ang may hawak sa kamay niyang nakatali sa likod. "Napakatanga, ano? Talagang pumunta ng mag-isa, mukhang patay na patay sa'yo at ililigtas ka talaga. Pero sad to say, dito kayong dalawa mamatay." Hindi kumibo si Charity pero sa kaloob-looban niya ay kumukulo na ang dugo niya sa mga masasamang taong dumukot sa kaniya. "Lakad!" Sabi ng babae at bahagya siyang itinulak. Nasa unahan nila ang boss ng mga 'to at ang apat na lalaki. Dahil hindi niya alam ang pangalan ng boss ng mga 'to, 'pilat' na lang ang itatawag niya rito. Ang ibang tauhan nito ay nakatago pa sa mga madidilim na pa
KUYOM ang mga kamao ni Cameron habang pinapanood ang cctv footage kung saan makikita ang pagdukot kay Charity. Habang tumatakbo ang bawat minuto ay mas lalong lumalaki ang kaba at takot niya sa puwedeng mangyari kay Charity. Pero kahit paano ay nakahinga siya ng maluwag dahil may lead naman sila kahit paano at anumang sandali ay matutunton na ng mga magagaling niyang tauhan ang pinagdalhan kay Charity. Sinisigurado niyang hindi niya mapapatawad ang sinumang gumawa ng pagdukot sa babae.. pagbabayarin niya ang mga 'to ng malaki. Napakislot siya nang makitang may tumatawag sa cellphone ni Charity na unknown number. May kutob na siya. Inutusan niya ang tauhan niya na itrack ang location ng sinumang tumatawag na 'yon. "Hello," pirming bungad niya sa tumatawag. "Mr. Silvestre," bungad ng lalaki sa kabilang linya. Mas lalong naikuyom ni Cameron ang mga kamao nang nang marinig ang tinig ng isang lalaki sa kabilang linya. "May nais sana akong iparinig sa'yo," muling s
MALAMIG na tubig na sumaboy sa mukha ni Charity ang gumising sa kaniya. Halos hinabol pa niya ang kaniyang paghinga dahil sa tila pagkalunod. Habang nahihirapan pang himulat ang mga mata ay ramdam niyang nakaupo siya sa isang silya at nakatali ang dalawang kamay sa likod, pati ang paa niya ay ramdam niyang mahigpit na nakatali. Kinain ng takot ang buong sistema niya. "Gising na!" Boses ng isang babae. Sa nanlalabong paningin ay tumingin siya sa kaniyang harapan at nakita ang isang babae na nakatunghay sa kaniya, may tatlong lalaki itong kasama na nakatunghay at nakangisi rin sa kaniya. Pilit niyang binalikan sa ala-ala kung bakit naroon siya sa ganoong sitwasyon. Ang huling natatandaan niya ay lumapit ang babaeng nasa harapan niya sa kaniya noon sa resort. Sa pag-aakalang katiwala o nagtatrabaho ito sa mga Silvestre gaya ng sinabi nito ay inentertain niya ito. Ang sabi nito ay may malaking regalo itong ipapakita sa likod ng sasakyan, regalo para kay Calista na galing daw
"NASAAN si Charity?" Tanong ni Cameron kay Gab nang hindi mahagilap ng kaniyang mga mata ang babae. "Hindi ba't ikaw ang kasama niya magmula kanina?" Kunot noong sagot naman ni Gab. "Yah. Pero nagpaalam siya kanina na may titignan lang siya. Calista is looking for her, inaantok na ang bata," aniya sa kapatid. It's almost 12 midnight at inaantok na si Calista kaya hinahanap na niya si Charity para makapagpahinga na sila. May mga ibang bisita pa na nagkakasiyahan at nag-iinuman pero mangilan-ngilan na lamang ang mga 'yon. "Hindi ko naman siya nakita. Maybe we're too busy kaya hindi ko na napansin, wait, itatanong ko siya kina Dra. Lesley," ani Gab na umalis saglit. Halos thirty minutes na niya itong hinahanap at imposibleng hindi niya ito makita lalo na at kakaunti na lamang ang mga bisita. Medyo nakainom si Charity pero hindi ganoon karami ang naiinom nito at nasa katinuan pa. Ayaw man niya ay unti-unting may bumabangong kaba sa dibdib ni Cameron. H
PAGBALIK nila sa hardin at dala ang mga kape ay hindi nila nakita si Senior Silvestre at Madam Ada. Lumapit sila kina Milet at Stefano at nagtanong kung nasaan ang mga ito. Nginuso ng dalawa ang isang bahagi ng hardin na malayo kung nasaan sila ngayon. Pagkalapag nila sa kape ay tinungo nila ni Cameron ang bahaging iyon at natanaw nilang tila seryosong nag-uusap ang dalawa. "I think we have no business here," aniya kay Cameron. "Yah. I think so," sagot naman ni Cameron at inakbayan siya nito at tahimik na bumalik at nakipag-umpukan kina Gab. "Mukhang magkakaroon pa tayo ng kapatid, ah?" Natatawang biro ni Gab kay Cameron nang makaupo sila malapit dito. Abala ito sa pakikipaglaro kay Calista. Titang ina talaga ang peg nito. "Shut up. Nakakakilabot ang sinabi mo," masungit na sabi naman ni Cameron sa kapatid na tanging malakas na halakhak ang naging tugon. "Ay, oo nga pala. Lumpo na rin si dad. Hindi na kakayanin," patuloy pa nito na ikinat