Chapter 2

Damon's Obsessions

Chapter 2

Titig na titig talaga ako sa mukha ni kuya Mon tila parang artista ang nasa harapan ko ngayon, grabe ang pinagbago ni kuya halatang malabo maaabot ng tulad ko lamang na walang kaya.

" Alam mo ba kuya Mon, hinabol kita nung umalis kayo dito iaabot ko sana iyang letter kaso nga lang nahuli ako, sumigaw ako kaso di nyo siguro narinig. Kaya ayun nadapa pa ako noon." pilit ko binabalikan ang nakaraan kung anong nangyari sakin noon.

" Ganon ba L-lian pasensya kana kay kuya Mon mo at least nandito na ako at nagbalik.. by the way anong balita sayo, hindi ko na rin kasi maalala ang ilan. " tanong nito sakin.

Nagtataka naman ako na paanong hindi? Ang sabi pa nya sa akin noon ay hindi nya makakalimutan ang tungkol sa akin, sabagay matagal kami nagkahiwalay malamang nakalimutan nya na ang ilan.

" Hmmm… alam mo pa ba yung puno? Kung saan madalas tayo maglaro noon? Wait tara puntahan natin." pag aya ko sa kanya. Ngunit makikita mo na nag aalangan ng lakad si kuya Mon.

"Bakit? May problema ba? Huwag nyo pong sabihin na nakalimutan nyo na kung saan iyon?" tanong ko muli kay kuya Mon.

I guess i'm right hindi na nya maalala kung saan. Kaya naman hatak-hatak ko ang kamay nito patungo doon.

Nang makarating kami doon ay muling nagbalik noon ang mga memories namin dito, kung gaano kami kasaya noon habang naglalaro.

"N-napaka ganda parin ng puno na ito.." mahinang sabi nito sa akin.

"Nakoo kuya Mon kung naalala mo noon sa sobrang confidence mo umakyat sa puno na yan, nakalimutan mo ata na paano ang pag baba sa puno na ito." sunod-sunod na pag kwento ko sa kanya.

Tila hindi ata nasiyahan si kuya Mon na pinaalala ko pa iyon sa kanya. Kaya naman medyo natahimik ako dahil feeling ko ako lang ang interesado sa pag balik ng dating ginagawa namin.

"Ohhh.. sorry Lian hindi ko kasi maaalala at pilit ko binabalikan pasensiya kana.." pag hingi nito ng paumanhin sa akin.

Nagbago na si kuya Mon, noon interesado ito kapag ng kuwento ako sa kanya pero ngayon parang ako nalang ang interesado sa pag kwento sa kanya.

"O-okay lang ano kaba kuya Mon, malamang tagal mo nawala pati nga pangako mo nakalimutan mo e buti at nakabalik ka pa dito.." sagot ko dito, oo mararamdaman nya na im so disappointed from him.

Syempre nga naman umasa ako na tutuparin nya iyon at babalik sya dito. Pero wala nangyari na ang mahalaga ay nakabalik na si kuya Mon.

" So, anong balita sa parents mo? Nagkahiwalay ba sila? Ay im so sorry kung nakaka offend sorry talaga.." mali na magtanong ako ng ganong tanong kaya naman humingi ako ng paumanhin sa kanya.

"S-sila mama ba at papa? Ahmm.. okay naman sila nagsimula kami ng panibagong buhay.. buti at naayos pa namin ang family namin.

Hindi ko alam bakit pakiramdam ko bawat pagsasalita ni kuya Mon ay parang nagaalangan sya sa mga bibigkasin nya sakin. Na parang hindi sya sigurado.

" Wait.. I remember na you always call your parents mom and dad noon, nagbago naba? Sabagay people's change nga naman tagal na non.. " im starting feeling awkward dahil feel ko hindi na sya si kuya Mon.

Oo physical parang sya parin pero the way he talked to me? A little bit suspicious about him. Parang ibang kuya Mon ang nasa harapan ko.

" Lian.. do you have a boyfriend right now?" biglaang tanong ni Kuya Mon sa'kin. Gulat na napaharap ako sa kanya dahil he suddenly asks me if i'm still single right now.

"Ah.. ehh.. oo nbsb hanggang ngayon kuya Mon i'm still waiting for the right guy.. " mahinang sabi ko sa kanya.

" Do I make you feel uncomfortable asking that kind of question? Im sorry Lian.. " tango lamang ang aking sagot.

Kung alam mo lang kuya Mon kahit 10 years old lang ako noon ng umalis kayo ay gusto ko sabihin na crush kita pero alam ko sister and brother lang ang tingin mo mayroon tayo noon.

" Tutal tinanong mo na rin ako about my status, and how about you kuya Mon may wife kana ba or girlfriend" kinakabahan ko na tanong sa kanya, kabado sa kanyang isasagot.

Kulang nalang ay lumuhod ako at sabihin nyang he's still single too.

" M-me? Y-yes I am still.. " sagot nya tila nawala ang tinik sa aking lalamunan ng sabihin nya na he's still single pa.

Inaya ako ni kuya Mon na lumabas muna upang makabawi daw sya sa akin. Inantay ko muna sya na kunin ang kotse nya nahihiya pa nga ako at ganito lang ang suot ko, maayos naman pero para akong alalay lang nya.

Nasa malapit lang pala naka park ang kotse nyang pula na alam ko na itsura palang ay kahit magtrabaho ako ng ilang taon ay di ko afford.

Akala ko sya lang magisa ng makita ko na may kausap ito ang kanyang driver pala iyon, na curious ako kaya lumapit ako.

Tila seryoso kasi ito ng kausapin nya ang driver na parang may inutos ito na dapat sundin ng mabuti.

" May problema ba kuya Mon?" tanong ko sa kanya. Nagulat pa ito dahil ako na ang lunapit sa gawin nya.

" Andyan kana pala.. sana inantay mo nalang ako naglakad kapa tuloy.. " sabi nito sa akin habang ang mga mata ay naglilikot na parang kinabahan sya bigla sa pagsulpot ko.

May kakaiba talaga sa kilos ni kuya Mon, ba't parang kinakabahan sya kapag nasa paligid nya ako gayong komportable naman ito sa'kin noon.

Inalalayan ako nito na makasakay sa kotse nahihiya panga ako dahil may driver kaming kasama.

" Kuya Mon.. nahihiya ako huwag naman sa mahal na lugar tayo kumain kasi tignan mo naman suot ko mukha lang akong alalay dito." sabi ko dito.

My gosh mukhang desido na dalhin nya talaga ako sa mamahalin na lugar.

" No, dont worry Lian maganda ka kaya huwag ka mahiya okay? Tsaka babawi ako sayo.." sabi nito sa akin habang hawak ang mga kamay ko.

Nailang ako kaya dahan-dahan ko na inalis ang kamay ko, ngumiti ako ng maliit dahil feeling ko kasi ang liit ko na sa kanya compared noon na puro laro lang kami at walang estado ng buhay ang involved.

Nang makarating kami ay halos lalong mangliit ako dahil di pa ako nakakarating sa ganitong lugar. Siguro kung makakarating ako baka taga hugas ako ng plato dito.

" Tara atras tayo kuya Mon nakakahiya talaga e.. tsaka wala akong ambag nakakahiya naman sayo 100 nga lang pera ko oh.." sabay pakita ko ng pera ko sa aking wallet na lumang-luma na.

Mahinang natawa si kuya Mon kasi natataranta na ako, baka kasi mamaya singilin nya ako kahit sabihin nyang treat nya ngayon.

Hinawakan ni kuya Mon ang aking kamay papasok sa loob. Mukhang kilala si kuya Mon dahil ang ilan ay binabati sya.

Kung kilala sya dito malamang ay matagal na nakabalik si kuya Mon dito sa lugar. Pero kasi ang labo talaga eh..

" Huy.. Kaiser!! May kasama ka atang alalay ngayon? Pero infairness ang ganda nya ah.." naka ngiting bati nito kay kuya Mon.

Kaiser pala pangalan nya ngayon ko lang nalaman. Paano naging Mon ang nickname nya kung kaiser?

" Bro.. tigilan mo nga nakakahiya ka sa kasama and stop calling her alalay okay.." sabi nito at hinatak saglit ang lalaki at kinausap.

Naiwan ako saglit at naka yuko lamang dahil sa hiya na nararamdaman ko, sabi na e mukha akong alalay dito.

"I'm so sorry Lian, he didn't mean na tawagin ka na alalay.. sorry talaga." paulit-ulit na paghingi nito ng paumanhin.

Umupo na kami sa aming mesa mukhang sa vip section pa kami naka pwesto ni Kuya Mon kaya medyo naglilikot ang mga mata ko sa hiya at the same ay namamangha ako.

" Antayin nalang natin ang foods nag pa reserve naman na ako kanina habang papunta palang tayo." Kwento nito.

Hanggang ngayon ay curious ako na bakit Mon ang nickname nya gayong malayo sa kaiser na pangalan.

"Kuya Mon? May I ask you? Paanong naging Mon ang nickname mo e kaiser pala pangalan mo?" curious na tanong ko sa kanya.

Hindi agad nakasagot si kuya Mon kaya medyo kinabahan ako sa part na iyon.

" Ahh.. may family used to call me Mon lalo na ang mga cousins ko.. kahit nga ako ay nagtataka bakit Mon? Eh malayo naman sa name ko diba" he laughed at me and feeling ko may itinatago talaga sya sa akin.

Huwag naman sana kuya Mon na tama ang nasa isip ko. Grabe ang tiwala ko sayo mula pagkabata natin.

Nang dimating na ang foods namin ay hindi pa ako marunong gumamit ng ibang utensils na nasa harapan ko.

Tinuruan nya ako kung paano ang tamang way ng pag gamit kaya naman napaka saya ko.

Nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng aming foods ng mag ring ang phone ni kuya Mon. Noong una ay hindi nya pinapansin hanggang sa nag ring uli ang phone nya.

Nakita ko sa screen ng phone nya na ang name ng caller ay Damon. Parang in short ng Mon pero baka coincidence lang siguro or friend nya iyon.

Pwede nga naman yun malayo ang nickname sa name mo. Tumayo ito at nagpaalam sa akin na sasagutin lamang ang call.

Matagal bago nakabalik si kuya Mon. Kaya naman ako ay malapit na maubos ang kinakain.

Nang matapos na sya ay nanghihinayang naman ako na hindi ubos ang food nya. Sayang pwede ko pa iyon ibigay kila mama at papa.

" Kuya Mon.. pwede ba take out dito? Sayang yung food iuwi ko sana para kila mama at papa." mahinang bulong ko sa kanya.

Tumango ito at tinawag ang waiter may ibinulong pa ito. Saglit lang kami nag antay para ibalot iyon nagulat pa ako na ang daming binigay sa amin.

" Bakit ang dami naman ata nito kuya Mon?" nagtatakang tanong ko kay kuya Mon.

"Pinasadya ko talaga na magdagdag sila para naman marami din makain mga parents mo. Huwag mo na isipin yun okay.." sagot nya sa akin.

Yung ugali nya noon na mapagbigay ay hindi pa rin nagbago.

Nang naihatid nya ako sa aming maliit na bahay ay nahiya pa ako dahil di ko na inaya baka kasi makalat ngayon ang bahay.

Nagpaalam na din sya kasi may lakad pa raw sya mamaya. Kaya naman bago ito umalis ay lumapit ako at niyakap ng mahigpit.

Author's note.

Hello.. enjoy reading guys i hope magustuhan nyo and add to your library na this, follow me for more updates guys…

Baddie_Cutie8