หนี้สวาท_11 : มันใหญ่โตมากค่ะ 18+

“รีบเก็บของสิ! ชักช้าเดี๋ยวจะไม่ทันการ!” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยเร่ง

“ฉันก็รีบอยู่! มีแค่สองมือเนี่ย จะให้เร็วกว่านี้ทีหลังก็บอกเป็นเดือนสิ! ให้ตายเถอะ! นึกว่าขายไปแล้วเรื่องจะจบ!”

สองสามีภรรยารีบเก็บข้าวเก็บของ เมื่อได้รับจดหมายปริศนาส่งตรงถึงหน้าบ้าน แต่ต่อให้ปริศนาแค่ไหน มันก็ปริศนาแค่ตรงที่จ่าหน้าซองไม่ได้เขียนอะไรกำกับไว้เท่านั้นแหละ แต่พอเปิดอ่านจดหมายด้านใน แทบไม่ต้องเดาให้เสียเวลา!

“ขายให้ใครไม่ขาย ดันขายให้คุณเรียว!”

“แต่ก็ได้เงินดีไม่ใช่หรือไง หรือจะให้เอายัยเวลไปขายกับ ไอ้คันศรคมหด นั่น? ราคาตกแถมใช้หนี้ไม่หมดอีกต่างหาก!” ชายคนเดิมพูดย้ำ

“แล้วที่เป็นอยู่ตอนนี้มันดียังไง? ในจดหมายบอกว่าให้เข้าไปหาภายในสามวันถ้าไม่อย่างนั้นจะบุกถึงที่!”

“ก็ถึงบอกว่าให้รีบเก็บของนี่ไง จะได้หนีกันซะตั้งแต่วันนี้เลย!”

ปากเถียง แต่มือก็รีบคว้าของยัดใส่กระเป๋าแทบไม่สนว่าสิ่งที่หยิบใส่ไปเป็นอะไรบ้าง

“คิดว่าไงอะ เขาไม่เอามันเหรอ? หรือว่ายัยเวลไปสร้างเรื่องอะไรที่”

“หัวอ่อนแบบนั้นจะไปสร้างเรื่องอะไรให้พวกนั้นได้? ต้องเกิดอะไรสักอย่างขึ้นแน่ๆ”

“…เกิดอะไรสักอย่าง?” เมื่ออีกคนหยุดเก็บของ

“อย่าเพิ่งสนอะไร