Landi nitong si Ace ba. HAHAHA!
BLYTHE JULIANNA... "Fvck! My head!" nakangiwi na reklamo n'ya ng sumigid ang sakit sa kan'yang ulo. Umiikot din ang kan'yang tingin kaya nanatili muna s'yang nakapikit. "You were drunk last night," nagulat s'ya ng marinig ang isang boses na nagsalita. Pinakiramdaman n'ya ang kan'yang sarili dahil baka kung ang sariling utak n'ya na naman ang kan'yang kalaban ngunit may naaamoy s'ya na pamilyar na amoy sa paligid kaya nasiguro n'ya na hindi sarili n'ya ang kan'yang kalaban. "Who are you? Konsensya, ikaw ba yan?" mahinang tanong n'ya ngunit agad ding napangiwi ng maramdaman na may pumitik sa kan'yang noo. "Silly! Get up and take a shower. Nagluto ako ng sopas para mawala ang hang-over mo," sagot ng boses na ikinabalikwas n'ya ng bangon. "L-Luke," nauutal na sambit n'ya sa pangalan ng lalaki ng makita ito sa loob ng silid. Nakita n'yang umigting ang panga ng lalaki at biglang dumilim ang mukha ngunit hindi naman nakakatakot kaya nagtataka s'ya kung bakit parang galit ito. "Fvck!" ma
BLYTHE JULIANNA (ACE)... "Let's eat dahil alam ko na nagugutom ka na," maya-maya ay aya sa kan'ya ni Luke na parang wala lang. Hinawakan s'ya nito sa kamay at hinila patungo sa dining. Wala na s'yang nagawa kundi ang magpaubaya at magpahila sa lalaki. Pumasok sila sa isang pinto at nagulat s'ya ng bumungad sa kan'ya ang napakaganda at eleganteng dining room. "Kaninong bahay to?" hindi napigilan na tanong n'ya sa lalaki ng alalayan s'ya nito na makaupo. Napapansin n'ya na napaka gentleman ni Luke sa kan'ya maliban na lang noong unang kita nilang dalawa. "Sa kaibigan ko. Pinahiram n'ya sa akin," sagot ng lalaki na ikinataas ng kan'yang kilay. "Pinahiram? Ang bait naman ng kaibigan mo, Muller. Buong bahay ang pinahiram sayo and this is not just a house, this is a fvcking mansion. Wala bang ibang tao dito?" "Nope! Tayong dalawa lang ang nandito kaya magagawa natin ang kahit na anong gusto natin. Hmmmmm," pilyong sagot ni Luke sa kan'ya na ikinalunok n'ya ng laway ng palihim. "Pagka
BLYTHE JULIANNA (ACE)...Nakahinga s'ya ng maluwag ng sa wakas ay natapos nila ang pagkain. Dahil sa sobrang hiya kay Luke ay huli n'ya na napansin na masarap lahat ang niluto ng lalaki para sa kan'ya.Unti-unti s'yang humanga sa katangian na mayroon si Luke. Hindi lamang ito magaling na mekaniko kundi magaling at masarap ding magluto. Bonus na lang talaga ang kagwapohan nito at ang ganda ng katawan.Kaya kahit sinong babae ay hindi malabong mahulog agad kay Luke dahil full package na kumbaga ang binata."Ako na ang maglilinis dito. Doon mo na lang ako hintayin sa sala," taboy nito sa kan'ya at isa-isang niligpit ang mga plato at kubyertos na ginamit nila.Hindi n'ya sinunod si Luke bagkus ay tumayo s'ya at tinulongan itong maglipit.Hindi naman s'ya pinigilan ni Luke kahit ng dalhin n'ya sa lababo ang mga plato at sinimulan ng hugasan.Ngunit maya-maya pa ay sumunod sa kan'ya si Luke at tumayo sa kan'yang tabi. Hindi din ito nagpatalo at kumuha din ng sponge at tinulongan s'ya sa pag
BLYTHE JULIANNA (ACE)...Magaan ang kan'yang pakiramdam habang nasa harapan ng kan'yang computer. Ngayong araw ay sa kan'yang misyon s'ya naka focus ngunit himala na parang wala lang sa kan'ya ang kan'yang trabaho.Dati-rati kapag tungkol sa trabaho n'ya sa SIA ay pakiramdam n'ya ay palagi s'yang gigil ngunit ngayon ay wala s'yang nararamdaman na ganon, bagkus at parang ginaganahan pa s'ya habang nagtatrabaho.Paano ba naman kasi at palaging sumasagi sa isip n'ya ang gwapong mukha ni Luke at hindi n'ya maiiwasan ang mapangiti."Para kang sinapian ng demonyong malandi, mareng Acey," napaigtad s'ya ng biglang magsalita si Pickles mula sa kan'yang likuran. Hindi n'ya man lang napansin na nakapasok na pala ang kaibigan n'ya sa loob.Nilingon n'ya ito at naabutan n'yang nakataas ang kilay nito habang naka krus sa dibdib ang dalawang braso at mariin na nakatingin sa kan'ya. Inirapan n'ya ang kaibigan at ibinalik ang atensyon pabalik sa kan'yang computer.Para kang kabote na bigla na lang su
BLYTHE JULIANNA... "Tantanan mo nga ako, Pickles. Limang oras ka ng nambubuwesit sa akin," napipikon na singhal n'ya sa kaibigan dahil hapon na ay panay pa rin ang tanong nito sa kan'ya. "Sagutin mo na kasi ang tanong ko," ungot pa nito. "Wala nga, kaya pwede ba— patahimikin mo na ako, Pickles," inis na sabi n'ya kaibigan. Ngunit imbes na tantanan s'ya nito ay mas kinulit pa s'ya ng kinulit. May pa sundot-sundot pa ito sa kan'yang tagiliran at panay naman ang kan'yang ilag. "Stop! Fvck! Para kang bata!" namumula ang mukha na sigaw n'ya dahil napipikon na s'ya sa ginagawa nito. "Asus! Kunyari ay galit para tantanan! Huwag ako, mareng Acey dahil kilala kitang hayop ka. Ayaw mong umamin, pwes ako ang gagawa ng paraan na malaman ang totoo," nakataas ang kilay na sabi ng kaibigan sa kan'ya bago s'ya tinalikuran. Nakaramdam lang s'ya ng kapayapaan ng mawala si Pickles sa harapan n'ya. Talagang hindi ito titigil hangga't hindi s'ya nito nagalit. Kaya palaging nauubos ang kanilang pasen
BLYTHE JULIANNA (ACE)... "This place is nice! How did you know about this place?" tanong n'ya kay Luke habang inilibot ang tingin sa paligid. Maganda ang ambiance ng restaurant na pinagdalhan sa kan'ya ni Luke at nagugustohan n'ya ang lugar. "I know the owner," nakangiti na sagot ng lalaki sa kan'ya. Tumaas ng bahagya ang kan'yang kilay ng marinig ang sinabi ng lalaki. "Marami kang kilala na mga big time, huh!" s'ya rito. Natigil sa pagbabasa ng menu si Luke at nag-angat ng tingin sa kan'ya. "Mostly ay mga client namin sa La Car's. You know La Car's at alam mo din naman siguro na halos ng mga client ng La Car's ay mga mayayaman at isa ka na do'n, hindi ba?" "I'm not rich, Muller—," "Just rich and humble,"awat nito sa gusto n'yang sabihin. "Nope! Hindi ako mayaman at walang-wala ako kumpara sa mga kliyente n'yong mayayaman," pagkaila n'ya. Ibinaba nito ang menu book na hawak at mariin s'yang pinakatitigan sa mukha. Hindi naman s'ya nag-iwas ng tingin at matapang na sinal
BLYTHE JULIANNA (ACE)...Magana s'yang kumain at hindi s'ya sigurado kung dahil sa pagkain na inorder ni Luke o dahil kasama n'ya ang lalaki na kumain.Ngayon n'ya lang napagtanto at napansin na sobrang laki ng kan'yang ipinagbago simula ng makilala n'ya si Luke. Hindi s'ya dating ganito at ni wala nga s'yang pakialam sa kan'yang paligid ngunit ngayon ay sobrang layo na ng kan'yang sarili sa dating s'ya.Nagiging conscious na s'ya sa mga bagay-bagay tungkol sa kan'ya lalo na kung kaharap n'ya ang binata. Dati-rati ay wala s'yang pakialam kung nakapagsuklay ba s'ya o wala pero nito lang ay hindi na s'ya mapakali ng hindi nakikita ang hitsura sa salamin.Hindi n'ya napapansin noong una ngunit ngayon ay naisip n'ya ang lahat ng ipinagbago n'ya at nag-umpisa lang ito noong nakilala n'ya ang lalaking kasama n'ya ngayon."Sweetie?" nagbalik lang s'ya sa kan'yang sarili ng marinig ang pagtawag sa kan'ya ni Luke. Nabaling dito ang kan'yang atensyon at naabutan n'ya na matamang nakatingin sa k
BLYTHE JULIANNA (ACE)... Pagkatapos nilang kumain ni Luke ay agad din silang umalis. Dahil sinundo s'ya nito sa kan'yang penthouse ay wala s'yang dala na sasakyan at ang sasakyan ni Luke ang ginamit nila. "Are you tired na ba? O sleepy?" maya-maya ay tanong ng binata sa kan'ya. Ito ang nagmamaneho at s'ya naman ay nasa passenger side katabi nito. "Why?" balik na tanong n'ya sa lalaki ng lingunin ito. "Do you want to go somewhere? I know a place na magandang tambayan kapag gabi." "At saang place naman iyon? Naku, Muller, baka kung ano-ano na yang mga iniisip mo, ha? Sinasabi ko sayo, magsisisi ka habangbuhay kapag gawan mo ako ng masama," hindi n'ya alam kung bakit iyon ang lumabas sa kan'yang bibig. Bahagya s'yang nilingon ni Luke at nginisihan. "Don't worry, sweetheart dahil kung may gagawin man ako sayo ay panigurado ako na magugustohan mo. At baka ikaw pa ang magmamakaawa sa akin na gawin ko ulit ang gagawin ko sayo, hmmmm!" pilyong sagot ng lalaki na ikinainit ng kan'yang pi
BLYTHE JULIANNA…Pangatlong linggo niya na sa bahay ni Luke at wala naman siyang naging problema. Malaki din ang ipinagbago ni Leon sa loob ng tatlong linggo na siya ang nag-aalaga dito. Nagkaroon na ng laman ang pisngi ng kaniyang anak at madalas na rin itong ngumingiti. Ayon sa mga kasama ni Luke sa bahay ay ibang-iba na si Leon ngayon kaysa noong hindi pa siya kasama nito.Tunay nga ang kasabihan na iba talaga kapag ang ina ang kasama ng anak. Naisip niya na sana kung noon pa sila magkasama ni Leon ay baka hindi na aabot sa ganito ang sitwasyon ng kaniyang anak.Sa loob ng tatlong linggo ay wala siyang narinig mula kay Luke. Hindi ito nagparamdam sa kaniya at kahit tawag ay wala siyang natanggap mula sa lalaki. May kaunting pag-alala siya na nararamdaman ngunit ng maalala kung paano ito naka survive kay kamatayan noon ay nawawala ang pag-alala niya rito.Kilala niya si Luke at alam niya na hindi ito ordinaryong tao lamang. Matalino ito at higit sa lahat ay kayang-kaya nitong magpa
BLYTHE JULIANNA…Napalunok siya ng laway dahil pakiramdam niya ay nanunuyo ang kaniyang lalamunan. Inipon niya ang natirang lakas at habang may katinuan pa siya at itinulak si Luke. At dahil hindi iyon inaasahan ng binate ay wala na itong nagawa ng itulak niya ito palayo.“May misyon ako noong nakaraang araw. Iyon ang araw na dinala niyo si Leon sa hospital. At dahil tumawag si Lea at alam ko na tungkol kay Leon ang itinawag nito ay hindi na ako nag-isip pa na mapahamak. Sinagot ko ang tawag at tamang-tama naman na may kalaban kaya natamaan ako sa tiyan,” mahabang salaysay ng lalaki sa kaniya.Nakaramdam siya ng pang-uusig ng konsensya ng marinig ang sinabi nito. Siya ang nag-utos kay Lea na tawagan ito kaya siya ang dahilan kung bakit ito nabaril.“Misyon? Hindi ba at head ka na? Bakit nasa misyon ka pa?” nakataas ang kilay na tanong niya rito para pagtakpan ang guilt na nararamdaman. Nagbuga ito ng hangin at napatingin sa kawalan.“Ganon talaga ang buhay, Ace. Hindi porke’t mataas n
BLYTHE JULIANNA…“Damn! That’s enough, Julianna!” parang nahihirapan ang boses na utos sa kaniya ni Luke. Dali-dali niyang tinapos habang nanginginig ang mga kamay na tinakpan ng malinis at bagong gasa ang sugat ng lalaki.Hindi niya kasi naiwasan na masanggi ng kaniyang kamay ang bukol sa gitna ng mga hita ni Luke na agad na ikinamura ng huli. Dahil na rin siguro sa halo-halong nararamdaman ay hindi niya na namalayan kung saan sumanggi ang kaniyang kamay at nataon pa talaga na sa bukol ng lalaki.“I’m sorry!” nahihiya na paghingi niya ng paumanhin dito. Hindi ito sumagot ngunit nakita niya ang paglambot ng mukha ng lalaki ng tumingin sa kaniya. Pagkatapos malinis ang sugat ni Luke ay pumasok siya sa banyo at nag-lock ng pinto. Isinandig niya ang kaniyang likod sa malamig na tiles at napatingala sa kisame.“Fvck! Ano bai tong ginagawa ko? Hindi dapat ako nagpapakita ng karupokan ko sa lalaking ito dahil walang kasingsama ng ugali nito,” lihim na kastigo niya sa kaniyang sarili habang n
BLYTE JULIANNA…“Demonyo ka! Walang puso!” nangangalaiti sa galit na mura niya sa binata.“Yes, I am Ace!”Nanggigil siya sa sagot ng lalaki sa kaniya at mas lalo pang nag-init ang kaniyang ulo na hindi niya napigilan ang kaniyang sarili na tawirin ang pagitan nilang dalawa at walang pag-alinlangan na sinuntok sa tiyan si Luke.“Fvck!” malutong na mura nito ng maramdaman ang sakit mula sa kaniyang kamao.“You deserve it asshole!” gigil na sabi niya sa lalaki na hawak-hawak pa rin ang tiyan na nasaktan. Tinalikuran niya din ito pagkatapos at bumalik sa kama ng kanilang anak. Hindi niya na nakita pa ang matalim na tingin sa kaniya ni Luke at kahit siguro makita niya ito ay wala pa rin naman siyang pakialam.“Damn it!” narinig niyang muli ang pagmumura nito kaya nilingon niya na ang lalaki at ganon na lang ang panlalaki ng kaniyang mga mata ng makita na may dugo sa damit nito sa bandang tinamaan ng kaniyang kamao.Hindi na siya nag-isip pa ng kung ano-ano. Tinawid niyang muli ang pagitan
BLYTHE JULIANNA…Pagkatapos ng sagutan nilang dalawa ni Luke ay inihatid siya nito sa rancho ng kaniyang abuelo. Wala na siyang lakas para makipag-away dito kaya nagpatianod na lamang siya ng ihatid siya ng lalaki.Nanghihina siya sa kondisyon nito para makuha ang anak ngunit hindi siya susuko ng ganon-ganon na lang. Para kay Leon ay gagawin niya ang lahat para makasama ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na may anak na siya. Kung paano nangyari iyon ay kailangan niyang alamin, kaya naman pagdating niya sa bahay ay agad niyang tinawagan ang kaniyang ina para alamin ang lahat.“Ace, anak?” bungad ng ina sa kaniya. Nagpakawala muna siya ng isang malalim na hininga bago nagsimulang magsalita.“Nay!”“Yes anak, it’s me. Kamusta ka na diyan? Bakit ka napatawag, anak?”“Paano ako nagkaroon ng anak nay? Ano ang mga nangyari ng wala akong malay sa hospital? Bakit hindi niyo sinabi sa akin ang totoo? Bakit walang may nagsabi sa akin na nagka-anak na pala ako? Bakit niyo inili
BLYTHE JULIANNA…“Because Leon is yours, Julianna. Leon is our son!”Pakiramdam niya ay binuhusan siya ng isang drum ng malamig na tubig sa kaniyang narinig. Ilang segundo siyang hindi nakahuma at natulos lamang sa kaniyang kinauupoan.Pati yata ang kaniyang utak ay namanhid ng mga oras na iyon. Alam niya sa kaniyang sarili na may kakaibang nararamdaman na siya kay Leon ngunit ang kumpirmahin ni Luke mismo ang kaniyang hinala ay kakaiba ang dating sa kaniya.Mas masahol pa ito sa tunog ng bomb ana sumabog. Nararamdaman niya ang panunuyo ng kaniyang lalamunan at kahit anong lunok niya ng laway ay wala siyang malunok ng mga oras na iyon.“Julianna? Are you okay? I’m sorry kung sa ganitong pagkakataon ko sinabi sayo ang lahat,” narinig niyang sabi ni Luke sa kaniya. Doon niya lang din napansin na tumigil pala ang sasakyan na sinasakyan nila at ng ilibot niya ang kaniyang tingin sa paligid ay napagtanto niya na nasa masukal na bahagi sila ng daan.“Baby?” tawag ulit sa kaniya ni Luke. At d
BLYTHE JULIANNA…“Sweetheart? Are you inside? Naririnig ko ang boses mo diyan sa loob. Who are you talking, Luke?” pareho silang natigilan ng lalaki ng marinig ang boses ng babae nito na nasa labas ng silid na kinaroroonan nila.“Damn it!” malutong na mura ni Luke at naihilamos ang palad sa mukha. Pinagkrus niya ang mga braso sa kaniyang dibdib at taas ang kilay na tinapunan ng tingin si Luke.“Mukhang problemado ka sa fiancée mo Muller!” puno ng pang-uuyam na sabi niya sa lalaki.“You don’t know what you are talking, Julianna!” matigas na sagot ng lalaki sa kaniya.“Really? Well…, hindi iyan ang nakikita ko sayo Muller,” dagdag niya pa ngunit agad ding natigilan ng inilang hakbang lamang ni Luke ang pagitan nilang dalawa. Nakorner siya ng lalaki at hindi agad nakahuma ng ikulong siya ni Luke gamit ang dalawang braso nito. Halos magdikit na din ang kanilang mga mukha ni Luke dahil sa sobrang lapit nito.Naaamoy niya din ang mabangong hininga ng lalaki na kung hindi niya napigilan ang k
BLYTHE JULIANNA…“No! she didn’t kidnap my son, Inid. Nagpaalam siya sa akin ng kunin niya si Leon sa bahay, nagulat siya at napaawang ang kaniyang lab isa sinabi ni Luke. Ipinagtanggol siya nito mula sa babae at aaminin niya na hindi niya inaasahan ang bagay na iyon na gagawin ng lalaki sa kaniya.Nagsalubong ang kilay ng babae ng marinig ang sinabi ni Luke. Kita sa mukha nito na hindi ito makapaniwala sa narinig mula sa lalaki. Lihim na tumaas ang kaniyang kilay dahil hindi niya alam kung ano ang trio ni Luke sa buhay ng sabihin iyon sa babae.“What? Ipinaglatiwala mo sa kaniya ang anak natin? Bakit, Luke? Sino ba siya? Huh?” bulalas ng babae sa lalaki. Lihim siyang nagulat ng marinig ang sinabi nito na anak nito si Leon. Parang may kung anon a bumara sa kaniyang lalamunan ng mga oras na iyon. Pakiramdam niya ay parang may matalim na bagay na tumarak sa kaniyang puso sa narinig.No! Ayaw niyang tanggapin na ang babae ang in ani Leon. Hindi niya matanggap! Lihim niyang naikuyom ang k
BLYTHE JULIANNA…Napag-alaman niya na may karamdaman si Leon at iyon ay ang mahina ang puso nito. May mga pagkakataon daw talaga na dumarating sa bata na bigla na lamang ito nangingisay at nagkulay-ube ang labi.Ayon din sa tumingin dito na doctor ay kailangan ng heart transplant ni Leon ngunit dahil sae dad nito ay ayaw pa ng ama dahil isang malaking risk para sa bata. Masyado pang mahina ang katawan ni Leon para sa transplant at baka hindi kakayanin ng katawan ng bata.Inilipat ito sa isang pribadong silid at siya mismo ang nagbabantay kay Leon. Naaawa siya sa sinapit at mga pinagdadadaan nito. Masyado pa itong bata para makaranas ng ganitong sakit.Umalis muna si Lea at Susan para umuwi. Inutosa niya ang dalawa na kumuha ng mga gamitb nila para may magamit siya habang nagbabantay kay Leon. Naupo siya sa tabi ng kama nito at buong ingat na ginanap ang maliit na kamay ng bata.“You are very strong, honey. Alam ko na lumalaban ka sa buhay and because of that ay napahanga mo ako. Hmmmm