‘อาแต่ก็มีอีกคนที่เกลียดความรักไม่แพ้กัน เจริค’ ทำไมมีแต่ตัวตึงจังวะ ถ้าขนมปังคือคนที่ปลดล็อกอีวาน ส่วนเจริคก็คงจะเป็นน้องดิสนีย์.. ‘ความรักก็ไม่ได้ดีหรือแย่ ใช้ชีวิตให้สนุกแบบฉันดีกว่า วันนี้ทำอะไรดีล่ะ..’ ‘ไปดูมวยดีกว่า’ การชกมวยในความหมายลูเซียโน่ไม่ใช่การต่อยมวยธรรมดา แต่เป็นมวยชีวิตแลกชีวิต..ขนมปังเดินมาขึ้นรถยนต์คันหรูของอีวานที่จอดไว้โดยบอดี้การ์ด แน่นอนว่าบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันอยู่รอบ ๆ แค่ไม่ได้ทำให้เอิกเกริก หรือเป็นเป้าสายตาจนเกินไป แต่คงไม่ทันสายตาของนั่งข่าวที่แอบแชะภาพขนมปังกับอีวานในวันนี้ และรอเขียนข่าวในวันพรุ่งนี้จรรยาบรรณของพวกเขาไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการเรียกกระแสอีกแล้ว บนรถ 🚙 “เธอจะพูดอะไรกับฉัน” “ถึงบ้านแล้วค่อยพูดทีเดียวค่ะ” ขนมปังไม่เคยนิ่งอย่างนี้มาก่อนเลย เรื่องอะไรที่ทำให้เธอโกรธเขา เรื่องผู้หญิง? ไม่น่าจะใช่ เขาไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอยู่แล้วนะ ก็มีแต่เธอคนเดียว “เอางั้นก็ได้” ทำให้บนรถตกอยู่ในความเงียบ เงียบเสียจนได้ยินลมหายใจของกันและกัน บรรยากาศน่าอึดอัดนี้มันอะไร พวกเขากำลังจะทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ.. เมื่อถึงบ้านขนมปังก็ลากแขนอีวานไปยังห้องน
“มันไม่ได้สำคัญถึงขั้นให้เธอต้องใส่ใจ” อีวานหลบสายตาเธอครั้งแรก และคงเป็นขนมปังคนแรกด้วยที่เขาไม่กล้าสู้ทางสายตาด้วย กลัวว่าสายตาที่เคยว่างเปล่านั้นจะเผยความรู้สึกแท้จริงออกมา ว่าตัวเขาเองก็เสียใจเป็น “แล้วความรู้สึกคุณมันไม่สำคัญเหรอคะ” “ความรู้สึกฉัน..” หัวใจแกร่งสั่นไหวไปหมดแล้วตอนนี้ “ใช่ ความรู้สึกของคุณ อย่าทำเหมือนมันไม่มีความหมายเลยค่ะ” “ตัวคุณและความความรู้สึกของคุณมีความหมายกับฉันนะคะอีวาน” สายตาของเธอสะท้อนทุกความรู้สึกออกมาโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากพูด เธอคือคนที่ห่วงใยเขามากที่สุด พรึบ! ขนมปังดึงอีวานมากอด เธอกอดปลอบเขาแน่นไม่อยากให้เขารู้สึกโดดเดี่ยว ความอ่อนหวานกำลังเข้ากอบกุมหัวใจมาเฟีย.. “อีวานไม่ได้อยู่คนเดียวนะคะ คุณมีฉัน” “ฉันรอได้ค่ะ” เธอผละออกห่างโน้มใบหน้าลงไปจุมพิตปากบางไม่ทันให้เขาได้รู้ตัว อีวานจูบตอบอย่างอ่อนโยน ความสัมผัสเพียงแผ่วเบา แต่กลับหนักแน่นไปด้วยความรู้สึก มือหนาประคองใบหน้าหน้าสวยไปด้วยขณะจูบปากเธอ ลิ้มรสความหอมหวานที่ไม่ได้ชิมมานานหลายเดือน เมื่อพวกเขาได้ลิ้มรสความละมุนในปากของกันและจนพอใจ ร่างบางจึงเอ่ยถามถึงเรื่องที่เขาจะคุยกับเธอ
อีวานใจร้อนลงมือจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลือให้เธอเอง เขาดันเธอไปอยู่ใต้ฝักบัวหมุนให้น้ำไหลลงมายังโดนร่างกายพวกเขา อีวานบีบครีมอาบน้ำใส่มือเธอกับมือเขา พวกเขาผลัดกันลูบไล้ครีมลงบนผิวกายให้กัน “ตั้งแต่ไม่อยู่ด้วยกัน มีใครได้แตะต้องคุณไหมคะ” มือเล็กถูไถบริเวณหน้าอกแกร่งเลื่อนไปตรงไหล่ ย้อนกลับมาที่เดิมแล้วต่ำลงไปจนถึงหน้าท้อง กล้ามเนื้อแข็งขึ้นเป็นก้อนบ่งบอกว่าออกกำลังกาย “ตั้งแต่เจอเธอฉันก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย” มาเฟียหนุ่มลูบครีมอาบน้ำทั่วแผ่นหลังเนียน ลูบไปจนถึงก้นงอน “อ๊ะ! อีวาน” อีวานบีบขย้ำก้นสวยของเธอ ดึงเธอเข้ามาใกล้ทำให้ทั้งคู่แนบชิดกันไปทุกส่วน มือหนึ่งข้างของเขาย้ายมาตรงเนินความสาว ลูบไล้แหวกนิ้วสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเธอ นิ้วยาวใส่เข้าไปสองนิ้วควงไปมา ดึงเข้าดึงออกและแวะเล่นกับจุกที่ทำให้ผู้หญิงมีความสุข “อ๊าส์ อ๊ะเสียวจังเลยค่ะ” “ถ้ามากกว่านิ้วจะขนาดไหน” “ก็เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเลยค่ะ” เสียงเล็กหวานออดอ้อน “ฉันไม่มีถุงยาง วันนี้คงทำได้แค่ภายนอก” “ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ปลอดภัย” ขนมปังมีแอปพลิเคชันนับรอบเดือน ซึ่งวันนี้ปลอดภัยไม่ต้องห่วง แต่ถ้าให้ดีที่สุดก็คื
“ไปต่อกันที่เตียง”อีวานอุ้มร่างบางออกมาจากห้องน้ำโดยที่ยังเสียบแก่นกายคาไว้ในช่องทางรัก เขายื่นมือหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนตรงหน้าประตูมาเช็ดน้ำที่เปียกตามร่างกายพวกเขาออก“ฉันต้องการเธอมากกว่านี้”“ฉันก็ต้องการคุณค่ะ ใส่มันเข้ามาเลยค่ะอีวาน”ดันร่างบางลงนอนราบกับเตียง ขึ้นคร่อมพร้อมสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปได้ครึ่งหนึ่งชักออกจนเกือบสุดแล้วดันมันเข้าไปทีเดียวมิดด้าม ดอกไม้งามกลืนมันเข้าไปทั้งอันได้จนหมด“อ๊าส์ เสียวมาก”“อยากให้ฉันขยับเลยไหม”“ขยับได้ตามใจชอบเลยค่ะ”จบประโยคนั้นอีวานแหวกขาเธอแยกออกจนสุด กระแทกแก่นใหญ่โตเข้าไปเน้น ๆ จนชนกับพนังมดลูก“อ๊ะ อืม” เธอเม้มปากสะกดกลั้นความจุกกับเสียววาบไปทั่วท้องในเวลาเดียวกันสองมือหนาจับล็อกสะโพกเธอกดลงกับเตียง ตั่บ ๆ ตั่บ ๆ“เจ็บหรือเปล่า”“ไม่ค่ะ เสียวมากกว่า”“งั้นก็ร้องออกมาดัง ๆ เลยครับ”ตั่บ ๆ ปักๆ ปัก ๆอีวานจับสะโพกเธอยกขึ้นจากเตียง รวบตึงขาเธอพาดบ่าแล้วกระหน่ำเด้งท่อนเอ็นร้อนชมพูเข้าไปในรูสวาท“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียว เสียวมาก”“อืม ฉันชอบเสียงร้องของเธอ”“ฉันจะเสร็จแล้ว อ๊ะ อีวาน”“อืม เหมือนกัน ขนมปังเรียกชื่อฉัน”“อีวาน อีวานคะ” เสียงหวานเอ่
‘CEOเลย์ตัน’เขาอ่านชื่อนั้นจบก็แทบอยากบีบโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ให้มันแหลกคามือปัก! “อ๊ะ!”ความจริงหงุดหงิดพุ่งปรี๊ดขึ้นจนเข้ากระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปทีเดียวอย่างแรง!“ใครโทรมาเหรอคะ”“ไม่ใช่คนที่เธอต้องใส่ใจ”“โทรมาเวลานี้อาจจะเป็นพี่พายหรือเปล่าคะ”“ไม่ใช่ ตอนนี้เธอควรจดจ่ออยู่แค่เรื่องของเราก็พอ”แทนที่อีวานจะกดตัดสาย เขากลับเลือกกดรับสาย เขาจะทำให้มันรู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับคนของเขาอีก!ปัก ๆ ปัก ๆ“ชอบไหม อยากให้ฉันใส่มันเข้าไปลึก ๆ เลยไหมขนมปัง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม“อ๊ะอื้อ ใส่เข้ามาเลยค่ะ”“ฉันอยากให้ของคุณเข้ามาในตัวฉันทั้งหมด”มือหนายื่นไปบีบเคล้นเต้านมสวยที่ยังคงใหญ่เต็มมือไม่เปลี่ยน ขยับสะโพกถาโถมลงไปแรงเป็นจังหวะให้พอดีกับเธอ ทั้งเธอและเขาต่างก็ประสานกันเป็นหนึ่งเดียว การขยับร่างกายก็เข้ากันอย่างที่หาใครมาแทนไม่ได้“อีวาน อีวานมากกว่านี้ได้โปรดอ๊างง”“อ่าส์ นมเธอแม่งโคตรสวย”อีวานลงไปดูดนมเธอจนขึ้นเป็นไตแข็งสู่ลิ้น เขาขบกัดบริเวณรอบเต้า ทิ้งรอยประทับ เลื่อนขึ้นมาหอมคอ หอมแก้ม และหอมหน้าผากเธอขนมปังโน้มคออีวานให้ลงมาเพื่อที่เธอจะได้จูบเขา ปากอวบอิ่มประกบกับปากบาง จูบรสชาต
งานศพดำเนินมาถึงวันสุดท้าย เป็นวันของการส่งดวงวิญญาณพ่อกับแม่ให้ไปสู่สวรรค์ การจากลาโดยสมบูรณ์..และการทำหน้าที่ลูกในครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะทำได้ พิธีฌาปนกิจเริ่มขึ้นเวลาบ่าย 13:00 ตรง แขกบางคนเริ่มทยอยเข้ามาในงานก็จะเริ่มมาเวลานั้น ซึ่งตอนนี้ก็ประมาณเที่ยงครึ่งแล้ว ขนมปังจัดเรียงของชำร่วยอยู่กับผิงอัน ส่วนอีวานกับพายกำลังไปช่วยกันนำพ่อกับแม่เธอออกมาจากศาลา.. “คุณขนมปังครับ” เลย์ตันเดินมาทักขนมปังพร้อมยื่นซองไปให้เธอ เขาให้ซองช่วยงานเธอทุกครั้งที่มา และนั่นแปลว่าทุกวัน.. “อ๊ะ! สวัสดีค่ะคุณเลย์ตัน เชิญนั่งก่อนนะคะ” ขนมปังรีบยกมือขึ้นไหว้แล้วเชิญให้เขาไปนั่งเก้าอี้ วันนี้เขาก็มาเร็วอีกแล้ว เธอเกรงใจมาก เขาเป็นถึงผู้บริหารเลยนะ “วันนี้ก็ร้องไห้อีกแล้วเหรอครับ” เลย์ตันยื่นผ้าเช็ดหน้าไปซับน้ำตาให้กับเธอน้ำตาเธอไหลเปื้อนทั้งสองแก้ม “เอ่อขอบคุณค่ะ” ขนมปังดึงผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาเอง “เดี๋ยวฉันซักแล้วจะคืนให้นะคะ” “ไม่เป็นไรครับ เก็บไว้ได้เลย” “ฮะ..เอ่อ..” เลย์ตันเดินไปนั่งเก้าอี้ ผิงอันชนไหล่เพื่อนสนิทแล้วถาม “คนนี้มันยังไงกันคะเพื่อน” “อะไร ไม่มี นั่นผู้บริหารเล
ปัง ปัง เสียงพลุถูกยิงขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณของการส่งดวงวิญญาณและทำให้ฟ้าเปิดต้อนรับพวกท่าน.. พาย ขนมปัง และเพื่อน ๆ ทุกคนกำลังยืนอยู่ด้านล่างเมรุ ยืนสงบนิ่งส่งดวงวิญญาณพ่อแม่ ขนมปังเดินมาจับมือพาย เงยหน้าขึ้นมองควันสีขาวโพยพุ่งออกมาจากปล่องไฟลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า มีคนเคยบอกว่าถ้าควันของคนที่จากเราไปเป็นสีขาว นั่นแปลว่าไม่มีห่วง พวกเขาได้จากไปอย่างสงบ.. คำพูดของพ่อแม่ที่เคยพูดกับเธอกำลังย้อนกลับมาในความคิด ขนมปังซุกหน้าร้องไห้ในอ้อมกอดอีวาน ‘ลูกรักของม๊าหนูคือความภูมิใจของม๊า’ ‘ลูกสาวป๊าต้องเป็นอินฟลูชื่อดังได้แน่นอน’ เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะไม่มีโอกาสได้เจอ ไม่ได้กอด ไม่ได้บอกรักพ่อกับแม่อีกตลอดไป ที่ผ่านมาชีวิตเธอมีความสุขมาก ไม่เคยนึกภาพตัวเองตอนไม่มีพ่อกับแม่เลย ความจริงที่เธอไม่อยากยอมรับนั่นคือการกลับบ้านไปแล้วไม่เจอพวกท่าน บ้านหลังใหญ่แล้วไงถ้าไม่มีพ่อกับแม่ คนที่เราอยากกลับไปเจอมากที่สุด… พรึบ! “ขนมปัง!!” “คุณขนมปัง!!” “ยัยขนม!!” ร่างบางร้องไห้จนเป็นลมหมดสติ ดีที่อีวานยืนอยู่ด้านหลังคอยประคองเธออยู่ตลอดเวลา จึงรับเธอไว้ในอ้อมแขนได้ทัน เลย์ตันเองที่ย
MTN HOTEL 🏨 ตุบ! อีวานขวาง iPad Promax รุ่นล่าสุดลงที่โต๊ะในห้องประชุมใหญ่ เหล่าพนักงานในที่ประชุมต่างก็ตกใจสะดุ้งเฮือก เหงื่อออกทั้งมือทั้งเท้า นั่งก้มหน้าก้มตาไม่มีใครกล้าสบตาเขาสักคน “มันเรื่องบ้าอะไร!” ตึง! อีวานฟาดมือตบลงที่โต๊ะระบายความโกรธ “อธิบายมา ผ่านมาหนึ่งวันแล้วทำไมยังไม่จัดการ” พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังความโกรธที่แผ่ออกมาจากเจ้านายพนักงานในตำแหน่งใหญ่ถูกเรียกเข้าที่ประชุมตั้งแต่เช้าเพราะการเล่นข่าวเรื่องออกเดต พวกนักข่าวยังเขียนข้อมูลปลุกปั่นไปในทิศทางแง่ลบ คือการว่าร้ายขนมปังจับปลาสองมือ ผู้หญิงสองใจ นั่นมันแจ้งข้อหาหมิ่นประมาทได้เลยด้วย! มีคนเข้าข้างเห็นใจเธอส่วนใหญ่ก็จริง แต่ก็มีคนส่วนน้อยที่เข้ามาต่อว่าด่าทอ ซึ่งร่างบางก็เห็นคอมเมนต์แย่ ๆ พวกนั้นจนทำให้เธอเศร้ากว่าเดิม! “เอ่อ คือ ข่าวถูกปล่อยและแชร์ต่อในหลายแพลตฟอร์ม..” “แล้วทำไมยังปล่อยให้พวกมันเล่นข่าวลือบ้า ๆ นี้ไม่หยุด!” “ทำไมยังไม่รีบจัดการ!” อีวานเดือดดาลสุดขีด หน้าตาถมึงทึงจ้องมองพนักงานไปทีละคนเช้านี้เขาเรียกทุกฝ่ายมาประชุม พวกนักข่าวมันรู้จักเขาน้อยไป ทำเขาได้เต็มที่ แต่มันเลือกแตะต้องเธอ! เขาจ
Part - Rendel (เรนเดล)เรนเดลเดินก้าวช้า ๆ และผิวปากไปด้วย และเสียงผิวปากของเขายิ่งสร้างความหวาดหวั่นให้กับนักโทษที่พยายามหลบซ่อน“เสียงความกลัวมันดังออกมาจนได้ยินแล้วนะ”เรนเดลหยุดยืนอยู่ตรงโขดหินก้อนใหญ่เขาสัมผัสได้ว่ามีคนหลบอยู่ด้านหลังโดยที่ตัวเขาไม่ต้องดูจีพีเอสเลยด้วยซ้ำ“ยังจะแอบอยู่เหรอ?” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถามเอนตัวพิงโขดหิน หยิบบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบอย่างใจเย็น“ผมยอมแล้วครับไว้ชีวิตผมได้ครับ”“ผมขอโอกาสในการแก้ตัว”พรึบ! ฉึก!“อึก! อึกอ่อก”เรนเดลชักดาบตระกูลออกมาจากฝักดาบที่เก็บไว้ข้างเอวปาดคอชายคนนั้นทันทีที่มันมานั่งคุกเข่าอ้อนวอนขอโอกาส มันยังไม่ได้ในทันทีหรอก“พวกมึงนี่เหมือนกันหมด พูดแบบนี้ทุกปี”“เบื่อจะฟัง”ปัง!เรนเดลเตะให้มันนอนลงแล้วยิงไปที่ท้องของมัน เพราะผู้ชายคนนั้นคิดที่จะยื่นมือมาแตะต้องตัวเขา เลือดพวกมันไม่สมควรโดนตัวเขา“รอบนี้กูจะไม่ออกไปเป็นคนสุดท้าย”Part - Jerik (เจริค)เพียงแค่เจริคก้าวเท้าเข้ามาในเส้นทางล่าสัตว์ บรรยากาศรอบตัวเขาก็ดูเงียบสงบจนน่ากลัว ใบหน้าไร้ความรู้สึกและเบื่อหน่าย“เลิกซ่อนแล้วออกมา”“อย่าทำให้เสียเวลา”“สามวิเท่านั้น”“1”“2”“ออ
เริ่มการล่าสัตว์!เมื่อการล่าสัตว์เริ่มต้นขึ้น ความหื่นกระหายในการฆ่ามันก็ทำให้เลือดในกายพวกเขาพุ่งสูบฉีด ทั้งหกหนุ่มแทบอดใจไม่ไหวที่จะได้ทรมานเหล่านักโทษพวกนั้น“มาเริ่มกันเลยไหม พร้อมนะ” แกร๊ก! เสียงขยับกระบอกปืนลูกซองปิดลงหลังใส่ลูกกระสุนเสร็จ อีวานยกปืนขึ้นวางบนบ่าตัวเอง“ของแบบนี้กูพร้อมตั้งแต่เกิดแล้วว่ะ”ลูเซียโน่เอ่ยเสียงเข้มขยับปืนกำเอาไว้แน่นแล้วออกเดินไปก่อนใครเพื่อน“หึ” อีวานแค่นหัวเราะเบา ๆ“ไว้เจอกันที่แคมป์ ใครช้าสุดต้องจ่ายให้เพื่อนละหนึ่งล้านอย่าลืม”“กูยอมเป็นคนสุดท้าย” คาร์ลเตอร์เอ่ยเขาไม่ชอบแข่งขันกับใครอยู่แล้ว“ก็เห็นพูดแบบนี้มาสี่ปีแล้ว แต่มึงก็ออกมาคนแรกตลอดเลยนะเพื่อน” เรนเดลยกคิ้วเลิกสูงขึ้นมอง คาร์ลเตอร์ยิ้มจาง ๆ พลางยกไหล่ขึ้นทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินไปเส้นทางตัวเอง“รอบนี้ก็คงเป็นไอ้อีวานนั่นแหละที่ออกมาคนสุดท้าย”เคอร์วินที่เช็กกระบอกปืนอยู่ขึ้นแล้วมองไปยังอีวานที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปยังเส้นทางของตัวเอง“ไม่ก็อาจจะเป็นไอ้เจค” เรนเดลหันไปมองเจริค“ไม่หรอก รอบนี้กูตั้งใจจะออกมาคนแรก”เจริคเอ่ยเสียงเรียบด้วยใบหน้าอันสงบนิ่ง ถือปืนลูกซองคู่ใจที่สลักชื่อกับนามสก
ตัดมาที่เจริคยังคงยืนมองเดสทินีหรือชื่อที่คนสนิทมักจะเรียกเธอว่าดิสนีย์ ร่างบางยืนจับ ๆ อาวุธสามอย่างนั้น แต่ตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าควรจะใช้อันไหน“เลือกได้ไหมยัยตัวแสบ”“ยังค่ะ พี่เจคช่วยดิสนีย์เลือกไหมคะ”“ได้ครับ”“หน้าไม้เหมาะกับมือใหม่แบบเรามากกว่านะ”เขายื่นหน้าไม้ไปให้เธอ ดิสนีย์หยิบหน้าไม้พลิกไปพลิกมา“แล้วมันต้องทำยังไงคะ” เธอเงยหน้ามามองเจริคยิ้มจาง ๆ เธอไม่เคยหยิบจับอะไรพวกนี้เลยน่ะสิ“มา เดี๋ยวพี่สอนใช้”เจริคสอนจนเธอใช้คล่องมือ แต่ไม่คิดว่าประโยคที่เธอพูดต่อมาคือการขอให้เขาช่วยสอนวิธีใช้ปืนลูกซอง“แต่ฉันอยากลองใช้ปืนด้วยค่ะ พี่เจคช่วยสอนได้ไหมคะ”“ปืน? แน่ใจนะครับ”“ค่ะ”เจริคเดินไปหยิบปืนลูกซองมาให้ดิสนีย์ถือ แต่แค่ส่งไปให้พอเธอรับเท่านั้นแหละ เธอเกือบปล่อยปืนตกแล้ว ไม่คิดว่าปืนลูกซองจะหนักขนาดนี้ โชคดีที่เจริคยื่นมือมาช่วยถือไว้ทัน“เปลี่ยนใจแล้วค่ะ หนูเอาหน้าไม้อย่างเดียวพอ”“ครับ” เจริคมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูเด็กคนนี้ ‘น่ารักชะมัด’หลังจากซักซ้อมวิธีการใช้อาวุธล่าสัตว์กันจนชำนาญคล่องมือแล้ว เรนเดลก็ได้อธิบายเส้นทางการล่าสัตว์ให้กับพวกเธอต่อ และจุดท้ายที่พวกเขาจะไปเจอกันค
สนามฝึกอาวุธ ⚔️ทั้งเก้าคนนั่งรถมาสนามฝึกอาวุธของคฤหาสน์อีวานเพราะจะให้ทั้งสามสาวได้ทำการเลือกอาวุธสำหรับการล่าสัตว์ และได้ฝึกวิธีใช้อย่างคล่องมือ อาวุธสำหรับการล่าสัตว์มีให้เลือกคือ หน้าไม้ ปืนลูกซอง และปืนยาง“ลองเลือกกันดูได้เลยนะว่าชอบอันไหน ปืนลูกซอง หน้าไม้ หรือปืนยาง”เรนเดลผายมือเชิญให้พวกผู้หญิงเดินเข้าไปเลือกที่ชั้นวางอาวุธ“ฉันเอาปืนลูกซอง” “ถนัดมือสุดละ”เนเรียเดินตรงไปหยิบปืนลูกซอง เธอยกมันเล็งเป้าหมายอย่างชำนาญมือในการล่าสัตว์อยู่แล้วด้วย ไม่ต้องให้ใครมาสอนตระกูลเธอก็มีกิจกรรมล่าสัตว์อะไรแบบนี้อยู่บ้าง“เอ๊ะ! อันนี้เหรอคะ”“เธอใช้หน้าไม้ก็พอ ไม่ต้องจริงจังมากหรอก”อีวานเดินไปหยิบหน้าไม้ส่งให้ขนมปังพร้อมพาเดินไปฝึกวิธีการยิงหน้าไม้“เสียบไม้ลงไปตรงนี้ ดึงมันมาด้านหลังแล้วกดปล่อย”ปัก! หน้าไม้ที่ถูกปล่อยออกไปปักลงกลางเป้า“อีวานเก่งจังเลยค่ะ!” เธอกระโดดตบมือ เขาเก่งทุกเรื่องเลยอะ“ลองดูไหม”“เอาค่ะ”อีวานเดินไปซ้อนอยู่ด้านหลังขนมปัง มือหนาวางทาบทับกับมือเล็กและคอยบอกวิธีการใช้หน้าไม้รวมถึงการเล็งไปยังเป้าด้านหน้าปัก!“กรี๊ด ฉันเก่งไหมคะ”“เก่งมาก” จุ๊บ อีวานจุมพิตลงบนหน้
ทุกคนเปลี่ยนไปขึ้นรถกอล์ฟที่มีบอดี้การ์ดอีวานรอขับให้เพื่อพาไปยังสนามฝึกอาวุธ สามสาวค่อนข้างตื่นเต้น ผิดกลับอีวาน เจริค ที่กังวลและเป็นห่วงคนของตัวเอง ที่ไม่ต้องห่วงเนเรียเพราะเธอก็รู้ความลับในการล่าสัตว์ของทั้งหกหนุ่มอยู่แล้ว ถึงเธอจะสนิทกับอีวานมากกว่าใครแต่ก็รู้จักอีกห้าคนที่เหลือ ตระกูลมหาอำนาจที่ใครต่อใครต่างเกรงกลัวเส้นทางชีวิตพวกเราต่างก็ถูกกดดันอย่างหนัก และแบกรับอะไรมากมายมาตั้งเด็ก..5 ปีก่อน..คืองานล่าสัตว์นี้มีมาประมาณเจ็ดปีได้แล้ว เป็นความคิดของเรนเดลกับลูเซียโน่ที่เอ่ยชวนเพื่อนหากิจกรรมสนุก ๆ ทำร่วมกัน ก็หาอะไรฆ่าเวลาเล่น.. โดยเลือกสถานที่เป็นพื้นที่ของตระกูลอีวานที่คฤหาสน์อยู่ติดภูเขา และด้านหลังคฤหาสน์ซึ่งก็ไกลพอสมควรเป็นโซนล่าสัตว์ที่ปู่อีวานมีเป็นทุนเดิม แน่นอนว่าทุกอย่างกลายเป็นของอีวานสองปีแรกก็ดูเป็นการล่าสัตว์ปกติ เพราะพวกเขาก็แค่ยิงนก ยิงกระต่าย ยิงกวาง และสัตว์ตัวใหญ่ขึ้นมาหน่อยก็เป็นเพียงหมูป่า แต่เมื่อพวกเขาอายุครบ 22 ปี การล่าสัตว์ก็มีรูปแบบเปลี่ยนไป มันรุนแรงและโหดร้ายสำหรับคนธรรมดา “เป็นไงความคิดของกูสองคน” เรนเดลเอ่ยถามเพื่อนที่เหลือ“กูเอาด้วย”“ไ
ก่อนจะปล่อยให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้คาร์ลเตอร์ที่เงียบมาตลอดจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาบ้าง“ไอ้เรนมึงมีแผนอะไรก็พูดออกมาเลย อย่าดึงเชิงนาน”“กูรำคาญ” “วันนี้มึงแม่งน่าหงุดหงิดจริง ๆ”ลูเซียโน่ซ้ำเติมต่อ เพราะความรู้สึกผิดกำลังทำงานแล่นพล่านอยู่ในจิตใจ ยังไงผู้หญิงตรงหน้าเขาก็คือคนรักเพื่อน ความปากไว (ปากหมา) มันยั้งไม่ทัน “ไปยืนไกล ๆ กู” ลูเซียโน่ผลักเรนเดล“อ้าวทิ้งกันได้ลงนะเพื่อนรัก”“ใครเพื่อนรักมึง!”ลูเซียโน่เดินหนีไปยืนข้างเจริค เขาไม่น่าขาดสติเกินไปเลย เพราะคิดถึงแค่เรื่องสนุกที่จะได้ทำมากเกินไป“ยังเงียบอีก ปากมึงอยากอมลูกปืนแทนเหรอวะเพื่อน”คาร์ลเตอร์หันไปด่ากราดใส่เรนเดล เขาจับจุดได้ว่านี่คงเป็นหนึ่งในความสนุกของเรนเดล หรืออาจจะต้องการลองใจอีวานเรื่องขนมปัง ???“นาน ๆ ทีได้เห็นพวกมึงด่ากัน”“มันก็สนุกดีไม่ใช่เหรอ”“แล้วก็ได้เห็นด้วยว่า อีวานคนเย็นชาไร้หัวใจเป็นบ้าเพราะน้องขนาดไหน”“ไอ้เรนเดล..” อีวานกัดฟันพูด ไม่ได้โกรธหรืออะไร แค่ไม่ชอบใจที่เรนเดลเลือกใช้วิธีแบบนี้ ถ้าเขาเผลอทำอะไรรุนแรงขึ้นมาจะยังทำไง!!!อีวานหันมามองร่างบางที่กอดแขนเขาเอาไว้แน่น ลูบหัวเธอเชิงบอกว่าสถานก
“น้องอยากจะไป จะห้ามน้องทำไม ขนมปังไม่ต้องไปไหนครับ พี่อนุญาตให้เข้าร่วมงานล่าสัตว์ในครั้งนี้”“ไอ้เรนเดล!”อีวานกำลังรู้สึกโมโหการกระทำของเพื่อน มันจะมากเกินไปแล้วนะ“สรุปมันเป็นงานล่าสัตว์แบบไหนกันแน่คะ แล้วคุณจะไปโกรธพี่เขาทำไม ถ้าแค่ไม่อยากให้ฉันไปด้วย งั้นฉันไม่ไปก็ได้ค่ะ”“แต่อย่ามาทะเลาะกันเพราะฉันเลยนะคะ ฉันรู้สึกไม่ดี” น้ำเสียงความน้อยใจมาเต็ม มีเหรอที่อีวานจะกล้าปล่อยผ่าน พอเธอจะเดินหนีก็คว้าแขนเธอเอาไว้“ไม่ใช่อย่างนั้นขนมปัง” อีวานหันมาพูดเสียงเบาลง แต่จะให้เขาบอกว่างานล่าสัตว์ที่กลุ่มเขาชอบทำคือการลงโทษพวกที่หักหลัง แล้วไหนจะมีตอนที่พวกเขาจะต่อสู้กันเองอีก มันดูเป็นกิจกรรมปกติสำหรับกลุ่มเขา แต่เธอผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะมาเข้าร่วมไม่ได้“งานล่าสัตว์กลุ่มเรามันค่อนข้างยากและอันตรายไม่ได้เหมือนงานล่าสัตว์ทั่วไปน่ะครับ”“อีวานมันเป็นห่วงขนมปังถึงไม่อนุญาตให้ไป” คาร์ลเตอร์อธิบายให้เธอฟัง“งั้นเปลี่ยนสักปีไหมล่ะ ลองล่าสัตว์แค่สัตว์สักปี..” เคอร์วินเสนอให้เปลี่ยนรูป“ไม่ได้! จะมาเปลี่ยนไม่ได้” ลูเซียโน่ปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะงานล่าสัตว์นี้เป็นสิ่งที่ลูเซียโน่ชอบที่สุด การได้ปลดปล่อ
“พวกมึงมาทำอะไรในบ้านกูเนี่ย???”“งานล่าสัตว์ เริ่มมันสัปดาห์นี้เลย”“ว่าไงนะ!”คฤหาสน์ตระกูลมาร์ติเนซ 🦄หัวโจกในการนัดรวมตัวเพื่อน ๆ ในแก๊งบรูทิช คือเรนเดล หลังจากเมื่อวานที่เขาได้เห็นเพื่อนเจอเรื่องอะไรมาบ้าง ทั้งความเศร้าเสียใจในอดีต ความรู้สึกโดดเดี่ยวในการถูกแม่ทอดทิ้ง และการไร้ที่พึ่งพาจากครอบครัว เวลาแบบนี้พวกเขาซึ่งเป็นเพื่อนก็ควรจะมาอยู่เคียงข้าง และเขาอยากทำให้เพื่อนยอมรับความรู้สึกตัวเองก่อนจะสายไป สิ่งที่ทำให้อีวานมีความสุขและได้รวมตัวกันอย่างแนบเนียน การใช้ข้ออ้างเป็นงานล่าสัตว์กลุ่มประจำปีดูสมเหตุผลที่สุดถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะต้องผิดนัดทะเลาะคนที่รอคอยให้เขากลับไปหา แต่ยังไงเธอคนนั้นก็ไม่เคยหายไปไหนอยู่แล้ว..จะปล่อยให้รอไปอีกสักหน่อยคงไม่เป็นอะไร...“หมายถึงงานล่าสัตว์ของกลุ่มเราในสองเดือนหน้า?”“เออ สองเดือนหน้าพวกกูไม่ว่าง เลื่อนมาเป็นสัปดาห์นี้แทนนะ”เรนเดลเอ่ยพูดขึ้นมาก่อน ต่อไปก็ให้เพื่อนหาคำพูดดี ๆ ที่ทำให้อีวานเชื่อ พร้อมหันไปสะกิดไหล่เพื่อนซี้อย่างลูเซียโน่ และคาดหวังว่า‘เรื่องแค่นี้มึงคงทำได้นะเพื่อน’“ไม่ว่าง? เหรอ..” อีวานใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม“เออใช่ กูต้อ
Italy 🇮🇹 อีวานกับขนมปังเดินทางด้วยไพรเวทเจ็ทส่วนตัวของสายการบินไทยเพื่อนสนิท (เจริค) เมื่อมาถึงอิตาลีเขาพาเธอพักที่โรงแรมก่อนเพราะต้องแวะไปจัดการปัญหาที่สำนักงานกฎหมาย“เธอรออยู่โรงแรมก่อนนะ”“ขอไปด้วยไม่ได้เหรอคะ ที่ ๆ คุณจะไปมันเป็นความลับมากเลยเหรอคะ” ช่วงนี้เธออาจจะขอเขามากไป แต่เพราะเธอไม่อยากห่างจากอีวานเลยจริง ๆ“…”“ไม่ใช่ความลับ มันก็แค่เรื่องที่เข้ามาตอกย้ำตัวฉันในอดีตซ้ำไปซ้ำมา”“ถามได้ไหมคะ คนนั้นเป็นแม่คุณหรือเปล่า”“อืม เธอคนนั้นเป็นแม่ฉัน” แววตาของเขามันสั่นไหว ความเศร้าทั้งหมดถูกส่งออกมาทางสายตา เขาคงเจ็บปวดมากเรื่องแม่ขนมปังเดินเข้าไปกอดอีวาน เธอตบหลังเขาเบา ๆ “ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณจะเป็นแบบไหน แต่จงเลือกทางที่ตัวเองจะไม่เจ็บปวดหัวใจนะคะ”“สิ่งสำคัญคือความรู้สึกของคุณ”“อืม วันนี้ฉันจะไปจัดการจบเรื่องที่มันผูกมัดฉันติดอยู่ในอดีต” อีวานกอดตอบเธอเขาเคยคิดว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดีได้ เคยคิดว่าตัวเองจะเกลียดผู้หญิงทุกคน และเคยคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันรักใครได้…‘ฉันเริ่มอยากลองใช้คำว่า..รักกับเธอแล้วสิ’แต่เขาจะมีโอกาสได้บอกเธอไหม เพราะกำลังมีพายุล