Kahit na hindi naging maganda ang eksena sa pagitan nina Ezaiyah at Chase nang nagdaang gabi ay naging maayos pa rin ang gising ng dalaga kinabukasan.Sa totoo nga lang ay halos hindi niya na maalala ang pangit na naganap sa pagitan nila ng kumag na lalaki. Ang nakaukit lang kasi sa isip niya pagkagising ay ang naging kaganapan sa pagitan nila ng gwapong doktor na si Warren.She clearly has no feelings for him, though. Pero hindi niya alam kung bakit sa kabila niyon ay may kakaiba pa rin siyang nararamdaman sa lalaki. It is like she came back to her teen old days. Pakiramdam niya ay naging high school siya ulit.Normal pa ba ito? O abnormal na ako?Nagising siya nang umagang iyon dahil sa tunog ng alarm niya.She slept in Glad's room, anyway. At nagreklamo pa ito nang magising din bunga ng malakas na ringtone niya."May sa Chase ka rin pala, 'no?” pupungas pungas na saad nito sa kanya matapos niyang patayin ang alarm.Tumawa na lang si Ezaiyah."Yeah, Ngayon alam mo na kung bakit ako
"Don't you have… some good morning there na pwede mong i offer sa akin or something?”Hindi makapaniwala si Chase na sa kanya mismo nanggaling ang mga salitang iyon. At mas hindi siya makapaniwala sa taong piagsabihan niya ng mga iyon.Because the one he is just talking to is Ezaiyah. Oo, ang babaeng unang kita niya pa lang ay inisip niya na agad na isang baliw. Ang babaeng kinaiinisan niya dahil panay ang pangungulit sa kanya sa hindi niya naman maintindihang dahilan.But at least, you know the reason behind your being suddenly close to her.Pinalis niya sa isip niya iyon at lahat ng isiping umaabala lang sa kanya. He then turned his attention back to Ezaiyah, na hanggang ngayon ay hindi pa rin kumikibo. Ni hindi siya tinitingnan nito na animo’y hangin lang siya na hindi nito nakikita.What the heck? Gumaganti ba siya sa akin o ano?“Hello? Am I talking to someone or to an air—?”Hindi na naipagpatuloy ng binata ang pagsasalita niya nang bigla niyang maramdaman ang pagbagsak ng kung
After the indecent and insulting phrases thrown at her by Chase, Ezaiyah made sure to give him the most deserving slap she could ever give to anywho.Matapos lang din ang naging tagpo na iyon ay naglakad na siya palayo, iniwan niya na ang lalaki nang walang inilalabas maski isang salita. All that she can feel at that very moment is anger. And somehow, pain. Naiintindihan niya na at unti unti na rin naman siyang nasasanay sa pagiging insensitive at ‘may sariling mundo’ vibes nito. Pero bakit ngayong ayos na lahat ay tsaka ito biglang aakto ng gano’n sa kanya? And how dare him to speak that way to her?!Habang nagmamadali siyang umakyat sa hagdan patungo sa kwarto niya ay narinig niya pa ang may kalakasang pagtawag sa kanya ng pamilyar na boses ng isang lalaki. And it was not Chase, of course. It was Warren.Gusto niyang lingunin ito para magpaliwanag at sabihin na mamaya na lang sila mag usap, but she was too occupied by everything that took place between her and that damn guy.Dire d
Ezaiyah expect too much that the one who cooked that aromatic and tempting food is a man. Si Warren ang iniisip niyang nagluto no’n. Pero nang marinig niya ang isang pamilyar na boses ng lalaki na hindi naman si Warren ay parang nanikip na namang muli ang dibdib niya. But that is not because of pain. Naninikip ang dibdib niya dahil sa sobrang inis na naramdaman niya agad pagkarinig pa lang sa boses na iyon ng bagong dating.Ayaw man niya ay unti unti na lang niyang hinarap ang lalaki. It was… none other than Chase, of course.“Ano na namang ginagawa mo rito?” tanong niya sa malamig na tinig.Alam niya at sigurado siyang bwibwisitin lang siya nito kaya might as well ay unahan na niya.“You’re asking kung sino ang nagluto niyan, right? That is a sort of calling me. So, here I am.” saad nito na iniunat pa at inilahad ang dalawang kamay sa magkabilaan.“Yeah, you are right. I am looking for someone who cooked this one. Hindi ikabwibwisit ko ang hinahanap ko so that clearly isn’t you. Kay
Pagkatapos ng pagmo monologue ng baliw na babae ay wala nang ideya si Chase kung saan ito nagpunta. Bigla na lang kasi itong umalis, pero hindi naman sa bedroom dumiretso.She went straight downstairs. And she even heard the loud banging of the door, done by someone who closed the said path,Ipinagkibit balikat niya na lang ang mga nangyari at isinara ang pinto ng music room. Pero imbis na sa drums set ay mas pinili niyang puntahan ang kutson na higaan niya. He laid his tired body on there, then stared at the ceiling afterward.Bigla ay kung anu ano na naman ang pumasok sa isip niya, Tama pa ba ang mga ginagawa niya? Surely, that woman did something that is not beyond his wants. Pero ang mga ginagawa niya, hindi pa ba kalabisan iyon?He closed his eyes shut and was about to try going to sleep. Pero bago niya pa magawa iyon ay naistorbo na siya ng mga malalakas na pagkatok.Wala na siyang intensiyon na pagbuksan pa ang kung sinumang nagnanais na istorbohin na naman siya. Pero ang taong
Halos ilang araw na rin ang lumipas mula nang mapagpasiyahan ni Ezaiyah na huwag nang pansinin pa si Chase. May tatlong araw na siguro. O baka apat na?Whatever. Wala nang pakialam pa si Ezaiyah sa kahit anong may kinalaman at konektado sa lalaking iyon. Ang mahalaga lang sa kanya ay nararamdaman niya na kahit papaano ang simoy ng peace of mind na iyon naman talaga ang ipinunta niya sa islang iyon.Matapos din ang pagdedesisyon niya na hayaan na lang si Chase ay wala naman na siyang napansin na kakaiba. Well, maliban sa halos araw araw at gabi gabing pagkawala ng mga pagkain na iniiwan niya sa fridge, na kung dati ay intentionally for Chase, pero ngayon ay sinasadya niya na lang iwan doon sakaling magutom siya o biglang mag crave na kumain sa gabi.Walang ibang nakakaalam sa ginagawa niyang iyon maliban kay Warren na habang tumatagal ay lalo pang napapalapit sa kanya. He’s so soft to not be adored by any other woman. At maging siya. Kung hindi niya nga lang alam ang ‘sikreto’ nito ay
Ezaiyah only took seconds to make Chase agree to eat the food she just purposely left in the fridge. Habang kumakain ito ay kinumbinsi niya na rin itong samahan siya sa paglalakad.Doon siya natagalan. She needed to give him several reasons and a load of convincing powers just to make him agree to go out for a walk with her. But still, in the end, hindi niya pa rin ito napapayag. Kaya ngayon, mag isa lang siyang naglalakad sa kalagitaan ng tahimik at madilim na gabi.Mabagal lang ang ginagawa niyang paglakad. It is as if she is really admiring the beauty and the solemnity of the night. Habang naglalakad siya at nakatanaw sa dagat ay hindi niya mapigilang mapaisip ng kung anu anong bagay. Paano kaya kung hindi siya iniligtas ni Chase noong nangyari ang trahediya sa bangka? Paano kaya kung hinayaan siya nitong malunod na lang at mas inalala na lang nito ang sarili kaysa sa kanya? Nasaan na kaya siya ngayon? After she left without leaving a trace nor a hint kung saan siya pwedeng makita
Lumipas pa ang ilang sandali at nanatili pa rin na magkausap sina Ezaiyah at Chase.Wala sa kanila ang may ideya kung gaano katagal na silang nakaupo doon at nag uusap lang. Marami na rin silang napag usapan— karamihan ay tungkol sa mga nangyari bago at matapos ang trahediyang nangyari sa kanila. Maging ang mga inis at pagkapikon nila sa isa’t isa ay napag usapan na rin nila. But there’s a thing Ezaiyah wanted to know about this mysterious guy she’s facing right now.“So, in what city did you come from? Uh, ano’ng trabaho mo? ‘Mind sharing it with me? Kasi… kanina pa tayo nag uusap at halos dalawang linggo na rin tayong magkasama dito sa isla but still, we are seemed to be strangers to each other. I mean, I barely know a thing about you.” saad niya.Bahagya niya pang nilingon ang lalaki na nakatingala lang sa kalangitan.“Like what?” sabi naman nito.Awtomatikong kumunot ang noo ng dalaga, naguguluhan.“Like what? Ano’ng like what?” usisa niya.“Like what? You knew something about me