Ezaiyah expect too much that the one who cooked that aromatic and tempting food is a man. Si Warren ang iniisip niyang nagluto no’n. Pero nang marinig niya ang isang pamilyar na boses ng lalaki na hindi naman si Warren ay parang nanikip na namang muli ang dibdib niya. But that is not because of pain. Naninikip ang dibdib niya dahil sa sobrang inis na naramdaman niya agad pagkarinig pa lang sa boses na iyon ng bagong dating.Ayaw man niya ay unti unti na lang niyang hinarap ang lalaki. It was… none other than Chase, of course.“Ano na namang ginagawa mo rito?” tanong niya sa malamig na tinig.Alam niya at sigurado siyang bwibwisitin lang siya nito kaya might as well ay unahan na niya.“You’re asking kung sino ang nagluto niyan, right? That is a sort of calling me. So, here I am.” saad nito na iniunat pa at inilahad ang dalawang kamay sa magkabilaan.“Yeah, you are right. I am looking for someone who cooked this one. Hindi ikabwibwisit ko ang hinahanap ko so that clearly isn’t you. Kay
Pagkatapos ng pagmo monologue ng baliw na babae ay wala nang ideya si Chase kung saan ito nagpunta. Bigla na lang kasi itong umalis, pero hindi naman sa bedroom dumiretso.She went straight downstairs. And she even heard the loud banging of the door, done by someone who closed the said path,Ipinagkibit balikat niya na lang ang mga nangyari at isinara ang pinto ng music room. Pero imbis na sa drums set ay mas pinili niyang puntahan ang kutson na higaan niya. He laid his tired body on there, then stared at the ceiling afterward.Bigla ay kung anu ano na naman ang pumasok sa isip niya, Tama pa ba ang mga ginagawa niya? Surely, that woman did something that is not beyond his wants. Pero ang mga ginagawa niya, hindi pa ba kalabisan iyon?He closed his eyes shut and was about to try going to sleep. Pero bago niya pa magawa iyon ay naistorbo na siya ng mga malalakas na pagkatok.Wala na siyang intensiyon na pagbuksan pa ang kung sinumang nagnanais na istorbohin na naman siya. Pero ang taong
Halos ilang araw na rin ang lumipas mula nang mapagpasiyahan ni Ezaiyah na huwag nang pansinin pa si Chase. May tatlong araw na siguro. O baka apat na?Whatever. Wala nang pakialam pa si Ezaiyah sa kahit anong may kinalaman at konektado sa lalaking iyon. Ang mahalaga lang sa kanya ay nararamdaman niya na kahit papaano ang simoy ng peace of mind na iyon naman talaga ang ipinunta niya sa islang iyon.Matapos din ang pagdedesisyon niya na hayaan na lang si Chase ay wala naman na siyang napansin na kakaiba. Well, maliban sa halos araw araw at gabi gabing pagkawala ng mga pagkain na iniiwan niya sa fridge, na kung dati ay intentionally for Chase, pero ngayon ay sinasadya niya na lang iwan doon sakaling magutom siya o biglang mag crave na kumain sa gabi.Walang ibang nakakaalam sa ginagawa niyang iyon maliban kay Warren na habang tumatagal ay lalo pang napapalapit sa kanya. He’s so soft to not be adored by any other woman. At maging siya. Kung hindi niya nga lang alam ang ‘sikreto’ nito ay
Ezaiyah only took seconds to make Chase agree to eat the food she just purposely left in the fridge. Habang kumakain ito ay kinumbinsi niya na rin itong samahan siya sa paglalakad.Doon siya natagalan. She needed to give him several reasons and a load of convincing powers just to make him agree to go out for a walk with her. But still, in the end, hindi niya pa rin ito napapayag. Kaya ngayon, mag isa lang siyang naglalakad sa kalagitaan ng tahimik at madilim na gabi.Mabagal lang ang ginagawa niyang paglakad. It is as if she is really admiring the beauty and the solemnity of the night. Habang naglalakad siya at nakatanaw sa dagat ay hindi niya mapigilang mapaisip ng kung anu anong bagay. Paano kaya kung hindi siya iniligtas ni Chase noong nangyari ang trahediya sa bangka? Paano kaya kung hinayaan siya nitong malunod na lang at mas inalala na lang nito ang sarili kaysa sa kanya? Nasaan na kaya siya ngayon? After she left without leaving a trace nor a hint kung saan siya pwedeng makita
Lumipas pa ang ilang sandali at nanatili pa rin na magkausap sina Ezaiyah at Chase.Wala sa kanila ang may ideya kung gaano katagal na silang nakaupo doon at nag uusap lang. Marami na rin silang napag usapan— karamihan ay tungkol sa mga nangyari bago at matapos ang trahediyang nangyari sa kanila. Maging ang mga inis at pagkapikon nila sa isa’t isa ay napag usapan na rin nila. But there’s a thing Ezaiyah wanted to know about this mysterious guy she’s facing right now.“So, in what city did you come from? Uh, ano’ng trabaho mo? ‘Mind sharing it with me? Kasi… kanina pa tayo nag uusap at halos dalawang linggo na rin tayong magkasama dito sa isla but still, we are seemed to be strangers to each other. I mean, I barely know a thing about you.” saad niya.Bahagya niya pang nilingon ang lalaki na nakatingala lang sa kalangitan.“Like what?” sabi naman nito.Awtomatikong kumunot ang noo ng dalaga, naguguluhan.“Like what? Ano’ng like what?” usisa niya.“Like what? You knew something about me
“How about you? Wala ka bang something na isha share sa akin?”Ezaiyah’s smile gradually faded after hearing those words from Chase.“A-Ano’ng—”“Kanina pa ako nagsha share ng tungkol sa sarili ko. And now, it’s your turn to share yours. So…?”Puno ng pag aalinlangang tiningnan ni Ezaiyah ang lalaki. Nag aalangan siyang sabihin dito ang tungkol sa sarili niya. Unang una, ang trabaho niya at kung sino ba talaga siya. Ang background ng pamilyang pinanggalingan niya, ang magulong buhay niya, kung paanong nasa kanya ang lahat pero hindi naman siya masaya sa buhay niya. Kung paano siya ni reject ng ilang beses na ng kaisa isang lalaking nagustuhan niya sa buong existence niya? Oh, come on!“Hindi ka pa ba inaantok?” bigla ay nasabi niya.Mabuti na rin iyon para maiiwas niya agad sa kanya ang usapan habang maaga pa. Her whole life is nothing but a pure shame.Tila nagulat naman ang lalaki at nagtaka sa biglaang pag iiba ng usapan at tono ng boses ni Ezaiyah.“Hindi pa. Ikaw, inaantok ka na
Chase woke up late the next morning. Halos mag uumaga na rin kasi nang maghiwalay sila ni Ezaiyah. Nearly three a.m., kung hindi siya nagkakamali. And it’s now ten a.m. Wala pang walong oras mula nang magkasama sila ng dalaga, pero ngayon ay ito na naman ang gusto niyang hanapin at makita. Ang isang bagay pa na hindi makapagpatahimik sa kanya ay ang katotohanan na hindi niya pa rin makalimutan ang mga naikwento sa kanya ni Ezaiyah. Ang pag iyak nito, ang malungkot nitong mga mata, at ang nasasaktang awra nito. And it bothers him to see her that way, knowing the fact Ezaiyah is the most cheerful and most incredible person he had ever meet. Hindi niya rin mapigilan na makaramdam ng inis sa Zayne na iyon. Like… what the hell?! Ganoon ba ito kabulag para hindi makita ang worth ni Ezaiyah? Ganoon ba ito katanga at kamanhid para i reject at saktan ng paulit ulit ang isang kagaya ni Ezaiyah? Or he’s just being a gentleman for once kaya ito na ang nagkusang palayuin si Ezaiyah dahil alam ni
Sa sinabi ng matandang bangkero ay kusa na lang na naluha si Ezaiyah.Ang mga kaibigan niya ay halatang nalungkot din sa pagpapaalam ng bangkero. Pero wala na silang magagawa dahil lahat naman talaga sila ay nakatakdang magkahiwa-hiwalay. Isla Amore de Esperanza isn’t the place for them all to stay and stick together. Aalis din siya roon. Si Chase ay ganoon din. Babalik din sila sa totoong mundo at sa totoong lugar na pinagmulan nila. Maging ang mga staff na kaibigan nila roon ay alam niyang darating din ang panahon na aalis sa islang iyon. Nagkataon lang talaga na nauna ang matandang bangkero.Ang plano nilang party ay hindi na rin natuloy dahil nilamon na nga sila ng labis na kalungkutan bunga ng pag alis ng bangkero.Kahit kasi nalalayo ang edad nito sa kanilang lahat na naroon ay hindi ito pumalya na makisama at makisabay sa kanila. Naging dual companion din nila ito dahil bukod sa tumayo itong ama-amahan nila sa islang iyon ay nagsilbi rin itong matapat at masiyahing kaibigan sa