Unang tingin ko pa lang sa mga ito ay alam ko ng mamahalin. The way the car design I know this is expensive. Halos malaglag ako dahil sa mga nakikita ngayon. What the hell. I can't just believe this opportunity is now in my hands. I wonder how much each of its them? Mukhang kapantay mg mga mamahaling sasakyan e. Gaya na lamang ng Audi ni Lhara at Lamborghini. Hindi na ako magugulat kung ganoon nga ang mga presyo ng mga ito. And knowing this is new here in our country just so cool. Aniya ng Manager ko ay nanggaling ito sa ibang bansa, malamang ay bili ang mga ito roon. Knowing the other countries were high maintenance than Philippines and the owner even choose to have brand here. But it is her choice already if where will he or she want to put her company. Halos hindi na ako maka alis doon sa first floor kung hindi ko lang pinilit ang sarili ko na magtungo sa nakitang elevator. Hindi ko maiwasang hindi titigan ang lahat ng mga iba't ibang klase ng sasakyan na nadito ngayon. May mga tum
"This is the President of this company Miss, Leon Eleazar." Pakilala sa akin ng isang boss na aroon.Ang malaman ang buong pangalan ng presidente ng kompanyang ito ang nagpaguho sa akin. Natulala na lamang ako sa mukha ng isang boss na nagsalita. Wala akong sinabi o naging reaksyon dahil gulat ako. Gulat na gulat. Ni hindi ko pa kayang tumingin kay Leon.Nang hindi ako sumagot at natulala lamang ay narinig ko ang tikhim ni Leon."We will get her and that's final." He said like it is a dismissal.Pumalakpak naman ang isang boss at agad akong nilapitan upang makipagkamayan."I know you will get here! You have a potential look at your photoshoots! It's not even edited but it looks so eye catching already!" Sabi niya pero ang tingin ko ay dumapo sa lalaking nagpaguho sa aking katawan.He was already in the door and ready to leave until hindi ko na siya nakita pa. Umalis siya matapos niya iyong sabihin."Nakuha po ako?" Tulala kong sinabi sa kausap kong isang boss na babae.Tumango siya at
Lumingon ako sa kaniya at nakita ang nakakaloko niyang ngisi pero ang mga mata ay madidilim. I cleared my throat to say something pero hindi ko na ito itinuloy pa dahil parang useless lang ang sasabihin ko."We'll do it fast. Kung nasa ibang bansa na tayo ay pwede na natin gawin ang lahat doon upang isang balikan na lang dito sa Pinas," the manager answered.Napa iling ako. "Can I call my friend first?" I said dahil hindi ko na talaga kaya.I can't decide right now dahil gulong gulo na ang isip ko."You mean Lhara? She promised us the next person she'd offer will accept this surely and no doubting, and we are expecting you for that." Malamig na sinabi ni Leon sa akin.Nalaglag ang panga ko dahil sa kaniyang sinabi. She did that? Does she know that it was Leon, the President of this company then? What the hell?"U-Uh, yes Miss. Miss Lhara said that, why? Is there any problem?" Litong tinanong ng manager.Nakipagtitigan ako kay Leon. Now, I can clearly see that he is still the same. Mor
"Are you happy now?" Hindi ko naiwasan ang sarcasm sa aking boses nang sinabi ko iyon.The darkness of his eye and thick eyebrows is very familiar. Even his lips and his nose. His angled and more defined jaw... and his deep eyes. Ang bago sa kaniyang mukha ay ang mga maliliit na stable sa kaniyang panga na lalong nagpamatured sa kaniyang mukha. Lalong nagpadilim at kahit na ganoon ay bagay na bagay pa rin ito sa kaniya. Mataman ko siyang tinignan. Hindi matanggal sa isipan ko na ang lalaking nasa harapan ko ngayon ay ang minahal ko ng tunay noon. He was my first in everything. He was my first love, my first kiss, and the first person who broke my heart into pieces. Ang ama ng anak ko and why can't I stare at him with madness and why it is full of gentleness. His jaw clenched again, and I don't know what the reason of it."I've never been happy." He answered. My heart literally hurt but I sighed all the pain.Now that he said that. I can say he was really guilty."Don't worry, I had fo
"You're not well..." Narinig ko ang pagkataranta sa kaniyang boses at gustong lumapit sa akin pero pinigilan ko muli."I will be well if you leave me now, Leon!" Sigaw ko na sa kaniya.Dahil doon ay napatigil siya sa kaniyang kinatatayuan. Nagsalita ako muli dahil doon."You're the one reason of it. You will help me if you leave now!" Pagmamakaawa ko muli sa kaniya at mabibigat na hininga ang ginawa ko pagkatapos sabihin ang mga iyon.Napalingon ako sa kaniya upang tignan siya sa mga mata at magmakaawa pero nakita ko ang sakit, puot, galit, at pag aalala sa kaniyang mga mata. Bahagya ring nakaawangang kaniyang labi habang tulalang nakatingin sa akin. Umiwas ako noong tumango siya. Patuloy pa rin ang paghinga ko ng malalalim.Tumalikod siya at agad akong nilayuan. Napatingin ako sa kung saan siya ngayon. He was walking away to me now palapit sa pintuan kung saan ka makakapasok sa loob ng building. Hindi siya lumingon pero bago siya tuluyang makapasok ay may sinabi ito sa guard na naroo
"I love you, Mama... I will be always here with you no matter what!" she said and hug me tight.Tumango tango ako. "I love you more, baby..." I said at ilang sandali kaming nagyakap habang pinapakalma ko ang sarili ko.Napahalakhak ako ng bahagya noong napagtanto ang aking ginawa. Humiwalay ako at tinignan ang anak ko. Nakangiti siya at namumungay ang kaniyang mga mata habang nakatitig sa akin. Ngumiti ako sa kaniya habang may mga nagbabadyang luha pa rin sa aking mga mata."Ano ba iyan, I am being so emotional! You were so sweet to your mother, anak. I love you..." I said and kiss her cheeks.She giggled dahil siguro sa kiliti noon. "I love you too, Mama!" She answered."Okay, let's go. Have you eaten lunch already?" I asked her at natatawa pa rin dahil sa aking itsura.Umiling siya. Napatingin tuloy ako sa aking relo at nakita na maaga pa naman pala. It was eleven am."Manang still cooking, Mama. Let's go in the sala!" She said na aking namang ikinatango agad at 'tsaka naglakad na k
Nakadating din naman ako roon ng mas maaga pa sa napag usapan which is good. I can still freshen up my mind while waiting for her here in this cafe. Inisip ko lahat ng aking sasabihin kasama na rin ang mga nangyari sa araw na iyon. Napahinga ako ng malalim at 'tsaka sumimsim sa aking inorder. Kanina ko pa siya na itext na narating na ako rito sa cafe na hindi pa naman niya nireplyan at alam kong nasa set pa siya tutal ay maaga pa naman talaga. I just waited her in there until I just saw her coming near the cafe and fully entered the cafe. I wave my hand to her to see where I am and smiled. Lumiwanag ang kaniyang mukha noong nakita niya ako at agad na siyang lumapit sa akin."Omg! So how was it really?" Excited niyang bungad sa akin at umupo sa aking harapan.Malawak ang ngiti niya ngayon at naghihintay sa aking ikwekwento habang ako naman ay nakangiti lang. Lumapit ang waiter sa amin kaya naman hindi ko na muna iyon sinagot. The waiter gave Lhara the list of their menu and she choose
Tumawa siya kalaunan matapos sabihin lahat ng gagawin namin."I am sorry fort this, but the President says he wanted this done with perfection..." Nag alinlangan niyang sinabi sa akin ni Miss Nini.Oh. Umiling ako sa kaniyang sinabi bago binigyan siya ng ngiti. "It's okay, Miss Nini. This is normal," I answered.Tumango tango siya. Hindi kalaunan, nagpatuloy siya sa pagsasalita ay naglalakad kami sa buong studio upang tignan ang set napatigil nga lang kami noong narinig naming bumukas ang isa sa mga pintuan dito. Napalingon kaming pereho sa aming likuran at doon nakita namin kung sino ang pumasok. Sa gulat ko, natigilan ako ng kaunti. Nalingon ko si Miss Nini sa tabi ko dahil sa kaniyang singhap at nagsimulang humalakhak ng bahagya."The pressure starts on," she said to me with a forced laughed.Natawa rin ako ng bahagya. The realization dawned on me. Hindi pa kami nagsisimula ay gusto ko nang umuwi. Why is he here by the way? Nakita ko si Leon na sinalubong ng ibang staff at pina upo