KABANATA 135

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa maaninag ko na sila roon na naka upo. Nakita ko kaagad ang anak ko na nakatulog na sa mga bisig ng kaniyang Dada habang si Tito naman ay nanonood lamang.

“Hay, nakatulog na?” bungad ko sa kanila.

“Yeah, kanina pa. Ipupunta ko na sana sa kwarto niyo pero ayaw naman kitang maistorbo sa pagrereview mo,” ani ni Tito sa akin.

Hinaplos niya ang noo ni Leona habang siya ay mahimbing na natutulog. Hinawi niya rin ang mga mumunting buhok ng anak ko sa kaniyang noo. Lumapit ako sa kanila lalo at umupo na sa paanan ng anak ko.

“Ako na lang ang magdadala sa kaniya roon, Tito.” aniya ko habang nakatingin sa aking anak.

“Sige. Matutulog na rin ako kapag aalis ka na, ikaw Ana hindi ka pa ba matutulog?” tanong niya sa kaniyang pamangkin.

“Sasabay na rin ako sa inyo, Tito…” simpleng sinagot ni Ana sa amin.

Pareho kaming tumango ni Tito sa kaniyang sinabi. “Mabuti pa nga at matulog na tayong lahat, lahat naman tayo ay pagod.” Sabi ko at tumayo na upang mab