KABANATA 142

Alas singko imedia na kami umalis doon at nagtext sa akin si Ana kanina na mauuna na lang daw siyang umuwi kaya naman I say sorry at iyong dahilan ko kung bakit kami natagalan and she says that it’s okay lang daw. Kaya bago kami umuwi kanina ay nagtungo pa kami sa isang restaurant upang magtake out pa ng pagkain para mamaya. Lhara said that it is for Leona, Ana and Tito. Kailangan daw ay may pasalubong siya sa kanila kaya ganoon. Hindi ko na pinigilan at hinayaan ko na lamang sa ano mang gusto niya and after all tama naman siya at namiss talaga siya ng sobra ni Leona.

“Tama na iyan, Lhara. That’s too much already, hindi nila iyan mauubos at baka masayang lang. Meron pa itong seafoods oh!” I said noong balak niya pa atang bumili sa isa pang restaurant.

“But it’s for deserts this time!” she defended.

“Ang dami roon sa condo! Tara na uwi na tayo baka ano ano pa mga mabili mo. Para namang umuwi sa ibang bansa kung makasalubong,” ani ko na kaniyang ikinatawa.

“What’s funny? Totoo kaya!