KABANATA 140

Pagka park ko ng aking sasakyan ay agad na rin naman akong lumabas. Nagtungo kaagad ako sa entrance nito at agad akong tinanong kung kasali baa ko sa shooting, sinabi ko naman na hindi dahil kasama ako ni Lhara. That’s what I said to him, and he immediately let me in.

“Ikaw po pala ang sinabi niya sa akin na pupuntang kaibigan niya.” ani ng guard ng café.

Tumango ako at ngumiti sa kaniya. “Opo, thank you, Manong.” Sagot ko.

“Walang ano man po, Ma’am.” Ani niya pagkatapos.

Tumango ako muli at ‘tsaka siya nginitian bago tuluyang umalis na roon. Sabi ni Manong kanina nasa rooftop daw sila kaya nagtungo na rin ako ng diretso roon. Pagbukas ko ng pintuan sa roof top ay bumungad sa akin ang set up nila. Nahagip kaagad ng aking paningin si Lhara na nasa isang upuan at kaharap ang isang salamin. Tumayo kaagad siya noong nakita niya ako. Ngumiti ako at sinalubong siya habang siya ay palapit. Nagyakapan kami noong nagkalapit.

“I miss you!” aniya niya sa akin habang yakap yakap ko siya.

Hum