Kabanata 3

"Are you going or not?" Sieme asked after I told to her what happened.

Humiga ako sa kama niya at napatingin sa taas. Naalala ko pa ang sinabi ni Stell bago siya umalis. Kahit sino pwede kong dalhin basta huwag ko lang daw kalimutan na dalhin ang sarili ko. Siguro sobrang guilty niya sa nangyari kaya binigyan niya ako ng vip ticket sa second signing nila. 

"Kailan ulit sila mag-pe-perform?" Tanong ko kay Stephanie.

Napahinto naman siya sa pag browse sa kanyang cellphone at tiningnan ako. Nagbuntong-hininga siya at tsaka humiga sa tabi. Umusog naman ako para bigyan siya ng espasyo.

"Pagkatapos daw ng signing nila, babalik na raw sila sa pag-pe-perform. Kaso baka 'di tayo makadalo... minsan mag-pe-perform sila sa bar o hindi kaya nag-wo-world tour sila. Tapos kung wala silang gig, mag-ge-guesting sila sa mga palabas sa tv." 

Napatango-tango ako sa sinabi niya. Gano'n ba sila ka busy na nakatala na lahat ng mga gawain nila? Balita ko aabot ng apat na buwat ang world tour nila tapos pagbalik nila sa Pilipinas, may mga event pa sila na gaganapin. May meet and greet, may guesting at may mga brands na i-c-collab. 

Hindi ba sila napapagod? Paano ang pamilya nila? 'Yung mga magulang nila na miss na sila? Hindi naman pwedeng kung saan sila mag w-world tour ay sasama ang mga kamag-anak nila.

Siguro isa 'yan sa dahilan kung bakit kinakailangang single ka kapag tumungtong ka nang showbiz. 'Yong isang rason ay para walang balakid pagdating sa kung ano ang ipapagawa sa 'yo. At ang isa ay 'yong wala kang inaalala bukod sa pamilya mo. Kasi pag once na pumirma ka at sumuot sa mundo nila, nahahawakan ka nila sa leeg. Kahit anong galaw mo, mananatili ka kung saan nila gusto. Kung titingin ka man sa likuran, pipilitin ka nilang iharap para lang isalba rin ang sarili nila hindi lang ang career mo. Kasi wala silang inaasahan kung'di ikaw. Ikaw mismo ang magpapa-angat sa kanila at nandiyan lang sila para bigyan ka nang seguridad para makatungtong ka kung saan mo gusto at gusto rin nila. 

Pero hindi lahat ng bagay nagtatagal. Hindi lahat ng nakakatuwa, mananatiling nakakatuwa. Dadating at dadating din ang araw kung saan magsasawa ka na sa lahat. Kung saan ang dating nakakatuwa, nakakakilabot na.

Oo sumali sila para iahon sa hirap ang kanilang mga gustong iahon. Magpapatali sila sa leeg para lang makakuha nang lakas at maiahon ang mga taong nalubog sa putik. 

Pero hindi lahat ng plano natutupad. May mga bahaging natapos pero may mga butas na kailangang balikan upang tapakan. Kaakibat ng oo ang hindi, gayon din ang saya at lungkot. May nasalba nga pero may naiiwan. At darating din ang panahon na ang mga nasalba mo, mas pipiliin na bumalik sa putik kaysa sa tumira sa simento, dahil natuto sila na kahit anong silong nila, babalik at babalik sila sa putik na may tubig dahil naiinitan na sila. Babalik at babalik ang lahat kung saan ka nagsimula. At ikaw, maiiwan ka... Gustuhin mo mang tumakas, hindi ka makakatakbo dahil hawak ka nila. Hindi ka makakatakas dahil nakakulong ka sa kanila. Mamatay kang mag-isa... kagaya nang kung paano ka iniluwal at kung paano mo iniwan ang iyong pamilya sa gitna nang kalsada, na walang tubig at masisilungan. At doon mo ma-realized lahat na ikaw ang kayamanan nila, ikaw ang buhay nila. Lumalayo ka, kaya wala silang magagawa kundi habulin ka hanggang sa malagutan na sila nang hininga.

Huminga ako nang malalim at inayos ang suot kong cap. Naka sunglasses din ako para hindi ako mahalata nang mga tao na ako 'yung nasa video. Habang papalayo ang araw kung kailan nangyari, padami naman nang padami ang mga taong nakakakita sa video.

"Ito ho 'yong card." Si Sieme na inilahad sa isa sa mga staff ng high-end.

Tumango ang babae at napatingin sa akin. Inayos ko na naman ang pagkakasuot nang cap, baka namumukhaan ako.

"Andito na po tayo." Sabi no'ng babae at iginiya kami papasok.

Napalinga ako sa paligid. High-class ang dating at color beige ang theme. May malaking salamin din sa left side ko at ang harapan ko ay may mga tables at chairs. May maraming upuan sa right side ko at may mga pangalan bawat sandalan. Namamangha rin si Sieme sa interior ng kwarto. Actually hindi ako sure kung kwarto paba ito sa sobrang laki.

"Dito tayo sa gilid Aia. Sosyal dito dahil may couch sa gilid. Pwede pang selfie." Ani Sieme at hinila ako sa sinasabi niyang pwesto.

Nagpunta kami roon sa sinabi niya at napahinto no'ng may pangalan na nakalagay sa sandalan ng upuan. 

Sabi ko na reserved eh!

"Ay ang taray, may pangalan... edi wow." Sabi ni Sieme at umalis doon. 

Tumawa lang ako at hinanap narin ang pangalan ko. Hindi naman ganoon ka rami ang upuan kaya sure akong mabilis lang mahanap if ever na mayro'n nga.

"Ay mas mataray ka girl! Pumunta pa tayo sa likod, nandito lang pala ang pangalan mo malapit sa table nila!" Saad ni Sieme na ikinapunta ko sa pwesto niya. 

Nando'n nga ang pangalan ko malapit sa table ng high-end. Naka-indicate rin 'yon sa sandalan ng upuan. May katabi rin itong bakanteng upuan pero walang pangalan na nakalagay.

"Ah, ghost pala ako." Saad ni Sieme at umupo roon sa upuan na walang pangalan. Umupo narin ako at iginala ulit ang tingin sa paligid.

Malapit na mag 9:00 AM at may mga fans narin ang pumapasok sa room at hinahanap ang upuan nila. Halatang mga mayayaman dahil sa kutis at suot. Hindi rin sila maingay at parang dadalo sa party sa sobrang pormal.

Hindi nagtagal ay dumating narin ang banda. I-w-in-elcome sila ng malakas na pakpakan. Nakasuot sila ng white t-shirt na may logo ng banda nila sa kanang dibdib. Ngumiti sila sa fans kaya napahalakhak ang fans. Napangiti at pumapalakpak narin ako habang si Sieme naman todo tili at kumukuha pa nang pictures.

Napatigil ako sa pagpapalakpak at nabura ang ngiti sa labi ko no'ng biglang nagtama ang paningin namin ni Stell. Tumitig siya nang matagal na kailangan ako pa ang unang umiwas ng tingin.

How could he stared at me like that? I'm wearing a fvcking sunglasses even though it's hot just to avoid his gaze!