LOGINShare
บทที่ 2 แบกกลับบ้าน
Last Updated:
2024-12-22 16:26:16Crazy Rain Lounge & Bar
เจ๊กัลยาจัดแจงให้คนขับรถตู้พาลูกสาวคนเล็กมาส่งที่หน้าตึกสูงระฟ้าแล้วมีชายในชุดสูทสีดำสองคนเดินลงมาต้อนรับเธอ ปาลินรู้สึกประหม่าเล็กน้อยมือของเธอชื้นเหงื่อไปหมด เธอเดินตามชายสองคนขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 29 ยามที่ประตูลิฟต์เปิดออก กลิ่นหอมของน้ำมันหอมระเหยและเสียงเพลงคลาสสิกก็ทำให้บรรยากาศที่ชวนหดหู่อยู่ในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความผ่อนคลาย ดวงตากลมซุกซนตวัดเห็นป้ายพลาสวูดขนาดใหญี่ที่เขียนว่า Crazy Rain ก็รู้สึกว่าชื่อนี้มันคุ้นหูเหมือนกับร้านที่พี่บอสธิเคยมาจัดงานวันเกิดให้กับพี่ครีม แต่ตอนนั้นเธอไปต่างจังหวัดกับพวกพี่สาวก็เลยไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดด้วย
"ทางนี้ค่ะคุณปาลิน" ผู้หญิงหน้าตาสะสวยติดป้ายแจ้งตำแหน่งไว้ที่อกว่าเป็นผู้จัดการร้านนำทางเธอเข้าไปยังห้องด้านในสุด ทว่าห้องด้านในที่หรูหรานั้นกลับไม่ได้มีแค่เธอ แต่ยังมีผู้หญิงอีกสองคนนั่งตัวทื่อเหมือนกลัวอะไรสักอย่างอยู่ข้างในนั้น
ทันใดที่ปลายรองเท้าส้นสูงสีดำก้าวเข้าไปในห้องดังกล่าว ใบหน้าคมขาวที่โคตรเย็นชาก็ตวัดมองมาหาเธอด้วยความตื่นตะลึง ซึ่งเธอเองก็ตกอกตกใจไม่แพ้กัน พิรุณในชุดเสื้อเชิ้ตดำปลดกระดุมโชว์แผงอกขาวจั๊วะที่ซ่อนอยู่ด้านในทำให้ปาลินถึงกับมองด้วยความเลิ่กลั่ก ขณะที่เจ้าของเลานจ์สุดหรูเองก็งุนงงไม่แพ้กัน แต่ที่สำคัญรูปลักษณ์ของปาลินที่อยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้แปลกตากว่าทุกวัน
ผิวขาวเหลืองในชุดเดรสสายเดี่ยวผ้ากำมะหยี่สีแดง และมันก็บังเอิญว่าเป็นสีที่เขาชอบที่สุด เมื่อมันสวมอยู่บนตัวของเธอมันยิ่งทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องอย่างน่าประหลาด ทั้งที่เขาไม่เคยมีอาการว้าวุ่นใจมาก่อน ทว่าพอเป็นปาลินทีไร เขาทั้งกระวนกระวาย หงุดหงิดไม่เป็นอันทำอะไรเลย
"เชสนายส่งแขกสาวสองคนกลับด้วย" พิรุณกระซิบให้กับมือขวาคนสนิท แล้วจึงตวัดมองหน้าที่กำลังเบี่ยงอายเพราะกำลังถูกเขาจดจ้องมองมาไม่วางตา
"คุณแพรว คุณใบข้าวเชิญครับ" สองสาวทำหน้าสลด
"อะไรกันคะยังไม่ทันได้คุยกับคุณเรนเลย"
ป้าบ!!
มือขาวที่เต็มด้วยเส้นเลือดปูดโปนตบลงบนโต๊ะด้วยความรำคาญ จนสองสาวถึงกับสะดุ้งตัวโยนพร้อมกัน ปาลินเองก็ด้วยนี่สงสัยผีคงจะเข้าอีกแล้วล่ะมั้ง
"อย่าเรื่องมาก ออกไป!" เสียงเข้มคำรามต่ำแววตาโกรธกร้าว
แขกสาวที่พ่อของเขาส่งให้มาดูตัวที่เลานจ์ลุกขึ้นเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป พร้อมกับมองขวางมาให้ปาลินอย่างไม่พอใจ คนที่โดนมองขวางตาขาวจึงตวัดมองกลับไปอย่างไม่ยอม พิรุณกระตุกยิ้มที่เห็นใบหน้าแสนแสบนั่นทำเป็นเล่นหูเล่นตาใส่สองสาวอย่างไม่เกรงกลัว
"เธอไม่กลัวโดนตบปากฉีกหรือไง" เขาบอกแล้วลุกขึ้นย่างสามขุมเหมือนเพิ่งขึ้นมาจากนรกมาหาเธอเรื่อย ๆ ปาลินถอยหลังหนีจนแผ่นหลังชิดแนบกระจกห้อง "เชสพาทุกคนออกไปให้หมด แล้วถ้าฉันไม่สั่งก็อย่าเสนอหน้าเข้ามา"
"เมื่อกี้คุณถามฉันว่าอะไรนะ เมื่อกี้อ่ะ" ปาลินรีบยกมือขึ้นมากอดอก แต่ใบหน้าขาวคมก็ไม่ยอมออกห่างกลับก้มลงใกล้จนระยะสายตาที่มองกันห่างเพียงไม่กี่เซนเท่านั้น
"เธอมันกวนบาทารู้ตัวไหม ไปทำหน้ายียวนกวนประสาทแบบนั้น ระวังจะปากฉีกเอา" ปลายนิ้วสวมแหวนเงินยกขึ้นไล้ลงมาที่ริมฝีปากเล็กบาง
"ฉีกก็ฉีกสิไม่กลัวหรอก" เรียวปากแดงเหยียดยิ้มยัยเด็กนี่ช่างเป็นตัวแสบขนานแท้ ไม่รู้นรกอเวจีขุมไหนส่งมาให้เขา แต่ที่รู้ ๆ เขาชอบอะไรที่เปรี้ยวเข็ดฟันแบบนี้ที่สุด
"ตอนเธอมารู้ตัวไหมว่าต้องมาดูตัวกับฉัน" พิรุณเอ่ยถามแล้ววางมือสองข้างคร่อมไว้กับกระจกจนปาลินถึงกับห่อตัวลีบ
"ไม่รู้หรอกค่ะ ฉันแค่มาแทนพี่สาว"
"ต่อให้พี่สาวเธอมา ฉันก็ไม่เอาอยู่ดี"
"แล้วไงต่อ ฉันกลับ-"
ปากบางเคลือบลิปกลอสมันวาวถูกปิดด้วยมือข้างนึงของพิรุณ ดวงหน้าเย็นชาจนหนาวสะท้านไปทั้งตัวก้มลงมาประชิดจนหน้าผากของเธอกับเขาแนบชนกัน นัยน์ตาเหยี่ยวที่เรียวคมกริบเหมือนมีดกระพริบมองเข้ามาในดวงตาของเธอ
"ต่อไปเรียกตัวเองว่าลิน อย่าฉันอย่านั่นอย่านี่อีก และฉันแก่กว่าเธอ 8 ปี เธอควรใช้คำเรียกให้ถูกกาลเทศะหน่อย"
พิรุณเอามือออกจากปากที่พูดอู้อี้อยู่แล้วรอคอยคำตอบจากริมฝีปากบาง
"คุณลุงดีไหม"
"เธออยากปากฉีกหรือไง"
"พี่ก็พี่...พี่เรน พอใจยัง" พิรุณหมั่นไส้คว้าเอวคอดเข้ามาแนบตัว ปาลินเบิกตากว้างมือน้อยยันอกเขาไว้ก่อนที่เนื้อนมของเธอจะเผลอไปบดเบียดกับตัวเขา
"เราแค่มาดูตัวกันเฉย ๆ เองนะคะ ยังไม่ได้ตกลงปลงใจกันเลยนะ"
"เธอไม่ตกลง แต่ฉันตกลง ปะกลับบ้าน" เขาประกาศกร้าวเสียงเข้มแล้วคว้าข้อมือของปาลินให้เดินไปด้วยกัน
"ขอบคุณนะที่จะไปส่งลินกลับบ้าน" ปลายรองเท้าหัวแหลมสีดำมันวับหยุดกึก แล้วหันกลับมากระตุกยิ้มอย่างวายร้ายส่งให้
"ใครว่าจะไปส่งบ้านเธอ กลับบ้านฉันต่างหาก"
"ฮะ..ไม่เอาลินจะกลับบ้านลิน" พิรุณรำคาญกับเสียงกระเง้ากระงอดเขาจึงรวบก้นงอนในชุดเดรสกำมะหยี่ขึ้นสูงแล้วแบกไว้บนบ่าเดินผ่าลูกน้องนับสิบออกไปจากเลานจ์โดยไม่สนใจแขนขาที่กำลังส่งลูกเตะและกำปั้นทุบตีลงมาที่อกเขาแต่อย่างใด
กรี๊ด!!! "ไอ้พี่ฝนบ้า ไอ้ฝนคลั่ง ปล่อยลินนะ ลินจะกลับบ้าน แม่จ๋าช่วยหนูด้วยยยย"
หลังจากที่ลงมาถึงลานจอดรถซูเปอร์คาร์สีส้มจี๊ดได้เขาจึงหย่อนปาลินลงกับพื้น แต่ไม่ทันไรยัยเด็กแสบก็เตรียมพุ่งหลาวสับส้นสูงหนีเขา โชคดีที่มือเขาไวแค่เหนี่ยวออกไปก็รั้งยัยตัวเล็กให้กลับมาได้อย่างง่ายดาย
หัวไหล่เกลี้ยงเกลาที่มีขี้แมลงวันเม็ดเล็กดูเซ็กซี่ถูกดันติดกับเสา ใบหน้าที่กระหืดกระหอบของพิรุณก้มต่ำลงมาให้หน้าผากของเขาชนกับเธอ เขาหลับตาแน่นิ่งอยู่แบบนั้นไม่พูดอะไร
"ห้ามวิ่งหนีอีก ถ้าทำอีกเป็นครั้งที่สองฉันจะทำให้เธอปากฉีกจริง ๆ "
"โหดเกินเบอร์" ปาลินพึมพำเบะปาก
"ขึ้นรถ!" ไอ้พี่ฝนคลั่งจอมบงการจับข้อมือเธอแน่นแล้วเปิดประตูพยักเพยิดให้เธอขึ้นรถสีส้มแสบทรวงของเขา
"โอเคขึ้นก็ขึ้นเจ้าค่ะ" ความจริงเธอก็กลัวที่เขาพูดขู่อยู่ว่าจะทำให้เธอปากฉีก ขู่กันพร่ำเพรื่อแบบนี้เป็นใครก็ผวากันทั้งนั้น
Related chapters
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 3 พามานอน
บ้านหลังดำที่ติดไฟส่องสว่างทั่วบ้านและสนามหญ้าทำให้ใบหน้าที่หวาดกลัวในตอนแรกของปาลินเริ่มสดใสขึ้น ถึงตอนแรกที่รถสีส้มของไอ้พี่ฝนคลั่งทะยานเข้ามาจอดในตัวบ้านที่มืดตื๊อ แต่พอเขาปรบมือทีสองทีไฟก็สว่างวับเหมือนมีเวทย์มนต์เจ้าของบ้านรีบเลื่อนประตูบานใหญ่แล้วกวักมือเรียกเธอเข้าไป พิรุณเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ครัวรินน้ำรินท่าแล้วส่งแก้วน้ำมาให้ ปาลินรับมาแล้วหมุนแก้วตรวจดูว่ามีสิ่งแปลกปลอมอะไรในนี้หรือไม่"เธอเห็นพี่เป็นคนยังไง" เขาเอ่ยถามขณะกระดกนมขวดใหญ่ แถมยังแทนตัวเองว่าพี่...เหอฟังแล้วโคตรสยอง"คนบ้าอ่ะดิ" ปาลินแอบสบถแต่พิรุณได้ยินเต็มสองรูหู"รู้ไหมว่าพามาทำไม""พามานอน"พรวด!!นมในปากที่เพิ่งกรอกลงคอถูกพ่นออกมาเป็นละอองฝอยพิรุณหน้าแดงก่ำรีบเดินหายเข้าห้องน้ำไปหลายนาที ปาลินเกาหัวตัวเองงุนงงกับการกระทำเงอะงะของเขา ก็เธอพูดไม่ถูกเหรอเขาจงใจพาเธอมานอนเพราะนมที่เปื้อนเปรอะเลอะเทอะเสื้อเชิ้ตดำทำให้เขาต้องถอดออก พิรุณเดินกลับออกมาด้วยสภาพครึ่งบนเปลือยเปล่าโชว์ซิกแพ็กแน่นกำยำ ปาลินที่นั่งบีบมือตัวเองอยู่บนโซฟาตวัดมองดูตาค้างแล้วรีบหันไปมองทางอื่น"ทำไมถึงคิดว่าจะพามานอน"ปาลินหันหน้าไปมองพิ
Last Updated : 2024-12-22Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 4 ความโกรธที่ก่อตัว
เจ้าของบ้านเปิดไฟสว่างตั้งแต่ตีห้าแต่เขาก็เลือกจะเปิดไฟที่ห้องชั้นล่างเพื่อที่จะให้ไม่รบกวนแขกสาวที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนชั้นบน หลังจากที่เมื่อคืนปาลินนอนละเมอร้องไห้เสียอกเสียใจยกใหญ่เขาก็เลยต้องนั่งตบหลังเพื่อกล่อมให้เธอหลับสนิทอีกรอบ เพราะการที่ได้เห็นเธออยู่ในสภาพที่เหมือนมีเรื่องราวในใจที่เก็บกดไว้มานาน จนทำให้เก็บไปฝันร้าย เขาเองก็นอนไม่หลับกลิ่นกาแฟคั่วบดหอมกรุ่นลอยฟุ้งไปทั่วบ้าน ถึงแสงบนห้องนอนใต้หลังคานี้จะไม่สว่างแต่กลิ่นหอมของกาเฟอีนก็ปลุกให้ร่างกายที่หลับใหลตื่นตัว ปาลินลุกลงจากเตียงนอนแล้วเดินลงมาชั้นล่างเห็นแผ่นหลังกว้างที่อยู่ในชุดทำงานตั้งแต่เช้ามืด"ตื่นเช้าจัง" เสียงเล็กทักขึ้นจากด้านหลัง พิรุณที่นั่งตรวจตารางานของเจ้านายประจำวันจึงได้รีบหันมาดู"พี่ทำลินตื่นเหรอ" เขาว่าแล้ววางไอแพดลงแล้วตรงไปรินน้ำใส่แก้วปาลินจึงเดินตามไปเพราะกำลังรู้สึกว่าคอแห้งอยู่พอดี เธอรับน้ำมาดื่มจนหมดทุกหยดไม่มีเหลือ"กินนี่ด้วย" เขาส่งขนมปังปิ้งทาแยมกับนมให้หนึ่งแก้ว ปาลินรับมาแล้วนั่งกินเงียบ ๆ มองอิริยาบถของเจ้าของบ้านที่เดินไปเดินมาจนเธอเริ่มตาลายแถมยังออกไปสั่งงานกับพวกชายชุดดำข้า
Last Updated : 2024-12-22Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 5 Red rain
"ตอนเย็นพี่จะให้คนมารับเธอ พี่มีธุระก็เลยอาจจะมารับไม่ได้"ปาลินชำเลืองมองหน้าของคนขับที่มีสีหน้าแววตาเคร่งขรึมและขึงขังแปลก ๆ หรือว่าเขากำลังหงุดหงิดเรื่องอะไรอยู่อีกแล้ว เวลาหงุดหงิดทีไรมันก็ออกทางสีหน้าอันแสนเย็นชาเหมือนน้ำแข็งของเขาทุกที"โมโหใครมาเหรอคะ"พิรุณกัดฟันจนเห็นสันกรามเป็นรูปเด่นชัด มือที่จับพวงมาลัยอยู่นั้นบีบแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมาตามหลังมือ"หรือว่าโมโหอะไรลินหรือเปล่า ลินทำอะไรไม่ถูกใจเหรอคะ" นัยน์ตาเรียวรีบตวัดมองแล้วดันแผ่นหลังของปาลินเข้ามากอด จมูกโด่งกดแนบไว้กับซอกคอ เขาโกรธเขาเกลียดคนที่ทำกับปาลินยัยเด็กม้าดีดกะโหลกคนนี้ของเขา ถ้าเจ๊กัลยาไม่เปิดปากเล่าเขาคงไม่มีวันรู้ว่าเคยเกิดเรื่องร้ายกับปาลินเพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรมือน้อยจึงได้ตัดสินใจเอื้อมไปโอบกอดเขาหวังปลอบโยน เปลือกตาที่หลับพริ้มซุกอยู่กับคออุ่นเปิดออกแล้วดันตัวของปาลินให้มองหน้าของเขาตรง ๆ"โมโหคนอื่น ไม่ได้โมโหลิน เจอกันตอนมื้อค่ำพี่ขออนุญาตแม่ลินเรียบร้อยแล้ว ไปกินข้าวที่บ้านพี่นะพี่จะเตรียมของอร่อยไว้ให้" ทำไมเขาดันกลายเป็นคนอบอุ่นละมุนจนหัวใจเธอฟูฟ่องไปหมด หรือว่าผีห่าซาตานจะกลับขุมนรกไปแล้ว
Last Updated : 2024-12-23Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 6 อนุมัติจูบแรก
เจ้าของบ้านยืนเท้าสะเอวมองว่าที่ภรรยาตั้งแต่หัวจรดเท้า คนที่สำรวจมองจึงไม่รู้จะทำตัวยังไงได้แต่อมยิ้มแห้ง ๆ ส่งให้แล้วรีบสับขาเดินขึ้นไปชั้นบน "ราตรีสวัสดิ์ค่ะ" หมับ! ข้อมือของเธอถูกยึดจับแน่น พิรุณออกแรงกระชากนิดเดียว ปาลินก็เซถลาเข้ามาอยู่ในวงแขนให้เขารวบกอดได้พอดี"ทำอะไรคะ..คือ ยังไม่ได้ปิดม่านเลยนะคะ""แค่กอดเองต้องปิดม่านด้วยเหรอ อ้อ...ลินอยากให้พี่ทำมากกว่านั้นใช่ไหม ได้" ว่าจบรีโมทในกระเป๋ากางเกงของเขาก็ถูกล้วงออกมาแล้วจัดการกดให้ผ้าม่านรอบตัวบ้านเคลื่อนตัวปิดจนไม่เห็นสิ่งใดข้างนอกอีก"พกรีโมทม่านตอนนอนด้วยเหรอคะ""เพิ่งคิดจะพกก็ตอนที่ลินเธอมาอยู่ด้วย""แปลกดีเนอะ เอ่อ...พี่กอดเสร็จแล้วปล่อยได้หรือยังคะ พรุ่งนี้ลินต้องทำงานนะคะ""พรุ่งนี้วันเสาร์นะเธอจะไปทำงานล่วงเวลาเหรอ ขยันเกินไปหน่อยไหม""เอ้าเหรอคะสงสัยจะหลงวันซะแล้ว""ไหน ๆ พรุ่งนี้ก็วันหยุดคืนนี้ก็มาหาไรทำกันดีกว่า""เล่นเกมกันไหมคะลินเล่นเก่งมากเลยนะ" "พี่ชอบเกมกายกรรมมากกว่า" พิรุณพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังประทับริมฝีปากลงไปยังหน้าผากมน หัวใจของปาลินเต้นตึกตักเหมือนกับจะหลุดกระเด็นออกมา มือสองข้างที่โอบกอดเอวเล็กเคลื่อ
Last Updated : 2024-12-23Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 7 คำถามสุดท้าย
รสจูบของพิรุณทำให้ร่างเล็กหนาววูบวาบทั้งที่อากาศประเทศไทยร้อนเกือบ 40 องศา แถมภายในบ้านของเขาก็ไม่ได้หนาวจัดหากเทียบกับเวลานี้ ปลายลิ้นที่ควานหาอะไรสักอย่างในปากเธอมันจวนเจียนทำให้หูตาสมองของเธอวิ่งไปกองรวมกันจนจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตอนนี้ตัวเองได้ถูกเขารวบอุ้มมาวางบนเตียงนอนที่ห้องใต้หลังคาตั้งแต่เมื่อไหร่กว่าสำนึกทั้งหลายจะตื่นรู้ก็เป็นต้นที่กางเกงขายาวของเธอถูกรูดถอดออกไปจากขาเสียแล้ว ปาลินรีบบีบขาของตัวเองเข้าหากันมือสองข้างกำขนานปิดทรวงอกคัพซีพอดีตัวของตน ยามที่นัยน์ตาเรียวคมตวัดกราดมองทุกสัดส่วนของเธอราวกับมันเป็นงานศิลป์ราคาแพงพิรุณเห็นชัดเจนว่ายัยตัวแสบของเขากำลังตัวสั่น และเป็นอาการสั่นที่เขาไม่เคยเห็นจากไหนมาก่อน หรือเป็นเพราะปมในใจที่ฝังกลบอยู่ข้างในตัวของปาลินที่สั่งการให้ร่างกายนี้เกร็งและดูหวาดหวั่นมากกว่าคนทั่วไป "มีอะไรคะ" ดวงหน้าเล็กที่เอียงอายไม่กล้าสบตาเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย "พี่ขอถามคำถามสุดท้ายไอ้เลวนั่นมันทำอะไรกับลินบ้าง ลินถึงสั่นขนาดนี้" ปาลินถัดกายขึ้นพิงพนักเตียงแล้วถึงผ้าห่มขึ้นมาปิดท่อนบนของตัวก่อนจะทำใจยอมเล่าเรื่องสมัยก่อนให้พิรุณฟั
Last Updated : 2024-12-23Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 8/1 ผู้หญิงของเรน
มือเล็กวางทาบลงบนผิวแก้วของพิรุณเลื่อนจับใบหูที่สวมต่างหูสีเงินทรงกรวยข้างเดียวชายหนุ่มยกยิ้มกับอิริยาบถที่อ่อนโยนของปาลินทั้งที่ปกติแทบจะยียวนกวนประสาทใส่เขาอยู่ตลอดเวลา แต่เวลานี้ลูกสาวคนเล็กของเจ๊กัลยาที่เขาเห็นมาตั้งแต่เรียมหาลัยเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวแล้วและกำลังจะเป็นภรรยาของเขาอีกด้วย "ลิน" เสียงกระซิบเรียกชื่อเธอแผ่วเบาพลางจรดริมฝีปากลงมาบนไหปลาร้านิ้วชี้ที่สวมหัวแหวนสลักชื่อรูปตัว R กรีดไล้ลงมาที่เนินอกเต่งปาลินหลับตาพริ้ม "มองพี่" เพราะเขาสั่งให้เธอมองเธอจึงต้องปรือตาขึ้นมาอีกครั้งแล้วพบว่าเนื้อปากที่มีสีคล้ายกับเนื้อแซลมอลส้มอ่อนกำลังจ่อค้างอยู่ที่ยอดถันของเธอ"พี่เรน" ปาลินกัดริมฝีปากเด็กสาวคนนี้ช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลยว่าการกระทำเช่นนี้ยิ่งเป็นการปลุกเร้าอะดรีนาลีนที่คุกกรุ่นอยู่ในกายให้เดือดจนถึงขีดสุด และนั่นจึงกระตุ้นให้ปากสีสวยของเขาประกบดูดลงมาที่ยอดอกชูชันของปาลินในทันที"อื้อ...พี่เรน" เจ้าของทรวงอกอิ่นแอ่นต้านปากและชิวหาที่ร้อนชุ่ม เธอรู้สึกได้ชัดเจนเลยว่าลิ้นของเขากำลังเขี่ยตุ่มไตของเธอบางจังหวะก็ขบลงมาที่ป้านวงกลม บางครั้งก็ดูดทึ้งจนตัวของเธอแทบจะสิ้นสติ มือนุ่มตะ
Last Updated : 2024-12-23Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 8/2 ผู้หญิงของเรน
ใบหน้าขาวที่กำลังหมกหมุ่นอยู่กับกลีบกุหลาบกลางลำตัวของปาลินรู้สึกร้อนผ่าวและซ่าบซ่านไม่ต่างกับเรือนร่างที่อ่อนไหว ทั้งที่เขามักจะเป็นฝ่ายถูกปรนเปรอจากสาวน้อยสาวใหญ่มากหน้าหลายตา แต่ก็ไม่มีใครสักคนที่จะทำให้เขาหนาวที่หน้าขาได้เท่ากับเธอคนนี้ แต่ก่อนเขาเคยเกลียดขี้หน้าเด็กคนนี้จนแทบคลั่ง เขาโคตรไม่ชอบเลยที่เธอพยายามอ่อยผู้ที่เป็นเหมือนพี่ชายผู้มีพระคุณหนึ่งเดียวของเขา ทว่าเมื่อได้รับรู้เรื่องราวที่ทำให้เด็กสาวเป็นคนร้าย ๆ แรง ๆ นั่นก็เพราะเธอกำลังสร้างกำแพงขึ้นมาปกป้องตัวเอง แต่นับจากนี้ต่อไปเขาจะเป็นคนทุบกำแพงนั่นให้ละเอียด และไม่ว่าใครก็ตามที่หวังจะเข้ามาแตะต้องผู้หญิงคนนี้ เขาจะสนองคืนให้เป็นร้อยเท่าพันเท่าชิวหาแดงที่จ้วงแหย่อย่างเอาเป็นเอาตายกวาดต้อนน้ำผึ้งรสเลิศออกมาจากภายในของปาลินอย่างไม่มีหยุดพัก ขณะดวงหน้าแดงระเรื่อกำลังแหงนหงายขบเม้มข่มอารมณ์ที่สุดสยิวนี้ไว้อย่างทรมาน"พี่เรน...อ๊า" พิรุณออกแรงดูดกลืนครั้งสุดท้ายลงไปที่ปุ่มกระสันครานั้นร่างที่ส่ายบิดเร่าก็กระตุกแอ่นเกร็งค้างนิ่ง ปาลินหลับตาพริ้มหายใจกระชั้น มุมปากกระจับของเขายกขึ้นพร้อมคร่อมตัวลงมามองดูดวงหน้าที่กำลังปรือมอง
Last Updated : 2024-12-23Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 9 ห้ามมอง
ตลาดเรืองทรัยพ์999สายตานับสิบนับร้อยกวาดมองลูกสาวเจ้าของตลาดปากแจ๋วอย่างเจ๊กัลยาที่เดินมาพร้อมกับลูกชายสุดหล่อเพียงหนึ่งเดียวของเจ้าสัวเทิดวิช พิรุณที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำสวมหมวกแก๊ปเหล่มองหน้าแฟนสาวที่กำลังเดินตัวเกร็งอย่างสงสัย"เป็นอะไรลิน""ก็ดูพวกแม่ค้าสิคะมองลินอย่างกับเป็นตัวประหลาด เพราะว่าวันนี้ลินดันมากับพี่เรน" พิรุณกวาดสายตาเย็นชาส่งให้ทุกคนพลันใดเหล่าแม่ค้าแม่ขายก็หลุบตาต่ำทำเป็นขายของโดยไม่หันมาสนใจปาลินอีก"ไม่มองแล้วเห็นไหม"ปาลินอมยิ้มสงสัยพวกแม่ค้าในตลาดของเธอคงจะเจอรังสีอำมหิตของพี่เรนสาดส่องใส่เข้าให้แล้ว"หนูลิน ขนมครกไหมลูกป้าทำเสร็จกำลังร้อน ๆ ของโปรดหนูนี่"ร้านขนมครกเจ้าประจำของปาลินกวักมือเรียกลูกสาวเจ้าของตลาดเข้าไปแล้วส่งถุงขนมครกให้พร้อมกับทำหน้าขนมครกที่เธอชอบไว้ให้ได้อย่างตรงเป๊ะถูกใจ"เท่าไหร่ครับ" ปาลินที่กำลังควักเหรียญออกมาจากกระเป๋าชะงักงัน"20 บาทจ้ะ"พิรุณส่งแบงค์ยี่สิบให้แม่ค้าขนมครกแล้วจูงมือปาลินไปดูของกินร้านอื่น ทั้งสองเดินเลือกซื้อของกินจนเยอะแยะแถมปาลินยังซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งไปฝากลูกน้องของแฟนหนุ่มจนครบคนชายหนุ่มฉีกยิ้มเห็นเขี้ยวขาวเมื่
Last Updated : 2024-12-23
Latest chapter
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 53 หมื่นหล้าตัวร้าย (จบบริบูรณ์)
1 ปี 8 เดือน ผ่านไป (ไวเหมือนว๊าปมา)"โอ๊ย!.....อย่าดึงสิหมื่น พี่เจ็บนะ ก็บอกว่าอย่าดึงไงเล่า" พราวมนต์ยื้อยุดเส้นผมบนหัวของตนคืนจากน้องชายคนสุดท้องของบ้านที่กำลังกำทึ้งผมเธอเอาไว้เป็นกำใหญ่ ดึงไปซ้ายทีขวาทีจนพี่สาวเจ็บจนหน้าเบี้ยว"หมื่นหล้าครับปล่อยผมพี่มนต์ก่อนสิลูก พี่เจ็บจะแย่แล้ว ถือว่าแม่ขอนะครับ" ปาลินที่เพิ่งจะทำเมนูโปรดของสามแสบเสร็จปรี่เข้ามาแกะมือน้อยของลูกชายวัยหนึ่งขวบห้าเดือนออกจากหัวของลูกสาวคนโต"หม่ำหม่ำ....แฮ่!! แฮ่!!" เจ้าหนูชูมือขึ้นสูงชี้มือไปยังโต๊ะกินข้าวแล้วทำหน้าขู่เลียนแบบโอเลี้ยง"มะม๊าหมื่นขู่ทำไมคะ" พราวมนต์ที่ได้หัวคืนจากน้องชายรีบจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง"สงสัยจะติดมาจากหมามั้งลูก เอ้....มะม๊าก็เพิ่งจะเห็นว่าหมื่นขู่" ปาลินเกาหัวแกรก ๆ"ทุกคนปะป๊ากลับมาแล้วคร้าบบบบ แล้วปะป๊าก็ซื้อขนมมาเยอะแยะเลยด้วย" พิรุณเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับถุงขนมมากมาย ทันใดที่เห็นคุณพ่อหมื่นหล้าตัวร้ายก็ปีนลงจากโซฟารีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาของชายหนุ่มด้วยความดีใจ"ป้าป้าาาาา ปะป้าาา ปุ้งปุ้ง"แป๊ดดดดด~กลิ่นและเสียงแสนเหม็นเขียวคละคลุ้งไปทั่วทั้งบ้าน"อุแว้ก!" กลเมฆที่นั่งอ่านห
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 52 ประทับตราผู้นำ
บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้พิรุณทำตามสัญญาของปู่พงศกรที่ต้องการให้พาลูกสาวและลูกชายฝาแฝดของเขามาประทับลายนิ้วมือเพื่อเป็นผู้นำคนใหม่ รวมทั้งเปิดรายละเอียดต่าง ๆ ให้หลานชายและหลานสะใภ้ได้รับรู้พร้อมกันว่า พราวมนต์กับกลเมฆมีสิทธิ์มีส่วนในทรัพย์สินใดของตระกูล"มาลูกนั่งตรงนี้ประทับนิ้วลงไปเลยทั้งสองคน" ทนายกริช ทนายประจำตระกูลจับนิ้วโป้งของแฝดผู้พี่ลงมาบนตลับหมึกแล้วทาบนิ้วเล็กลงไปบนแผ่นกระดาษ แล้วจึงจับนิ้วของกลเมฆลงมาประทับอีกครั้งเป็นอันเสร็จสิ้น"เรียบร้อยครับ นายน้อยทั้งสองจะได้รับมรดกเป็นบ้านหลังนี้ บริษัทและธุรกิจทั้งหมดในเครือ PMK Group ทั้งหมด แล้วที่เหลือก็ยกให้เป็นการตัดสินใจในอนาคตอีกทีครับ เพราะตอนนี้คุณหนูแฝดยังเด็กด้วยกันทั้งคู่" ทนายรุ่นลุงกล่าว"คุณปู่ขา มนต์ไปเล่นกับหมาสีดำตัวนั้นได้ไหมคะ" พราวมนต์ชี้ไปยังลูกสุนัขลาบราดอร์สีดำวัยกำลังซุกซนที่ดาเนียหลานสาวเอามาแบ่งให้ช่วยกันเลี้ยง"ตามสบายเลยลูก เจ้าเปียกปูนมันไม่ดุหรอกใจดีมาก ๆ" ผู้เฒ่าวัยย่างเก้าสิบเอ่ยพลางลูบหัวเหลนสาว"โอเคค่า...ไปเร็วเมฆไปเล่นกับเปียกปูนกันเถอะ" แฝดผู้พี่ที่มีแววเป็นมังกรสาวที่จะกุมอำนาจของปรมะเมคินทร์
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 51/2 ยาจีน
เพียงแค่ถูกเล้าโลมที่กึ่งกลางลำตัวสะโพกผายก็แอ่นร่อนบิดส่ายจนสติพร่าเลือน ไม่รู่ว่าคุณย่าดาหลา ย่าของสามีเอายาสูตรไหนมาให้เธอกับพี่เรนกิน มันถึงได้ร้อนสลับหนาวจนใจว้าวุ่นไปหมดยิ่งไปกว่านั้นพี่เรนของเธอก็ไม่มีท่าทีจะให้ค่ำคืนนี้จบลงง่าย ๆ ยังคงยืนหยัดยึดปณิธานอันแรงกล้าว่าจะปั๊มลูกคนที่สามให้สำเร็จ หรือสามีตกลงเงื่อนไขสำคัญข้อใดกับเถ้าแก่พงศกรและย่าดาหลา ถึงได้อุตสาหะและมานะต่อการสร้างผลผลิตอันน่ารักนี้ซะเหลือเกินสำหรับเธอที่ต้องทำหน้าที่แม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอยู่บ้างที่จะต้องแบกท้องไปอีกเก้าเดือน ทว่าเมื่อคิดถึงความรัก ความภักดี และความซื่อสัตย์ที่ตราตรึงอยู่ภายในใจ ก็ไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างความดีของพี่เรนได้เลยสักข้อ มีแต่ความยินยอม ความเต็มใจทุ่มและเทให้เขาไปแทบทั้งสิ้น"ตัวเล็กเงียบทำไม ลินครับเป็นลมหรือเปล่า" ชายหนุ่มยอดรามือจากกลีบเนื้อที่ฉ่ำวาวแล้วลุกขึ้นประคองแผ่นหลังเล็กขึ้นมาโอบอุ้มในวงแขนกว้าง"เปล่าค่ะแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย" ยิ้มแฉ่งแล้วซุกหัวแนบกับแผงอกขาวเนียน ปลายนิ้วชี้เขี่ยไปที่ตุ่มไตสีชมพูเพื่อแหย่เล่น"อยากกินนมพี่ก็ไม่บอก""อยากกินพี่เรนทั้งตัวเลยต่างหาก" คล้องวงแขน
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 51/1 ยาจีน
พิรุณยืนเป่าผมในห้องน้ำอยู่นานกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูแบบทุบรัว ๆ เหมือนกับมีเรื่องคอขาดบาดตายที่ด้านนอก เขาหยุดเป่าผมและเปิดประตูออกไป ไม่ทันไรก็ถูกกระชากเข้าไปหา ฝ่ามือนุ่มที่รุ่มร้อนพันเลื้อยสอดเข้ามาใต้กางเกงนอนรั้งบั้นท้ายแน่นให้เบียดกับเนื้อตัวที่กำลังครางอยู่ในลำคอ"อื้ม....พี่เรนขา พี่เรนหล่อจังเลย""ห๊า....จู่ ๆ ก็ชม" ชายหนุ่มเหลือบมองบริเวณรอบบ้านให้แน่ใจว่าบรรยากาศข้างนอกเงียบสงัด ไร้ผู้คนพลุกพล่านแน่ชัด เขาจะได้เสพสุขทุกซอกทุกมุมของบ้าน และทุกซอกทุกตารางนิ้วของปาลินที่โหยหามาตลอดหนึ่งเดือน"พี่เรนลินร้อนวูบวาบแปลก ๆ พี่เรนช่วยลินหน่อยสิคะ" มือไม้ที่ล้วงไปกุมซันนี่ของเขาเคลื่อนออกมาเลื่อนขึ้นมาถึงหน้าอกที่เปลือยเปล่า หรือนี่จะเป็นเพราะยาสมุนไพรจีนม้าศึกฉบับสามก๊กของคุณย่า แม่ตัวเล็กถึงได้คึกคักถึงเพียงนี้"ก็ลินกินยานั่นไปเยอะ" รวบยกบั้นท้ายนุ่มขึ้นแล้วหย่อนลงข้างอ่างล้างมือที่มีจานเลมอนสีเหลืองกับเมลอนสองลูกวางอยู่"มันคือยาอะไรเหรอคะ.....อ๊า" กระดุมเสื้อนอนถูกปลดออกจนถึงเม็ดสุดท้ายอย่างว่องไว ปากที่ไร้ความอดกลั้นก็ตะโบมดูดลงมารวดเร็วไม่แพ้กัน ยอดถันออกสีแดงเหมือนเม็ดเก
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 50 ด่านรักของสองแฝด
ขบวนขันหมากจัดขึ้นที่บ้านหลังใหม่เอี่ยมของพิรุณและปาลิน เจ้าบ่าวหน้าตาหลอเหลายิ้มแย้มแจ่มใสขณะที่เดินมาพร้อมกับเครือญาติของปรมะเมคินทร์เกือบสามสิบชีวิต พิรุณในชุดสูทสีครีมแบบเป็นทางการเดินถือพานธูปเทียนแพ โดยมีเจ้าสัวเทิดวิช คุณเพชรไพร พ่อแม่ของเขาที่กลับมารักกันหวานชื่นในรอบยี่สิบปีคอยเดินขนาบข้างลูกชายไปพร้อมกันด้านหลังมีลุงโทนธรรมเดินฉีกยิ้มกว้าง มาพร้อมกับลูกเขยที่ยังไม่ได้ตบแต่งเข้าบ้านของเขาอย่างสุริยะ อัครภูรินทร์เดินถือพานขันหมากเอก และมีหมอเอลวินถือขันหมากโท ตามด้วยเหล่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มเดอะเซฟเฟอะเช่นพนาธีร์ ผอ.ทัพฟ้า และท่านชายภูวสินคอยช่วยถือพานแหวนหมั้น คู่พานสินสอด ร่วมเดินในขบวนขันหมากในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวคุณพ่อที่เป็นเจ้าบ่าวเดินเข้ามาถึงบริเวณหน้าบ้านเพื่อสู่ขอคุณแม่คนสวยของพราวมนต์กับกล พิรุณเมฆชะงักฝีเท้าในทันใดเมื่อลูกแฝดทั้งสองยืนเคียงข้างดาเนียและผิงผิงที่กำลังทำหน้าที่กั้นประตูเงินประตูทองตรงหน้าปากทางเข้าบ้านหลายร้อยเมตร เขาเห็นด่านกั้นเกือบหกเจ็ดด่านยาวไปถึงตัวบ้านด้านในสุดก็รู้สึกนึกขำขันในใจว่าเมียจ๋าคิดจะทดสอบผัวคนนี้ให้หอบรับประทานกันไปข้างหนึ่งเลยใช่ไหม"พ
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 49/2 อ่อนหวานแต่ไม่อ่อนแอ
"ฮ่าฮ่า คุณจะบอกว่าคุณเป็นคนดีงั้นสิ" นภาธรขำเสียงดังด้วยความสะใจแล้วควักปืนออกมาเล็งมาที่หน้าของพิรุณโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ลูกน้องทั้งสองฝ่ายรีบชักกระบอกปืนขึ้นมาจ่อไปยังฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่มีใครยอมใคร"ไม่มีใครอยากบอกว่าตัวเองเลวหรอกค่ะ แหม...โชคดีจังที่เธอเสนอหน้ามาร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ เพราะฉันจะได้ไม่ต้องกลับไปจัดการที่กรุงเทพ ยังไงก็ขอบคุณนะที่เธอมา" กล่าวขึ้นอย่างเยาะเย้ยแล้วกดปลายกระบอกปืนแนบกับขมับหนึ่งข้าง สาวในชุดเดรสปาดไหล่สีแดงก้าวขาขึ้นมายืนเบื้องหน้าของนภาธร"ก....แกนังปาลิน!" นภาธรชะงักตัวแข็งทื่อขณะที่กลุ่มบอดี้การ์ดสาวจากจีโพรเทคชั่นที่เถ้าแก่พงศกรยกให้หลานสะใภ้ไปดูแลในฐานะผู้บริหารคนใหม่ ต่างล้อมวงเข้ามายืนซ้อนหลังลูกน้องของนภาธรและล็อกใส่กุญแจมือด้วยความรวดเร็วจนไม่มีไหวตัวทัน"หนีไปก็เท่านั้น อีกไม่กี่นาทีตำรวจก็จะมาถึงแล้ว และครั้งนี้อย่าคิดว่าตำรวจที่นี่จะกลายเป็นคนของเธออีก อย่าคิดว่าคนอย่างเธอจะเล่นพรรคเล่นพวกได้อยู่คนเดียวนะ เพราะฉันก็ทำได้เหมือนกัน"กรี๊ด!!!"ปล่อยฉันนะนังลิน แกไอ้พวกลูกกระจ๊อกโทรหาพ่อกูสิ พวกมึงจะยืนค้างอยู่ทำไม โทรสิวะ!"เพียะ!!หลังมื
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 49/1 อ่อนหวานแต่ไม่อ่อนแอ
Viola Valley Vineyard ไร่องุ่นวิโอล่าของคุณแม่เพชรไพร หรือคุณย่าสุดสวยของพราวมนต์กับกลเมฆได้ตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกับเจ้าสัวเทิดวิชที่หย่าร้างกันไปเกือบยี่สิบปีอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่งานแต่งของลูกชายกับลูกสะใภ้จะถูกจัดขึ้นในสิ้นเดือนนี้ในงานเลี้ยงแต่งมีแขกเหรื่อและญาติสนิททั้งสองฝ่ายของคุณเพชรไพร กับ เจ้าสัวเทิดวิชมาร่วมงานถึงงานไม่เอิกเริกมากแต่ก็อบอุ่นและเป็นกันเองพิรุณจับมือปาลินเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับพ่อแม่และทั้งสองข้างของพวกเขาก็มีพราวมนต์กับกลเมฆเดินจับมือมาร่วมงานของปู่กับย่าด้วยเช่นกัน"คุณย่าขามนต์ทำการ์ดสวย ๆ มาให้คุณปู่กับคุณย่าค่ะ" เจ้าสัวเทิดวิชรับการ์ดฝีมือการวาดรูปของหลานสาวแล้วอุ้มเด็กน้อยวัยห้าขวบขึ้นมาประคองในอ้อมแขน ฝังจมูกลงมาที่แก้มพอง ๆ เหมือนปลาทองของหลานสาว"น่ารักที่สุดเลยหลานปู่ แล้วกลเมฆล่ะลูกมีอะไรให้ปู่กับย่าบ้าง" กลเมฆส่ายหัวแล้วตะครุบกอดขาปู่กับย่าคนละข้าง"เมฆมีแต่ความรักให้ครับ ไม่มีของอะไรให้คุณปู่กับคุณย่าเลย" ย่าเพชรไพรในชุดราตรีสวยสีขาวทรุดตัวลงกุมหน้าเล็กของหลานชายสุดหล่อที่มีนิสัยอ่อนโยนเหมือนกับปาลิน"มีแค่ความรักก็พอแล้วค่ะน้องเมฆ" คุณย่าคน
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 48 บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้
บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้ปาลินในชุดเดรสสีดำปักคริสคัลพริบพราวไปทั้งตัวยืนงงอยู่หน้าป้ายทองคำที่แขวนอยู่ปากทางเข้าบ้านหลังมหึมาที่ฉลุตัวอักษรว่า "บ้านปรมะเมคินทร์ฝ่ายใต้" รอบบริเวณบ้านเต็มด้วยแสงไฟประดับต้นไม้ มีโต๊ะและของกินจัดวางตามมุมของงาน ทว่างานเลี้ยงแห่งนี้กลับเต็มด้วยผู้คนหน้าตาโหด ๆ กับพวกคุณหญิงคุณนายที่ดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ การแต่งกายของทุกคนดูคล้ายกันตรงที่สวมใส่กี่เพ้าสีโทนเข้มและผู้ชายก็สวมเสื้อสูทคอจีนสีเข้มไร้สีสัน บรรยากาศดูอึมครึมเหมือนในหนังมาเฟียไม่มีผิด"พี่เรนคะ จู่ ๆ ก็ลากลินมางานศพใครก็ไม่รู้" พิรุณชะงักเมื่อภรรยาบอกว่าเขาพาเธอมางานศพ ชายหนุ่มหัวเราะเสียงคิกคัก"ตัวเล็ก!....นี่มันงานศพที่ไหนกันล่ะ นี่งานรวมเจ้าพ่อเจ้าแม่ ก็ลินถามหาอำนาจจากพี่ไม่ใช่เหรอครับ พี่ก็พาลินมาหาผู้มีอำนาจของพี่แล้วนี่ไง ไม่ต้องกลัวนะ คนพวกนี้เป็นคนของตระกูลพี่ ไป....พี่จะพาลินไปทำความรู้จักกับทุกคน""ฮื่อ....น่ากลัวจังเลยค่ะ" ปาลินยึดมือสามีไว้แล้วจับประตูรถก่อนที่เขาจะรั้งให้เธอเดินไปด้วยกัน"พวกเขาไม่น่ากลัวเท่าบรรณาธิการมาเฟียหรอก มีแต่คนแก่ใจดีมาเถอะ" หิ้วเอวภรรยาขึ้นมาพาดกับบ
Crazy Rain ฝนคลั่ง บทที่ 47 วันครอบครัว
6.00 น."ปะป๊ามนต์จะขึ้นหลัง มนต์อยากขี่ม้า ปะป๊าเป็นม้าให้มนต์หน่อยสิคะ" พราวมนต์ที่เริ่มพูดชัดขึ้นไม่ติดสำเนียงเหน่อพยายามชูแขนขึ้นสูงเพื่อวิงวอนคุณพิรุณขึ้นไปบนหลังของเขา คุณพ่อที่ยืนกอดอกตัวนิ่งทำหน้าเข้มใส่ลูกน้องทั้งสิบชีวิตอยู่นั้น รีบยิ้มกว้างให้ลูกสาวสุดที่รักอย่างรวดเร็ว ปาลินที่จูงมือกลเมฆออกมาจึงได้แต่ส่ายหน้าให้กับความเปลี่ยนอารมณ์ได้ราวกับเป็นนักแสดง"ทุกคนคะวันนี้ลินจะทำแกงป่าไก่ ไข่พะโล้ ใบเหลียงผัดไข่ ขนมก็มกล้วยบวชชีค่ะ เห็นว่าวันนี้พี่เรนจะประชุมยาวลินก็เลยจะข้าวเลี้ยงทุกคนเหมือนเดิมค่ะ" นายหญิงปาลินฉีกยิ้มหวานแล้วลูบหลังพิรุณเบา ๆ ชายหนุ่มภูมิใจที่มีภรรยาแสนดีและก็รู้จักเอาอกเอาใจลูกน้องของเขาทุกคนโดยไม่แบ่งสถานะ"ขอบคุณครับคุณลิน" ลูกน้องทุกคนพูดขึ้นมาโดยมิได้นัดหมาย"ขอบคุณค่ะมะม๊า" พราวมนต์พูดตามจนทำให้ทุกคนหัวเราะร่วนเสียงดัง"หืม...ตัวแสบขอบคุณมะม๊าทำไมคะ" คุณแม่ลูกแฝดทรุดตัวลงกุมหน้าของลูกสาวเข้ามา"ก็มนต์จะกินกับพวกอา ๆ ด้วยค่ะ" บอกแล้ววิ่งถลาไปเกาะขาเชสที่ยืนเงียบอยู่ มือขวาคนสนิทหลุบมองแล้วอุ้มคุณหนูของตนขึ้นมาประคองในอ้อมแขน "อาเชสขามนต์ขอกินข้าวด้วยได้ไห
