“Ano ba ang pumasok sa utak mo?!” Raphael hissed.Nagkibit-balikat lang si Tati, kakagaling lang nila sa ospital. Isinugod siya ni Raphael. Wala namang masyadong ginawa sa kanya dahil isa lamang iyong allergic reaction. Pero si Raphael ay putak nang putak kaya nanahimik na lang si Tati.“God, Athalia! You’re making things hard!” he hissed as he glanced at his phone.Panay tunog ang cellphone ni Raphael, it was his mother. Mukhang nakarating narito ang kumusyon na ginawa nila sa party.“I think I-I should be the one answering that,” wika niya saka tumitig sa cellphone ni Raphael na nasa dashboard.“And I am sure Mom already knew—”“Of course!” gigil na putol niya sa asawa. Naririndi na siya sa kakabunganga nito. “Kung hindi ka sana OA, wala tayong problema! I clearly told you that I can handle myself! May gamot akong dala, parati! Apaka OA mo lang talaga!”He scoffed, “Ako pa talaga ang OA?! Do you think I won’t react when I saw your face full of red spots?! Sa tingin mo kapag namatay
Isang linggo silang hindi nagpapansinan. Pero sa iisang kwarto pa rin sila natutulog. Nasanay na rin si Tati na hindi sila magpansinang dalawa. Nagtataka nga siya kung bakit umuuwi pa rin ito sa kanya. Kasi dahil sa kadladalan ni Lali ay nakuwento nito sa kanya na hindi umuuwi si Raphael sa bahay nila. Kaya nga nagtataka siya kung bakit sa kanya pa rin ito umuuwi. “Ay Ma’am sabi nga pala ni Sir kanina dito daw siya maglalunch,” si Lali. Tumango si Tati, “Bakit raw?” Nagkibit-balikat si Lali, “Hindi ko po alam, Ma’am. ‘Yun lang sinabi, e. Baka namiss kayo, Yie!” tudyo pa ni Lali na ikinairap ni Tati. Kahit pa siya na lang ang nag-iisang babae sa mundo, malabo na mahalin siya ng asawa niya. Ultimo paghinga nga niya ay nagdududa ito. Kahit pa siguro anong kabutihan ang gawin niya ay magdududa pa rin si Raphael. Kulang na lang turukan siya ng truth serum para maya’t-maya siyang magsabi ng totoo. “Tigilan mo nga ako, Lali!” asik niya saka tinuloy ang pagbabasa ng mga libro. Sa i
Tahimik lang si Tati habang kumakain, paminsan-minsan ay sumasagot siya sa katanungan ng mga biyenan niya. Pero madalas ay si Raphael ang inuusisa nito patungkol sa mga negosyo. Inabala ni Tati ang sarili sa pagkain ng panghimagas, ang ultimate fave niya: mango float.“Raphael, did you find a new supplier for the hotel in Mindanao?” ang Daddy ni Raphael.“Yes, Dad. I already closed the deal with the supplier,” sagot pa nito.“That’s great, anak. Anyway, your Angkong’s birthday is coming up next week. And the annual family meeting will also be held next week. Kaya I am curious if Tati and you are okay?” Mr. Yapchengco uttered something that made Tati gasp in surprise.Bumuntong hininga si Raphael, “Yeah. We are doing good, Dad.”Pumalakpak si Mrs. Yapchengco, “Thank goodness! Ilang taon rin akong umasa na magkakaayos pa kayong dalawa. What happened to you anak was a blessing in disguise,” sambit ng ginang saka bumaling kay Tati at ngumiti. “If it weren’t for that incident. Hindi namin
Minsan mas mahirap pa sa math si Raphael. Minsan mabait, minsan masungit at maldito. Pero madalas may saltik, minsan napapaisip si Tati kung bakit mahal niya ito. Limot na nga niya lahat ng bagay dahil sa aksidente, pero ang walanghiyang puso niya ay lumulindag sa tuwing mabait si Raphael sa kanya. Pikang-pika naman siya sa tuwing tinatamaan ito ng topak. “Goddamn it! Answer me, Athalia!” he hissed. Tinaasan niya ng kilay ang asawa, “What?” Nakatitig si Raphael sa kanya, patuloy lang na ngumuya si Tati. Tinatamad siyang sabayan ang topak ng asawa niya. Anong akala nito sa kanya? Marupok?! Humingang malalim si Raphael. Hinilot nito ang sintido, kinakalma ang sarili pero namumula ang buong mukha nito. Isang pang-aasar pa ay sasabog na ito sa galit. “I am asking you, Athalia?!” asik nito. Naglakad ito papalapit sa kanya, huminto ito sa harap niya. “Sagutin mo ako?!” Umirap si Tati, “Quiz ka ba para sagutin ko?” “Quit playing games with me,” inis na sambit nito. “Ano ba kas
Gabi na at hindi pa rin umuuwi si Raphael, nilulunod niya ang sarili sa alak. Hindi siya makapag-isip ng tama. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang gawin. Kaya nilulunod niya ang sarili sa alak. Dinig na dinig niya ang malakas na tugtog at mga hiyawan ng mga tao. Nakatulala lang siya at panay ang tungga ng alak.Simula noong naaksidente si Athalia ay paminsan-minsan na lang siya kung uminom. Dati rati ay namamalagi siya sa mga bar o ‘di kaya kasama ang barkada niya. Sa pagkakataong ‘to ay nais niyang mapag-isa.“Hi.”Nilingon ni Raphael kung sino iyon, it was a woman. Ngumiti ang babae sa kanya. She leaned forward, “Can I sit here?”He nodded. Ibinalik niya ang tingin sa baso at saka ininom iyon. Hindi naman siya pinanganak kahapon para hindi ma-gets ang babae. Alam niyang interesado ito sa kanya. Saka sanay na sanay siyang ang mga babae ang lumalapit sa kanya.“So, what’s up?” dinig niyang sambit ng babae.Halis magkadikit na sila pero hindi iyon alintana ni Raphael. Lumilip
Matapos ng komprontasyon nila ay nagkulong si Tati sa banyo. Mayamaya ay napagdisesyonan niyang maligo. Nakatulong ang malamig na tubig para mapagaan ang nararamdaman niya at ang init ng ulo niya. Sino nga ba naman ang hindi maiinis sa sinabi ng asawa niya. Siya buntis? E, hindi nga siya marunong lumandi. Kaya nga nagtataka siya kung bakit sila ikinasal ni Raphael. Nang matapos siyang maligo at lumabas ng banyo ay wala na roon ang asawa niya. Na ikinatuwa ni Tati, agad siyang nagbihis. Suot ang yellow sundress. Medyo nakonsensya siya sa pagsuntok niya kay Raphael kanina pero agad rin nawala ang guilt na nararamdaman niya nang akalain nitong buntis siya. Nang makababa siya ay dumiretso siya sa dining area. Nadatnan niya ang asawa si Raphael na nagkakape, may nakahain na rin na mga pagkain sa mesa. Nag-angat ng tingin si Raphael, nagkasalubong ang kanilang mga mata. At mabilis na umirap si Tati. “Good morning, Ma’am!” masiglang bati ni Lali kay Tati. “Gusto niyo po ng kape?
Everything was settled, nasa ospital pa rin Manang Susan. Silang dalawa ni Lali ang nagbabantay sa matanda. Si Raphael ay umalis para magtungo sa opisina, mag kailangan itong ayusin. Nagkaroon daw ng aberya sa bagong proyekto. Stable na ang lagay ng matanda kaya nakahinga sila ng maluwag lahat. Nagkaroon ito ng mild stroke, mabuti at agad nila itong naisugod sa ospital. Walang pamilya ang ginang, hindi ito nakapag-asawa o nagkaroon ng anak. Kapag nakalabas ito ay sa bahay pa rin ito titira, parte ito ng pamilya ni Raphael. Ito ang nag-alaga kay Raphael at sa kapatid nito. Kahit na nag-asawa na ito ay inaalagaan pa rin nito si Raphael.“Lali,” tawag niya sa kasambahay.“Po?” namumula rin ang mata nito sa kakaiyak. Malapit rin kasi ito kay Manang Susan, at nanay ang turing nito sa matanda.“Lalabas muna ako, okay? May gusto ka bang kainin? Bibili ako.”Malungkot na ngumiti ang dalaga, “Sandwich na lang po.”She nodded. Hindi siya sanay na makitang gano’n si Lali. Sanay kasi siyang mali
“I told you so!” inis na wika ni Tati.Kakatapos lang ng check-up niya sa OB GYNE. At hindi siya buntis, thankfully it was negative! Dahil sa loob loob ni Tati ay kabado siya. Lalo na’t nalaman niyang may nobyo siya kuno. Kailangan niyang mag-imbestiga at malaman ang katotohanan.Humalakhak si Raphael, tuwang-tuwa ito. “You’re not pregnant.”She grunted, saka pabagsak na sumadal sa backrest ng upuan ng sasakayan. “I don’t know how did you get the idea na buntis ako. O sadyang may sira lang ang tuktok mo!”Nasa sasakyan na silang dalawa at papauwi na. Hiyang-hiya si Tati sa doktor kanina, kinukulit kasi ito ni Raphael. Paulit-ulit ang pagtatanong nito ng mga kung anong bagay para masigurong hindi talaga siya buntis.“I was just making sure!” depensa naman ni Raphael.Napabuntong hininga na lang si Tati sa inis, “Baliw ka talaga!”Papauwi sila ngayon para mag ayos para sa party na dadaluhan nila mamayang gabi. Hindi naman iyon formal party kaya ayos lang kay Tati. Naguguluhan nga siya k
“What do you mean, anak?” nalilitong tanong ni Gabriella kay Raphael. “A-Anong kasal Raphael? Don’t tell me?”Ngumisi si Raphael, “Yeah.” “Oh, God!” Bumuhos na ang luha ni Gabriella, halos ngumawa na siya sa tuwa. Niyakap niya si Raphael, “Oh, God! You don’t know how hard I prayed to God na magkabalikan kayo.” Bumaling ito kay Tati. “Oh, my daughter-in-law!” At niyakap si Tati. “Mommy,” anas ni Tati ay niyakap panalik ang biyenan. “So, did Raphael propose again? Magpapakasal na ba kayo ulit? Oh my God! We should hire the best wedding coordinator in the country–” “Mommy, kalma. Hindi pa namin na pag-uusapan, okay? But we’re okay now,” agap ni Tati sa biyenan. “Oh,” malungkot na sambit ng biyenan.“Pero we’re not closing that idea, Mommy. Isa pa, kakabalikan lang namin.” “Well, tama ka naman d’yan anak. Ito ang pinaka magandang regalo ngayong birthday ko! Hindi niyo alam kung gaano ako kasaya na malaman na ayos na kayong dalawa. Simula noon ay pinagdarasal ko na kayo na sana ang ma
Nagtitipon ang lahat sa baybayin, maliban kay Raphael at Athalia. May mahabang mesa at mga upuan. May maliit na entablado na nasa harapan. Na napapalibutan ng mga balloons at bulaklak. Masayang nagtitipon ang lahat para sa kaarawan ng nag-iisang Gabriella Yapchengco.Saglit pa ay dumating na si Tati at Raphael, hawak-hawak ang mga anak nila. Naluluha naman si Gabriella nang makita ang tagpong iyon. Sa tinagal-tagal ng panahon, isa siya sa naniniwala na balang araw ay magiging maayos ang pagsasama ni Raphael at Tati. At noon pa man ay alam na niyang mahal ni Raphael si Tati. Nang ipinakilala ng anak si Tati sa kanya ay ramdam niya agad na may kakaiba sa pagitan ng mga ito. Saksi siya sa paghihirap ni Athalia, saksi rin siya sa paghihirap ni Raphael nang iwan ito ni Tati. Kaya isa siya sa pinaka nasasaktan sa tuwing may pagsubok na naman sa pag-iibigan ng mga ito. Ilang insenso na ang sinindihan niya kakadasal na balang araw ay magkakatuluyan ang mga ito. Kaya hindi niya mapigilang mapa
Thirteen years ago… “Hiwalay na ba kayo ni Athalia?” Biglang tanong ng kasamahan ni Raphael sa soccer team. Kumunot ang noo ni Raphael. Napahinto siya sa pag-iinat ng katawan.“What are you talking about?” “Hindi ko na kasi kayo madalas makitang magkasama. That’s why I am asking you if the two of you are still together. Kasi kapag hindi, ayos lang ba sa ‘yong ligawan ko si Athalia?” “What the fuck is your problem?!” Napatayo si Raphael sa ginagawa niya. Hindi niya nobya si Athalia o mas kilala bilang Tati. Magkaibigan lang sila ng mahigit dalawang taon na rin. Tinuturing ni Raphael ang babae bilang best friend niya. Maasahan ito at higit sa lahat mabait. Kahit ang mga magulang niya ay gustong-gusto ito. But they’re just friends…Ngunit ayaw na ayaw ni Raphael na lumapit ang kahit sino kay Tati. Ni mga kaibigan niya ay hindi pinapalapit rito. Hindi niya gusto ang ideya na may lalaking umaaligid kay Tati kahit pa mismo kaibigan niya. Para kay Raphael, parang nakababatang kapatid ni
Hindi mapakali si Raphael. Palakad lakad lang siya sa labas ng silid ni Athalia. Para siyang hayop na hindi maire. Kinakabanahan siya, hinihintay niya kasi si Tati na lumabas sa silid nito. Ngayong gabi ay lalabas sila nang wala ang mga bata. Napapayag niya rin kasi sa wakas si Tati na mag-date kasama siya. Hindi tuloy mapakali si Raphael habang hinihintay si Tati. Daig niya pa ang high school student habang hinihintay ang babaeng una niyang i-di-date. Ang mga nangyari kahapon ay naging daan para makamit niya ang matamis na “oo” ni Tati para sa isang date. Masama rin kasi ang titig ng mga kapatid ni Tati sa kanya, parang kakalasin ng mga ito ang bawat buto sa katawan niya. Inaakala siguro ng mga ito na ginagamit niya lang ang amnesia niya para mas makalapit kay Tati at maayos ang kung anumang maaari pa nilang ayusin. Hindi naman sa ginagamit ni Raphael ang nangyari sa kanya pero wala naman siyang magagawa kung may amnesia siya. Pero nais niyang bigyan siya ni Tati ng pagkakataon na m
“Are you guys ready?” Tanong ni Gabriella sa lahat. Nasa lobby sila ng hotel at hinihintay ang tour guide. “Yes, Lola!” Sigaw ng mga bata. “That’s greta. ‘Wag niyo kalilimutan maglagay ng sunscreen, okay? Mainit pa naman,” paalala ni Gabriella. Dahil marami sila ay dalawa na small yatch ang inarkila nila para sa island hopping. Medyo hindi pa masakit ang sikat ng araw dahil alas siete pa lang ng umaga. Ang mga bata ay tuwang-tuwa. Habang ang mga matatanda naman ay tahimik, dahil masasakit ang ulo. Abala si Tati sa paglalagay ng sunscreen sa mga anak niya. Katabi niya sa magkabilang gilid ang mga kapatid niya. Walang kamalay-malay si Tati na masama ang titig ng mga ito kay Raphael. Nasa isang sulok lang si Raphael, pinagmamasdan ang mag-iina niya habang naglalambingan. Nais man niyang makisali ay bugbog sarado siya sa mga titig nina Archer at Austin. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niyang mali sa mga ito dahilan upang tapunan siya ng mga masasamang tingin. “Are they mad becaus
Nagising si Tati dahil sa matinding uhaw. Ngunit agad na nawala ang uhaw niya nang may maramdamang mabigat sa tiyan niya. Nanigas ang buong katawan niya sa takot. Unti-unti siyang nagmulat ng mata at napasinghap siya nang makitang nakapulupot sa kanya ang isang kamay. Nang lumingon siya ay nakita nuya ang tulog na tulog na si Raphael.Nakahinga siya nang maluwag na ito ang katabi niya at hindi isang estranghero. Pero bakit niya katabi ito? May ginawa na naman ba siyang katangahan? Biglang sumakit ang ulo niya nang isipin iyon. Dahan-dahan na inalis ni Tati ang kamay ni Raphael sa tiyan niya pero bgla nitong binalik ang kamay nito sa tiyan ni Tati. Kumunot ang noo ni Tati at sinulyapan ang nakapikit pa rin na lalaki. Muli niyang inalis ang kamay nito at muli rin naman binalik ni Raphael ang kamay niya.“Alam kong gising ka Raphael. Tigil-tigilan mo ako sa pag-arte mo. Why are we in the same bed?” Humalakhak si Raphael at unti-unting nagdilat ng mata. “Mukhang hindi ako pasado bilan
“Daddy! Mommy!”Magkapanabay na sigaw ng tatlo nang mamataan ang mga magulang nila sa pool area. Ngunit hindi sila narinig ng mga magaulang nila na abala sa pag-uusap. Nagkatinginan an tatlong bata at magkasabay na ngumisi.Umahon kasi muna sila sa pool para kumain. Iniwan nila kasama ng lola at lolo nila ang anak ng Tita Mimi at Tito ZD nila na si Laura. Seryoso ang ekspresyon ni Tati at Raphael habang nag-uusap, ngunit sa mga mata ng bata ay iba. Nagmamadaling tumakbo ang tatlo bata at yumakap sa mga magulang nila. Napaigtad si Tati at Raphael sa gulat. Bumungisngis ang tatlong bata at sa hindi inaasahan ay malakas na tinulak ang mga magulang nila sa pool. Kung saan bumagsak si Tati at Raphael sa pool.“Kids!” saway ni Tati sa mga anak niya. Si Raphael naman ay natawa. “Bye, Mommy, Bye Daddy!” Sigaw ng tatlong bata at muling kumaripas ng takbo. Napabuntong hininga na lang si Tati. Napaigtad siya nang bigla siyang yakapin ni Raphael. Ni lingon niya ito. “Bitiwan mo nga ako!” asi
Tulala lang si Tati habang pinagmamasdan ang karagatan, nakatambay sila sa restaurant, magkasama silang lahat sa isang mahabang mesa. Hindi mga pagkain ang nasa mesa kundi mga alak. Ang mga bata naman ay nasa mga magulang ni Raphael kaya kampante lang si Tati. “Huy!” “What the!” gulat na sigaw ni Tati, napaigtad pa siya sa gulat. Bigla kasi sinundot ni ZD si Tati sa tagiliran. Sinamaan ni Tati ng tingin ang kaibigan niya. Nakangisi lang si ZD, halatang inaasar siya nito. “What is your problem?” asik ni Tati. “Tulala ka kasi, Teh! Kanina pa kita tinatanong ‘di ka naman sumasagot. Saan na naman ba lumilipad ang utak mo, Aber?” tinaasan pa ni ZD ng kilay si Tati. Umirap si Tati, “Wala. Namimiss ko lang magtrabaho.” “Kung iba pa ‘yan! Ayaw na magtrabaho. Hindi ko sinasabing si ZD ‘yan ha,” pabirong sambit ni Jean.“Teh, sino naman ang gustong mapagod? Nakakapagod kayang magtrabaho. Pero kailangan kumayod para sa pamilya,” saad pa ni ZD. “Itong si Tati naman, iba ang hulma! Workaholi
“Kids! Careful!”Paalala ni Gabriella sa mga bata na nakapila sa kiddie slide. Nakaupo lang sila sa pool lounge chair. Tinatanaw ang apat na bata na naglalaro sa kiddie pool. Mababaw lang naman ang tubig kaya ‘di sila natatakot na malunod ang mga bata. At mayroon ring lifeguard ngunit hindi maiwasan ni Gabriella na mag-alala lalo pa’t mga apo niya iyon. “We’re okay Lola!” Sigaw ni Ryder habang kumakaway nasa dulo ito ng pila. Humahagikgik naman si Laura, Ryker at Ryler. Nagkakasundo ang mga ito sa kalokohan habang si Ryder naman ang designated leader ng tatlo. Ang siyang taga saway sa mga ito. “Ready?” Tanong noong taga-bantay sa gilid ng slide kay Ryler.Ngunit bago pa makasagot si Ryler ay tinulak na siya nang tumatawang si Ryker. Hindi naman umiyak si Ryler kundi bumungisngis lang rin. Hindi naman mahaba ang slide, maiksi lang iyon kaya kampante rin ang guide na nakatayo sa gilid. Tanaw na tanaw ng mag-asawang Yapchengco ang mga bata. Namutla si Gabriella sa nangyari, hinawakan