Bumaba ako ng hagdan at pagkalabas ko ay may nakita akong itim na kotseng parating dito. Nagtaka ako kung sino kaya naisipan kong utusan ang tauhan ko na tawagin si Ronald. Naglakad naman palabas si Ronald at sa nakikita ko ay nagkakawayan pa ang dalawa. Mukhang magkakilala sila at parang magkaibigan pa ang mga ito.Nang makalapit na ang sasakyan ay bumaba ang lalaki. Nakipagkamayan pa ito kay Ronald. "By the way, this is my wife, Airah," Ronakd said, gesturing towards me. The man looked at me and said, "Nice to meet you," offering his hand. I shook it, then slowly pulled away. "And this is my friend, Jacopo Lucchese, he's also from a pretty well-known organization," Ronakd continued, introducing him to me. "It's nice to meet you, Jacopo," I replied, and he just smiled. "They're so well-known, that makes the police always on their tail," Ronald joked, and they both chuckled.Naglakad na kami papasok sa loob at dinala niya ito sa living room. Sinabihan ako ni Ronald na iwanan muna
Dito na nagpalipas ng gabi ang kaibigan niyang si Jacopo. Pagkababa ko pa lang ng hagdan ay agad na napatingin sa akin si Jacopo. Nginitian ko na lang ito at hindi na lang pinansin. “How's your sleep, wife?” nagulat ako ng marinig ko ang boses ni Ronald.Mabilis ko namang hinanap kung saan galing ang boses kaya napatingin ako sa itaas. “HI, darling!” Bati ko sa kaniya. “Okay lang naman ang tulog ko,” nakangiti kong sabi.Napatingin rin siya sa kaibigan niya. “Oh, Jacopo.” Sabi niya at naglakad na pababa ng hagdan. “Why are you looking like that to my wife?” seryoso niyang tanong."Nothing, it's just that your wife is so beautiful," he replied, smiling. "Oh, her beauty captivates you," he replied to his friend, so Jacopo just managed a weak smile. Nang makababa na ito ng hagdanan ay naglakad na siya palapit sa akin. He suddenly grabbed my waist, making me jump. My eyes widened, and I forced a smile at his friend. He was probably just trying to make sure his friend wouldn't try anyth
Binabakuran ako ni Ronald kahit pa sa harapan ng bata at pilit na pinapaalis ang kaibigan nitong si Jacopo pero siyempre nag-uutos pa rin siya ng mga tauhan niya na magimbestiga para naman alam namin ang gagawin kung sakaling mahanap muli kami ng sakim kong ama."Why did he still settle with that filthy old man? Maybe because if he dies, he's going to own his whole property including his men?" I asked myself, rolling my eyes as I remembered it again. “She looks like a goddess,” komento ni Jacopo habang nakatingin sa akin at parang bang inaasar nito si Ronald.Tumikhim naman ako. "You may leave now and go back where you came from," I uttered to Jacopo. "We're married," I showed my finger with a ring. “So, what's wrong with that?” nakangisi pang ngiti ni Jacopo.Nasisiraan na ba siya ng ulo? Ano bang ginagawa niya?Nakaramdam ng sobrang galit si Ronald at inutusan ang mga tauhan niyang ilabas ito. Wala na pang nagawa si Jacopo ng puwersahan siyang pinalabas at pinaalis. Tinutukan na r
Sa ngayon ay kasalukuyang nagpapaimbestiga pa rin kami ni Ronald sa mga tauhan namin dahil ayaw pa rin tumigil ni daddy sa paghahanap sa akin. Bakit ba pilit niya kaming pinaglalayong dalawa? Hindi ko gustong paglayuin kami muli ng tadhana pero hindi ko alam kung ano ang mga susunod na mangyayari.“My queen, where are you?” pagtawag nito sa akin.Napangiti naman ako. “I'm here, darling.” Sagot ko naman."Let's go to the place that my family owns," he uttered. My eyes widened. "What?" "Don't worry, it's a private mall, and there's an uncrowded way where we are free to enter since your dad is busy looking for the girl he thought it was you," he seriously explained. "That's great news," I replied. "My father wanted to meet you and his grandson," he said, which made my heart pump faster, but I had a mix of emotions; excitement and nervousness. Makakalabas na rin kami at buti na lang dahil nagawan naman pala nila ng paraan. Nasa parking lot ngayon ang mga tauhan namin dahil patulo
Dahan-dahan itong umikot paharap sa amin habang nakaupo sa swivel chair. Ngumisi ito sa akin ng makita ako at nakita ko ang linyang peklat sa kaliwang mata niya. Nagulat ako at tila may bigla na lang lumilitaw sa aking ala-ala na hindi ko maintindihan. Tumayo ito at naglakad papunta sa direksyon namin."Oh, I didn't expect my son would bring you here." He said in a husky voice, circling around us. "Dad, you know my wife, right?" Ronald asked, his voice tight. "Yes,it is ," he replied, lighting a cigarette with a touch of his wrist. "Can you give us a minute alone?" he asked, his gaze sharp. Ronald glanced at the mobsters. "Let's go," he ordered, and they all followed. Ronald turned back to me, his eyes burning. "If he did anything to you, just tell me. I'll kill him right here in front of you, you hear me?" He said, his grip on my hands tightening. "But—" I started, but he cut me off, pressing his fingers against my lips. "No buts. I won't let anyone hurt my wife, not even my o
His father smiled evilly at me, and the way he gazed at me seemed scary. It also seemed that he was planning for something. He walked towards me, so I walked backwards, and fear shivers ran down my spine. My hands started trembling, and is this kind of some deception? Did his father trick us?“What are you supposed to do?” I asked, my voice trembling.“You will see,” he responded, threateningly.“Ronald, darling!” I shouted.“He won’t hear you,” he replied, glancing at the door, watching him trying to open the door lock.“Y-You are a traitor!” I yelled at him, my voice trembling. Tumawa siya ng malakas. “Hindi ko kayo trinaydor,” depensa niya.Ang bilis ng pintig ng puso ko dahil sa kaba at nanginginig na rin ang mga kamay ko. Kailangan kong makaisip ng paraan pero wala talagang pumapasok sa utak na kahit anumang ideya para makatakas. Napatingin ako sa pintuan at nakita kong sinusubukang sirain ni Ronald ang door lock.“Yes, you are!” Sigaw ko sa kaniya. “You are just like my father
“What a waste of time!” Pagdadabog ni Ronald ng makauwi na kami.Nilapitan ko siya at sinubukang pakalmahin ngunit mapapansin pa rin ang galit na nararamdaman niya. Hindi niya kasi inakala na hindi magiging maganda ang mangyayari. Tumunog bigla ang cellphone niya at nakita niyang ang ama niya mismo ang tumatawag. Imbes na sagutin ay denecline niya ang tawag.“Ayos lang,” mahina kong sambit kaya bumaling siya sa akin.He placed his hand on my shoulder. "No, my queen, that's not okay," he said, his voice calm. "He was my father, but I won't let someone harm you," he added and wrapped me in his arms. "Thank you darling for keeping me feeling secured," I replied and slowly embraced him. "It's a man's duty to protect his woman,” he stated, slowly pulling away his hug and using his finger, he parted the strand of my hair and put it behind my ear.Ibinaling niya ang atensyon niya sa tauhan niyang nasa harapan lang niya bago tumayo mula sa pagkakaupo sa sofa. Naglakad sila palabas ng tauhan
Kinabukasan nga ay nagpaalam sa akin si Ronald na may kikitain siya. Isa daw itong senador at gusto niya daw malaman kung ano ang impormasyong sasabihin nito. Tuwing may hearing kasi sa senado ay sinasabi nito lahat kay Ronald ang nangyayari tungkol sa kaso. Minsan ng nasangkot ang pangalan nito at ang iba sa mga tauhan niya.Naiwan na naman kami dito sa mansiyon at sa dating bahay na tinitirahan namin dati ay hindi pa rin ligtas dahil maaari lang nila kaming balikan doon kapag gugustuhin nila.“Niccoló!” Tawag ko sa pangalan ng bata.“Yes, mommy?” sagot ng bata at tumatakbo papunta sa'kin."I noticed that you look sad, do you want something baby?" I asked, forcing a smile. "I want to go out and have fun outside of this place, mom." He responded, and I took a deep breath. "I'm sorry son, but your father will get furious and it's really dangerous." I uttered, apologizing again.Nakita ko ang pagkurba ng bibig ng bata. “Lagi na lang po,” malungkot niyang sambit.“Pasensya na talaga an
RONALD NAVARRA'S P.O.V. I secretly followed Dexter. I gestured to my mobster to bolt to the other side before he noticed anything. Dexter really acts like he owns this villa, which belongs to my wife. My eyes widened when I saw those men walk out of the villa. The audacity of this man really made my blood boil. He really has no shame in doing this on his previous boss's property?My jaw tightened when I saw him attempting to use the black, sleek car. "Damn this bastard!" I cursed under my breath.Narinig ko siyang nagsalita, "Siguraduhin niyong malinis ang trabaho."Naikuyom ko ang mga palad ko dahil sa narinig at alam ko na kung saan papunta ang sinabi niyang 'yon. Halatang may pinaplano talaga siya at humigpit na rin ang pagkakahawak ko sa baril na parang bang may nagtutulak sa akin para paputukan na agad siya ng baril. Sa isip-isip ko ay baka may iniwang utos ang matandang Mr. Dayron na 'yon bago siya mamatay at sa tingin ko ay 'yon ang ginagawa niya. Is that his one last wish b
DEXTER LAZIO'S P.O.V. This is actually insane since I couldn't imagine that she would be back to visit this villa. It's been a year since she took a last visit there, and I thought I could live inside her father's fortune. She's indeed a heiress, but that thing was only granted once her father died in her bare hands.Her emotions drove her to kill even her own father. Unfortunately, that's a biggest sin, but on the other side, her manipulative father also wanted to do the same thing to her.Magulo ang mga pangyayari at minsa'y hindi na ito maintindahan pero kailangan pa ring unawain ito. Ang kaniyang ama ay nag-iwan ng testamento ngunit hindi niya pa ito nadidiskobre. Ang huling testamentong iyon ay mahirap paniwalaan at baka isipin nilang gawa-gawa ko lang ito.Hindi ko rin naman kailangan 'yon kaya mas minanuti ko na lang sunugin. Wala rin namang saysay iyon dahil may asawa at anak na siya. Hindi naman ako nabaliw na nang tuluyan katulad ng kaniyang ama. Huminga ako ng malalim hab
THE DAYRON'S VILLA8:56 PMVISITING THE OLD FAMILY ESTATEAIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V.Naisipan kong bisitahin ang lumang villa ng pamilya namin dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito. Pagdating pa lang namin doon ay agad kaming huminto sa harapan nito at napansin naming nakabukas ang gate kaya ipinasok na lamang namin ang dala naming sasakyan.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ay napansin kong parang ang linis pa rin nito at wala man lang nagbago. Napatingin ako sa itaas at parang may nakita akong kanina kaya ginusot-gusot ko ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lang ako.Naglakad ako paakyat sa maliit na hagdan bago tumungo sa pintuan.I twisted the doorknob and noticed that it's open. "This is really weird," I commented.I walked over inside the house and darted around the surroundings. Every old piece of furnitures was still here, and the books cluttered in the mini cabinet in the corner."What's wrong?""Nothing, my love."Nagtungo ako sa magkabilang direksyon
RONALD NAVARRA'S P.O.V. My wife has everything she wants: the mansion, the villa, multiple properties, all from her father. We are a mafia family fighting for the principles we believe in, and I hope the next generation, passed down to our son, will continue to lead this legacy I will soon leave. Sa ngayon ay pupunta na naman kami ng port kung saan dadaong ang mga malalaking barko. Ang isa sa mga barkong dadaong doon ay ang kliyente namin na bibili ng mga alak at iba pang illicit goods na nais nilang bilhin. 2 HOURS LATER Nakatanggap kami ng tawag na dumaong na ang kanilang barko hanggang sa nakita na namin silang naglalakad papunta sa direksyon namin. Sinalubong naman namin sila at sinabihan kaming sa loob na lang ng barko gagawin ang transaksiyon. Ang barkong iyon ay pagmamay-ari ng pinuno nila sa grupo. Naglakad kami patungo sa loob ng barko at ini-lock nila ang pintuan nito para walang makapasok. Tinungo namin ang lugar na may mga lamesa at upuan para doon ilatag ang ka
Kinabukasan ay nakita ko silang dalawa na magkausap na naman at halos araw-araw ko silang nakikitang nagpaplano. Ang iba naman ay binabalot na mga bagay at iniisip kong droga na naman ang mga laman nito. Tumatakbo palagi ang mga pangyayari dito sa bahay sa mga operasyong gagawin nila. Ang mga kasambahay naman ay tahimik lang silang nagpupunas ng mga lamesa, bintana, at ang iba naman ay nagluluto na naman ng umagahan sa kusina. Pasulyap-sulyap ang mga ito sa mga ginagawa ng napakaraming tauhan dito sa loob. Nag-iiwas naman sila ng tingin tuwing nahuhuli ko silang matagal na nakatitig sa mga binabalot nilang bagay. Napansin kong napalunok ang kasambahay na may edad habanh pinupunasan nito ang malaking vase sa gilid. My footsteps echoed in the floor and she's obviously panicking and thinking what tricks she will use against me. Napansin ko ang malalim na paglunok ng babaeng may edad na rin at natigilan rin ito sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan niya akong nilingon at agad kong naki
NOTE: Bonus Scenes are for the readers and I hope you enjoy story and let me know your reactions in the comments. Nasa personal office niya si Ronald kaya naglakad ako papunta doon at sumilip sa pintuan. Napansin kong may tinitingnan itong mga dokumento at naisipan kong kumatok na lang sa pintuan kaya nabaling bigla ang atensyon niya sa direksyon ko. His face lit up and he lifted himself up before he walked over towards me. "Come in, my queen." He gestured his hand inside as he placed his hand around my waist. "What are these papers?" I asked, when I noticed them cluttering in his table." He pinched the bridge of his nose. "It's just about business operations and about the deal." Ipinaupo niya sa harap ng mesa niya bago siya naglakad pabalik sa loob ng mesa at umupo. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nakatitig lang naman ito sa akin. "Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Napakurap-kurap naman ito bago nag-angat ng tingin. "Oo, nama
AIRAH JHOANNE NAVARRA'S P.O.V. Isinama nila ako sa operasyon nila para kung skating magkaroon ng foul play sa loob ay magkakaroon agad ng ideya ang mga tauhan namin dito sa labas kung anong gagawin. Medyo delikado ang operasyon na 'to dahil ang taong pagbibigayan nila ng droga ay isang malaking personalidad. "Kapag hindi kami nakalabas ng within 1 hour, alam niyo na ang gagawin." Mahigpit na bilin ni Ronald sa mga tauhan. Sinulyapan naman niya ako sabay yakap at dinampi ang mainit niyang labi sa aking noo. Sumulyap ng huling beses bago pumasok sa loob kasama ang aming anak at ibang mga tauhan. Bakit parang ang lungkot? Ano na naman bang nangyayari sa akin? Pilit kong iwinaksi ang mga negatibong naiisip ko sa aking utak. Nasa labas kami ng kinakalawang nang gate habang nakaparada ang itim naming mga sasakyan. Hindi kami puwedeng pumasok sa loob katulad ng napag-usapan nila. Parang akong nilulunod ng mga inisip ko at hindi ko rin malaman ang dahilan kung bakit ganito ang mga t
BUSINESS OPERATIONS NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. When I was a kid, I used to dream of being like my father, and even though they're afraid that I would find out they were actually engaged in malicious activities such as murder, robbery, money laundering, and many more. They have no idea that I was actually aware of why they kept me engrossed in playing with my toys and why they mentioned I was not allowed to go out because of the threats looming over us. I am as smart as my father, and they didn't know how clever I am when it comes to thinking. Let's imagine a puzzle; I can easily come up with a solution and resolve it. My mind proposes a solution that strikes like thunder and is as sharp as a knife—it can run like a bullet inside a gun. So, tell me, do I look that stupid for not getting the hints? The clue is in front of me! And I only need to confirm it and show them what's wrong. The point is, the moment I stepped in, the guy felt so superior over others. Not to degrade his fam
RONALD NAVARRA'S P.O.V. Kinabukasan ay naghanda kami para sa panibagong operasyon ng grupo. Hinapit ko sa baywang ang aking asawa at hinalikan sa labi bago umalis. Maiiwan siya dito sa bahay kasama ang ibang mga tauhan at kasambahay. She waved us goodbye. "Mag-iingat kayo." Paalala niya sa amin bago sumakay ng sasakyan. Binuksan na nila ang malaking gate, pinaandar na rin ng driver paharap ang sasakyan hanggang sa tuluyan na kaming umalis makaalis. Sumulyap ako sa huling pagkakataon at nakita kong isinara na nila ang gate. This deal is everything to me. We meet the supplier—drugs, weapons—in the abandoned warehouse. Let's just say there'll be consequences if things don't go exactly as planned. My son said, "Dad, this is serious—life or death." I looked at him. "You dont have to worry." I assured him. "And you're ready for this. I'll be right here to guide you." Nagpatuloy kami sa pagbiyahe hanggang sa makarating kami sa pinakamahabang tulay. Ilang oras ang naging biyahe