Hoping to update again in a daily basis. Thank you po sa mga matiyagang naghihintay. Salamat!
“Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Papa at Audrey ang mga nalaman ko,”mahinang sabi sa akin ni Trevor matapos niyang ikwento sa akin ang mga nalaman niya. Hindi ko na napigilan pa ang mapaluha. Sobra-sobra ang mga nalaman ko ngayon at hindi ko rin alam kung anong ire-react ko. Kagigising lang ni Papa at hindi pa siya makapagsalita. Wala siyang kakayahan na sabihin sa akin kung ano ba talagang dahilan ng atake niya. Hindi ko alam kung hanggang saan ang nalaman ni Papa tungkol kay Tita Haidee. At ngayon nga ay nalaman kong ang stepmother ni Trevor ang kalaguyo at kasabwat ni Tita Haidee sa aksidenteng nangyari kay Mama. Kung tutuusin ay malaking bagay ang driver ng truck upang madiin si Tita Haidee. Ngunit kaakibat noon ay ang pagkasira rin ng pamilya ni Trevor. At hindi ko alam kung paano iyon tatanggapin ni Audrey at ni Tito Ricky. Walang problema sa akin kung masira man ang pamilya ni Papa dahil hindi deserved ni Papa ang isang katulad ni Tita Haidee. Hindi ako mangingiming
Halos dalawang oras din akong nakaupo lamang sa may puntod ni Mama. Kusa na lang ding tumigil ang mga mata ko sa pagluha. Sinadya ko ring patayin muna ang phone ko upang walang makaabala sa akin. Sinigurado ko naman kay Trevor na ayos lang ako para hindi siya mag-alala. Alam niyang pareho naming kailangan ng time at space para mas makapag-isip. We needed each other before, but for now, it might be better this way, ang magkalayo muna kami pansamantala.Nagpasya na akong tumayo sa pagkakaupo. Inayos ko rin ang sarili ko dahil babalik na ako sa ospital. My father needs me there.“Bibisita na lang po ulit ako, Mama. Mahal na mahal po kita at miss na miss na po kita.”Humakbang ako palayo ngunit dahil sa pagka-absentminded ko ay hindi ko napansin na may kasalubong ako. Bumalik lang ako sa huwisyo nang hawakan ng kasalubong ko ang braso ko.“Emerald.”Tumingin ako sa kaniya at bahagya akong nagulat. “Gino, ikaw pala ‘yan.”Si Gino, ang ka-teammate ni Trevor dati at ang lalaking tumulong sa
"Where are you? Wala ka dito sa ospital," bungad sa akin ni Trevor nang sagutin ko ang tawag niya. Napabuntong hininga naman ako. "Pabalik na ako pero may kailangan lang akong kausapin. May gagawin ka pa ba?" balik tanong ko naman. "I canceled my other appointments. Gusto mo bang samahan kita?" seryosong tanong naman niya sa akin. "No, it's okay, Trev. Mabilis lang ako at babalik din ako agad dyan." "Okay sige. Mag-iingat ka at tawagan mo ako kung kinakailangan. I love you, Emerald." "I love you, Trevor." Ibinaba ko na ang tawag at nagsimula nang magmaneho. Pagkatapos kasi naming mag-usap ni Gino ay saktong may tumawag sa akin, ang abogado ni Papa. Hindi niya sinabi sa akin kung bakit gusto niyang makipagkita sa akin ngunit sinabi niyang wala dapat makaalam ng pagkikita namin. Wala akong ideya kung anong agenda niya dahil ito ang kauna-unahang pagkakataon na makakausap ko siya. Malapit lang ang lugar na pagkikitaan namin kaya wala pang kalahating oras ay nakarating na ako agad.
“Are you ready?” Napatingin ako kay Trevor nang pumasok siya sa kwarto namin. Katulad ko ay nakabihis na rin siya dahil may mga meeting siya sa kumpanya nila. Ako naman ay nakabihis na rin dahil ngayong araw na ang board’s meeting para sa pag-elect ng bagong CEO ng kumpanya ni Papa. Katulad ng sinabi ni Attorney kahapon ay si Tita Haidee ang nagpatawag niyon dahil ayon sa kaniya ay wala nang kakayahan si Papa na patakbuhin ang kumpanya dahil sa kondisyon nito. Sa tuwing naiisip ko iyon ay mas lalo akong nakakaramdam ng galit sa stepmother ko. Sagad sagaran na ang panloloko niya kay Papa. “Hindi ako sigurado kung kakayanin ko ba ang responsibilidad ngunit kailangan kong gawin ito dahil mahalaga kay Papa ang pinaghirapan niya,” seryosong sabi ko. Lumapit sa akin si Trevor at mahigpit na niyakap. “Of course, you can do this, Emerald,” pagpapalakas ng loob niya sa akin. “Would you help me? I need your expertise in managing a business,” seryosong sabi ko pa. Isa rin sa dahilan kung baki
Matapos ang meeting ay lumabas na ako agad ng conference room. Binigyan ng board ang management ng isang araw upang ayusin ang magiging opisina ko upang makapagsimula na ako sa Villafuente Corporation. Agad ko rin namang ipinaalam kay Trevor na ako na ang CEO ng kumpanya ni Papa, at katulad ko ay alam kong magkahalong tuwa at takot ang nararamdaman niya. Mas lalo kasing nalalagay sa alanganin ang kaligtasan ko dahil sa pangyayaring ito. “Emerald, binabati kita,” nakangiting sabi sa akin ni Attorney Aranza na kasabay ko sa paglalakad. Bahagya naman akong napangiti. “Hindi naman po mangyayari ito kung hindi rin dahil sa inyo. Maraming salamat po dahil isa kayo sa mapapagkatiwalaan ni Papa,” seryosong sabi ko pa. “Ginagawa ko lang ang trabaho ko bilang abogado niya, at bilang kaibigan niya,” nakangiting sabi naman niya sa akin. “Emerald!” Sabay kaming napalingon ni Attorney Aranza kay Brenna na humahangos palapit sa akin. Naroon pa rin ang galit sa mga mata niya kaya awtomatikong pum
THIRD POVMatapos ang meeting ay naiwan sa conference room ang mag-ina. Pareho silang nanggagalaiti sa galit dahil sa hindi inaasahang pangyayari. Inuli ulit pang basahin ni Haidee ang mga dokumentong nagpapatunay na si Emerald ang major shareholder ng Villafuente Corporation. Kahit anong gawin niyang pagbasa sa mga ito ay legal at totoo nga ang mga nakasaad dito.“Sinabi niyong hindi niya maaagaw sa akin si Trevor at naniwala ako doon. Ngayon naman, ang company ni Papa, nasa kaniya na,” walang emosyong sambit ni Brenna.“Hindi ko alam kung paanong nakalusot ito sa akin. Napakatagal kong niligawan ang mga investors na ibenta sa akin ang shares nila,” dismayadong sabi naman ni Haidee.“Hindi niyo po ba nakikita, Mama? Sinadya ni Papa na ipagkatiwala sa kaniya ang kumpanya,” naiiyak na sambit pa ni Brenna.Naikuyom ni Haidee ang kaniyang mga kamao. Marahil ay matagal nang alam ng kaniyang asawa na may karelasyon siyang iba kaya gumawa na ito ng hakbang bago pa siya nito komprontahin. Hi
"Papa, nangyari na po ang gusto niyo. Ako na po ang CEO ng kumpanya niyo," nakangiting sabi ko kay Papa habang hawak ko ang kamay niya.Nakalabas na siya ng ospital at dito sa bahay niya siya nagpapahinga. Kumuha ako ng personal nurse niya at inatasan ko rin si Nanay Linda na bantayan si Papa. Palihim din akong naglagay ng CCTV sa kaniyang kwarto nang sa gayon ay mabantayan ko rin siya kahit nasa malayo ako. Noong una nga ay tinutulan ito ni Tita Haidee ngunit ang doctor na rin ang nagsabi na kakailanganin talaga ni Papa ng isang nurse.Ngumiti naman sa akin si Papa at kahit wala pa siyang kakayahan na makapagsalita ay alam kong masaya siya sa ibinalita ko. Gustong gusto ko nang makabalik ang kakayahan niyang makapagsalita dahil alam kong marami siyang nais sabihin sa akin.Dahil sa ikinabit kong camera sa kwarto niya, nakita ko kung paano siya sinigawan ni Tita Haidee dahil sa ginawa niya kaya ako ang CEO ngayon. Dinuro duro pa siya nito na halos ikadurog ng puso ko. Mabuti na lamang
THIRD POV"Mama, nabalitaan mo na ba? Nasusunog ngayon ang building kung saan nakatira si Emerald."Lihim na napangiti si Haidee dahil sa narinig mula sa kaniyang anak. Matagal na niyang nais mawala sa landas ang anak ng kaniyang asawa. Ngayon lang niya tuluyang naisagawa ang plano sapagkat iyon ang tamang pagkakataon na muling palabasin na aksidente ang pagkamatay nito."Hindi ko alam ang mararamdaman ko, Mama. Ang sabi kasi ay na-trap sa building na 'yon si Emerald."Tumingin si Haidee sa anak at bahagya siyang nagulat dahil may bakas ng pag-aalala mula sa dalaga. Hindi iyon ang inaasahan niyang magiging reaksyon nito."Huwag mong sabihin na nag-aalala ka sa babaeng iyon?" hindi makapaniwalang tanong niya."Mama, galit ako sa kaniya pero ang inaalala ko ay si Papa. Masakit man sa akin ngunit alam kong masasaktan si Papa kapag nawala si Emerald," malungkot na sagot sa kaniya ni Brenna.Huminga ng malalim si Haidee at saka nilapitan ang anak. Marahan niyang hinaplos ang buhok nito. "H
EMERALD'S POV Hindi na maalis-alis sa labi ko ang mga ngiti ko habang pinagmamasdan ang mga gamit ni Trevor dito sa kwarto kung saan siya nag-propose sa akin. Anim na buwan na ang nakakaraan simula noon kaya anim na buwan na rin ang anak namin. Paminsan minsan ay tumatakas ako para makapuslit dito at balikan ang nakaraan namin noong high school pa lamang kami. Hindi ako makapaniwala na halos lahat ng gamit ay naitago pa niya, mula sa mga sulat na ibinigay ko sa kaniya, sa mga litratong sa studio pa namin kinuha, at pati mga resibo ng 7-11 kung saan madalas kaming mag-ice cream noon. Halos hindi na nga mabasa ang nakasulat sa mga resibo dahil nabubura na ang mga naka-imprenta dito. "Nandito ka lang pala." "Ay kabayo!" Napatawa si Trevor dahil sa naging reaksyon ko nang bigla siyang magsalita. Sinamaan ko naman siya ng tingin kaya mabilis siyang lumapit at hinalikan ako sa noo. "Ang cute mo talaga kapag nagugulat, Baby," sabi pa niya. "Paano mo nalaman na nandito ako?" pag-
EMERALD'S POV FLASHBACK (9 years ago) "Hoy, Emerald, sasama ka rin sa field trip natin, hindi ba? Kasi excited na ako!" Napatingin ako kay Chloe nakaupo na sa tabi ko. Lunch break namin ngayon at nakatambay lang kami sa loob ng classroom. Kakatapos lang din kasi naming kumain at mas pinili naming hindi na lumabas. Nag-aalala kasi siya na baka makasalubong namin sa labas si Brenna at maisipan na naman ng kapatid ko na bully-hin ako. "Oo. Nagsabi na ako kay Papa. Kasama si Brenna kaya kasama rin ako," seryosong sagot ko naman. "So, kapag pala hindi sumama si Brenna, hindi ka rin sasama? Hay naku, para ka namang anino ng bruha mong kapatid," nakangusong sabi naman niya sa akin. Mahina ko siyang hinampas sa braso. "Huwag ka ngang maingay diyan. Baka may makarinig sa 'yo. Makakarating 'yan panigurado kay Brenna," sabi ko naman. Napairap naman sa akin si Chloe. "Ewan ko ba sa 'yo. Pumapayag ka na ganyanin ka ng kapatid mo. Masyado ka nang naaapi," dismayadong sabi pa sa akin ng
EMERALD'S POV Hindi ko na napigilan ang mga luha ko nang makita ko ang kabuuan ng kwarto. Punong puno ito ng mga stolen pictures ko simula noong highschool pa lamang ako hanggang sa nagtatrabaho na ako. Napakarami nito na halos mapuno na ang buong kwarto. Sa kisame naman ay may mga maliliit na ilaw na siyang nagbibigay liwanag sa buong kwarto. At sa sahig naman ay punong puno ito ng mga petals ng iba't ibang klase ng bulaklak. At nang mapunta ang tingin ko sa lalaking nakaluhod sa may gitna ng kwarto ay napatakip na lamang ako sa aking bibig. Lumuluha na rin siya habang may hawak siyang isang maliit na kulay pulang box at kapag tinatamaan ng ilaw ang laman niyon ay kumikinang ito. "Hi, Baby," nakangiting sambit niya kahit patuloy ang pagpatak ng luha niya. "Trev," ang tanging nasabi ko na lamang. "Hindi ba't sinabi ko sa 'yo na itatama ko ang lahat sa oras na maging maayos na ang mga gulo. And this is the right time to do it. Emerald, please marry me again." Sasagot na sana ako n
EMERALD'S POVMabilis na lumipas ang mga buwan. Nanalo kami sa mga kasong isinampa namin kina Tita Haidee at Tita Anna at nahatulan sila ng habambuhay na pagkakabilanggo. Si Brenna naman ay tuluyan nang nawala sa tamang pag-iisip kaya nasa isang mental institution na siya upang doon ay magpagaling. Marami na ring nagbago simula nang matapos ang mga gulo.Ako na ulit ang nagma-manage ng kumpanya ni Papa. Si Papa naman ay nagpapahinga na lamang sa bahay dahil ipinamana na niya ng tuluyan sa akin ang kumpanya. Si Audrey ay bumalik na ulit sa US kasama si Lola Mirasol upang tapusin ang pag-aaral doon. Kami naman ni Trevor ay sa mansion ng mga Carter pansamantalang tumutuloy habang pinapagawa pa namin ang bahay namin. Mas malapit kasi ang bahay nila sa mga trabaho namin kaya doon na rin kami nagpasyang pansamantalang mag-stay.Si Trevor na ang namamahala sa TAC dahil nag-retired na rin si Papa Carlo. Pabalik balik na lamang siya sa US at Pilipinas upang aliwin ang sarili. Malaki na rin an
EMERALD'S POVNapaiwas ako ng tingin nang makita si Brenna na nakatayo malapit sa amin. Nakaposas pa rin ang mga kamay niya at may dalawang pulis ang nakabantay sa kaniya. Kung hindi ako nagkakamali ay dadalhin na siya sa isang Psychiatrist upang ipa-check up."Brenna, anak," umiiyak na sambit ni Papa habang papalapit ito sa kapatid ko."Anak? Itinuturing niyo pa po ba akong anak? Ni hindi niyo sinabi sa akin na magaling na kayo. Pinaniwala niyo ako na hindi pa kayo nakaka-recover," umiiyak na sabi naman ni Brenna.Naramdaman ko ang paghawak ni Trevor sa kamay ko. Tumingin ako sa kaniya at binigyan niya ako ng isang tipid na ngiti. Alam kong pinapalakas niya lamang ang loob ko ngayon."Ginawa ko iyon para sa ikabubuti ng lahat, Brenna.""Ikabubuti ng lahat o ikabubuti ng anak niyong si Emerald? Sabagay, hindi na ako magtataka dahil siya naman ang paborito niyo.""Hindi totoo 'yan. Pareho ko kayong anak. Kung tutuusin nga ay mas binigyan kita ng pansin noon dahil ayokong maramdaman mo
EMERALD'S POV"Kuya!" Napalingon kami sa kapatid ni Gino nang dumating ito sa ospital. Siya kasi ang piniling tawagan ni Trevor upang ibalita ang mga nangyari. Ang alam din kasi ni Trevor ay nasa ibang bansa ang kanilang mga magulang."Huwag kang OA. Daplis lang 'to," pagpapakalma naman ni Gino sa kapatid."Kahit na! Sabihin mo, sino sa mga tauhan ko ang bumaril sa 'yo?" natatarantang tanong pa ni Charlene."Enough, Charlene. Hindi ako ang biktima dito. It's Emerald."Dahang dahang tumingin naman sa akin si Charlene. Hindi siya makatingin ng deretso sa akin at nilalaro laro pa niya ang mga daliri niya."Sorry. Ang sabi kasi sa akin ni Brenna ay ibibigay ka niya kay Kuya. Akala ko ay tama ang desisyon ko," mahinang sabi niya sa akin."No worries, Charlene. Alam kong si Kuya mo lang ang iniisip mo. But everything is fine now," seryosong sabi ko naman.Wala naman na kasi akong balak na idamay pa ang kapatid ni Gino. Oo't tauhan niya ang ginamit ni Brenna ngunit masyado nang magulo para
THIRD POVAabutin na sana ni Emerald ang kamay ni gino upang sumama rito ngunit kapwa sila natigilan nang biglang mag-ring ang cellphone ni Brenna. Sabay pa silang napalingon sa dalaga na kasalukuyan nang kinukuha ang cellphone sa bag nito. Biglang nakaramdam ng kaba si Emerald sa hindi niya malamang dahilan.“Yes, Charlene?” bungad ni Brenna nang sagutin nito ang tawag.“Gaga ka! Nasaan ka ngayon? Nakuha mo na ba si Emerald?” kinakabahang tanong naman sa kaniya ng kaibigan.“Bakit? Anong problema?” naguguluhang tanong naman niya.“My god, Brenna! Kung alam ko lang na mangyayari ito, hindi ko na sana pinahiram sa ‘yo ang mga tao ko. Baka madamay pa ako sa gulo ng pamilya mo,” naiinis na sagot pa sa kaniya ng dalaga.“Teka, teka, ano bang pinagsasabi mo?”“Hindi mo pa ba alam? Nasa kustodiya na ng pulis ang mama mo. Murder ang kaso niya.”Tila namutla si Brenna sa narinig. Bumilis ang tibok ng puso niya dahil sa takot na naramdaman. Nagsimula na ring mamawis ang kaniyang mga kamay.“S-
THIRD POVMapait na napangiti si Brenna nang marinig niya ang boses ng lalaking paulit ulit siyang sinaktan. Nawala na ang malambing na boses nito na kailan lang ay kausap niya. Tila nagpapanggap lang talaga ang binata sa harap niya upang makakuha ng impormasyon tungkol sa kaniyang ina.“Relax. Hindi mo kailangang magalit, Trevor. Ligtas sila sa ngayon,” walang emosyong sabi niya sa binata.“Huwag na huwag mo siyang sasaktan,” tarantang sabi pa nito.Muling napangiti si Brenna at saka huminga ng malalim. “Ang lakas ng loob mong sabihin ‘yan sa akin ngayon. Niloko mo ako at pinaasa. Kung ano-ano pang kasinungalingan ang sinabi mo sa akin para ano? Para makakuha ka ng impormasyon?”“At bakit naman ako kukuha ng impormasyon mula sa ‘yo? May alam ka ba sa totoong nangyari sa sunog na nangyari sa condo ko noon?” deretsong tanong ni Trevor sa kaniya.Natigilan si Brenna habang nanggagalaiti pa rin sa galit. Napahinga siya ng malalim nang makita ang binatang tinawagan niya kani-kanina lamang
THIRD POVPunong puno ng tensyon ang opisina ni Trevor sapagkat naroon ang kaniyang ama at kapatid na si Audrey. Nakalatag sa kaniyang table ang mga ebidensya na nakalap niya upang idiin sa kasong isinampa niya laban sa kaniyang stepmother at sa karelasyon nito na si Haidee. Isa isa itong tiningnan ng kaniyang ama at silang magkapatid ay naghihintay lamang sa reaksyon nito.“Papa, I’m sorry kung sa ganitong paraan mo pa malalaman ang lahat,” pagbasag niya sa katahimikan.Lumapit sa kaniya si Audrey at mahigpit na hinawakan ang kamay niya. Malaki ang pasasalamat niya sa kaniyang kapatid dahil kahit masakit para rito ang mga nangyayari, mas pinili nitong pumanig sa tama. Ang hinihiling na lamang niya ngayon ay sana’y ganoon din ang kanilang ama.Dahan dahang ibinaba ni Carlo ang mga papel at nagpakawala ng isang buntong hininga. “Hindi ko alam na aabot sa ganito ang asawa ko,” dismayadong sambit nito.Nagkatinginan ang magkapatid sapagkat kalmado ang kanilang ama. Hindi rin ito mababaka