Atticus POVMatapos kong maisuot ang diamond necklace, pakiramdam ko hindi ko na kakayanin pang mag-ayos ng maayos. Kaya naman, siniksik ko na lang ang ilang mahahalagang gamit sa isang itim na clutch at sinundan si Alijax palabas ng apartment.Madilim na ang langit, pinong itim na tila umangkin ng paligid habang patuloy ang usad ng sasakyan sa kalsada. Binaba ko ang visor sa harapan ko upang tignan ang sarili sa maliit na salamin. Ang buhok ko’y hati sa gitna, malayang nakalugay at bahagyang kulot dahil sa hangin.Binuhos ko ang laman ng clutch sa cup holder, hindi pinansin ang matalim na tingin na binigay sa akin ni Alijax habang naglalagay ako ng mascara. Sinundan ko iyon ng manipis na guhit ng black eyeliner upang bigyang lalim ang aking mga mata. Pahapyaw kong ipinahid ang blush-pink lipstick sa aking labi, saka naglagay rin sa aking pisngi para magmukhang natural na pamumula.Hawak ni Alijax ang manibela habang lumiliko ang sasakyan. Ramdam ko ang tingin niyang mabigat at mainit
Nakapatong ang kamay niya sa braso ni Alijax habang masigla siyang nakikipag-usap dito—parang enjoy na enjoy siya. At si Alijax… pinapakinggan siya. Hindi ko mabasa ang ekspresyon niya mula rito, masyadong malayo para matantiya ko.Kilala nila ang isa’t isa.Nakakapanibago siyang makitang kausap ang iba bukod kay Lucas. Oo, nakikipag-usap siya kay Lucas at sa ama nito, pero madalas ay para lang makipagtalo. Pero sa babaeng ‘to? Hindi. Malayo sa pakikipagtalo.Pinapakinggan niya siya.Pinapanood ko silang mag-usap, at mukhang may nasabi itong nakakatawa dahil tumawa siya sa sarili niyang biro.Tapos, bigla siyang tumingin sa direksyon ko.Mabilis akong nag-iwas ng tingin, pero alam kong huli na. Hindi ko na kailangang tingnan para malaman—nararamdaman ko—ang bahagyang pag-angat ng sulok ng labi niya.Ayos. Napakagat ako sa ngipin. Ngayon, alam niyang pinapanood ko siya gaya ng isang stalker. Napasinghap ako at napalunok, sabay laro sa gilid ng mantel ng lamesa malapit sa ‘kin.Laro lan
Alijax POVAko ang nag-imbita kay June. Wala akong gana makipag-usap sa hayop na ‘yun, pero ang tanging paraan para makuha ang gusto ko ay tapatan—o higitan—ang alok ng tatay ni Atticus.Pwede ko namang gawin ‘to nang pribado, pero gusto kong ipaalam kay Yuri na hindi ako basta manonood sa gilid. Gusto ko siyang gulatin.Nagyelo si Atticus sa mga bisig ko, nanlalaki ang mata habang nakatingin sa kabilang dulo ng silid—kung saan ang ama niya ay mukhang pareho rin ang reaksyon.Bumitaw ako sa kanya, kahit naiinis akong gawin ‘yon. Gusto ko pa siyang titigan habang unti-unting nawawala ang pag-asa sa mukha niya. Gusto kong hatakin siya palayo, parusahan siya sa ilusyon niyang kaya niyang tumakas.Hindi ko mapigilan ang pagbabalik ng alaala kanina. Isang linggo niya akong hindi pinansin, at putangina, nabaliw ako sa inis. Kaya hinayaan ko siya. Binigyan ko siya ng limang minutong kontrol.Kung pinili niyang patayin ako sa loob ng limang minutong ‘yon, tatanggapin ko nang walang reklamo.P
AtticusPOVKinakabahan ako. Naiinis din ako. Kasi kung tama ang hinala ko, ibig sabihin lang nun ay isang sinungaling at traydor si June Volkov. Wala siyang ibang iniisip kundi ang sarili niya.Pagkatapos mawala nina Lucas, Alijax, at June sa hallway, nagpatuloy ang engrandeng salu-salo. Pero sa paligid ko, may mga bulungan pa rin tungkol sa biglaang pagdating ni June.Hindi ka naman talaga mananatili rito habambuhay.Hindi, ikaw nga.Alam niya. Alam ni Alijax ang buong oras na nagpaplano akong tumakas papuntang Russia sa ilalim ng proteksyon ng Bratva. Kaya niya inimbita si June. Ginawa niya itong isang pampublikong eksena.Napapako ang tingin ko sa hallway. Kumakapit ako sa pag-asang baka, baka lang wala itong kinalaman sa akin. Baka may ibang dahilan si June kung bakit siya nandito.Habang unti-unting lumalakas ang inis at pag-usisa sa dibdib ko, nagbabalak na akong sumugod sa hallway para malaman ang totoo. Pero bago ko pa magawa, may pumigil sa braso ko.Si Papa. Umiling siya, ki
Atticus POVALAM KO NAMANG hindi dapat bastusin ang patay, pero mahirap talagang makaramdam ng awa para kay Salvatore acostaloña. Ipinahiya niya ako sa napakaraming paraan.Tatlong araw matapos ang engrandeng pagtitipon, tinutulungan ako ni Giulia na buuin ang kasuotan ko para sa libing.“I’m thinking Audrey Hepburn from Breakfast at Tiffany’s,” bulong ko, habang hinihiling sa kanya na ayusin ang buhok ko sa istilong fifties. Kumpleto ko na ang buong outfit, pati ang itim na gloves na hanggang siko at ang dark shades.Habang hinihila at tinatali ni Giulia ang buhok ko na parang minamasa niyang harina, hindi ko maiwasang mapansin na magaling pala siya rito—dahil hindi man lang masakit.“I’m going to get him to pay you more,” sabi ko, habang nakatingin sa repleksyon ko sa salamin. “You technically aren’t supposed to be my hairstylist.”“Mr. acostaloña pays me enough, no?” sagot niya. “Too much.”Napaisip ako.Pagkatapos niyang ayusin ang buhok ko, sinuri ko ang sarili ko sa salamin. Isa
Atticus POVHindi ko maiwasang magtaka kung saan nawala ang aking ama habang nangyayari ang salo-salo, at kung ano ang ibig niyang sabihin nang sinabi niyang, “Aalagaan ko na.” Tahimik si Papa, ang mata ay nakatuon sa lupa.“Papa,” sabi ko, may pagdududa sa aking tinig.“Gagawin ko ang kailangan kong gawin,” sagot niya, malamig at matigas ang boses.Sa pagkakataong ito, hindi ko na siya pinilit. Hindi ko rin ito masyadong iniisip dahil ang mga kahihinatnan ay malupit. Kung talagang may kinalaman si Papa sa pagkamatay ni Salvatore Costaloña, ibig sabihin nito ay nahukay na namin ang sarili namin sa isang lungga na sobrang lalim na hindi na namin kayang talikuran ang buhay na ito. Maging ang buhay na puno ng karahasan, kalibugan, at dugo.Pinikit ko ang aking mata, iniwas ang isip ko sa grave na naroroon. Malapit nang matapos ang seremonya. Nakakapagod ang buong sitwasyon.Sa mga huling salita ng pari at ang lupa na sumasakop sa libingan, tapos na.Halos maglakad na ako pabalik sa sasak
Inis na inis na ako pagkatapos ng libing nang magdesisyon si Annette Escoban na lalapit pa sa akin at magpanggap na isang paladin para sa kapatid niyang babae. Alam kong takot siya sa akin — sobra pa — at gayon pa man, nagkaroon siya ng lakas ng loob para lumapit. “Baka magkunwari siyang hindi kailangan ng pag-ibig, pero ang totoo, siya ang nangangailangan nito higit pa sa kahit sino,” sabi ko sa aking sarili. Kung hindi mo kayang ibigay sa kanya, palayain mo na siya. Wala akong nararamdaman para kay Annette Escoban. Baka hindi siya ang walang buhay na manika na ipinapakita niyang siya, pero ngayon, nakakainis siya. Dahil nakukuha niya ng madali ang mga bagay na hindi ko makakamtan. Ang loyalty ko ay kay Atticus. Magagawa ko ang lahat — itulak si Escoban papasok sa bahay ko, ipatong ang singsing sa daliri niya, ipasuot ang diamond collar sa leeg niya — pero sa dulo, may mga bagay na hindi ko kayang pilitin. Hindi ko kayang bilhin. Tulad ng loyalty at tiwala niya. At alam ko
Alijax POV “You know, I know this other Benjamin. Benjamin Frank.” Kita kong hindi mapakali si Beny sa kinauupuan niya, pinaglalaruan ang mga daliri niya, pero hindi pa rin ako matignan nang diretso. Nakakaaliw. Ang panoorin siyang pilit pinapanatili ang dignidad niya. “American writer,” tuloy ko, “Scientist, inventor, statesman, diplomat, printer, publisher, and political philosopher.” Bahagya kong itinagilid ang ulo ko habang nakatitig pababa sa kanya. “Sound familiar?” Wala siyang sinabi. Bahagyang umiling lang, pero hindi ko pinalampas kung paano siya pinagpapawisan, o ang bahagyang panginginig ng mga kamay niya. Kinuha ko ang wallet ko at hinugot ang isang daang dolyar—malinis, presko, hindi pa natitiklop. Dahan-dahan kong inilapag iyon sa mesa sa pagitan namin. “That’s him,” sabi ko. “Benjamin Franklin.” Bahagya siyang tumango—o baka umiling? Wala siyang kasiguraduhan, pati ako hindi na rin sigurado. “Fun fact about Benjamin,” unholster ko ang baril ko, hinayaan k
Ang sakit sa dibdib ko ay kumalat sa bawat sulok ng katawan ko.Dahan-dahang inabot ni Alijax ang panga ko, ang pagdampi ng kanyang mga daliri halos hindi ko maramdaman.“When I say leave, I mean stay. Stay and hate me. Stay and torment me for the rest of my life. Just stay.”Pagkatapos, unti-unti siyang lumuhod sa harapan ko. Nanginig ang panga niya, halatang tiniis ang sakit na bumalot sa kanyang katawan. Ang puting polo niya ay unti-unting dinungisan ng sariling dugo, at may bahagyang pamumula sa kanyang balat—lagnat.Sumiklab ang kaba sa loob ko. Agad akong yumuko para tulungan siya, pero tinaas niya ang isang kamay, pinigilan ako. Sa kabila ng lahat, inilabas niya ang isang bagay mula sa bulsa ng kanyang pantalon.Isang singsing.Ang singsing ko.Ang singsing na suot ko nang mahigit tatlong buwan.Ang singsing na ibinalik ko sa kanya.“Marry me, little Escoban,” aniya.At tuluyang nalaglag ang puso ko.Nanatili akong nakatayo, hindi makakilos. Parang lumipas ang ilang siglo bago
Isang hakbang lang ang ginawa ni Rune—isang mabigat, sinadya, at tiyak na hakbang—at halos matabunan na ako ng presensya niya. May kung anong alon ng tensyon ang dumaan sa hangin, parang isang kidlat na wala pang dumadagundong na kulog.Nag-alab ang tingin ni Alijax.“Rune,” sabi ko, pilit hinuhugot ang sarili sa eksenang ‘to. “Ayos lang ako. Just… can you give me some time?”Hindi agad sumagot si Rune. Tinitigan lang niya ako, ang panga niya mahigpit na nakakuyom habang lumilipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Alijax. At parang napagtanto niyang hindi sulit ang gulong ‘to, kasi napabuntong-hininga siya at tumalikod.“I’ll be inside.”Halos kasabay niyon, dumaan sa pagitan namin ang tinig ni Alijax—matigas, matalim.“You’re leaving with him.”Hindi niya ‘yon sinabi bilang tanong.Nilunok ko ang buo kong pag-aalinlangan, pero ramdam kong nagsisimula nang mamasa ang mga mata ko. “It’s the last bit of self-preservation I have left.”Napangisi siya, pero walang bahid ng tuwa sa kanyang
MABILIS AKONG SUMAKAY sa driver’s seat ng Mustang, ang nanginginig kong mga kamay mahigpit na nakahawak sa manibela. Sinulyapan ko ang rear-view mirror, hinahabol ang huling anino ng fiancé ko habang unti-unti siyang nilalamon ng distansya. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumayo. Sa lugar na ‘to. Sa siyudad na ‘to. At higit sa lahat—sa kanya. Nanginginig ang mga kamay kong natuyo na sa dugo—dugo ni Papa—at malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang ayaw tumigil. Pinisil ko ang accelerator, at habang bumibilis ang takbo ng kotse, nilalaro ng hangin ang buhok ko, tinutuyo ang luha sa pisngi ko. Isang mabilis na tingin sa speedometer ang nagpapaalala sa akin—malapit na akong maubusan ng gas. Kung paano, hindi ko alam, pero nagawa kong huminto sa isang lumang gasolinahan. Hinugot ko mula sa bulsa ng maong ko ang isang lukot na perang papel. Kahit papaano, may maliit na himala—lagi akong may perang nakasingit kung saan-saan. Pagpasok ko sa convenience store, sinalubong a
“The location of the meetings, the security, the routes…” bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko, pinupuwersa akong lumapit sa kanya. “They’re only in one place.”Idinampi niya ang labi niya sa noo ko, hinihingal nang bahagya. “Accessible by only a few people.”At saka dahan-dahang lumapat ang mga daliri niya sa leeg ko, unti-unting humigpit ang hawak.“I know what you did, Atticus.”Nanuyo ang lalamunan ko. Ramdam ko ang pag-apaw ng luha sa mata ko habang pinipilit kong magsalita—kahit ano—pero bago pa ako makahanap ng sasabihin, may naaninag akong biglaang kilos sa gilid ng paningin ko.Kumakabog ang dibdib ko.Sa likod ni Alijax, isang Russian soldier ang dahan-dahang bumangon mula sa lupa, nanginginig pero may hawak na baril, mahigpit na nakapulupot ang daliri sa gatilyo.Panic floods through me.Sa isang iglap, bumagal ang oras.Isang malakas na putok ang umalingawngaw, ramdam ko ang alingawngaw nito sa paligid. Pipigilan ko sanang tamaan si Alijax, pero bago pa ako makagalaw
Isa sa mga lalaki ang sumuksok ng kamay sa bulsa ng pantalon ko, mabilis na inagaw ang phone ko bago niya ako hinawakan.“Huwag. HUWAG!” Pilit akong nagpupumiglas, pero wala akong laban sa lakas nila.“PAPA!” Napasigaw ako. “PAPA, PLEASE.”Saglit siyang natigilan. Bahagyang bumaba ang mga balikat niya. Sa isang iglap, ramdam ko ang pag-aalinlangan sa isip niya. Pinipili niya sa pagitan ko at ng mundong pinaghirapan niyang itayo.For a second, I think he’ll turn. Sasabihin niyang bitawan ako. Sasabihin niyang nagkamali siya. Sasabihin niyang ayusin namin ‘to.Pero hindi. Tumalikod lang siya at naglakad palayo hanggang sa tuluyan siyang mawala sa paningin ko.Parang may bumagsak na bato sa dibdib ko.Hinila ako ng mga guwardiya papunta sa isang kwarto. Hindi ko sila pinadali—nanlaban ako sa bawat hakbang.“BITAWAN N’YO ‘KO!” Pilit akong nagpumiglas, idiniin ang kuko sa braso ng isa, halos mabaon sa balat niya.“PUTA!” sigaw niya. May dugo na sa pisngi niya. Sinipa ko ang isa pang guward
Huminto siya. Agad akong umakyat sa kanya, sinakyan siya habang mahigpit na kumakapit sa kanyang shirt gamit ang magkabilang kamay.Alam kong wala rin itong patutunguhan—na ginagawa ko lang mas mahirap ang hindi maiiwasang mangyari. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.Naningkit ang mga mata niya. Mas matalim ang tingin niya ngayon, may tigas na wala doon kanina.Ramdam ko ang mainit niyang pagdiin sa aking hita. Napalunok ako. Dapat ko nang sabihin ang totoo. Dapat kong hilingin sa kanya na bigyan ako ng mas maraming oras.“I—”Biglang nag-vibrate ang cellphone niya, at kita ko ang pag-igting ng panga niya bago niya sagutin. “What.”Mahirap marinig, pero sigurado akong si Lucas ang nasa kabilang linya.“Yes, I’ll fucking be there,” sagot ni Alijax, “I know.”Binaba niya ang tawag at sinulyapan lang ako.“If it’s about the wedding,” malamig niyang sabi, “my opinion hasn’t changed. You’ll be my wife by this time tomorrow.”Hinawakan niya ang magkabilang gilid ng balakang ko—hindi par
Nagising ako sa pakiramdam ng isang kamay na dumadampi sa buhok ko. Nasa kandungan ako ni Alijax, sa likod ng Mustang, at ramdam ko ang init ng kanyang mga hita kahit sa tela ng slacks na suot niya.Dahan-dahan akong bumaling, pilit inaninag ang mukha niya sa madilim na garahe. Ang buhok niyang madilim ay bahagyang bumagsak sa kanyang noo, at kahit abala siya sa pagta-type sa kanyang phone, ramdam kong naroon pa rin ang atensyon niya sa akin. Halata sa kilos niya nang bahagya siyang mabigla sa paggalaw ko.Bumaba ang tingin niya sa akin, pinagmamasdan ang mukha ko. Bumilis ang tibok ng puso ko nang marahang itinabi niya ang hibla ng buhok na bumagsak sa aking pisngi, ang gaspang ng kanyang palad ay dama ko sa balat ko.“No nightmare?” mababa at banayad ang boses niyang nagtatanong.Nagulat ako na tinanong niya ’yon. Marahan akong umiling, parang wala pa ako sa sarili. Paano naman ako magkakaroon ng bangungot, kung halos buong gabi niya akong hindi tinantanan?Matagal niya akong tiniti
Atticus POVLumapit pa siya, hinawakan ang baywang ko.“Yes,” bulong niya. “I can.”Pumiglas ako, pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. Matigas ang titig niya, hindi ako tinatantanan.“Alijax, I’m covered in grease—”Pero itinulak niya ako pabalik sa bonnet ng sasakyan, mahigpit ang hawak niya sa pulso ko—masakit.“I don’t care.”“Let me go,” bulong ko, halos pumuputok na ang boses ko. “Please.”Hindi ko lang ibig sabihin na pakawalan niya ako ngayon. Ibig kong sabihin, bitawan niya na ako nang tuluyan—palayain, at magpanggap kaming walang nangyari. Isang masamang panaginip lang ang lahat.Alam niyang hindi lang ‘yon ang ibig kong sabihin. Pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. At may dumaan na matinding galit sa mukha niya nang sabihin niya:“I won’t let you go. Not now. Not ever.”Nanlalabo ang paningin ko. Pilit pinipigil ang luhang namumuo sa mga mata ko.“What do you want from me?” bulong ko.Nagkikiskisan ang panga niya. Matigas. Hindi bibigay.“I want you to
Atticus POVAng hangin sa pagitan namin ay mabigat at tensyonado habang bumibiyahe kami pauwi mula sa simbahan. Tahimik si Alijax, nakapako ang mga mata niya sa kalsada, pero ramdam ko ang alon ng tensyon sa loob ng sasakyan. Gusto kong magsalita, basagin ang katahimikan, pero parang may bumabara sa lalamunan ko. Hindi ako makapag-isip nang maayos.Siya ang unang bumasag sa katahimikan. “Is it your mother’s?”Napa-kunot noo ako. “What?”“The locket,” aniya, saglit na lumipad ang tingin niya sa leeg ko. “Is it your mother’s?”Mariing kinagat ko ang loob ng pisngi ko. Hindi pa niya sinasabi sa’kin ang kahit anong tungkol kay Sof, pero ako, dapat mag-open up agad tungkol sa mama ko?“It’s none of your business,” sagot ko, matigas.Nanahimik siya, kita ko ang pag-igting ng panga niya habang mahigpit ang hawak niya sa manibela. Walang nagsalita kahit nang makarating na kami sa penthouse.Diretso akong umakyat sa kwarto niya, hinubad ang dress at heels ko, at sumuot sa kama niya. Ramdam ko