Arnie“Let’s celebrate, babe.” Napatingin ako kay Channing. Kalalabas lang niya ng aming silid galing sa pagpalit ng damit matapos dumating galing sa trabaho. “Don’t tell me nakalimutan mo na?” dagdag pa niya.“Ang alin ba?” taka ko pa rin tanong habang naglalakad siya palapit pa sa akin. Hindi ko m
ArnieNagpunta kami sa bahay ng biyenan ko upang ihatid si baby Axel sa kanila. Iiwan muna namin ang bata sa mga ito dahil sa 1 year wedding anniversary nga namin ni Channing.Hindi pumayag ang asawa ko na sa bahay lang kami. Ang siste, nagsabi na siya sa mga biyenan ko bago pa man niya ako kinausap
Hi Dear READERS!Thank you so much po sa patuloy niyong pagsuporta!Gusto ko pong malaman niyo na napakasaya ko na malaman na may nagkakagusto sa mga gawa ko. At ang mga likes at comments niyo sa bawat chapter ay nagbibigay po ng gana sa akin para magsulat at palaging mag-update.Kumunti man po ang
Chanden“Dad, Mom alam niyo naman na ayaw na ayaw ko ang mga reto reto na yan,” sabi ko sa aking mga magulang. Nasa hapag kami kasama si Chancy na nakatingin lang sa amin.“Hindi ka namin nirereto, subukan mo lang mag-date tapos kilalanin niyo ang isa't isa,” sabi ni Dad.“Kilalanin lang naman pala
ChandenSa casino area ako nagpunta pagkatapos kong manggaling sa HR. Malamang na kanina pa ako hinahanap ni Noelle para ibalik ang keycard ko.Kapag ganitong maaga pa ay kokonti pa lang ang tao dito kaya nagkakaroon ako ng chance na masiguro sa mga technician na maayos ang mga machine.Nagco-conduc
Noelle“Sira ka talaga, anong nangyari at biglang ikaw ang naisip ni Sir na tanging ma-assign sa kanya?” pabulong na tanong ni Layla ng puntahan ko siya sa HR.Bilang head ay tinulungan niya akong makapasok ng trabaho dito bilang lalaki. Galing talaga ako ng Cebu at tinakasan ang aking tiyuhin na ba
NoelleNalilito ako sa boss ko. Nagtataka ako kung bakit kailangan pa niya ng personal na alalay. Hindi ko nga alam kung alalay ba ang tawag sa akin. Ang sabi kasi ay sa silid na ookupahin niya lang ako magtatrabaho. Paano kung wala naman siya doon? Ano, tutunganga ako?Ngayon ay bago na rin ang shi
Chanden“Yes, Dad.” Kausap ko ang aking ama at tinatanong ako kung pwede na nga daw bang mai-schedule ang date namin ni Scarlet.“Are you sure?” tanong niya.“Oo nga po. Sabi niyo naman ay subukan ko lang di ba? You’re not really forcing me to marry her.”“No, of course not! Ikaw pa rin ang mamimili
Chanden“Staff ng catering, to be exact.”Napakunot ako ng noo sa sinabi ni Kuya Lualhati. Mabilis ang tibok ng dibdib ko habang pinipigilan ang sarili kong magsalita. Pero hindi ako sumingit at hinayaan ko siyang magpatuloy. Kilala ko si Kuya na kapag ganito ang tono ng boses niya, ibig sabihin may
Chanden“Thank you, Lovey. I really appreciate your trust,” bulong ko habang marahang hinagod ang pisngi niya gamit ang likod ng aking kamay. Mainit pa rin ang balat niya, pero mas relaxed na ang aura niya ngayon. Tuluyan na siyang kumalma.“Hindi kita pipigilan na makipag-usap kay Scarlet,” dagdag
Chanden“Dovey, kain ka na…” malambing na wika ni Noelle habang nakatingin sa akin. Ngumiti ako at tumango bilang tugon. “Puro ka ganyan. Puro kausap at alaga sa akin pero hindi ka naman kumakain. Parang ako lang ang pinagtuunan mo ng pansin eh.”Napabuntong-hininga ako bago sumagot, “Huwag ka nang
ChandenMatay ko mang balikan sa isip ang mga nagdaang oras, hindi ko pa rin maintindihan kung paano nangyari ‘yon. Gulat na gulat ako sa sinabi ng doktor, nalason daw si Noelle.The fuck?! Paanong nangyari ‘yon? Paanong nalason ang asawa ko?Lahat ng kinakain namin ay ako mismo ang naghahanda. Mins
NoelleNalason ako?Paulit-ulit ‘yon sa isip ko. Hanggang sa nakaalis na ang doktor ay iyon pa rin ang bumabalot sa akin. Para akong na-stuck sa replay mode ng isang pelikulang hindi ko maintindihang nangyayari sa mismong katawan ko.Hindi ko na nagawang i-proseso pa ang mga narinig ko. Sa dami ng i
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
Chanden“Are you feeling okay, Lovey?” malambing kong tanong habang nililingon si Noelle. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero mas mahigpit ang pangambang baka hindi niya lang sinasabi kung may nararamdaman na naman siya.“Oo naman, bakit mo naitanong?” sagot niya sabay ngiti. Hindi ‘yung pilit n
Chanden“Hi, Chanden. Hinatid ko na sa office mo si Noelle para hindi ka mag-alala. Ayaw kong isipin mo na pinabayaan ko ang asawa mo, eh mas masarap siyang kausap kaysa sayo. 😜✌️” basa ko sa chat ni Scarlet. Napangiti ako nang hindi sinasadya.Palabas na ako ng meeting room at katatapos lang namin