Hala, anong nangyari? Celebrate nnaman po ako ng achievement ng aking mga junakis ha.. Family time po muna kaya ito lang po muna ang update. Salamat po!
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
NoelleNalason ako?Paulit-ulit ‘yon sa isip ko. Hanggang sa nakaalis na ang doktor ay iyon pa rin ang bumabalot sa akin. Para akong na-stuck sa replay mode ng isang pelikulang hindi ko maintindihang nangyayari sa mismong katawan ko.Hindi ko na nagawang i-proseso pa ang mga narinig ko. Sa dami ng i
ChandenMatay ko mang balikan sa isip ang mga nagdaang oras, hindi ko pa rin maintindihan kung paano nangyari ‘yon. Gulat na gulat ako sa sinabi ng doktor, nalason daw si Noelle.The fuck?! Paanong nangyari ‘yon? Paanong nalason ang asawa ko?Lahat ng kinakain namin ay ako mismo ang naghahanda. Mins
Chanden“Dovey, kain ka na…” malambing na wika ni Noelle habang nakatingin sa akin. Ngumiti ako at tumango bilang tugon. “Puro ka ganyan. Puro kausap at alaga sa akin pero hindi ka naman kumakain. Parang ako lang ang pinagtuunan mo ng pansin eh.”Napabuntong-hininga ako bago sumagot, “Huwag ka nang
Chanden“Thank you, Lovey. I really appreciate your trust,” bulong ko habang marahang hinagod ang pisngi niya gamit ang likod ng aking kamay. Mainit pa rin ang balat niya, pero mas relaxed na ang aura niya ngayon. Tuluyan na siyang kumalma.“Hindi kita pipigilan na makipag-usap kay Scarlet,” dagdag
Chanden“Staff ng catering, to be exact.”Napakunot ako ng noo sa sinabi ni Kuya Lualhati. Mabilis ang tibok ng dibdib ko habang pinipigilan ang sarili kong magsalita. Pero hindi ako sumingit at hinayaan ko siyang magpatuloy. Kilala ko si Kuya na kapag ganito ang tono ng boses niya, ibig sabihin may
Chanden“Kung gano’n… ibig mo bang sabihin, wala talagang kinalaman si Scarlet sa lahat ng ito?” tanong ko habang bahagyang kumunot ang noo ko. Hindi ko maialis sa sarili ko ang duda. Para kasing imposibleng nagkataon lang ang lahat.“I’ll look into that,” sagot ni Kuya Lualhati. “Sa ngayon, wala pa
ChandenAraw ng Miyerkules nang tumawag si Kuya Lualhati. Ang sabi niya’y pupunta raw siya sa aking opisina. Hindi ko alam kung anong klaseng usapan ang dadalhin niya, pero pakiramdam ko pa lang ay mabigat na. Kaya heto kami ngayon at magkaharap, tahimik sa loob ng aking opisina, ang tanging ingay a
Chanden“Anong problema, Kuya?” tanong ni Chansen, kita sa mukha niya ang pag-aalala matapos mapansin ang bigla kong pananahimik.“I’ll just check something,” maikli kong sagot habang binubuksan ang aking email sa phone. Ramdam kong nakatutok sa akin ang mga mata nila, lalo na ang kay Noelle na tila
ChandenKita ko ang kakaibang liwanag sa mukha ni Noelle nang sabihin ko sa kanya ang naging desisyon ko tungkol sa hinihiling ng kanyang tiyuhin at buong pamilya. Napalunok siya at tumango, tila ba nawala ang bigat ng balikat niya sa ginhawa, sabay kindat sa akin na parang nagsasabing, "Salamat, Do
Noelle“Sigurado ka ba talaga?” tanong kong may halong pagtataka at kaba.“Mukha ba akong hindi sigurado?” balik niyang tanong habang nakangiti, tila ba natutuwa pa sa reaksyon ko.“Dovey naman eh…” Umiling na lang ako habang napatawa siya ng malakas. Sunod ay isang banayad ngunit masuyong halik ang
Tama siya. Hindi ako kailanman pinabayaan ni Chanden. Mula nang naging kami, palagi siyang nariyan, parang aninong hindi ako iniiwan. Lalo na ngayon, na buntis ako ay mas lalo siyang naging protective. Ramdam ko ang takot niya na baka may mangyaring masama sa amin ng anak namin.Nami-miss ko na ang
NoelleTumawag sa akin si Nat-Nat kanina. Mahinahon ang boses niya pero ramdam ko ang pag-aalala sa bawat salita. Humihiling siya na kung maaari ay iurong ko raw ang kasong isinampa ni Chanden kay Tito Vergel. Nakausap daw niya ang ama, at ito mismo ang nakiusap sa kanya na makiusap sa akin.Si Tito
Chanden“Sir, Mr. Vergel Trinidad and his daughters, Chessa and Nat-Nat, want to speak with you.”Napatingala ako mula sa mga dokumentong binabasa at agad na tumama ang paningin ko kay Nelson, ang aking assistant na nakatayo sa may pintuan. Mabilis akong napakunot-noo. Trinidad? Ang pamilya ng tiyuh
Mature ContentThird PersonNaisip ni Letty na kailangan muna niyang magtiis. Kahit pa unti-unti na siyang kinakain ng selos at sakit, pinilit niyang ituon ang isip sa plano na kailangan muna niyang maghintay ng tamang tiyempo. Sa ngayon, ang mahalaga ay makaisip siya ng paraan upang tuluyang mabura
Third Person“Bakit? Paanong nangyari?” mariing tanong ni Brando sa kausap sa kabilang linya. Mabilis at sunod-sunod ang ulat na ibinigay sa kanya, at habang nakikinig, unti-unting humigpit ang hawak ng lalaki sa cellphone. Halata sa kanyang mukha ang pagkabigla na agad sinundan ng matinding galit.