See you sa next chapter!
Arnie“Kamusta ang school, dear?” tanong ni Tita Eunice during breakfast.“Okay naman po, Tita.”“Next week na ang finals niyo and then second sem na at gagraduate ka na, are you excited?” Ngumiti ako sa kanya bago sumagot.“Of course Tita. Tinawagan ko na rin po si Nanay. Gusto nga pong pumunta rit
ArnieSadya yatang napakabilis na ng araw. Akalain mo, kailan lang ay nasa Henderson kaming magkakaibigan tapos ay nag-enrol ng sabay-sabay para sa last sem namin at ito na nga.Finals na!And then, graduation na!Hindi ako makapaniwala na malalagpasan ko ang school year ng ganon ganon lang. Hindi k
Sarina“What the–” ang sabi ng amo ko na hindi na rin natuloy matapos kong mabitawan ang dala kong tray ng pagkain niya. Paanong hindi eh madatnan ko ba naman siyang hubo't hubad na nakaupo sa wheelchair niya! “Are you an idiot? How can you be so careless?” ang galit na tanong niya. Nagulat kasi ito
SarinaHindi ko alam kung anong itsura ko ng mga oras na ito pero ang mga salitang binitawan niya ay hindi normal na naririnig ng kahit na sino. Pero malamang ay nakaawang ang aking bibig dahil sa gulat. “Naririnig mo ba ako, Sarina?” Napaigtad ako dahil sa lakas ng boses niya.“Bitin ka ba sa pagm
Sarina“Payag ka saan?” ang parang tanga niyang tanong.“Putik naman sir, alam mo naman ang sinasabi ko eh nagmamaang maangan ka pa.”“Nagagalit ka ba?” ang tanong pa nito.“Hindi naman po, sinasabi ko lang.”“Na ano?”“Sir naman!”“Linawin mo kasi, wala akong naiintindihan sa sinasabi mo. Anong pay
Sarina“Anong ibig sabihin nito? Bakit kailangang may kasal?” ang nagtatakang tanong ko. Oo at natanong ko ang aking sarili kung kaya ko bang makipag chukchakan sa hindi ko asawa, pero hindi din sumagi sa isipan ko na sasamahan niya ng salitang kasal ang aming kasunduan.“Nakita at nabasa mo na, bak
SarinaIsang Linggo na kaming nagsasama ni Maximus pero hindi pa rin niya naman ako pinapakialamanan. Medyo nagulat ako dahil kahit na magkatabi kami sa pagtulog ay ni hindi niya ako niyayakap. Naka process na ang aming kasal at hindi ko alam kung nasa matino pa ba siyang pag-iisip o ano. Dahil sa k
SarinaHala, ano itong nararamdaman ko? Ganito ba talaga ang pakiramdam?Hindi naman ako inosente at nakaranas na rin akong maging intimate sa dati kong nobyo hindi nga lang all the way, pero iba ang pakiramdam na ibinibigay sa akin ng kamay ni Maximus. “You were saying, love?” ang tanong niya. Nakap
ArnieSadya yatang napakabilis na ng araw. Akalain mo, kailan lang ay nasa Henderson kaming magkakaibigan tapos ay nag-enrol ng sabay-sabay para sa last sem namin at ito na nga.Finals na!And then, graduation na!Hindi ako makapaniwala na malalagpasan ko ang school year ng ganon ganon lang. Hindi k
Arnie“Kamusta ang school, dear?” tanong ni Tita Eunice during breakfast.“Okay naman po, Tita.”“Next week na ang finals niyo and then second sem na at gagraduate ka na, are you excited?” Ngumiti ako sa kanya bago sumagot.“Of course Tita. Tinawagan ko na rin po si Nanay. Gusto nga pong pumunta rit
ArnieAfter ng tawag ko na yon ay ni hindi man lang nag-return call si Channing. Ibig sabihin ay wala na talaga. Nainis ako, nagalit. Sana man lang ay nakipag break siya sa akin ng maayos.Ang sakit sakit, parang pinipiga ang puso ko dahil sa ginawa niya. Kung hindi ako tumawag ay hindi ko pa malala
ArnieDahil sa galit ko ay hindi ko na tinapos ang usapan namin. In-end ko na ang call at tsaka umiyak. Mali ba ako? Alam ko na valid ang nararamdaman niya, pero bakit sinasabi niya na gusto ko ang nangyari, na sinasadya ko ang nangyari?Stressful din sa akin ang lahat dahil iniisip ko siya. Natatak
ArnieKahit na nag-aalangan ay agad akong tumawag kay Channing. Hindi ko normal na ginagawa ito. Nagcha-chat muna ako dahil baka mamaya ay busy pala siya. But I had to make an exemption dahil nga sa nasaksihan niya.“Babe..” bati ko ng makita ko ang mukha niya sa screen. Titig na titig siya sa akin
Arnie“What! Damn, I’m sorry, I got carried away.” Ang bilis ng naging paghingi ni Christian ng sorry at hindi ko malaman kung ano ang aking gagawin. Although naiintindihan ko ang excitement niya na maaring ang pag halik sa akin ang naging automatic reaction ng katawan niya dahil sa pagkakapanalo.“
Arnie“Hey, calm down.” Nag-angat ako ng tingin kay Christian na ang gwapo-gwapong tingnan sa suot na suit. Courtesy of Nikita of course. Nakapila na kami para rumampa at kinakabahan talaga ako. Wala naman kasi akong idea sa mga ganito.“I don’t know. I really don’t know what to do.”“Just walk with
ArnieAraw ng school fashion show at si Nikita ay hindi ako tinatantanan sa kakatawag hangga’t hindi niya ako nakikita.“Are you sure you'll be here?” tanong niya.“Of course! I still have class this morning!” I exclaimed.“Okay,” tugon ni Nikita bago ang buntong hininga. Gusto kong matawa sa kanya
ArnieMarami kaming mga conversation ni Channing na talaga namang puro kalokohan lang, especially kapag gabi at nasa bahay na ako ready to sleep habang siya naman ay nasa kanyang opisina.Napahinga ako ng malalim bago tuluyang naglakad na papunta sa school ground kung saan naghihintay na naman ang m