Kahit saan sige ang landian ng dalawa eh no? Hayan na makikilala na ni Sarina si Mariano. Abangan sa next chapter. Kung may extra gems po kayo ay pa-vote na rin po. Pakitulungan po ako na magkaroon pa po ng exposure ang aking book, paki comment naman po and paki-rate na rin po ng 5stars kung nagustuhan niyo po. Maraming salamat po!
Maximus“Wala tayo sa bahay natin asawa ko kaya tigilan mo ang pang-aakit sa akin,” sabi ko sa kanya na hindi pa rin iniaalis ang tingin sa aking bibig.“Shit Maximus, pakiramdam ko ay basa na ang panty ko dahil lang sa pagtingin ko sa bibig mo. Naiimagine ko ang dila mong naglalaro sa pu–” hindi ko
SarinaNakatingin lang ako kay Maximus at hindi naman niya magawang makatingin din sa akin. Nakabalik na kami sa hotel at simula ng umalis kami ng bahay ng kuya niya hanggang ngayong naghahanda na kami para matulog ay tahimik lang ito habang pareho kaming nakaupo sa magkabilang side ng kama. Ano kay
MATURE CONTENTSarinaHindi niya inaalis ang kanyang pagkakatingin sa aking mga mata at ganun din naman ako. Nakakaakit naman kasi talaga at para akong hinihigop para mapasailalim sa kung ano mang gayumang gamit niya. Kinabig niya ako palapit sa kanya dahilan para mapa bagsak ako sa kanyang dibdib,
MaximusDalawang salita lang ang hinihiling ko pero dalawang pangungusap ang ibinigay niya. Hindi ako mapakali dahil walang pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ko. Mahal niya ako, mahal ako ni Sarina Marcelo Lardizabal.Nakatulog na siya pagkatapos niyang bigkasin ang mga salitang iyon at heto a
Maghapon kahapon ay hindi kami lumabas na. Mas ginusto ni Sarina na mag stay sa hotel room namin at samantalahin ang pagkakataon. “Gusto kong magkantutan lang tayo dito, di ba sabi mo gusto mo ng maraming anak?” naalala kong sabi pa niya. “Ano ba kasi ang ipinakain mo sa akin? O siguro ay hinawahan
Maximus“Find her!” sigaw ko sa security ng airport matapos kong marealized na nawawala ang asawa ko. Hindi ako mapakali, hindi ko rin malaman ang gagawin ko. May apat na oras na akong naghihintay kung may balita na ba kay Sarina.Nagpalakad lakad ako sa loob ng security controller nila habang patul
MaximusNagpatuloy ang paghahanap kay Sarina ng buong security ng airport. Pati na rin ang mga tauhan ni Mariano ay tahimik na nag-imbestiga, hanggang sa isang linggo na ang lumipas. Isang linggong hindi ko alam kung ano na nangyayari sa asawa ko. Pero ayaw kong panghinaan ng loob, gusto kong makita
MaximusWalang saysay! Lahat ng aming effort ay walang saysay dahil hindi namin natagpuan si Sarina. Wala akong idea kung nasaan na siya at kung sino ang kumuha sa kanya. Ang lalaking nagma-may-ari ng fingerprint na nasa botelya ng pampatulog na nakuha ng grupo ni Mariano ay wala ring alam. Pero isa
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
Chanden“Are you feeling okay, Lovey?” malambing kong tanong habang nililingon si Noelle. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero mas mahigpit ang pangambang baka hindi niya lang sinasabi kung may nararamdaman na naman siya.“Oo naman, bakit mo naitanong?” sagot niya sabay ngiti. Hindi ‘yung pilit n
Chanden“Hi, Chanden. Hinatid ko na sa office mo si Noelle para hindi ka mag-alala. Ayaw kong isipin mo na pinabayaan ko ang asawa mo, eh mas masarap siyang kausap kaysa sayo. 😜✌️” basa ko sa chat ni Scarlet. Napangiti ako nang hindi sinasadya.Palabas na ako ng meeting room at katatapos lang namin
Noelle“Hey, okay ka lang?” Napapitlag ako sa tanong na ’yon ni Scarlet. Titig na titig siya sa akin, para bang gusto niyang basahin ang nasa isip ko. For a moment kasi, para akong nawala sa ulirat at bigla na lang kung ano-ano ang pumasok sa isipan ko. Wala naman siguro akong dapat na ipag-alala di
Noelle“Hi!” masiglang bati ni Scarlet nang makita niya ako mula sa pinto ng coffeeshop.“Hi,” ganting bati ko, sabay ngiti. May halo nang excitement at kaba sa dibdib ko habang lumalapit sa kanya.Sumama ako kay Chanden papasok sa opisina ngayong umaga. Habang nasa meeting siya, pumayag naman siyan
ChandenPagpasok ko sa condo, agad akong sinalubong ng aking asawa na may ngiting kay sarap pagmasdan na parang sinag ng araw sa maulap kong araw.“Hi, Dovey!” malambing niyang bati habang mabilis akong niyakap at hinalikan sa pisngi. Sa init ng kanyang yakap, unti-unting nawala ang bigat sa balikat
Chanden“Ano sa tingin mo, Kuya?” tanong ni Chancy habang inaayos ang pagkakaupo sa tapat ng aking mesa. Nasa opisina ko na kami, at sumunod silang dalawa pagkatapos ng huling meeting namin ngayong hapon. Tahimik sa paligid. Tanging ang marahang tunog ng wall clock at ang humuhuning aircon ang narir
ChandenSa totoo lang, ayoko talagang iwan si Noelle sa condo nang mag-isa. Oo, alam kong ligtas siya roon. Alam kong secured ang buong lugar at wala namang nakaambang panganib. Pero iba pa rin ang kapayapaang nararamdaman ko kapag nandiyan ako sa tabi niya.Wala eh, gusto ko na ako ang una niyang m