Nyahahaha.. Nagkakabukingan na sila. Sana naman pati feelings ni Sarina mabuking na rin. Ano po sa palagay niyo? Abangan po sa next chapter and don't forget to vote for my book and gift me with your gems. Paki-comment din po at rate na rin dahil malaking tulong po iyon upang magkaroon pa po ng chance ma-promote ang aking book. Maraming maraming salamat!
MATURE CONTENTSarinaHindi niya inaalis ang kanyang pagkakatingin sa aking mga mata at ganun din naman ako. Nakakaakit naman kasi talaga at para akong hinihigop para mapasailalim sa kung ano mang gayumang gamit niya. Kinabig niya ako palapit sa kanya dahilan para mapa bagsak ako sa kanyang dibdib,
MaximusDalawang salita lang ang hinihiling ko pero dalawang pangungusap ang ibinigay niya. Hindi ako mapakali dahil walang pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ko. Mahal niya ako, mahal ako ni Sarina Marcelo Lardizabal.Nakatulog na siya pagkatapos niyang bigkasin ang mga salitang iyon at heto a
Maghapon kahapon ay hindi kami lumabas na. Mas ginusto ni Sarina na mag stay sa hotel room namin at samantalahin ang pagkakataon. “Gusto kong magkantutan lang tayo dito, di ba sabi mo gusto mo ng maraming anak?” naalala kong sabi pa niya. “Ano ba kasi ang ipinakain mo sa akin? O siguro ay hinawahan
Maximus“Find her!” sigaw ko sa security ng airport matapos kong marealized na nawawala ang asawa ko. Hindi ako mapakali, hindi ko rin malaman ang gagawin ko. May apat na oras na akong naghihintay kung may balita na ba kay Sarina.Nagpalakad lakad ako sa loob ng security controller nila habang patul
MaximusNagpatuloy ang paghahanap kay Sarina ng buong security ng airport. Pati na rin ang mga tauhan ni Mariano ay tahimik na nag-imbestiga, hanggang sa isang linggo na ang lumipas. Isang linggong hindi ko alam kung ano na nangyayari sa asawa ko. Pero ayaw kong panghinaan ng loob, gusto kong makita
MaximusWalang saysay! Lahat ng aming effort ay walang saysay dahil hindi namin natagpuan si Sarina. Wala akong idea kung nasaan na siya at kung sino ang kumuha sa kanya. Ang lalaking nagma-may-ari ng fingerprint na nasa botelya ng pampatulog na nakuha ng grupo ni Mariano ay wala ring alam. Pero isa
Maximus“Are you throwing me out of your house?” tanong ko din na naging dahilan para mag salubong ang kanyang mga kilay.“You know that it’s not what I mean,” mabilis niyang tugon.“If not, then let me stay here.”“You have business to attend to, Max. There are people who are relying on your compan
Maximus“What kind of work is this?” pabalang kong tanong bago ko ibinato ang mga recommended designs ng architecture team. Sabay sabay naman na nagsipikitan ang mga ito na tila takot na takot.“Sir, they had been working nonstop for two-weeks for those designs,” singit naman ni Aries kaya sa kanya
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
Chanden“Are you feeling okay, Lovey?” malambing kong tanong habang nililingon si Noelle. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero mas mahigpit ang pangambang baka hindi niya lang sinasabi kung may nararamdaman na naman siya.“Oo naman, bakit mo naitanong?” sagot niya sabay ngiti. Hindi ‘yung pilit n
Chanden“Hi, Chanden. Hinatid ko na sa office mo si Noelle para hindi ka mag-alala. Ayaw kong isipin mo na pinabayaan ko ang asawa mo, eh mas masarap siyang kausap kaysa sayo. 😜✌️” basa ko sa chat ni Scarlet. Napangiti ako nang hindi sinasadya.Palabas na ako ng meeting room at katatapos lang namin
Noelle“Hey, okay ka lang?” Napapitlag ako sa tanong na ’yon ni Scarlet. Titig na titig siya sa akin, para bang gusto niyang basahin ang nasa isip ko. For a moment kasi, para akong nawala sa ulirat at bigla na lang kung ano-ano ang pumasok sa isipan ko. Wala naman siguro akong dapat na ipag-alala di
Noelle“Hi!” masiglang bati ni Scarlet nang makita niya ako mula sa pinto ng coffeeshop.“Hi,” ganting bati ko, sabay ngiti. May halo nang excitement at kaba sa dibdib ko habang lumalapit sa kanya.Sumama ako kay Chanden papasok sa opisina ngayong umaga. Habang nasa meeting siya, pumayag naman siyan
ChandenPagpasok ko sa condo, agad akong sinalubong ng aking asawa na may ngiting kay sarap pagmasdan na parang sinag ng araw sa maulap kong araw.“Hi, Dovey!” malambing niyang bati habang mabilis akong niyakap at hinalikan sa pisngi. Sa init ng kanyang yakap, unti-unting nawala ang bigat sa balikat
Chanden“Ano sa tingin mo, Kuya?” tanong ni Chancy habang inaayos ang pagkakaupo sa tapat ng aking mesa. Nasa opisina ko na kami, at sumunod silang dalawa pagkatapos ng huling meeting namin ngayong hapon. Tahimik sa paligid. Tanging ang marahang tunog ng wall clock at ang humuhuning aircon ang narir
ChandenSa totoo lang, ayoko talagang iwan si Noelle sa condo nang mag-isa. Oo, alam kong ligtas siya roon. Alam kong secured ang buong lugar at wala namang nakaambang panganib. Pero iba pa rin ang kapayapaang nararamdaman ko kapag nandiyan ako sa tabi niya.Wala eh, gusto ko na ako ang una niyang m