Elara"Akala ko sa bahay ng mga magulang mo ka uuwi at hindi sa bahay ko. Bakit hindi alam ng mga magulang mo na kasal tayong dalawa? Wala ba sila sa simbahan nang ikinasal tayo?"Pagpasok ko pa lamang sa pintuan ay agad na akong sinalubong ni Alexander ng mga katanungan. Seryoso ang mukha nito at mukhang hindi ito papayag na hindi ako magpaliwanag sa kanya.Magmula nang dumalaw siya sa akin sa hospital at nagkataong naroon din ang mga magulang ko ay hindi na siya muling dumalaw sa akin. Sadyang hindi ko siya pinapunta dahil hindi umalis sa tabi ang aking ama. Mukhang sinisigurado nito na hindi na ako madadalaw pa ni Alexander. Tinanong ko ang aking ama kung bakit tila mabigat ang loob nito kay Alexander at ang tanging sagot lamang nito ay hindi nito gusto ang lalaki. Pinagbawalan niya ako na makipaglapit kay Alexander. Siguro kung hindi boss ko ang pagkakaalam ni Papa sa kanya ay tiyak pagbabawalan din niya akong kausapin ito. Paano na kaya kapag nalaman nito ang totoo tungkol sa am
Elara Paghinto ng kotse ni Liam sa tapat ng building ng kompanya ni Alexander ay agad akong huminga ng malalim para palakasin ng loob ko at pawiin ang kaba sa aking dibdib. Ngayon ang araw kung saan maglalaban-laban ang mga bidders para sa makakakuha ng contract na siyang gagawa sa bagong uniform ng kompanya nito. If before ay more than one thousand lamang na piraso ang kailangan nila ngayon ay mahigit thirty thousands na mga uniform na ng mga empleyado ang kailangan nila. Dahil lahat ng branches o subsidiary ng kompanya nito ay nagdesisyon na sumabay na rin sa pagbabago ng uniforms ng kanilang mga empleyado bilang pakikiisa sa anniversary ng Reed Conglomerate. Nagkalat ang subsidiary ng kompanya nito kaya naman umabot sa mahigit thirty thousand ang mga bagong uniform na kailangan nila."Are you sure kaya mo nang humarap sa maraming tao, Elara? For sure, mapo-pokus ng atensiyon nilang lahat sa atin kapag tayo na ang magpi-present sa product natin," nag-aalalang tanong sa akin ni Li
ElaraHabang nagsasalita si Liam sa in front and presenting our samples ay nasa gilid lamang ako at nagha-handle ng laptop para makita sa malaking screen ang inihanda naming presentation. Kinakabahan man ako ngunit pilit kong itinatatak sa utak ko na mag-isa lamang ako sa loob ng silid at walang mga matang nakatingin sa akin, though hindi naman talaga sila sa akin nakatingin kundi sa screen at sa kaibigan ko.Para hindi ako ma-awkward ay hindi ko rin tinapunan ng tingin si Alexander. Ngunit ramdam ko ang kanyang mga titig sa akin kahit na hindi ako nakatingin sa kanya."That was excellent! Your concept and ideas are great," nakangiting komento ng isa sa mga board of directors habang pumapalakpak matapos ang presentation ni Liam. Halatado sa mukha nito na na-impress siya sa samples na ginawa namin. Hindi lang siya ang natuwa kundi pati na rin ang iba pang board of directors. Kahit ang ibang bidders na kalaban namin ay na-impress din sa samples namin. Ngunit may kasabihan nga tayo na "Y
ElaraNagkagulo sa loob ng meeting room dahil sa biglang pagsuntok ni Alexander sa mukha ni Mr. Tuvera. Hindi yata nito natiis ang kabastusan sa bibig ng matandang iyon kaya hindi ito nakapagpigil sa sarili at nasuntok ng malakas ng bastos na matanda."Matanda ka na ngunit napakabastos ng bibig mo, Mr. Tuvera! Hindi kailangan ng kompanya ng isang board of directors na bastos at walang galang!" galit na wika ni Alexander nang sa wakas ay nagpaawat ito sa mga taong umaawat sa kanya."Bakit ka nagagalit, Alexander? Dahil totoo ang mga sinabi ko tungkol sa kanya? Dahil ginagamit niya ang katawan niya para iangat ang kanyang sarili? She's a whore. Kaya hindi mo siya dapat na tinutulungan," sabi ulit ni Mr. Tuvera. Mukhang hindi ito nasaktan sa mga suntok ni Alexander kaya nais pa nitong magpasuntok na agad namang ibinigay ng huli.Muling inundayan ng malakas na suntok ni Alexander ang mukha ni Mr. Tuvera kahit na dumudugo na ang ilong nito. At dahil tila hindi na magpapaawat si Alexander s
ElaraPagkatapos ng imbestigasyon na isinagawa ni Alexander ay napatunayan na sadyang kinopya ni Mr. Chua ang aming design para masira ang pangalan ng maliit naming kompanya at ma-disqualify kami sa biddings. Nang i-check namin ang record ng CCTV sa loob ng kompanya ay may nakita kaming babae na pasimpleng lumapit sa mesa ko at pinakialaman ang aking computer at ninakaw ang design namin ni Liam na nakita nito sa files. Hindi lang ito isa kundi dalawa silang babae na nagpanggap na clients namin. Isa ang sadyang inilayo ang atensiyon ko sa computer ko habang ang isa ay sumilip sa laman ng computer ko, kaya nagawa nilang manakaw ang aming designs. Ipinahanap ni Alexander sa mga pulis ang dalawang babae na nakita namin sa CCTV ngunit hindi na sila mahagilap na para bang naglaho na lamang sila na parang bola.Si Mr. Tuvera ay napilitang ibenta ang shares nito kay Alexander kapalit ng hindi na pagdedemanda ng huli sa datjng board of directors na napatunayang kasabwat pala ni Mr. Chua. An
Elara Nang pagbalikan ako ng malay ay nakahiga na ako sa hospital bed habang binabantayan ni Alexander. Agad na lumarawan sa mukha nito ang galak nang makitang gising na ako."Thank goodness, you're awake, Elara!," bulalas ni Alexander. Agad nitong hinawakan ang kamay ko at dinala sa mga labi. "Labis akong nag-alala sa'yo. Kung hindi ako dumating ay tiyak may masama nang nangyari sa'yo."Nagulat ako sa matinding pag-aalala na nakita ko sa mukha ni Alexander. Aaminin ko na nakadama ako ng kasiyahan sa pag-aalala niya ngunit hindi ko iyon gaanong pinagtuunan ng pansin. Hindi ito ang time para kiligin. "Si Liam? Nasaan ang kaibigan ko? Okay lang ba siya?" nagpapanic ang boses na tanong ko kay Alexander ng sunud-sunod matapos kong bawiin sa kanya ang kamay kong hawak niya."Don't worry. He's fine now. Nasa kabilang silid siya at nagpapagaling. Magpagaling ka rin dahil—"Nang malaman kong nasa kabilang silid lamang ang kaibigan ko ay hindi ko na pinatapos pa ang sinasabi ni Alexander at
Elara"I'm sorry pero hindi nahuli ng mga pulis si Henry. Nakatunog ito na papunta sa pinagtataguan nitong bahay ang mga pulis kaya mabilis na tumakas," paliwanag ni Alexander sa akin. Second day ko sa hospital at bukas ay puwede na akong umuwi sa bahay para doon na lamang magpagaling. Kanina ay nakatanggap ito ng tawag mula contact nitong pulis at ipinaalam na natagpuan na ng mga ito ang pinagtataguan ni Henry. Sumama ito sa pag-aresto sa lalaking iyon ngunit sa malas ay nakatakas ang kriminal na iyon."It's okay. I know na mahuhuli rin siya balang araw," nakakaunawang wika ko kay Alexander. "Kapag naiisip ko ang ginawa sa atin ng lalaking iyon ay hindi ko maiwasan ang manggigil sa kanya. Tinrato ko siya ng maayos tapos pagtatangkaan niya ang buhay natin? Pasalamat nga siya na hindi ko binawi ang mga ibinigay ko sa kanya pero ano ang ginawa niya? He tried to kill us," may galit ang boses na wika ni Liam, nasa loob siya ng silid ko dahil kaya naman niyang makabangon sa higaan saman
Elara "P-Papa," ang tanging salita na namutawi sa aking mga labi nang makita ko ang aking ama na galit na nakatingin sa akin."Anong ibig sabihin ng narinig ko, Elara? Bakit sinabi ng kaibigan mo na asawa mo si Mr. Reed? Hindi ba't sabi mo ay boss mo lamang siya?" naglakad si Papa palapit sa akin. Ang mama ko naman na hindi malaman ang gagawin ay napasunod na lamang kay Papa. "L-Let me e-explain, Papa," kandabulol na sabi ko sa kanya dahil sa labis na kaba. Hinawakan ako ni Papa sa braso at hinila palayo kay Alexander."Of course! You really need to explain everything to me," mariing sagot ni Papa sa akin. "Let's go home. Sa bahay na lamang kita kakausapin."Akmang aalalayan na ako ni Papa na maglakad para iwan si Alexander ngunit mabilis akong napigilan sa braso ng asawa ko."Elara is my wife, Mr. Nobleza. Now, kung gusto mo siyang makausap at marinig ang kanyang explanation na gusto ko rin marinig ay sumama kayong dalawa ni Mrs. Nobleza sa bahay namin. After all, you are my parent
ElaraSa halip na sa dinner sa isang restaurant ay sa bar ni Edzel ako pinapapunta ni Alexander. May sasabihin daw siya sa akin kaya sa bar na lang daw kami magkita.Alam ko nakita niya ang kotse ko paglabas nila ni Edzel ng bahay kanina ngunit hindi siya nag-abala na tawagan ako at i-confirm kung nasa bahay ba ako. Pero mabuti nga at hindi niya ako tinawagan dahil maririnig lamang niya sa boses ko ang pag-iyak.Tinawagan ko si Liam at pinapunta sa bahay para siyang magmaneho ng kotse ko. Hindi nagtagal ay dumating ito."Bakit need mo ng driver, beshy? May balak ba kayong magpakalasing ni Alexander kaya pinapunta mo ako?" nangiting biro sa akin ng kaibigan ko. Sa malas ay wala itong kaalam-alam sa nangyari."I will treat you dinner," sabi ko sa kanya."Bakit? Hindi ba tuloy ang dinner date ninyo ni Alexander?" nakakunot ang noo na tanong niya sa akin. Hindi ako sumagot sa halip ay pumasok ako sa kotse ko. "What's wrong, Elara? Nag-away ba kayo ni Alexander kaya parang wala ka sa mood
ElaraGaya nga ng sinabi ni Alexander ay tinulungan niya akong ma-overcome ko ang aking fear sa pagharap sa mga tao lalo na kung sa akin naka-pokus ang kanilang atensiyon. Isinama niya ako sa mga parties at events na kanyang dinadaluhan. Sinasadya niya na maagaw ko ang atensiyon ng mga tao para subukan kong makakaya kong humarap sa kanila ng hindi nati-trigger ang aking phobia. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala talagang epekto. Hindi ko pa talaga kayang humarap sa maraming tao kung sa akin nakapokus ang kanilang atensiyon.Hindi naman minadali ni Alexander ang aking paggaling. Batid niya na hindi basta-basta gagaling agad ang taong nagsa-suffer ng mga ganitong klaseng sakit sa loob lamang ng ilang araw. "Hoy, beshy!" Napapitlag ako nang marinig ko ang malakas na boses ng kaibigan ko kasabay ng pagpitik ng kanyang mga daliri sa harap ng mga mata ko. "Ikaw pala, bestie. Bakit? May kailangan ka sa akin?" "Ano ka ba? May problema ka ba? Kanina pa ako nagsasalita sa harapan mo ay wa
Elara Nang pagbalikan ako ng malay ay nasa loob na ako ng silid ni Alexander at nakahiga sa kama. Sa tabi ng kama ay nakaupo sina Rona at Alexander habang nagbabantay sa akin. Gumalaw ako para malaman nilang gising na ako. "You finally woke up, Elara. Labis akong nag-alala sa'yo," natutuwang bulalas ni Alexander na siyang unang nakapansin sa akin. Tinulungan niya akong makabangon sa kama at maupo na lamang. "Kumusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa'yo?" Mabagal akong umiling. "Okay lang ako." "I'm sorry, Elara. Hindi ko sinasadyang maitulak ka sa fountain. Gusto ko lang naman kayong pigilan ni Marion sa pag-aaway," paumanhin ni Rona sa akin, hinawakan nito ang isa kong kamay at marahang pinisil. "Kasalanan ko rin ang nangyari. Kung hindi lang kita iniwan para samahan ang kaibigan ko sa pag-iikot sa bawat table ng mga bisita niya ay hindi ka sana malalapitan ng babaeng iyon. I don't know that she was holding a grudge against you because you married my brother. Nagkataon nama
ElaraHindi ko na mabilang kung ilang beses akong lumunok ng laway at palihim na humugot ng malalim na buntong-hininga habang kaharap ang sa mesa ang tatlong babaeng lumapit sa akin. Nasa isang birthday party kasi ako ngayon at tahimik na kumakain sa mesa na pang-apatan ngunit mag-isa lamang akong nakaupo.Si Rona ang nagsama sa akin sa party. Wala naman daw akong gagawin sa bahay ngayong gabi kundi ang matulog lang kaya pinilit niya akong isama. Hindi sana niya ako mapipilit na sumama sa kanya ngunit sumang-ayon si Alexander sa kapatid nito na sumama ako sa party para raw paminsan-minsan ay makisalamuha ako sa ibang tao. Napansin kasi nila na kapag may party o event na pupuntahan sila ay hindi ako sumasama. Hindi naman kasi nila alam na kaya mas gusto kong manatili na lamang sa bahay ay dahil nag-aalala akong umatake ang aking social phobia at mapahiya lamang ulit ako sa harapan ng maraming tao katulad ng nangyari sa akin noon. Ayokong matuklasan ni Alexander na siya ang dahilan kung
ElaraPareho kaming tahimik na nakaupo ni Alexander sa sofa at tila walang nais na maunang magsalita. Ayokong maunang magsalita dahil wala naman akong sasabihin sa kanya. Siya ang nagpunta rito kaya siya ang may sadya sa akin. Ngunit parang hinihintay niya muna kung ano ang sasabihin ko kaya hindi rin siya nagsasalita."Paano mo nalaman kung nasaan ang bahay ko?" Hindi ako nakatiis sa awkward na katahimikang bumabalot sa amin kaya napilitan na akong maunang magsalita."I secretly followed you," sagot ni Alexander sa mahinang boses. "Nagising ako nang bumangon ka sa kama kaya nang lumabas ka sa silid ko ay agad din akong bumangon at nagbihis pagkatapos ay dali-dali akong lumabas sa kuwarto para sundan ka.""Nagpanggap kang tulog pa para masundan mo kung nasaan ang bahay ko?" nakasimangot na sabi ko sa kanya. Para pala akong temang na labis ang pag-iingat na huwag siyang magising tapos iyon pala ay gising na pala siya at nagpapanggap lamang na tulog."I'm sorry. I have no choice. I kno
ElaraAlam kong lasing si Alexander at baka nanaginip siya kaya niya ako hinalikan ngunit hinayaan ko siya sa ginagawa niya. Hindi ko lang siya hinayaan kundi tinugon ko pa ng buong puso ang kanyang mga halik. I missed him so much. At ngayon ay natutugunan ang pananabik ko sa kanya."Uuhmm," hindi ko napigil ang mapaungol sa pagpasok ng dila niya sa aking bibig at ekspertong nilaro ang aking dila na natuto na ring makipaglaro sa dila niya.Naramdaman ko ang pagpasok ng isang kamay niya sa loob ng suot kong blouse at sinapo ang dibdib kong natatabingan pa ng bra. Gumalaw ang kamay nito sa loob ng damit ko at minasahe ang dibdib ko. Hindi siguro ito nakuntento kaya may pagmamadaling hinubad nito ang suot kong blouse at isinama na ang suot kong bra. Tumitig ako sa mukha ni Alexander dahil parang hindi siya lasing kung kumilos. Para bang alam na alam niya ang kanyang ginagawa. Ngunit nakapikit ng mariin ang mga mata nito kaya hindi ko alam kung nagtutulog-tulugan lang ba siya at kunwari
Alexander "Huwag mo akong pakialaman, Edzel! Wala kang pakialam sa akin! Hayaan mo akong uminom. Gusto kong malasing, okay?" Tinabig ko ang kamay ng kaibigan ko nang akmang aagawin niya ang bote ng beer na hawak ko. It's been three days magmula nang umalis sa bahay si Elara at hanggang ngayon ay hindi pa kami nakakapag-usap. Hindi niya sinasagot ang mga tawag at messages ko sa kanya. Pinuntahan ko siya sa kompanya nila ngunit ang sabi ni Liam ay naka-leave daw ang kaibigan nito. Ayaw naman naman niyang sabihin sa akin kung saan ang bahay ni Elara kaya hindi ko siya mapuntahan kung nasaan man siya ngayon. Pakiramdam ko ay pinagtataguan niya ako.Natatakot ako. Natatakot ako na baka pagbalik niya sa bahay ay may dala na siyang divorce papers. To hell with that divorce paper. Ayokong makipag-divorce sa kanya. Inaamin ko sa sarili ko na mahal ko na siya. Ngunit gusto ng mga kanyang ama na makipag-divorce siya sa akin. I know, dahil ito sa ginawa ko sa kanya noon na ngayon ay pinagsisiha
Elara "Elara! Elara!"Bigla akong napabalikwas sa higaan nang marinig ko ang malakas na boses ng nag-aalala kong kaibigan sa labas ng pintuan ng bahay ko. Kahit na inaantok pa ako dahil halos mag-umaga na nang sa wakas ay inantok ako ay bumangon pa rin ako sa kama at pinagbuksan ang kaibigan ko."It's too early— Naudlot ang sasabihin ko nang bigla akong niyakap ni Liam ng mahigpit pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan."I'm glad you're okay. I'm sorry I just came now. Kagigising ko lang kasi kaya kababasa ko pa lang sa text mo. Nang mabasa ko ang message mo ay agad kitang pinuntahan," sabi niya sa akin habang nakayakap ng mahigpit. "I'm okay. Pero hindi ako ngayon kasi gusto mo nang durugin ang mga buto ko," hindi ko napigilan ang magreklamo sa kanya.Agad naman niya akong pinakawalan at hinila papasok sa loob ng bahay at iniupo sa sofa."Nakilala mo ba kung sino ang taong nagtangkang pumasok sa bahay mo kagabi?" muling tanong nito, bagama't kalmado na ito ay nasa tinig pa rin ang
ElaraTahimik ang gabi at manaka-naka na lamang ang mga nagdaraang sasakyan sa kalsada. Malalim na rin ang tulog ko at ang tunog ng mangilan-ngilang sasakyan na nagdaraan sa kalsada ay hindi nakakagambala sa mahimbing kong pagtulog. Medyo malapit kasi sa highway ang bahay ko kaya hindi puwede na hindi maririnig mula sa labas ang tunog ng mga sasakyan sa labas.Habang mahimbing ang tulog ko ay bigla na lamang akong nagising na para bang may gumising sa akin. Agad kong sinipat ang oras sa cellphone ko na nakalagay sa gilid ng unan ko. Pasado alas dos ng madaling araw na pala. Wala pang eight ng gabi ay natulog na ako, pinilit palang matulog ang sarili ko para makapagpahinga ako sa pag-iisip kay Alexander.Maingat akong bumangon sa kama para lumabas sa silid ko. Nakaramdam kasi ako ng uhaw at maalinsangan ang paligid kaya siguro ako nagising. Kumuha ako ng isang baso ng malamig na tubig sa refrigerator at sinaid ang laman. Nabawasan ang alinsangan sa katawan ko nang maramdaman ko ang p