ElaraNagkagulo sa loob ng meeting room dahil sa biglang pagsuntok ni Alexander sa mukha ni Mr. Tuvera. Hindi yata nito natiis ang kabastusan sa bibig ng matandang iyon kaya hindi ito nakapagpigil sa sarili at nasuntok ng malakas ng bastos na matanda."Matanda ka na ngunit napakabastos ng bibig mo, Mr. Tuvera! Hindi kailangan ng kompanya ng isang board of directors na bastos at walang galang!" galit na wika ni Alexander nang sa wakas ay nagpaawat ito sa mga taong umaawat sa kanya."Bakit ka nagagalit, Alexander? Dahil totoo ang mga sinabi ko tungkol sa kanya? Dahil ginagamit niya ang katawan niya para iangat ang kanyang sarili? She's a whore. Kaya hindi mo siya dapat na tinutulungan," sabi ulit ni Mr. Tuvera. Mukhang hindi ito nasaktan sa mga suntok ni Alexander kaya nais pa nitong magpasuntok na agad namang ibinigay ng huli.Muling inundayan ng malakas na suntok ni Alexander ang mukha ni Mr. Tuvera kahit na dumudugo na ang ilong nito. At dahil tila hindi na magpapaawat si Alexander s
ElaraPagkatapos ng imbestigasyon na isinagawa ni Alexander ay napatunayan na sadyang kinopya ni Mr. Chua ang aming design para masira ang pangalan ng maliit naming kompanya at ma-disqualify kami sa biddings. Nang i-check namin ang record ng CCTV sa loob ng kompanya ay may nakita kaming babae na pasimpleng lumapit sa mesa ko at pinakialaman ang aking computer at ninakaw ang design namin ni Liam na nakita nito sa files. Hindi lang ito isa kundi dalawa silang babae na nagpanggap na clients namin. Isa ang sadyang inilayo ang atensiyon ko sa computer ko habang ang isa ay sumilip sa laman ng computer ko, kaya nagawa nilang manakaw ang aming designs. Ipinahanap ni Alexander sa mga pulis ang dalawang babae na nakita namin sa CCTV ngunit hindi na sila mahagilap na para bang naglaho na lamang sila na parang bola.Si Mr. Tuvera ay napilitang ibenta ang shares nito kay Alexander kapalit ng hindi na pagdedemanda ng huli sa datjng board of directors na napatunayang kasabwat pala ni Mr. Chua. An
Elara Nang pagbalikan ako ng malay ay nakahiga na ako sa hospital bed habang binabantayan ni Alexander. Agad na lumarawan sa mukha nito ang galak nang makitang gising na ako."Thank goodness, you're awake, Elara!," bulalas ni Alexander. Agad nitong hinawakan ang kamay ko at dinala sa mga labi. "Labis akong nag-alala sa'yo. Kung hindi ako dumating ay tiyak may masama nang nangyari sa'yo."Nagulat ako sa matinding pag-aalala na nakita ko sa mukha ni Alexander. Aaminin ko na nakadama ako ng kasiyahan sa pag-aalala niya ngunit hindi ko iyon gaanong pinagtuunan ng pansin. Hindi ito ang time para kiligin. "Si Liam? Nasaan ang kaibigan ko? Okay lang ba siya?" nagpapanic ang boses na tanong ko kay Alexander ng sunud-sunod matapos kong bawiin sa kanya ang kamay kong hawak niya."Don't worry. He's fine now. Nasa kabilang silid siya at nagpapagaling. Magpagaling ka rin dahil—"Nang malaman kong nasa kabilang silid lamang ang kaibigan ko ay hindi ko na pinatapos pa ang sinasabi ni Alexander at
Elara"I'm sorry pero hindi nahuli ng mga pulis si Henry. Nakatunog ito na papunta sa pinagtataguan nitong bahay ang mga pulis kaya mabilis na tumakas," paliwanag ni Alexander sa akin. Second day ko sa hospital at bukas ay puwede na akong umuwi sa bahay para doon na lamang magpagaling. Kanina ay nakatanggap ito ng tawag mula contact nitong pulis at ipinaalam na natagpuan na ng mga ito ang pinagtataguan ni Henry. Sumama ito sa pag-aresto sa lalaking iyon ngunit sa malas ay nakatakas ang kriminal na iyon."It's okay. I know na mahuhuli rin siya balang araw," nakakaunawang wika ko kay Alexander. "Kapag naiisip ko ang ginawa sa atin ng lalaking iyon ay hindi ko maiwasan ang manggigil sa kanya. Tinrato ko siya ng maayos tapos pagtatangkaan niya ang buhay natin? Pasalamat nga siya na hindi ko binawi ang mga ibinigay ko sa kanya pero ano ang ginawa niya? He tried to kill us," may galit ang boses na wika ni Liam, nasa loob siya ng silid ko dahil kaya naman niyang makabangon sa higaan saman
Elara "P-Papa," ang tanging salita na namutawi sa aking mga labi nang makita ko ang aking ama na galit na nakatingin sa akin."Anong ibig sabihin ng narinig ko, Elara? Bakit sinabi ng kaibigan mo na asawa mo si Mr. Reed? Hindi ba't sabi mo ay boss mo lamang siya?" naglakad si Papa palapit sa akin. Ang mama ko naman na hindi malaman ang gagawin ay napasunod na lamang kay Papa. "L-Let me e-explain, Papa," kandabulol na sabi ko sa kanya dahil sa labis na kaba. Hinawakan ako ni Papa sa braso at hinila palayo kay Alexander."Of course! You really need to explain everything to me," mariing sagot ni Papa sa akin. "Let's go home. Sa bahay na lamang kita kakausapin."Akmang aalalayan na ako ni Papa na maglakad para iwan si Alexander ngunit mabilis akong napigilan sa braso ng asawa ko."Elara is my wife, Mr. Nobleza. Now, kung gusto mo siyang makausap at marinig ang kanyang explanation na gusto ko rin marinig ay sumama kayong dalawa ni Mrs. Nobleza sa bahay namin. After all, you are my parent
Elara"Alam mo ang tungkol sa ginawa sa akin ni Alexander noon, Papa? Pati na rin ang tungkol sa aking social phobia?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. Biglang nangilid ang aking mga mata. Akala ko ay kami lamang ni Liam ang nakakaalam sa aking karamdaman. Hindi ko alam na pati pala ang ama ko ay alam ang bagay na iyon. At hindi ko ma-imagine ang naramdaman niya nang nalaman niyang nagkaroon ako ng social phobia dahil sa nangyaring iyon. No wonder why he was hostile when I thought he first saw Alexander."Yes, Elara. I know it all," pag-amin ni Papa. "Nang umalis ka sa bahay natin ay madalas palihim kitang sinusundan. Actually, hindi ka pa umaalis at nagsarili ng bahay ay napansin ko nang may kakaiba sa kilos mo matapos kumalat ang kahihiyang naranasan mo sa school. Kaya inalam ko kung sino ang lalaking namahiya sa'yo para sana ipaghiganti ka. Ngunit nalaman kong si Alexander Reed pala iyon, ang anak ng isa sa mga kaibigan ng mama mo at wala na siya sa bansa," mahabang paliwan
Alexander Tinungga ko ang lahat ng laman ng bote ng beer na hawak ko na para bang uhaw na uhaw ako at ngayon lamang nakainom ng tubig. Pabagsak na inilapag ko sa bar counter ang bote na mabuti ns lang ay hindi nabasag."Whoah! Relax ka lang, bro! Masyado namng mainit ang ulo mo," saway sa akin ni Edzel nang makita nito ang ginawa ko. "May problema ka na naman ba? Huhulaan ko. Si Elara naman iyan ano?""Yes," walang gatol na sagot ko. Useless magtago sa kaibigan ko dahil kilalang-kilala na niya ako. Alam niya kung kailan ako may problema."Elara again. I think you better divorce her. Kasi magmula nang magpakasal kayong dalawa ay napansin ko na palagi nang marami kang problema nang dahil sa kanya." I don't know kung totoo ba sa loob nito ang suggestion nito o binibiro lamang niya ako pero hindi ko iyon nagustuhan."Pati ba naman iakw, Edzel? Gusto mo rin na makipag-divorce ako kay Elara? Bakit ba lahat kayo ay gusto na magkahiwalay kami?" hindi napigilang himutok ko. "She also wants to
ElaraNagulat ako nang paggising ko sa umaga ay katabi akong lalaki sa kama kaya bigla akong napasigaw ng malakas at binigyan ng sampal ang lalaking katabi ko. Kagigising ko pa lang at medyo malabo pa ang mga mata ko kaya hindi ko agad nakilala na si Alexander pala ang lalaking nakahiga sa aking kama. Nang sa wakas ay nakilala ko siya ay bigla naman akong umusog palayo sa kanya. Kasi bakit siya nakahiga sa kama ko? "Bakit ka nandito sa kama ko? May balak kang masama sa akin?" masama ang tingin na tanong ko sa kanya. Biglang niyakap ko ang aking sarili dahil manipis na pantulog lamang ang suot ko. "Sana tinanong mo muna ako kung bakit nakahiga ako sa kama mo, hindi iyong bigla mo na lang akong sasampalin," naniningkit ang mga matang sagot ni Alexander habang hawak ang nasampal nitong pisngi. Nakaramdam ako ng guilt dahil tama naman siya. Nagtanong sana muna ako bago ako nanampal sa kanya. Wala naman siyang ginawang masama sa katawan ko dahil kung meron at tiyak na mararamdaman ko p
Elara Nagising ako sa loob ng isang silid at nakahiga sa malamig na sahig habang nakatali ang mga kamay at paa ko. Kahit na hirap ay agad akong bumangon. Napakunot ang noo ko nang makita kong hindi lang pala ako nag-iisa sa silid na iyon. Dahil katulad ko ay nasa silid din si Hannah at nakatali ang mga kamay at paa habang nakahiga sa sahig. Walang malay pa ito kaya hindi nito alam ang sitwasyon nito ngayon. Gamit ang puwit ay lumapit ako kay Hannah at malakas na niyugyog ang mga balikat niya para magising siya. Ilang saglit pa ay nagmulat na ito ng mga mata. Agad na nanlaki ang mga mata nito at galit na tinapunan ako ng tingin nang makitang nakagapos ang mga paa at kamay nito. "How dare you kidnap me, Elara! Release me now, or else I will let your whole family be imprisoned!" galit na sigaw nito sa akin. Malakas na tinampal ko siya sa braso sa inis. "Una, wala akong pamilya na maipapakulong mo kasama ko dahil patay na ang mga magulang ko. Pinatay sila last week lamang. Pangala
ElaraMatapos bumalik ang lakas ko ay nagpasama ako kay Liam para bisitahin ang puntod ng mga magulang ko. Muli, hindi ko napigilan ang mapahagulgol sa harap ng kanilang puntod. Ang sakit at bigat sa dibdib na wala na sila. Parang ngayon pa lang masyadong nagsi-sink in sa isip ko na wala na talaga sila. Na kahit kailan ay hindi ko na sila makikitang buhay at mayayakap ng mahigpit.Mas madali ko sigurong matatanggap na wala na ang mga magulang ko kung pareho silang namatay sa sakit o di kaya ay sa aksidente. Ngunit ang kaalaman na pinatay sila at pinilit nilang lumaban para mailigtas ang kanilang buhay ay nagpapahirap sa akin na tanggapin ang katotohanan na iniwan na nila ako."Tahan na, Beshy. Baka kung mapaano ka naman dahil sa labis na pag-iyak," awat sa akin ni Liam habang marahang hinahagod ng palad niya ang likuran ko.Pinahid ko ang aking mga luha at binigyan ng isang malungkot na ngiti ang kaibigan ko. "Don't worry, Bestie. Hindi na mauulit ang nangyari sa akin.""You can cry,
ElaraMasakit mang tanggapin ang nangyari sa mga magulang ko ay pilit ko iyong tinanggap. Hindi ako gagaling at babalik sa normal kung hindi ko ma-overcome ang trauma ko sa pagkamatay ng mga taong pinakaimportanteng tao sa sa akin. Ito na ang pangalawang beses na nagkaroon ako ng trauma. At parehong connected kay Alexander ang aking mga nagiging trauma. Hindi na dapat nagtagpo ang mga landas naming dalawa. Baka hanggang ngayon ay buhay pa rin ang mga magulang ko."Kumain ka, Beshy. Naglugaw ako para sa'yo. Sabi kasi ng doktor ay huwag ka munang pakainin ng matitigas na pagkain kaya pagtiyagaan mo na lamang ang niluto kong lugaw. "Dinala ni Liam sa bedside table ang dala nitong lugaw at isang baso ng tubig. Nakikita ko sa kilos at pagsasalita ng kaibigan ko na nais nitong maiyak ngunit pinigilan nito ang sarili. Siya na lamang ang kinakapitan ko. Kung katulad ko ay magbi-breakdown din siya ay sino na ang mag-aasikaso sa akin? Napakalaki ng utang na loob ko kay Liam. May sarili siyan
Elara Tulala ako habang nakahiga sa aking kama. Sa tabi ng kama ko ay nakaupo si Liam na hindi malaman kung ano ang gagawin. Magmula nang pagbalikan ako ng aking malay ay hindi pa ako nagsasalita. Pakiramdam ko bigla akong nawalan ng kakayahang magsalita. Hindi ko mahagilap ang boses ko kahit na gusto kong magsalita, humagulgol at sumigaw ng malakas. Paggising ko ay nakaupo na sa gilid ng kama ko ang aking kaibigan at marahang hinahaplos ang aking buhok. Halatado na katatapos pa lamang nitong umiyak. Siguro ay tumawag siya sa akin at nang hindi ko sinasagot ang tawag niya ay nagpunta na siya sa bahay ng mga magulang ko para alamin kung bakit hindi ko sinasagot ang tawag niya. At malamang nang dumating siya ay nalaman niya mula sa mga taong nag-uusyuso kung ano ang nangyari sa mga magulang ko. "Magsalita ka naman, Beshy. Huwag ka namang ganyan. Tinatakot mo ako," kausap sa akin ni Liam. Bahagyang nag-crack ang boses nito sanhi ng pagpipigil nitong umiyak. "Ano na ang gagawin ko magi
Elara Nagliligpit ako ng mga gamit ko sa ibabaw ng table ko at naghahanda para umuwi sa araw na iyon nang pumasok sa office ko si Liam. Malawak ang pagkakangiti nito nang maupo ito sa upuan na nasa harapan ng table ko. "What is it again this time? Malawak ang ngiti mo kaya natitiyak ko na may plano ka naman para sa akin, right?" Inunahan ko na siya. Kapag ganito kasi ang kilos niya pagpasok sa office ko ay tiyak may balak na naman itong gawin. "Don't worry, Beshy. This time, wala akong balak na iset-up ka ng date. I just came to follow-up," nakangiting sagot nito sa akin. Tumaas ang kilay sa sinabi niya. "Follow-up? For what?" Ano naman ang ipa-follow-up niya sa akin? "It's about my friend Rex. So, what do you think of him?" Nagkibit ako ng balikat. "Okay lang siya. Maayos naman siyang kausap. Gentleman siya at hindi bastos." "That's it? Wala ka nang ibang sasabihin pa tungkol sa kanya?" tanong ni Liam na biglang nalukot ang ilong nang marinig ang sinabi ko. "Wala ka bang
Elara Matapos kong ipagtabuyan si Alexander ay hindi na ulit siya nagpunta sa bahay ng mga magulang ko. Akala ko ay babalik pa siya ngunit hindi iyon nangyari. Aminin ko man o hindi ngunit nakaramdam ako ng disappointment dahil doon. Hindi na rin siya nagtangkang puntahan ako sa kompanya namin. Naisip ko na baka na-realized niyang mabuti nga siguro na magkahiwalay na kami ng tuluyan para walang gulo. "Beshy, may lakad ka ba mamayang gabi?" tanong sa akin ni Liam. Nasa loob kami ng opisina niya at nagmi-meryenda. Breaktime kaya nagkaroon kami ng time na magkuwentuhan. "Wala naman. Bakit?" "Can you come with me?" Nagdududang tinapunan ko siya ng tingin. "Ano na namang kalokohan ang nais mong gawin?" Umirap sa akin si Liam bago sumagot. "Hindi ito kalokohan, girl. May kakilala akong gusto ka niyang makilala. Actually, nakita ka na raw niya ng ilang beses ngunit wala siyang courage na lumapit sa'yo at magpakilala. Kaya hiningi na niya ang tulong ko since alam naman niyang best
Elara Nakahinga ako ng maluwag nang malaman ko mula sa doktor na nag-asikaso kay Alexander na maayos na ang kalagayan niya. Hindi naman grabe ang tinamong pinsala niya sa ulo. Pasalamat din ako nang lumabas ang resulta ng CT Scan nito at hindi nagkaroon ng damage ang utak nito.Nang malaman kong okay na si Alexander at ano mang oras ay magigising na ito ay saka lamang ako nagpasyang umalis ng hospital. Ngunit pinigilan ako ni Edzel nang makita niyang aalis na kami ni Liam."Hindi mo ba hihintayin na magising si Alex bago ka umalis, Elara? Tiyak hahanapin ka niya kapag nagkamalay na siya," sabi ni Edzel sa akin. Alam ko na nais lamang niyang manatili ako sa tabi ni Alexander para magkaroon kami ng pagkakataong makapag-usap. Ngunit nakapagdesisyon na ako na tuluyan ko na siyang lalayuan kaya hindi ko na kailangan na manatili pa sa kanyang tabi."Sabi ng doktor ay ligtas na siya. Nandito naman kayo ni Rona kaya may magbabantay sa kanya," malamig ang boses na sagot ko sa kanya. Pagkatapo
ElaraMagmula nang ni-reject ko sa harapan ng maraming tao ang marriage proposal sa akin ni Alexander ay himalang gumaling ako sa karamdaman ko. Biglang nawala ang aking social phobia. Kung ano-anong paraan na ang ginawa namin noon pero walang epekto. At hindi ko akalain na ang makakapagpagaling lang pala sa akin ay iyong maranasan din ni Alexander ang mapahiya sa harapan ng maraming tao na ako ang may kagagawan.Pinadalhan ko siya ng divorce paper para lubusan na akong makakawala sa kanya. Masakit pero kailangan kong tanggapin na hanggang dito na lang kami. Ilang araw lamang ay bumalik na sa akin ang divorce paper na pirmado ni Alexander. Para lubusang wala na kaming koneksiyon sa isa't isa ay binayaran namin ni Papa ang mga nagastos ng ina ni Alexander sa pagpapagamot kay Papa. Hinintay ko na kasuhan ako ni Alexander sa pag-breach ng contract agreement namin gaya ng sinabi niya sa akin noon ngunit hindi naman niya ako kinasuhan. Siguro ay nagi-guilty pa rin siya dahil kung hindi sa
ElaraSa halip na sa dinner sa isang restaurant ay sa bar ni Edzel ako pinapapunta ni Alexander. May sasabihin daw siya sa akin kaya sa bar na lang daw kami magkita.Alam ko nakita niya ang kotse ko paglabas nila ni Edzel ng bahay kanina ngunit hindi siya nag-abala na tawagan ako at i-confirm kung nasa bahay ba ako. Pero mabuti nga at hindi niya ako tinawagan dahil maririnig lamang niya sa boses ko ang pag-iyak.Tinawagan ko si Liam at pinapunta sa bahay para siyang magmaneho ng kotse ko. Hindi nagtagal ay dumating ito."Bakit need mo ng driver, beshy? May balak ba kayong magpakalasing ni Alexander kaya pinapunta mo ako?" nangiting biro sa akin ng kaibigan ko. Sa malas ay wala itong kaalam-alam sa nangyari."I will treat you dinner," sabi ko sa kanya."Bakit? Hindi ba tuloy ang dinner date ninyo ni Alexander?" nakakunot ang noo na tanong niya sa akin. Hindi ako sumagot sa halip ay pumasok ako sa kotse ko. "What's wrong, Elara? Nag-away ba kayo ni Alexander kaya parang wala ka sa mood