Money can buy happiness. Ngunit hindi sa lahat ng tao, hindi sa lahat ng pagkakataon. Dahil hindi lahat nabibili ng pera at isa na iyon ang kapayapaan ng puso at isip ng isang tao. Hindi niya iyon maintindihan dahil namulat siya na ang lahat ng bagay ay napapaikot gamit ang pera. Napapasaya siya ng yaman niya dahil isang pitik niya lang makuha niya ang mga gusto niya. Ngunit sa puntong ito ay mali siya. Dahil nakikita ko sa kanya na hindi siya masaya kahit napalibutan siya ng yaman niya. Puno ng galit at poot ang puso niya. At iyon ang hindi kayang burahin ng pera niya. "How dare you..! " mariing sambit niya sumisiklab ang mga mata sa galit. "Sa estado mo halata masyado na pera ng anak ko ang gusto mo! Pera babae! At iyan ang i*****k mo d'yan sa kukote mong maliit at walang alam! Sa tingin mo makuha mo lahat ng yaman ng anak ko kapag kasal na kayo? Hindi! Hindi iyon mapapasaiyo! Tandaan mo! "Napabuga ako ng hangin na sinundan siya ng tingin palabas ng silid. Kung iyon ang paniniwal
Wala siyang choice kaya basta niya lang ako ipinasok sa ganitong sitwasyon. Nakaramdam ako ng pagkadismaya sa sagot niya. Bigla ring bumigat ang dibdib ko at nawalan ng gana. Ano ba ang aasahan ko? Ano ba ang gusto kong marinig at bigla akong nagkaganito? "Nabigla ako.. Na pressure ako kay mama kaya pinakilala kita na fiance sa kanya, " napayuko siya at napahimas sa kanyang batok. "Hindi ko na mabawi kasi alam ko ang sunod na hakbang niya. Dalhin niya rito ang babae at mag set ng engagement party. Hindi ko iyon gusto, Gueene. "Napasandal siya sa ref at tumingala. " Kaya ko naman ibigay ang gusto niya na mag-asawa ako. Hindi ko lang gusto ang paraan niya. Pinapalabas niya kasi na hanggang ngayon siya parin ang masusunod. Na para bang wala akong sariling desisyon at gusto sa buhay. ""Razen... "Tumingin siya sa akin. Seryoso na ngayon ang kanyang mukha. "Ngayon narinig mo na ang dahilan ko... Nasa iyo ang desisyon kung payag ka parin sa gusto ko na magpa--""Hindi... Hindi magbabago a
Kung mapagsamantala lang akong tao, humingi na ako ng malaking pera kay Razen kapalit ang pagtulong ko sa kanya. Kaso hindi ako ganoon pinalaki ng mga magulang ko. Kaya nga siguro kami naaabuso dahil mapagkumbaba kami at matulongin. Doon lang kami natutulong maging matigas at manindigan noong namatay ang mga kapatid ko. Umupo ako sa bakal na upuan malapit kung saan ako iniwan ni Razen kanina. Saglit lang kami nag-usap ni inay at ng anak ko dahil ayaw matigil ang pag agos ng luha ko. Mabuti nalang wala masyadong tao dito walang nakakita na umiiyak ako. Inayos ko ang aking sarili nang makita si Razen. May kasama itong dalawang lalaki na sa tingin ko ay kasing edad niya lang. Parehong naka suot ng coat at parang dadalo sa isang meeting. Nag-uusap sila habang naglalakad. Bago pa sila makarating sa kinaroonan ko tumigil sila. Nagpaalam ang dalawang lalaki kay Razen na mauna na sila at may pupuntahan pa. Doon lang ako tumayo at naglakad palapit sa kanya ng wala na ang dalawang lalaki. Mu
Sanay na ako makarinig ng mga masakit na salita laban sa akin. Pero ang saktan ako pisikal, isang beses lang nangyari yun noong sampalin ako no itay nang malaman niya na buntis ako. At ito ang ikalawang pagkakataon na may nanakit sa akin pisikal. Masakit. Takot na takot ako. Wala naman siyang karapatan na saktan ako dahil wala naman akong ginagawa sa kanya. Pero anong laban ko? Nasa pamamahay niya ako. Kung sasagot ako at papatulan siya baka mas malala pa ang gagawin niya sa akin. Hindi ko pinigilan ang pagpatak ng luha ko kasabay ng paghikbi. Naka alis na si Ma'am Elizabeth ngunit nanatili parin ako sa aking kinatayuan. Nanginginig ang kamay at tuhod ko. Ang bilis din ng tibok ng puso ko dahil sa kaba na naramdaman kanina sa ginawa niya. Akala ko sampalin niya ako. Na hindi lang iyon ang aabotin ko kanina sa subrang galit niya sa akin. Hinimas ko ang braso ko na mariin niyang hinawakan kanina. Masakit iyon. May bakas pa ng mga daliri niya roon sa higpit ng pagkahawak niya.Inayos
Bukas na ang kasal namin. Ang fake marriage pala. At kinakabahan ako. Kanina pa ako hindi mapakali. Ang daming tumatakbo sa isip ko na mga negatibong bagay. Wala si Razen. Maaga itong umalis kanina para kausapin ang kaibigan niyang judge na magkakasal sa amin bukas. Kaya nandito ako sa kanyang silid at kanina pa palakad-lakad at hindi ma pirmi. Dumating na ang mga damit na susuotin namin bukas. Nasa loob ito ng malaking kahon at hindi ko pa nabubuksan. Hintayin ko nalang ang pag-uwi ni Razen para sabay naming tingnan itong mga damit. Napatingin ako sa pinto nang bigla iyong bumukas. Napatayo ako ng tuwid nang pumasok si Ma'am Elizabeth. Hindi ko mabasa kung anong emosyon mayroon siya. Kaswal lang ang kanyang mukha ngunit lumalabas ang pagiging mataray niya. Napalunok ako nang maglakad siya papalapit sa akin. Huminto siya sa tapat ko ngunit nakaharap siya sa labas. "Hanggang ngayon palaisipan parin sa akin kung ano ang nagustuhan ng anak ko sayo, " aniya sa patag na tono. "Marami n
Nasa loob na kami ng sasakyan ngunit pakiramdam ko naiwan sa loob ng city hall ang diwa ko. Hindi parin ako maka get over sa kissing scene na naganap. Mga sampong segundo lang naglapat ang labi namin pero hanggang ngayon ramdam ko parin ang malambot niyang labi. Narinig ko ang mahiyang pagtikim niya. Hindi ako umimik. Kahit ang lingunin siya hindi ko ginawa. Nakahalukipkip ako at sa labas ng sasakyan ang tingin. Bigla akong nakaramdam ng pagka ilang. Sa samo't saring naramdaman ko dahil sa paghalik niya, saglit kong hindi naramdaman ang kanina ko pang kumikirot na balakang. "Ihinto mo muna ang sasakyan, " mahinang usal ko nang makadaan kami ng drug store. "Bakit?" tanong niya na nasa drug store ang tingin. "Marami pa naman stocks ng gamot sa bahay. "Guilty na lumingon ako sa kanya. "Bibili ako ng pain killer, " mahinang usal ko hindi inalis ang tingin sa kanya. Nangunot ang kanyang noo. "Aanhin mo? Sabi mo sa akin magaling na ang balakang mo. Kaya nga hindi tayo nag follow up che
"May pasalubong pala ako. "Bumaba siya sa bisig ko at sinipat ang dala ko. "Wow, cake. Pero hindi ko pa naman birthday, mama. "Pinisil ko ang kanyang pisngi at kinuha ang cake. Inaakay ko siya papasok sa loob ng bahay. "Makakain ka na ng cake kahit hindi mo birthday.""Talaga, mama? " nangingislap ang mga mata sa tuwa na sambit niya. Binuhat ko siya at pina upo ng maayos sa upuan. Pinaghiwa ko silang dalawa ni nanay ng chiffon cake na binili ko. "Oo naman. Gusto mo kada sahod ni mama kakain ka ng cake? Iyon ang pasalubong ko sa tuwing uuwi ako. "Tuwang-tuwa na tumango siya at nilantakan ang cake na hawak. Hindi naman masama kung pagbigyan ko ang gusto ng anak ko. Ngayon lang ito nangyari sa kanya. Kaya habang kaya ko pang ibigay ang gusto niya, ibibigay ko sa abot ng makakaya ko. Matamis ang ngiti sa labi na kinain ko ang cake na sinubo niya sa akin. Panay ang kwento niya ng kung anu-ano habang kumakain. Pati kaklase niya na naka ihi sa pants naikwento niya. Nakakatuwa kasi laha
Sanay ang katawan ko sa trabaho. Pero ang magtrabaho buong araw ng walang kain hindi ko kaya, hindi ako sanay. Kaya mabilis akong manghina. Pagkalabas ko ng silid nakasalubong ko si Ma'am Elizabeth. Iniyuko ko ang aking ulo pagbigay galang kahit hindi naman niya deserve iyon. Lalagpasan ko sana siya nang magsalita siya na ikinatigil ko. "Punasan mo ang mga railings nitong hagdan mula doon sa itaas hanggang doon sa ibaba, " diniro niya ang sintido ko. "At kapag narakating sa anak ko na pinagtrabaho kita rito, malintikan ka sa akin! Naintindihan mo?! " mariin na usal niya. Kandalunok na tumango ako. Napahawak ako sa pader nang mapaatras ako ng banggain niya ako sa balikat at tuluyang lumakad papunta sa pupuntahan niya. Hindi ko alam ang pasikot-sikot nitong bahay kaya hindi ko alam kung saan siya pupunta. Humugot ako ng isang mamalim na paghinga at sinunod ang utos niyang punasan ang mga railings ng hagdan. Nakakabingi sa katahimikan ang bahay. Na para bang malaki ang kasalan mo kap
Gueene pov. Tama ba iyong narinig ko? Did he say those words? Natigilan na napatitig ako sa kanyang mukha. "Mahal kita... "He said it again in second time. Natuon ang aking paningin sa kanyang malamlam na mga mata na may maraming emosyon na nakabalot doon at isa na ang... pain. "Mahirap man paniwalaan ngunit... Maari mo na ba akong pakinggan? Pwede na ba ako magpaliwanag at sabihin sayo lahat ang katotohanan?" Malumanay na wika niya. Wala akong sagot. Tahimik lang ako na nakatunghay sa kanya. Hindi parin ako maka get over sa narinig. Ang kataga na iyon ang matagal ko ng gusto na marinig mula sa kanya. Ngunit hindi ako kumbinsido. Hindi parin sapat iyong narinig ko. Ito na ba ang tamang panahon para pakinggan siya? Ito na ba ang tamang oras para pagbigyan ang hiling niya? Tss, magmatigas pa ba ako e miss na miss ko na siya. Aminin ko, mahal ko parin siya. Ay mali. Dahil hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa kanya. Nabalutan lang iyon ng galit at hinanakit ngunit nalusaw rin nang
Gueene pov. "Gueene..." His eyes widened when he saw me. Tears shimmered in his eyes. Binitawan niya ang mga prutas na bitbit at lumapit sa akin. "Wag ka muna bumangon, " pigil niya sa akin nang akma akong babangon. Hindi na ako nagmatigas dahil bigla akong nahilo. "Nasaan ako? " nanghihina na tanong ko. "In the hospital. You gave birth yesterday," a genuine smile appeared on his lips. Napakurap ako ng ilang beses. "A-Anong sabi mo? " Nauutal na tanong ko sa pagkabigla. Dahan-dahan kung ibinaba ang tingin sa akin tiyan, hindi na nga iyon malaki. Wala nang bakas doon na isa akong buntis. "Nawalan ka ng malay sa bahay niyo. Nang dalhin kita rito pumutok ang panubigan mo. Kaya nagdesisyon si Dok to make you a CS operation. Don't worry, healthy si baby. She is waiting at you to awake. Nasa nursery room siya. "Naluha ako sa kanyang sinabi. Mabuti naman at maayos ang anak ko. Kahit wala akong malay-tao, isinilang ko parin siya ng maayos. May ngiti sa labi na pinunasan niya ang pis
Gueene pov:Alas-sais palang bumangon na ako. Kanina pa ng madaling araw ako ginigising ng bata sa sinapupunan ko. Hindi naman ako gutom. Nakapagtataka lang kasi hindi naman ganito ang oras ng gising ko. Wala akong choice kundi ang bumangon na dahil ayaw mawala ang paninigas niya. Tulog pa si Azane kaya nilagyan ko ng unan ang bawat gilid niya at inayos ang kumot bago lumabas. Sabado ngayon kaya hinayaan ko siyang matulog hanggat gusto niya. Kapag ganitong sabado sana palengke si Inay. Naghahatid siya ng paninda niyang gulay doon sa suki niya nasa amin kumukuha. Paglabas ko, ang mabango na ulam kaagad ang nasinghot ko. Bigla akong natakam at nagutom. Nangunot ang noo ko nang makitang bukas ang kalan at may niluluto doon. Nakabalik na ba si Inay? Ang bilis naman yata. Kadalasan kasi ang balik niyon ay alas-syete. Nagkagulatan kami ni Razen nang pumasok siya mula doon sa pinto papuntang likod bahay na nakakonekta dito sa kusina. Saglit siyang natigilan ngunit kaagad ring nahimasmasa
Gueene pov:"Everyday, he watching you and your son from afar. "Doon ko muling hinarap ang ginang. Nakatanaw ito sa mag ama na parehong nag-iiyakan. Sumisinghot si Razen. Si Azane naman humihikbi panay pahid sa kanyang pisngi na walang tigil ang pag agos ng luha doon. "Ikaw ang papa ko diba? Kamukha kita, " humihikbi na wika ng bata sa kanya. Pumalahaw na naman ito nang haplusin si Razen ang kanyang pisngi. Nabahala ako dahil baka nahihirapan na siyang huminga dahil sa pag iyak. "I'm sorry..." pumiyok ang kanyang boses dahil sa pag iyak. "I'm sorry, son. I understand kung magagalit ka kay papa--"Sunod-sunod na umiling si Azane. "Hin-hindi po ako galit. Mama explained to me everything. Subrang happy ko po kasi may papa pa pala ako."Umiwas ako ng tingin sabay pahid ng aking luha. Ang sakit sa dibdib ng tagpong ito. Gusto kong hilain ang anak ko doon palayo sa ama. Gusto kong tumakbo palayo bitbit ang anak ko palayo sa kanila. Pero tutol ang puso ko. Ang hirap ipagkait ang tagpong
Gueene pov:Narito kami ngayon sa Obgyne. Ika-apat na buwan na ngayon ng pagbubuntis ko at kasama ko si Inay at Azane. Kanina pa ito excited. Gusto na niyang malaman kung ano ang gender ng maging kapatid niya. Sana nga malaman namin ito ngayon, mukhang ito ang sadya ng anak ko at hindi pa pumasok sa school. Habang naghihintay, hindi ko mapigilan ang hindi makaramdam ng lungkot habang nakatingin sa mga mag-asawa na aming kasama. Hindi ko maiwasan na mag-isip na sana may asawa rin akong kasama ngayon at pareho kaming excited. Sana may humahaplos rin sa tiyan ko na nakangiti at masaya. Naka alalay sa akin. Taga bitbit ng gamit ko. Iyong mga ganoong bagay. Piniling ko ang aking ulo at sinuway ang sarili. Hormones nga naman. Hinaplos ko ang buhok ni Azane nang itapat niya ang kanyang tainga sa aking tiyan. "Sa tingin ko babae ang kapatid ko, mama. " maya-maya ay wika niya. "Bakit mo naman na sabi?""Ang behave niya po kasi. "Natawa ako. "Hindi pa talaga iyan maglilikot sa tiyan ko, n
Gueene pov. Hindi biro ang pinagdaanan ko. Nawala nga ako sa buhay nila ngunit ang trauma na ginawa nila sa akin ay dala-dala ko. Nang malaman kong buntis ako, hindi na ako nagdalawang isip na umalis sa bahay ni Razen. Hindi ko siya kayang harapin kaya iniwan ko nalang ang annulment paper at singsing ko doon. Hindi naman siya bobo para hindi malaman kung para saan iyon. Natulungan ko siya sa hiling niyang magpakasal kami ngunit sa kasamaang palad naging legal iyon. Hinanda ko ang sarili ko noon sa ganitong bagay, na kapag nakita na niya at handa na siya sa babaeng pakasalan niya doon kami gagawa ng issue na maghiwalay kaming dalawa. Ngunit hindi pala ganoon kadali sa reyalidad. Ang hirap pala tanggapin lalo na kapag minahal mo na siya. Kapag naging malalim na ang relasyon na binuo ninyong dalawa. Yung pinagsamahan niyo lalo na iyong paano ka niya itrato kaya ka nahulog sa kanya. Ngunit hindi ko mabago ang isang bagay. Ang pagmamahalan nilang dalawa ni Chloe. Maraming hadlang at is
Razen pov: [chapter 45.3 continuation]I know everything. Bumalik sa aking alaala ang lahat. Kaya pala may kung ano kay Gueene na nagpapaalala sa akin ngunit hindi ko matukoy kung ano iyon. Ito pala ang dahilan. Nawala sa memorya ko ang bagong kaganapan bago ako maaksidente ng gabing iyon. At isa ni Gueene sa nakalimutan ko. I didn't tell anyone about this. Kahit kay mama at mas lalo na kay Chloe. Even Gueene I didn't tell her about my condition. Nagpanggap parin ako sa harap ni Chloe na wala akong maalala. Hindi ako takot sa maaring gawin niya sa akin kapag sinabi ko na naalala ko na ang lahat. Natatakot ako sa maaring gawin niya kay Gueene. She kissed me. And Gueene saw us. Gusto ko siyang itulak at sundan si Gueene ngunit baka makahalata si Chloe. Kahit gusto ko ng umuwi, pinagbigyan ko ang hiling niya na samahan siyang maghapunan dito sa farm bago siya uuwi ng apartment niya. Hindi ko na inalok si Chloe na ihatid siya pauwi. Atat na akong umuwi sa bahay at ipaliwanag kay Gue
Razen pov:[chapter 45.2 continuation]Nagising ako na masakit ang aking likod. Ilang oras na ba ang tulog ko at ganito ka sakit ang likod ko? Bigla akong nasilaw sa aking pagmulat kaya muli akong napapikit upang ipahinga saglit ang mata ko. Nang marinig ang pagbukas ng pinto, muli kong iminulat ang aking mata. "How many times do I have to tell na ayaw kong may ibang papasok dito, yaya? " Ngunit hindi si yaya ang nabungaran ko kundi ni mama. Oh! Here we go again. Mabilis siyang lumapit sa akin nang bumangon ako. Gulat na gulat siya. Ano ba ang bago para ganito siya magulat na para bang hindi sanay sa asal ko? Pinaka ayoko sa lahat, iyong basta-basta lang pumapasok sa kwarto ko na walang pahintulot kahit siya pa iyon. Sumandal ako sa headboard ng kama at yamot na hinarap siya. "Why are you here, ma? Para pagalitan na naman ako? Pangaralan dahil hindi ako nagpapigil na puntahan si Chloe, ganun ba? Don't worry, ma. Dahil iyong pagkita namin kagabi, huli na iyon. Iniwan na ako ng baba
Razen pov: Six years ago. "Chloe is my friend, ma! And I love her. Bakit ba gusto mo akong ilayo sa kanya!? And please... Wag niyo akong ipagtulakan sa kung sino-sinong babae para lang pakasalan ko. "She wants me to settle for good. Pero ayaw niyang si Chloe ang papakasalan ko. For what reason? Kilala naman niya si Chloe because she is my childhood friend. "I am your mother. I know what is the best for you."Hinarap ko siya. "At ang ipaglayo kami ni Chloe sa isa't isa ang rason? Ma, hindi na ako bata. May sarili na akong desisyon. Kaya ko nga magpalago ng isang negosyo tapos pagdating sa babaeng pipiliin ko didiktahan mo ako? Stop this nonsense, ma. Ayoko na ito ang dahilan upang lumayo ang loob ko sayo. "Pagkatapos kong sabihin iyon, umalis na ako. Araw-araw nalang ganito kami. Palaging nagtatalo sa ganitong bagay. Nakakasawa. "Razen, come back here! We are not done talking yet!"Pumasok ako sa loob ng sasakyan na hindi siya sinagot. Mabilis na pinaharurot ko iyon paalis. Gusto