Chapter 9

Quizhiah’s POV

Araw ng Lunes ngayon, unang araw sa week na ‘to pero naka-upo lang ako sa sofa at nagbabasa ng literature book.

“Ma’am, ‘di ka po ba papasok sa school?” tanong ni Yaya Emily habang papalapit sa akin dala-dala ang isang baso ng gatas. Inilapag nito ang baso ng gatas sa ibabaw ng round glass table na katabi ng sofa na kinauupuan  ko.

“Papasok.” sagot ko habang nakatuon pa rin ang atensyon sa binabasang libro. Kitang-kita ko sa peripheral vision ko ang mukha niya na parang naghihintay sa susunod kong sasabihin.

Balak ko sanang hindi pumasok kaso wala naman akong gagawin dito sa bahay. Tinapos ko muna ang binabasa kong literature book bago ako naligo at nagbihis. Nagpaluto na rin ako ulam kay Yaya para sa breakfast.

Tatlong cheesy chicken hotdog at sunny side-up egg ang pinaluto ko sa kanya. Nag fried rice din siya at nagtimpla ng grape juice.

“Ma’am, si daddy mo tumatawag sa akin, ba’t daw off ang cell phone mo?” si Yaya habang kumakain kami. Magkasabay kaming kumakain ni yaya, hindi na rin kasi siya naming tinuturing na iba. Matagal na siyang nagseserbisyo sa pamilya namin simula bata pa ako. Siya na ang nag-alaga sa amin ni daddy, lalong-lalo na sa akin.

Huminto ako sa pagkain at uminom ng isang basong juice. “Sige Yaya salamat.” Agad akong pumunta sa kwarto ko at kinuha ang cell phone ko. I turn my cell phone on, and got 45 missed calls from dad and an unknown number. In just a moment, my cell phone rang, si Daddy.

I was going to decline the call but I realised I need to answer the call. “Dad?” I answered.

“How are you?” agad niyang tanong.

“I’m okay dad. ”

“How did you know that you’re okay?” sagot niya. Natahimik ako sa sinabi niya.

Is this my fault?

“Bumibisita ka pa din ba sa doctor mo?”tanong niya ulit.  “Sometimes, ”sagot ko.

“Oh dear, you should visit your doctor everyday, I want you to have a normal life, ”

“Dad, I’m living  a normal life.” Umupo ako sa kama ko habang nakatingin sa calendar na nakapatong sa ibabaw ng lamesang katabing kama ko.

“Hays, sige na, I have to hang up na I have an appointment meeting. ”

“Bye dad. ”

“Bye I love you baby. ”

Mag ha-half day nalang ako, pupunta ako sa clinic ngayon. I’ll just catch-up with my missed activities and lesson.

“Yaya mag ha-half day ako,, I’ll have to visit my doctor,” usal ko habang pababa ng hagdan.

“Mag pa-padala ba ako ng excuse letter?” tanong niya habang naglilinis sa sala ng bahay.

“No need, pag may tumawag sa cellphone ko sabihin mo nagpunta sa doctor, ”

“Iyong isa niyo po bang cell phone ang dadalhin mo?” tanong nito na ang tinutukoy nitong cell phone ay ang palagi kong dala. Isang tango lang ang isinagot ko.

I was planning to take a taxi but I remember na matagal ko na palang hindi nasasakyan ang motor ko. Isa itong itim na Neiman Marcus Limited Edition Fighter, “Yaya, nakita niyo po ba ang susi ng motor ko?”

“Nandito po, ” sabay abot ng susi sa akin.

“Salamat Yaya, I have to go. ” Agad akong pumunta sa garage at neristart ang makina ng motor.

Sinundan ako ni Yaya sa garage. “Sige ma’am mag-ingat ka, ” usal niya. Agad ko namang pinaharurot ang motor ko.

—

Zi Shien’s POV

Naka-limang missed calls na ako, pero hindi pa rin sinasagot ni Quizhiah ang phone niya. Alalang-alala na ako sa kanya dahil ngayon lang siya hindi pumasok.

Katabi ko ngayon si Mari na nag-aalala rin. “Mari, are you sure this is Quizhiah’s number? Baka nagkamali ka lang, ” sabi ko kay Mari na abala rin sa pag-dial ng number ni Qhuizhia.

Nag-aalala kaming lahat sa kanya, gusto naming malaman kung bakit hi di siya pumasok ngayong araw.

“Zi ngayon pa lang ata kitang nakikitang nagkakaganyan,” usal ni Rhein.

“Bro, I’m worried,” sagot ko sa kanya. Paulit-ulit pa rin akong nagda-dial sa number ni Qhuizhia na ibinigay ni Mari sa akin. Naka-sampung dial na ako pero wala pa ding sumasagot. Muli akong nag-dial, pang labing-isang dial at sa wakas ay may sumagot na.

“Hello, sino po to?” tanong ‘nong nasa kabilang linya. Hindi boses ni Qhuizhia ang sumagot kaya nagtanong na lang ako.

“Nandyan po ba si Quizhiah?” tanong ko dito.

“Sino po sila?”

“Si Zi po ‘to kaibigan ni Qhuizhia, ”

“Kailan lang nakikipag kaibigan si Quizhiah?” sabi ng nasa kabilang linya. Bakas sa kanyang boses ang pagtataka.

“Nandyan po ba siya?” tanong ko ulit dito.

“Yaya niya ‘to, umalis na siya, sabi niya mag-half day lang daw siya. Bumisita siya sa doctor niya, ” sagot ng Yaya niya.

What? Anong nangyari? May sakit kaya si Zhiah?

“May sakit po ba siya?” alalang tanong ko dito.

“Wala naman, araw araw naman siyang bumibisita sa doctor, ” sagot ng yaya niya.

“Ah sige, salamat po,” usal ko at ibinaba ang tawag.

“Oh, ano daw sabi?” si Mari na alalang nakikinig sa tabi ko.

I released a deep sigh, “She’s visiting her doctor, ” usal ko.

“Bakit? Anong nangyari? May sakit ba siya? Kailangan ba nating pumunta sa hospital?” sunod-sunod na tanong ni Louise.

Medyo nanibago ako sa mga ikinikilos ni Louise. Kapag si Qhuizhia ang pinag-uusapan, halatang-halata sa kanyang mukha ang pagkainteres niya.

Nagkibit-balikat ako. “Ewan, sabi ng Yaya niya she’s visiting her doctor everyday, ” sagot ko.

“Hindi kaya may malubhang sakit si Qhuizhia?” usal ni Joshua.

“Huwag ka ngang magsalita ng ganyan!” si Louise na medyo napataas ang tono ng boses.

Napatingin kaming lahat sa kanya, halatang-halata na nag-aalala ito.

“Oh oh, kalma. Ang sa akin lang naman baka may tinatago siyang sakit sa atin,” page-explain ni Joshua.

“Grabi ka naman, papatayin mo ba si Quizhiah?” usal ko.

“Sinabi nang huwag magsalita ng ganyan e,” kunot-noong usal ni Louise.

“Teka nga lang. Bakit kayo affected? May gusto ba kayong dalawa kay Qhuizhia? ” tanong ni Mari. Medyo napa-isip ako sa sinabi ni Mari. Kayo? Ako at si Louise? Si Louise may gusto rin kay Qhuizhia?

Tiningnan ko si Louise na ngayon ay pinapakalma ni Rhein. Kanina pa itong tatayo at uupo na naman.

“Tsk! Napakakulit mo talaga, baliktad na baliktad mo si Qhuizhia. Hindi ka rin ba nagwo-worry  kay Quizhiah?” tanong ko.

“Syempre bestie ko kaya siya, pero iba kasi kayong dalawa ni Louise, ” sagot niya. Tumingin ito kay Louise na ngayon ay kalmado nang naka-upo katabi ni Rhein.

“Sa akin ba nag-aalala ka rin?” hirit ni Rhein.

“Hindi, malusog ka naman ah, ” sagot ni Mari. Umirap pa ito kay Rhein.

Hay naku Mari, may gusto po sa’yo iyang best friend ko.

“Ouch, ang sakit ng dibdib ko, baka mamatay na ako, ” usal ni Rhein. Humawak ito sa dibdib niya na para bang inaataki sa puso.

“Tsk, ‘wag ka ngang magbiro kita ng nag aalala ‘yong tao e, ” usal ni Mari.

Umayos naman si Rhein, “Sorry babe, ” sagot niya dito. Nagpapa-cute pa ito sa harap ni Mari.

“Hoy Rhein! Kung akala mong maidagdag ako diyan sa haba ng listahan mo, huwag ako,” usal ni Mari at nag-walk out.

“Hala bro, ayan tuloy nagwalk out, ” si Joshua.

“Ganito na ba ako ka sama? Para hindi siya maniwala ?” si Rhein. Nakasimangot ito ngayon at medyo disappointed din.

“Mawawala na ba ang four Bed Masters?” usal ni Joshua. Ang tinutukoy nito ay ang grupo namin. Four bed masters ang tawag sa amin ng ibang estudyante dito sa campus. Sila na rin ang nagbigay ng pangalan na ito sa amin. Hindi naman kasi lingid sa kaalaman nila ang mga pinaggagawa naming apat.

“Bakit?” si Louise. Ngayon lang ito nagsalita simula mainit na tensyon kanina.

“E kasi, parang may dalawang lalaki na humihina pagdating sa babae” patawa-tawang usal ni Joshua.

“Okay lang ‘yan bro, basta ang mahalaga may dalawa pa naman,” pabirong usal ko.

“Tumigil nga kayo!” si Louise. Halatang nairita ito sa sinabi ni Joshua kanina. Natahimik kami, insakto namang dumating si Mari.

“Oh babe, akala ko iiwan mo na ako, ”masayang usal ni Rhein. Nabuhayan ito, kanina kasi parang lantang gulay ang hitsura niya.

“Babe ka diyan, bumili ako ng snacks, ” sagot na Mari. Inilwpag nito ang mga pagkaing binili niya sa ibabaw ng lamesa.

“Birthday mo? Happy birthday! ” masayang usal ko.

“Tangi! Hindi ko birthday. At saka, hindi libre ‘yan no! May bayad ‘yan. ” Inilahad pa nito ang nakabukang kamay nito sa amin.

“Aba’y negosyante ka na pala ngayon, ” usal ko at akmang kukuha ng pera sa wallet ko.

“Biro lang sige mag-snack muna kayo, ” pangiti-ngiting usal ni Mari.

Agad naman kaming nagsipagkuha ng kanya-kanyang pagkain at lumamon. Pangiti-ngiti namang nagmamasid si Mari sa aming apat habang kumakain. Ilang minutopa ay nabusog na rin kami sa pagkaing binili ni Mari sa amin. “Ayan tapos na kayo, oh asan bayad niyo?” usal ni Mari. Naka-cross arm pa ito at itinaas ang isang kilay.

Ito talagang si Mari oh!

“Babe pwede bang itong katawan ko na lang ang ibayad ko?”usal ni Rhein.

“Katawan ka diyan, kainin mo yang katawan mo! ” sagot ni Mari sabay irap kay Rhien.

“Don’t worry babe, ikaw lang ang kakain sa katawan ko, ” sagot ni Rhein sabay kindat kay Mari. Natatawa na lang kaming tatlo sa inasal nilang dalawa. Para silang aso’t pusa na sa tuwing nagkikita laging nag-aaway.

“Hindi naman pera ang ibabayad niyo e,” usal ni Mari. Kinuha nito ang blue spring notebook niya.

“E ano?” takang tanong ni Louise.

“Tulungan niyo naman ako oh, birthday kasi ni Quizhiah sa Sunday, gusto kong e-surprise siya, ” seryosong usal ni Mari.

`Aba’t what a nice idea! ʼ sa isip-isip ko.

“I’m in!” masayang usal ko.

“Gusto kong mapasaya ang babe ko, so I’m also in, ” si Rhein na pangiti-ngiting lumapit kay Mari.

“Alangan namang hindi kami sasali, diba Louise? ” si Joshua. Inakbayan nito si Louise na ngayon ay malalim ang iniisip.