LOGINShare
Chapter 12
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Zi Shien’s POV
Nandito kami ngayon sa campus, sa nakasanayang tambayan naming magbarkada, nagpapahinga dahil sa stress na dulot ng surprise quiz ng aming professor at unang subject pa namin. Maliban kay Zhiah na halos lahat ng nasagutan lahat ng sagot, lahat kami napanganga at natutulala na lang sa bawat binibitaw na tanong ng professor namin, kaya heto kami’t parang mga lantang gulay na naka-display sa merkado. Nakahilata sa sofa na parang nasa bahay lang. Sino ba naman kasi ang hindi ma-brain drain sa surprise quiz at take not one of our major subject pa ‘yon kaya mapapatulala ka na lang at mapapasabi sa sarili na ‘bawi na lang next semester ‘. Napapiyak pa nga ‘yong iba kasi maaanghang na mga salita ang natatanggap nila kapalit sa pagiging tulala nila during quiz. Surprise oral quiz kasi ‘yon kaya mapapahiya ka talaga pag wala kang maisagot sa bawat tanong, good for us kasi kahit hindi lahat nasagutan namin at least nakasagot kami pero brain drain pa
Xhaeise LunaHi readers, this is Xhaeise Luna wishing you all have a prosperous new year. Hope you still continue to read and support my story Colder Than Ice until its very end. Don't forget to invite your family and friends to read my story it will be my pleasure and my happiness. Love you all. - Xhaeise
Related chapters
Colder than Ice Chapter 13
Zi Shien’s POV“Zi, seryoso ka ba talaga sa pinaplano mo?” tanong ni Rhein sa akin habang nag-aalmusal kami.“Wala ka bang tiwala sa akin?” pabirong sagot ko sa kanya.“Hindi sa wala akong tiwala, pero bro baka mapano ka diyan sa ginagawa mo,” pag-alalang sagot nito.“Don’t worry Rhein, kaya ko ang sarili ko. Gustong-gusto ko lang talagang tulongan si Zhiah,”usal ko habang ipinapahid ang strawberry jam sa slice bread bago ko ito isinubo.Tumigil ito sa pag-nguya ng kinakaing niyang fried rice, may pagtutol sa kanyang mukha pero siyang nagawa kung hindi ang sumang-ayon sa akin.“Well, buhay mo naman ‘yan saka sino ba naman ako ‘no para tumutol sa pusong nagmamahal,” usal nito na may halong panunudyo. Ngumiti pa ito ng nakakaloko bago muling sumubo ng fried rice.“Loko ka talaga!” pailing-iling kong usal. “Magpatuloy na nga
Colder than Ice Chapter 14
Mari’s POV Araw ng linggo ngayon, at napakahalaga ng araw na ito,lalong-lalo na para kay Qhuizhia. Nakahanda na ang lahat para sa birthday surprise para sa kanya. Handang-handa na rin ang mga boys sa gagawin nilang pakulo maliban na lang kay Zi na kanina pa balisang-balisa at nag-aalala sa gagawin nila Rhein at Joshua. Ang siste kasi, pupunta sila Rhein, Louise at Joshua sa bahay ni Qhuizhia na naka bonnet mask para hindi makilala ni Qhuizhia at magkunwaring kidnappers, lalagyan ng piring ang mga mata niya habang nasa biyahe at pag-dating sa venue, mag-papaputok ng fireworks para sa kanya. Ang venue ay ang garden namin na may mga mayayabong na bulaklak at mga nagbi-birdehang halaman. Gusto sana ni Zi na sa bahay nila gaganapin ang surprise para kay Qhuizhia kaso nagpumilit akong dito sa garden namin dahil alam kong magugustohan ni Qhuizhia ang view dito. Sa tuwing hapon kasi ay matatanaw mo ang paglubog ng gintong araw na sinasabayan ng mga maliliit na huni ng mga ibon
Colder than Ice Chapter 15
Zi Shien’s POV Kinausap ko si Zhiah, nangamba kasi ako nang makita kong may luha ang mga mata niya kanina. Ito ang unanbg pagkakataong nakakita ako ng pagkatakot sa mga mata ni Quizhiah. I’ve known her as a strong, independent person kaya nangamba talaga ako nang makita siyang umiiyak kanina. Sa isip-isip ko’y baka may malalim na dahilan sa nakikita kong takot kanina, baka tulad ko ay may trauma rin siya sa blindfolds. Pero iwinaksi ko na lamang ang mga ito dahil okay naman daw siya, hindi niya lang daw alam bakit siya umiiyak.Naging panatag ako sa sinabi niya kaya nawala ang pangamba ko. Enjoy na enjoy kami habang kumakain, habang si Qhuizhia ay tahimik lang na nakikinig sa amin. Nag-ku-kwento kasi si Mari about sa buhay niya, mga kalokohang nagagawa niya noong bata pa siya, kaya naman aliw na aliw kaming nakikinig sa kanya. Hanggang sa umabot kami sa singing contest na sinalihan niya na hindi raw siya makapaniwalang nanalo siya, kami namang nakikinig tawa lang tawa. “Loko-loko ka
Colder than Ice Chapter 16
Qhuizhiah’s POV Ilang linggo na rin ang nakalipas pero heto pa rin ako’t pilit iniintindi ang estrangherong nararamdaman ko. Hindi ko alam kung kailan ‘to nagsimula, nagmistula itong isa magandang bulaklak na misteryosong tumubo na lang bigla sa isang hardin at dahan-dahang namumukadkad, sa kabila ng kagandahan nito isa pa rin itong misteryoso para sa hardinero, maraming tanong ang naglalaro sa isispan niya, anong klaseng bulaklak ito? Saan ito nanggaling, ano ang pangalan nito at kung paano ito alagaan? At sa kadahilanang bago ito para sa kanya walang siyang kaalam-alam kung ano ang dapat na gawin at hindi dapat gawin upang ma-protektahan niya ito o kung ito ba’y nakakalasong halaman na delikadong patuloy na tumubo sa kanyang hardin at maging sanhi pa upang hindi niya mapapanatili ang pag-alaga sa iba pa niyang mga bulaklak. Ngunit kahit misteryoso ito para sa hardinero itinago niya pa rin ito at inalagaan, alam naman niyang posibleng magiging isa itong banta para sa kanyang hardin
Colder than Ice Chapter 17
Quizhiah's POVWe we’re on our way sa isang resort na pagmamay-ari nila Rhein. Napagdesisyonan kasi nilang mag-outing, ayaw ko sanang sumama kaso ilang araw na akong kinukulit ni Mari prior to this day.Pagmamay-ari ni Rhein ang van ginagamit namin ngayon. Nakapwesto ako ngayon malapit sa bintana habang naka-earphones at nakikinig ng kantang ‘weak’. Nasa-tabi ko din si Louise na payapang umiidlip, habang ako nakasandal sa bintana at ini-enjoy ang bawat view na nakikita sa daan.Ini-enjoy ko lang ang view at walang paki sa mga kasama ko nang marinig ko si Rhein na nagsalita. “Lou, pwede bang magpalit kayo ng pwesto ni Zi?” Naphinto ako sa pags-sight viewing dahil sa narinig ko at agad na-focus ang atensyon ko sa mga kasama sa sasakyan. Naririnig ko ang usapan nila kahit naka-earphones ako dahil naka-low volume lamang ito. Napadilat ng kanyang mga mata si Louise at nakasimangot na kinukusot ang mga mata, “Ako ang unang naka-upo dito e,” saad nito at umidlip ulit.“Sige na please, save
Colder than Ice Chapter 18
Third Person's POVMag a-alas dose na ng gabi pero nand’on pa rin si Zi sa pwesto kung saan siya iniwan ni Qhuizhiah, naghihintay na dalawin ng antok, iniisip ang bawat katagang binitawan ni Qhuizhiah kanina sa pag-uusap nila. Pakiwari niya’y malalim ang mga kahulugan nito, ibig niya itong maintindihan ngunit nagmistula itong mystery item sa kanya katulad ng nararamdaman niya para kay Qhuizhiah. Aware siya na may kakaibang nangyayari sa kanya sa tuwing ramdam niya ang presensya ni Qhuizhiah, nagdudulot ito ng kakaibang tension sa kalooban niya, napapatanong din siya sa sarili niya kung hanggang saan ang kakayahan niyang magtago ng kanyang nararamdaman para sa babae.Sa kabilang banda naman, nakahiga na si Qhuizhiah sa kama pinipilit na ipikit ang mga mata ngunit kusa itong bumubuka. Lumabas siya ng kwartong tinutuloyan nilang magbarkada, gusto niyang mahimasmasan ang sarili at ang waring naglalakbay na isipan sa ibang parte ng mundo. Hindi niya malaman-laman kung saan siya dadalhin ng
Colder than Ice Chapter 19
Zi Shien's POVPara pa rin akong nananaginip ngayon, hindi ako makapaniwalang close na naman kami ulit dalawa ni Qhuizhiah. Pangalawang araw na naming dito sa resort at masasabi kong sobrang nag-enjoy kami, lalong-lalo na ako. Ang ganda naman kasi ng view dito sa resort at ang refreshing pa ng tubig sa dagat kaya naman ang saya-saya ko, lalo pa’t nakikita ko si Qhuizhiah na sobrang nag-enjoy, hindi man klaro sa kanya pero alam kong masaya siya. Napa-isip tuloy ako kung darating ba ang araw na ako naman ang dahilan ng kanyang kasayahan. Napapangiti akong pinagmamasdan si Zhiah na naglalaro sa tubig at hindi ko na namamalayan ang papalapit na si Rhein.“Hindi halatang sobrang saya natin Zi ah,” pangiti-ngiting usal nito. Makahulugan ang mga tingin nito sa akin at may panunukso sa boses nito. “Syempre, nandito tayo para mag-enjoy. Ano pa bang purpose ng bonding na’to kung hindi rin lang naman tayo mag-enjoy,” sagot ko. Muli na naman siyang ngumiti ng may halong kahulugan at tumingin sa g
Colder than Ice Chapter 20
Zi Shien's POVNaging mas-close na kami ni Zhiah simula noong mag-outing kami at syempre ‘di na siya mailap sa akin. Hindi ko rin alam kung bakit pero nararamdaman ko na medyo sweet na rin siya sa akin, hindi man makikita sa kanyang mga mata pero nakikita ko naman sa mga ikinikilos niya. Napapailing nalang ako sa tuwing maiisip ko kung gaano na siya ka-pursigidong tulungang mabago ang sarili niya. Daha-dahan na siyang nagiging open sa iba.Alas nuwebe ng umaga nang mapagdesisyonan ko siyang sunduin sa bahay niya, weekend kasi ngayon at niyaya ko siyang mamasyal, but before that pupuntahan muna naming si tita Nicole, ang tita ni Zhiah na isang psychologist, nagtatampo na kasi kay Zhiah dahil ialng araw na raw siyang hindi binibisita ng kanyang pamangkin. Tanghali na nang makarating ako sa bahay niya, hindi pa siya naka –bihis, nadatdan ko siya sa kusina nila. Nakatalikod siya sa pintuan ng kusina pero alam kong naramdaman niya ang presensya ko, “Akala ko ba bibisitahin natin si tita Ni
Latest chapter
Colder than Ice EPILOGUE
Third Person's POV Umalingawngaw sa loob ng bahay ang sigaw ni Qhuizhiah bandang alas tres ng madaling araw. Hindi naman mapakali ang asawa niyang si Zi nang makitang nasasaktan ang kanyang asawa. “Baby, w-what’s happening?” tarantang tanong ni Zi habang hapo-hapo ang tiyan ng asawa. “Shein, manganganak na ‘ata ako,” sambit ni Qhuizhiah habang nagpipigil umiyak. Napayakap na lang si Zi sa kanyang asawa dahil sa kanyang taranta. “Just wait for me here. I’ll prepare the car,’ sambit ni Zi at nagmamadaling pumunta sa kanilang garahe. Tinawagan na rin niya ang kapatid niyang si Rhein. “Rhein, h-help me. Zhiah’s into labor,” mangiyak-ngiyak na sambit ni Zi. “Okay, pupunta na kami ni Mari d’yan. Kuya relax, okay. We’ll be there in a minute,” usal ni Rhein. Thirty minutes pa lang ang nakalipas mula no’ng tumawag siya sa kanyang kapatid ay dumating na ito kasama ang asawang si Mari. “Nasaan si Qhuizhiah?” bungad ng kanyang kapatid. “Nasa couch,” sagot nito habang papalapit sa kapatid. “Shein
Colder than Ice Chapter 30
Third Person’s POVTatlong araw na lang ang natitira at ikakasal na si Zi. Buong pag-aakala ni Qhuizhiah ay maging complete na siya dahil kay Zi, pero nagkakamali siya, pakiramdam niya ay unti-unting nawawala ang bawat parte ng puzzle na malapit na sana niyang mabuo. Pakiramdam niya binagsakan siya ng buong mundo nang mabalitaan niya mula sa mga barkada nila na ikakasal na si Zi. Mabigat ang kanyang pakiramdam niya dahil naniwala siya sa pangako nilang dalawa ni Zi na maghihintay sila sa isa’t-isa noong bago siya umuwi sa Italy.Nagkukulong lang si Qhuizhiah sa kwarto niya at napapabayaan na niya si Rhaivhien. “Mama, are you sad?” inosenting tanong ng anak niya nang mapansin nitong may luha sa mata ng mama niya. Nginitian ni Qhuizhiah ang anak. “Come here baby,” usal nito at opening her arms to hug her son. Dahan-dahang lumapit sa kanya si Rhaivhien. “Mama is not sad baby, I’m just not feeling weel,” sambit nito habang yakap-yakap ang anak. Hindi siya nagsisinungaling nang sabihin niy
Colder than Ice Chapter 29
Quizhiah's POVTatlong taon na ang nakalipas simula no’ng umalis ako sa Pilipinas. I missed them, specially si Shein. Kahit noong graduation nila hindi ako nakadalo kahit na una akong nag-graduate kaysa kanila. Nabalitaan ko rin ang nangyari sa Uncle ni Zi, nakakulong na pala ito dalawang taon na ang nakalipas. I feel relived nang marinig ko ang balita. Sa wakas ay nakamtan na rin naming ang hustisyang hinahangad namin. May sarili na ring firm sina Zi, Rhein, Louise at Joshua, naging tanyag din ang mga pangalan nila sa buong Pilipinas. I am so happy for them. Nakikibalita lang ako sa kanila dahil sa sobrang busy ko at wala rin kaming communication ni Zi.Dalawang taon na ring kasal sina Mari at Rhein. Hindi ako naka-uwi sa kasal nilang dalawa dahil sa pag-aasikaso ko sa sarili ko ring firm na tinayo rito sa Italy. Naging full-time mom din ako kay Rhaivhien., lumaki siyang isang masayahing bata, manang-mana ang pagkabibo niya sa kanyang ama. May iilang traits din siyang nakuha sa akin,
Colder than Ice Chapter 28
Quizhiah's POV Kasalukuyan akong naghahanda ng mga gamit na dadalhin ko papuntang Italy. I have decided na doon na magtapos ng pag-aaral ko, total fourth year na rin naman ako. Gusto ko na ring makita siyang muli. Pero nalilito ako sa kung ano nga ba ang dapat kong gawin, tama kayang ipakilala ko na siya sa taong matagal na niyang hinahanap sa akin? Paano kung hindi siya tanggapin ng taong ‘yon, anong alibi na naman kaya ang ibibigay ko sa kanya. Hindi ko alam kung nakita ba niya ang photo album na iniwan ko sa library noong huling pag-uuap naming. Mag-iisang linggo na kasi n’ong huli kaming nag-usap at hindi na rin pa ako bumalik sa library simula noon, natatakot akong baka makita kong nandoon pa rin ang bagay na ‘yon sa kung saan ko iniwan. I was also stuck between ipapakulong ko ba siya o hindi kasi sa totoo lang, hindi naman niya deserve na mapakulong pero paano na ang hinahangad ko na hustisya? Ano nga ba ang dapat kong sundin? Ang isip ko bang matagal ng naghahangad ng hustisya
Colder than Ice Chapter 27
Qhuizhiah's POVDalawang buwan ng hindi ako nagpaparamdam kay Zi. I blocked him from social media at maging ang number niya. Honestly I missed him, hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito kahit na nalaman ko na ang totoo. Gusto kong malaman kung ano ang dahilan sa likod ng mga pangyayaring ‘yon. I want to know if he was an accomplice sa taong nagpa-kidnapped sa akin at sa mga taong pumatay sa Mama ko. Kasi wala akong ibang maisip na dahilan kung bakit niya ginawa ‘yon, nagugulohan ako, gustong-gusto ko siyang maintindihan pero paano?Dalawang buwan din akong naging mailap sa mga kaibigan ko, kahit si Mari hindi ko kinakausap. Nagpupunta rin siya dito sa bahay para alagaan ako, nagkukulong lang ako sa kwarto, kahit ang mga tao dito sa bahay hindi ko kinakausap. Kahit ang mga tawag ni Papa at ni Tita hindi ko sinasagot, alam kong nag-aalala sila sa akin at nagpapasalamat ako ‘don. Sa loob ng dalawang buwan rin ‘yon nagmistula akong isang mailap na hayop sa mundo ng dilikadong kagubat
Colder than Ice Chapter 26
Rhein's POVKasalukuyan ako ngayong nakakulong sa bahay, pinagbabawalan kasi ako ng boss ko na lumabas, kaya n’ong nag-aya si Louise at si Josh sa akin na mag-clubbing hindi ako nakasama. Sayang at madami pa naman akong time ngayon kasi unang linggo ngayon ng summer namin.“Babe, pwede ba—” I was cut off. “Hindi pwede,” diing saad ni Mari. Isang linggo na kasing nandito si Mari sa bahay ko. Nanpapatulong kasi siya about sa naisipan niyang small business na gusto niyang simulan ngayong summer. Ito ang dahilan kung bakit hindi ako pinapalabas ng bahay, I was told kasi na tulongan siya, malakas ang kapit ni Mari kina Daddy at Mommy e, kaya talong-talo ako.“Joke lang, ito naman ‘di mabiro. Sige, ano po ‘yon?” usal niya ahabng ngiting-ngiti.“Gusto ko sanang magpaalam na sumama kina Louise at Josh na mag-clubbing kahit ngayong gabi lang, gusto kasi naming samahan si Zi, mukhang na-busted kasi ng bestfriend mo. Promise uuwi rin ako before 12. Can I?” sagot ko.Lumapit siya sa akin at hina
Colder than Ice Chapter 25
Quizhiah's POV Limang buwan na ang nakalipas, sa limang buwan na ‘yon si Zi ang lagi kong kasama, mapa-school or mapagala man. Halos hindi na nga kami nagkikita ni Mari, well busy din naman kasi siya sa relasyon nilang dalawa ni Rhein. At sa limang buwan din na ‘yon ay unti-unti ko ng nalalagpasan ang Alxithymia. Si Zi ang dahilan kung natututo na akong e- express ang sarili kong emosyon. Kahit paunti-unti ay nakakaintindi na rin ako ng emosyon ng iba. May isa din akong natututonan sa tuwing magkasama kami ni Zi. I am slowly falling. Never in my life I imagine myself falling for a person, especially with my condition, kaya hindi ko napaghandaang maranasan ito. Hindi ko alam kung kakayanin ko bang ma-handle ang emosyon na ito, and if I can’t, magsasabahala na lang ako kay batman. Abala ako sa pag-a-arange ng mga gamit ko sa school, nag re-arange kasi ako sa buong kwarto ko. Gusto ko kasing kahit papano ay maiba ang ambiance sa kwarto ko. Saturday kasi ngayon kaya wala kaming paok, mab
Colder than Ice Chapter 24
Mari's POV Mag-tatatlong linggo ng hindi pumapasok si Zi, simula noong ma-topic namin ang rape. Naka-ilang tawag na rin ako sa kanya pero ‘cannot be reached’ palagi. Nag-text at chat din ako pero walang reply kahit like or emoji man lang, kahit sina Rhein wala ding nakuhang reply galing sa kanya. Nagtataka at nag-aalala na kaming mga kaibigan niya, hindi naman kasi niya ugaling mag-absent sa klase. I’ve asked Qhuizhiah many times kung anong nangyari kay Zi, pero maging siya ay wala ring alam. “Babe, hindi mo pa rin ba ma-contact si Zi?” tanong ko kay Rhein. Nasa isang bakanteng classroom kaming dalawa ngayon naghihintay sa susunod na subject naming dalawa. He shrugged, “Kahit isang like nga lang wala akong natanggap e,” usal niya. “Ano na kaya ang nagyari sa taong ‘yon?” usal ko habang pabalil-balik ang pag-refresh sa messenger ko. Habang abala ako sa cellphone ko nagulat ako nang biglang humarap sa akin si Rhein na nak-pout. “Nagseselos ako,” usal niya. Nagtataka ako sa sinabi niya
Colder than Ice Chapter 23
Zi Shien's POV Hatinggabi na pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok ang buong pagkatao ko, iniisip ko hanggang ngayong ang mga sinabi sa akin ni Tita Nicole tungkol kay Qhuizhiah. Sa hindi ko malamang dahilan kung bakit tugmang-tugma ang mga pangyayari sa insidenting ‘yon? Same date, same place at parehong pangayayari. Pakiramdaman ko tuloy kinakain ako ng sarili kong konsyensya, gustong-gusto ko tuloy puntahan agad si Zhiah at yakapin siya. Gustong-gusto ko ng lumipad papuntang bahay niya at sa harap niya magmakaawa, mas lalo akong kinabahan isiping siya ang babaeng matagal ko ng hinahanap. It’s not impossible na siya nga ‘yon, pero ano naman ang gagawin ko kung sakaling siya nga babaeng nasa insidenting nangyari anim na taon na ang nakalipas, maiintindihan kaya niya kung sakaling malalaman niya? Pilit kong pinipikit ang mga mata ko, gustong-gusto ko ng matulog, gusto kong pananadaliang makalimutan ang mga pangyayaring ‘yon, pero hindi nakikipag-cooperate ang isipan ko’t gusto pan
