IV

S

amantha's POV

Kinusot-kusot ko ang aking mga mata dahil sa napakalakas na busina ng mga sasakyan. Umaga na pala.

Nakatulog pala ako kagabi! Inalala ko kung ano bang nangyari. Nag-uusap lang kami ni Vaughn tungkol sa buhay at kung ano pang bagay. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala kami.

Ngunit paggising ko ay wala na siya sa tabi ko. Saan kaya nagpunta 'yon? Baka umalis na.

Baka ninakawan ako?!

Dali-dali akong pumunta sa sala ngunit walang tao. Napakatahimik ng condo. So, iniwan niya ako? Wala man lang siyang thank you dahil pinatuloy ko siya dito? Kapal ng mukha.

Pumasok ako sa loob ng kwarto upang tingnan kung umalis ba siya sa balcony kagabi at dito na natulog ngunit wala akong nakita kahit anino man lang.

"What are you doing? Are you looking for me?" tanong niya na bigla-bigla na lang sumulpot sa likod ko kaya naman nagulat ako pagkalingon.

Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa.

Topless siya. Tuwalya lamang ang kaniyang suot dahil katatapos niya pa lang maligo. Napalunok ako ng mapagtantong nandito kami sa loob ng kwarto.

Ano ba 'yang iniisip mo Samantha? Pull yourself together!

Sinubukan kong kumalma ngunit naglakad siya papunta sa 'kin hanggang mapasandal ako sa dingding ng kwarto.

Ano ba 'tong ginagawa namin? Ang init!

"Get out." He said with a husky voice. Tila nabuhayan ang buong pagkatao ko matapos niyang sabihin iyon kaya't dumiretso ako sa balcony upang makalanghap ng hangin. May aircon naman pero bakit ang init?

Ipinagsawalang-bahala ko na lamang ito at itinuon ko ang buong atensyon sa labas. The weather is good. I should go to the park later with Kaylee. I missed her.

Kinuha ko ang cellphone ko na nakalagay sa upuan. It's already 10 o'clock in the morning. Mahaba-haba pala ang tulog ko.

I should go home tomorrow morning. Wala naman na akong aasikasuhin dito sa Maynila maliban na lamang sa paghahanap ng impormasyon tungkol kay Emily.

"I'm going home," Vaughn said kaya naman napalingon ako. Suot-suot niya ang isang outing polo at itim na slacks.

I can't deny it. He's handsome.

Wait.

Lumapit ako sa kaniya at ineksamina ang kaniyang suot.

"That's my brother's," saad ko. Kumuha siya ng damit ni Kuya rito nang hindi nagpapaalam. Kapal talaga ng mukha.

Wala man lang siyang naging sagot sa sinabi ko.

Napaligon kami sa pintuan nang mayroong nag-door bell. Si Kaylee!

Natataranta na ako dahil hindi niya pupwedeng makita si Vaughn. Lagot ako kay Kuya kapag nalaman niyang may kasama akong lalaki sa unit ko.

Itinulak ko si Vaughn papunta sa kwarto at sinensyasan siya magtago sa ilalim ng kama.

"What the heck? Anong

ginagawa mo?" tanong

niya ngunit wala na akong oras para magpaliwanag.

"My best friend's here. Hindi ka niya pwedeng makita!" Sigaw ko dahil ilang beses na kami nakakarinig ng door bell.

This is your fault, Samantha!

Lumabas na ako ng kwarto at binuksan ang pinto. Hindi nga ako nagkakamali. Nandito si Kaylee.

"H-hi!" Utal kong sambit. Paano ba naman kasi? Kinakabahan ako kay Vaughn.

"What took you so long?" Tanong niya. Anong isasagot ko?

Ah.

"I just woke up, Kaylee."

Nakita ko ang mata niyang nakatingin sa 'kin na tila ba hindi naniniwala sa sinabi ko. Gosh.

"I need to tell you something," saad niya.

"Sure. Doon tayo sa balcony!" Sigaw ko upang marinig ni Vaughn. I need to do my best para hindi kami mahuli ni Kaylee.

"So, what is it?" I asked.

"Ano na namang pinasok mo at naospital ka?"

"How did you know?"

"Adonis told me."

Kahit kailan ay napakadaldal talaga ni Kuya kaya't bagay sila ni Kaylee. Kaylee is already 29 and my brother is 31. I can see on their eyes that they love each other. Sadly, Kaylee already have a boyfriend and it is my brother's best friend.

Sadyang torpe lang ang kapatid ko kaya't naunahan siya ng kaibigan niya.

Napatingin ako sa pinto ng kwarto ng unti-unti itong bumukas. Agad kong niyakap si Kaylee at iniharap siya sa kalsada upang hindi niya makita si Vaughn.

"Let's go to the club, tonight." I mumbled after she say that. I really, really hate crowded places. I don't know but, ayoko talaga sa matataong lugar.

It kinda annoys me.

"Just go by yourself," ani ko. Marami namang pwedeng puntahan at sa club pa ang gusto niya.

"Tara na! Maraming papi do'n!" Saad niya at tumili. Kaloka.

"Kaylee." I called her name using my deep voice which made her afraid. She's older than me but her attitude is still child like. "You have a boyfriend."

"Who?" She asked na parang walang alam.

"Rayden." I simply answered.

"Ah. Boyfriend ko ba 'yun? Akala ko fiancé ko," she said which left me dumbfounded. So, it means...

"You're engaged!?" I asked with a smile on my face. Tumango naman siya bilang sagot kaya't napayakap ako sa kaniya sa sobrang tuwa.

Finally, nahanap na niya ang lalaking para sa kaniya.

But, I don't know what to react. Natutuwa ako dahil engaged na si Kaylee and on the other hand, ay nalulungkot. Hindi ko alam kung anong gagawin ni Kuya kapag nalaman niyang engaged na si Kaylee.

Napatingin ako sa may bandang pinto nang makita ko si Vaughn na lumalabas ng kwarto habang gumagapang.

Oh, please. Don't make any noise.

Nagkibit-balikat ako at iginalaw ang kamay upang senyasan siya sa umalis na bago pa kami mahuli.

"What are you doing?" she asked.

"May lamok lang," saad ko habang pilit na tumatawa.

"Kailan pa? Bakit hindi mo sinabi sa 'kin na engaged ka na?" Tanong ko upang maiba ang topic.

"Last last last week. Mom bought us already a house on a subdivision. We are living together na," mahabang saad niya. Sana, sana this time ay hindi ka na maloko. Sana this time, seryoso na ang lahat. Sana this time, hindi ka na ulit masaktan dahil ayokong makitang umiiyak ang kapatid ko ng dahil sa 'yo, Kaylee.

Gustong-gusto kong sabihin iyon sa kaniya ngunit hindi ko kaya. Masaya na siya. I need to respect her decisions.

"Pero, ang

weird ng kapitbahay

namin, Sam. He's always busy. Kapag may itatanong kami sa

kaniya, hindi

niya

sinasagot. Parang binabalewala

niya lang kami. Nakakainis lang."

Here we go again with Kaylee's suspicions.

"Then?"

"It looks like he's spying on us? I-i don't know, Sam. I don't know."

Well, base on how she reacts, this man has something different. I should go check it.

"What's his name?"

Umiling lamang siya bilang sagot.

Gosh.

"Okay, here's the plan. The both of us--we're gonna sneek weather you like it or not."

"What!?" sigaw niya.

"Are you deaf?"

Nagtalo pa kami ni Kaylee dahil alam niyang hindi siya magiging ligtas pagkatapos nito. If we will do something that is not right, we know that they will come after us to take revenge. Ngunit sa huli ay nakumbinsi ko rin si Kaylee, she knows me well. I ranked as mentor assassin before, one rank before the highest position, Master. My skills are no joke.

I also asked her if it is okay for them to live in other apartment for her safety rather than staying on their current house and she agreed.

"Do you think his house is surrounded by CCTVs?" tanong ni Kaylee which made my eye rolled.

"Of course. Stupid question."

He's not a normal person, Kaylee duh.

I walk slowly towards his door and tried to open and luckily it's not locked.

Tiningnan ko ang buong bahay at wala namang espesyal rito. It's just a normal two storey house.

"I nee--"

Pinutol ko ang sasabihin ni Kaylee at sinenyasan siyang manahimik dahil baka may makarinig sa 'min.

I can feel someone. I know, hindi lang kaming dalawa ang nandito.

Binuksan ko ang pinto ng isang kwarto malapit sa hagdan at pumasok nang makarinig kami ng ingay ng mga gamit.

Nagkatinginan kami at nagsimulang itutok ang baril at nag-ikot ikot sa kwarto.

My suspicion is correct.

Habang nag-iikot, nakatapak ako ng isang wooden tile na hindi nakadikit sa sahig kaya't lumikha ito ng ingay.

Wait a minute.

Kinuha ko ang tile at nakita ang daanan papuntang underground.

So, dito pala nanggagaling ang ingay.

"S-samantha, I'm scared," saad ng kasama ko.

Whatever.

Dahan-dahan akong bumaba. Napakadilim at tanging lampara lamang ang nagbibigay ng kaunting liwanag sa silid na ito.

Napatingin ako sa bandang gilid nang may maramdaman akong presensiya.

Cool.

Mabilis akong lumapit ako sa kaniya at itinapat ang kutsilyo sa kaniyang leeg at ipinulupot ang braso sa kaniyang katawan.

Ramdam ko ang pagnginginig niya nang ginawa ko iyon.

"Long time no see, Teodor." Bulong ko sa tainga niya at ngumisi.

"Amifa--"

"It's Samantha!" sigaw ko. I'm not in the mood para tawagin gamit ang ngalang 'yon!

"What are you doing here?" I looked at Kaylee, "Is it him?"

"No, h-he's a different person," utal niyang sagot.

It's alright, at least I catched a big fish.

"You know each other?" Kaylee asked.

"Uh-huh. He's my loyal friend, right Teodor?" wika ko habang naglalakad paikot sa kaniya at tumawa ng nakakaloko.

"Anong

kailangan mo!?" sigaw niya.

"You're impatient," sambit ko.

"Who's living with you?"

"I'm ALONE."

I stared at him for a couple of seconds at bigla kaming nakarinig na may bumukas ng pinto.

"So, you're ALONE huh?" sarkastiko kong wika. I'm a Kline, you cannot lie to me. I was trained well, I already know if something's not right.

"Teodor, are you done?" tanong ng isang lalaki na pumasok sa loob ng bahay.

Tumingin muna siya sa 'kin ng masama at huminga ng malalim bago siya sumagot kaya't napataas ako ng kilay. "I am, Jacob."

I smirked after I hear that name. Jacob Petterson.

Good boy.

"How we can get out of here?" tanong ko. I already have plans.

"Kung saan kayo pumasok, doon kayo lalabas," katuwiran niya.

He's making my blood boil. Itinaas ko ang pistol na hawak ko at itinapat sa ulo niya.

"I know there's a hidden door here. Don't try to lie right on my face again, or else sasabog 'yang ulo mo," seryoso kong banta.

"Fine, fine. Under the table," turo niya. "There's a vault there then a secret door. H-here's the key," saad niya sabay bigay ng susi. Inabot ko naman ito kay Kaylee ngunit nagdadalawang-isip pa siya ngunit kinuha niya rin naman kalaunan.

"I will ask you one more time. Anong

kailangan mo?" bulalas niya.

Kailangan ko nang magmadali dahil baka mahuli pa kami ni Jacob. I'm not in the mood para makipag-away.

Lumapit ako kay Teodor ay bumulong, "Kill Jacob."

"No fucking way, Amifaye!" sigaw niya.

Nakita kong napatingin sa 'kin si Kaylee ng sabihin ko iyon kay Teodor.

"Sam, parang sobra

naman at--"

Hinawakan ko uli si Teodor patalikod at ipinulupot and braso sa kaniyang leeg at idiniin ang kutsilyo. Sa kaniyang ulo naman ay nakatutok ang pistol.

Huwag niyo akong sagarin. Hindi niyo gugustuhin 'to.

"I know you're afraid to die. So tell me, gagawin mo ba or hindi?" sabi ko habang nanginginig sa galit.

Kaunti na lang, sasabog na ako.

"What's the pay? Magkano?"

No matter the situation is, money is always involve.

"Ten thousand dollars," saad ko na ikinatawa niya naman.

"I'm not a cheap person, Ami."

"Fine. Twenty thousand dollars plus flying to Paris and live normally again. I promise to clear your name and protect you. What do you think?" tanong ko habang unti-unting idinidiin ang kutsilyo sa leeg niya.

"I'll think about it."

"Think faster 'cause in any minute, you will not have head."

"Okay! Okay! Deal, I'll do it! But promise me, you'll hide me from cops and especially from your brother."

"Deal," sambit ko at ngumiti. Tumingin ako kay Kaylee upang tingnan kung tapos niya na bang buksan ang tagong daanan.

"Don't break your promises, Teodor. You know me well."

Sinimulan na namin ni Kaylee na gumapang papalabas ng bahay na ito. I still have no plans after this. I'm not satisfied with what I have. If I manage to kill both Teodor and Jacob, kuya will pay me but the cons is more criminals and assassins will come on my way at ayoko no'n. I am trying hard to live peacefully but I guess, being an assassins is really my job and I cannot or hide it.

Should I chose money over my safety? Well, I never been safe before until now.