LOGINShare
Chapter 6: Lunch
Last Updated:
2024-02-28 19:49:49Related chapters
Chasing the Runaway Chapter 7: Whereabouts
"May nasagap akong chismis!" ang maingay na si Alena ang sumalubong kay Dorothea nang sumunod na araw pagpasok niya pa lamang sa Kampo.Balik na siya ngayon sa dati niyang schedule. It's just five in the afternoon pero narito na siya. Alas sais nagsisimula ang shift niya pero mas gusto niyang magmaaga dahil wala na rin namang gagawin sa kanila. Nasa bahay naman si Rita kaya ito na ang mag-aalaga kay Raisen katulad ng nakasanayan na nila."Ingay mo," reklamo ni Diego pero hindi naman ito pinansin ni Alena dahil diretso kay Dorothea ang babae. Nakangisi ito sa kanya at wala pa man, mukhang alam na niya ang sasabihin nito."Ikaw ha!" simula nito sabay tabi sa kanya. "Hindi mo sinabi na boyfriend mo pala 'yung bagong may-ari ng pinyahan sa Hinubawon. Big time!"What?"Wala akong boyfriend, Alena. Kanino mo naman narinig 'yan?" "Sus! Anong wala, eh kahapon daw pinakilala kang girlfriend no'n kay Cath ah?"Cath? Iyon bang babae kahapon? "Hindi naman 'yon totoo. Kaibigan ko lang si Clarenc
Last Updated : 2024-02-29Chasing the Runaway Chapter 8: Love
“SHIT…” Rence muttered in a low voice followed by their labored breathing. “Thea, fuck!” The woman pulled him closer, as if holding on for her dear life as his deep thrusts became desperate. He could feel her too. Dorothea was following his rhythm, back and forth, dancing to the tune of the dirtiest sounds of their overlapping bodies. They were so fucking near. “Oh!” Dorothea moaned. “R-Rence!” It was like the trigger for him. He muttered multiple curses under his breath and thrusted, filling the gaps between Dorothea’s limp fingers near her messy but still beautiful face. Rence looked straight at the woman beneath him. Kaagad itong nag-iwas ng tingin. “’W-Wag mo akong titigan,” she was almost whispering in her hoarse voice. And it was erotic as fuck Clarence couldn’t help but smirk. “Ang ganda mo, Thea. Why wouldn’t I look?” Dorothea bit her lower lip as her cheeks tinted with red. “Bolero…” “Hindi ako bolero kung totoo ang sinasabi ko.” “Hindi—ah!” Hindi na natuloy ang mga s
Last Updated : 2024-03-01Chasing the Runaway Chapter 9: Restroom
ALAM naman na ni Dorothea na isang araw, baka magpapakita ulit si Rence sa Kampo pero hindi naman niya inaasahan na ngayon pala ang araw na ‘yon. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya habang nagpupunas ng lamesa, panaka-naka ang sulyap sa lalaking naroon sa hindi kalayuang lamesa. Kasalukuyan itong sumisimsim sa baso ng Jack Daniels na in-order nito. Dorothea, like when she first saw Rence inside Kampo, thought how out of place he looked inside the place. Bakit nga ba ito narito? Pagkatapos niya nitong batiin, namili na ito ng lamesa. Dahil maraming tao kanina at ayaw niya naman talagang magtagal sa harap nito, nagpaalam na siyang aalis. Hindi na rin siya ang naghatid ng order nito. Ayaw niyang maging obvious na sinusubukan niyang iwasan ang lalaki pero sigurado siyang napapansin naman nito ang hindi niya na paglapit muli sa lamesa nito. Pero kahit hindi naman siya lumapit dito, ramdam na ramdam naman niya ang nanunuot sa balat nitong mga tingin sa kanya. “Nandito
Last Updated : 2024-03-02Chasing the Runaway Chapter 10: Shop Part 1
“TARA! Bilisan mo, baka hindi na natin sila maabutan!” Halos masagasaan si Dorothea nang nagmamadaling grupo ng mga halong junior at senior. Mabuti na lang dahil naulinigan niya ang boses ng mga ito mula sa kanyang likod habang naglalakad sa malaking ground kaya agad siyang nakaiwas. Tinanaw niya ang malalaking hakbang ng mga ito patungo sa lumang gymnasium ng kanilang community college. She could clearly remember what’s happening there before. A basketball practice game. Pero hindi lang iyon isang tipikal na practice game kung saan may varsity players ng ibang school na naroon sa school nila para lumaban sa mga player nila. Hindi, dahil alam ni Dorothea noon na hindi naman magkakagulo ang mga babae kung tulad lang iyon ng nagdaang mga laro na marami mang nanonood, hindi naman gaano binibigyang-pansin ng lahat. “Sabi ko naman kasi sa ‘yo mamaya na ‘yung assignment eh! Next week pa naman pasa no’n! Dapat iniwan na lang kita. Paano tayo sisingit sa ganyan karaming tao? Gustong-gusto k
Last Updated : 2024-03-08Chasing the Runaway Chapter 11: Shop Part 2
Suot ang simpleng puting floral dress at sandals na madalas niyang ginagamit sa tuwing may kaswal na lakad, Thea bid her son and friend good bye.As usual, the tricycle ride was short and the town was quite crowded dahil Linggo ngayon. Maraming katulad niya ang mas piniling mamili sa pamilihang bayan kaysa sa mismong sentro ng lungsod dahil mas malapit nga naman at meron din naman ng mga kailangan nila rito. Although sometimes, when they really need to go to the central, Dorothea and Rita take trips kasama si Raisen. Doon na rin sila nagkakaroon ng kaunting bonding sa mall at bumibili ng mga bagay na hindi nila mabibili sa pamilihang bayan. Ang totoo, she really wanted to bring Raisen today. But the circumstances have changed and she needed to be careful with her son going out with her. Honestly, nagpapasalamat nga siya na hindi naaalala ng kanyang anak ang ipinangako niyang pamamasyal dito noong nakaraan. Rence’s presence in Alta Vista made her anxious no matter how much she trie
Last Updated : 2024-03-17Chasing the Runaway Chapter 12: Leave
AKALA ni Dorothea tapos na ang kalbaryo niya dahil ibina-box na ang mga pinamili niya when it suddenly dawned on her that she hadn’t call a tricycle yet para mailagay roon ang mga ito. Ayaw niya namang magpanggap na kaya niyang bitbitin ang isang box at dalawang ecobag ng mga ito kasi alam niyang hindi niya talaga kaya!How was she supposed to carry all these out the store?!“Tapos na po, ma’am,” anang binatang nagsalansan at nagbalot ng mga pinamili niya. Maganda ang ngiti nito kay Dorothea.“Salamat,” she replied. Kilala na niya ang binata kahit papaano. Madalas siyang bumibili rito at ito palagi ang nagbabalot kaya pamilyar na rin sa kanya. “Wala kayong kasama, ma’am?” Sinulyapan nito ang mga pinamili niya. “Marami-rami ‘tong mga pinamili n’yo. Mabigat din. Baka hindi n’o kayang buha—”Natigil ang binata nang may tumikhim sa likuran ni Dorothea. Mula sa dalaga, napatingin ang binata sa kung sinuman iyon. He was clearly taken aback for a second before his eyes went back to Dorothea
Last Updated : 2024-03-24Chasing the Runaway Chapter 13: Bitter
DOROTHEA was silent the whole time. She had no idea how she managed to survive the trip to the market with Rence but she did. She rode the man’s car and shopped with him not knowing why they were doing such things. Hinayaan na lang talagang mangyari ang mga bagay-bagay dahil sa hiya niya. She had to change some of her plans, though. Hindi na muna siya bumili ng mga vitamins ni Raisen at ng pinabibili nitong laruan. Iilang raw ingredients na lang sa palengke ang binili niya saka kaunting gamit sa bahay dahil nahihiya na rin talaga siya kay Rence.With the man’s air, kahit pa tahimik lang itong nanonood sa mga interaksyon ni Dorothea sa bawat tindahang pinagtatanungan o binibilhan, hindi maitatangging agaw-pansin pa rin ito. All heads were turning towards them sa bawat dinadaanan nila at kahit nakatigil, Dorothea didn’t fail to notice how women of all ages, stared at Clarence for an unreasonable period of time. Sa tuwing ganoon, she couldn’t help but look at the man too and marvel at h
Last Updated : 2024-03-25Chasing the Runaway Chapter 14: Drink Part 1
WHEN was the last time she felt insecure? The last time she was jealous of something others have and she doesn’t? When was the last time she wished she’s living a different life from the one she’s currently living? When was it that she wanted to lash out and scream on the top of her lungs the questions she kept bottled deep within? “Tulala ka,” pansin sa kanya ni Lucas nang mapadaan sa may banda niya sa loob ng locker room. Tapos nang maglinis si Dorothea at halos kalahating oras na lamang ay magsasara na sila kaya hinihintay na lang matapos ang natitirang mga customer. Mga lasing na rin naman ito at duda silang magtatagal pa. “May iniisip lang,” kaswal niyang sagot. “Problema?” Lumapit ang lalaki sa locker nitong katapat ng kanya. Binuksan at tila may chineck lamang pagkatapos ay muling sinara. Tumingin ito kay Dorothea dahil hindi pa sumasagot. Nagtama ang kanilang mga mata at doon lamang umiling ang dalaga. “Hindi naman. Hindi naman gano’n kaimportante. Okay lang ba si Tonyo
Last Updated : 2024-03-29
Latest chapter
Chasing the Runaway Chapter 36: Dream
THE dim-lighted room was so silent that the only thing Dorothea could hear was her and Rence's breathing in sync. Hindi niya alam kung anong oras na pero sigurado siyang madaling araw na. The long and dark curtains of Rence's room were hiding the lightening sky and the awakening of their own little community in that little urban part of the city. And Dorothea wished time would stop so she could feel Rence's warmth a little bit longer. So she could think that everything was alright. So she wouldn't be bothered by their reality which became even harder to swallow because of what happened between them just an hour ago. "You awake?" Rence's voice was gentle and husky. He kissed Dorothea's forehead as she was making the man's arm her pillow. Naramdaman niya rin ang mainit nitong kamay na humahaplos sa kanyang hubad na balikat. The only peace of fabric that was covering their bodies was the soft white comforter on Rence's bed. Dorothea could feel her nakedness under it. At ramdam niya, ga
Chasing the Runaway Chapter 35: Thanks (R18+)
ALL her inhibitions already flew out the window when Dorothea started accepting Rence's kisses as they hardly navigated the direction towards Rence's room in the penthouse. "A-Ah..." Dorothea moaned when the man started sucking her tongue hard like it was the most delicious thing he had ever tasted. She gripped onto Rence's black shirt, holding on for support dahil nanghihina na siya wala pa mang nangyayari. "Are you sure about this?" Rence was panting as he asked under his breath, making Dorothea's burn in desire. Rence's husky voice was a huge turn on and she couldn't help but get excited even more. "Sigurado ako, Eissen," she said firmly. "Tulungan mo 'kong makalimot." "No regrets tomorrow?" He kissed her neck and nibbled on her skin. His palms were already running under her blouse, distracting the heck out of Dorothea. "N-No regrets..." "Alright. I'll make you forget then." Pagkasabi no'n ay walang kahirap-hirap na pinangko siya nito, making her wrap her arms around
Chasing the Runaway Chapter 34: Forget
TUMANGO si Dorothea sa offer ni Rence. She didn’t know if she was only seeing things pero parang nakita niyang nagulat ang lalaki sa pagpayag niya. Hindi na lang niya pinansin iyon dahil pagod na siya sa gabing iyon at gusto na lang niyang matapos ang lahat. “Huwag po kayong mag-alala, Sir. Nadakip na po ng mga kasamahan namin ang salarin at kasalukuyan na silang pabalik dito. Kami na po ang bahalang umasikaso sa kasong isinampa ni Miss Bustamante. Maari na po kayong umuwi.”Pare-pareho silang nagpasalamat sa chief of police matapos ‘yon. Saka pa lamang nag-sink in kay Dorothea ang lahat nang makaharap si Adriano na nag-aalala ang tingin sa kanya pagkatapos ay hinila siya sa isang mahigpit na yakap. “You okay?” bulong na tanong nito. Tinapik ni Dorothea ang likod ng lalaki. “Ayos lang, sir.” There was a hint of smile in her answer. Adriano hissed. “Don’t take this too lightly. Nag-alala ako sa ‘yo. Halos ako na ang magpalipad ng helicopter makabalik lang dito.”Natawa siya roon ng
Chasing the Runaway Chapter 33: Choose
“ADRIANO!” Sabay na tumayo si Dorothea at Rita sa inuupuang mono block chair nang pumasok sa police station si Adriano. He was still in his suit and obviously hurried back dahil sa tawag ni Rita. It silently amused Dorothea how her friend could make her boss come home after only a call. She would’ve wondered further kung hindi lang sa nakita niyang pumasok kasunod ni Adriano. Clarence Eissen’s face was dark and his eyes were bloodshot when they landed on Dorothea. Napasinghap siya nang malalaki ang hakbang nitong lumapit sa kanya at hinigit siya sa isang mahigpit na yakap. “R-Rence…” tawag niya rito habang hinahagod ang likod nito. She could feel the man’s tensing body. His embrace was too tight but Dorothea felt so comfortable with his arms around her. Napapikit siya sa kapayapaang nararamdaman sa presensya nito. Nagbabadya na naman ang mga luha niya pero pinigil niya iyon lalo nang marinig ang mahihinang mura ni Rence bago ito kumalas at pinagitan ang kanyang mukha sa mga palad
Chasing the Runaway Chapter 32: Call
A COMMOTION broke out when Dorothea went home and Rita was there in the sala who was so shocked nang makita ang itsura niya habang inaalalayan ng matandang driver. "Anong nangyari?! Fuck!" Natatarantang dumako ito sa kanila at tinulungan ang driver sa pag-uupo sa kanya sa mahabang sofa. Dorothea was still so disheveled. Nanginginig pa rin ang katawan niya. Tumutulo pa rin ang mga luha at kahit gustuhin man niyang sabihing huwag mag-alala si Rita, hindi niya magawa. "Manong Roy! Ano pong nangyari?! Teka, kuha lang akong tubig!" Halos patakbong umalis si Rita para gawin ang sinabi. Nakaupo na ang matandang driver sa single sofa habang si Dorothea, yakap-yakap pa rin ang sarili at pilit na itinatago ang punit niyang damit sa jacket ng matanda. "'Wag ka nang mag-alala, ma'am. Ligtas ka na."No matter how much Dorothea wanted to feel better at the old man's gentle voice, hindi niya magawa. "Ito oh, tubig. Manong, inom na rin po kayo." Nilapag ni Rita ang dalawang baso at pitsel sa cen
Chasing the Runaway Chapter 31: Diego
Trigger Warning: Sexual Harassment"DIEGO? Akala ko umuwi ka na? May nakalimutan ka ba?" pilit niyang pinagtutunog normal ang boses kahit humihigpit na ang kapit niya sa strap ng kanyang bag. The man advanced and Dorothea couldn't help but step back. Halatang napansin ni Diego ang pag-atras niya. Ngumiti ito, sa mga mata ay halata ang pagkalasing. "May nakalimutan nga ako," dahan-dahan ang pagkakasabi nito. Lalong lumakas ang tibok ng puso ni Dorothea nang nagpatuloy ito sa paglapit. "A-Ano ba 'yung nakalimutan mo? Tara, tulungan na kitang hanapin." Dorothea tried to redirect the conversation. Naglakad na rin siya para sana lumabas dahil hindi niya gustong dalawa lang sila sa loob ng maliit na locker room pero naramdaman niya ang paghawak ni Diego sa braso niya. Mahigpit iyon kaya agaran ang paglingon siya sa lalaki."D-Diego, ano ba?""Dito na muna tayo, Thea. Wala naman sa labas 'yung naiwan ko. Nandito sa loob," halos pabulong na sabi nito dahilan para kilabutan si Dorothea."S-
Chasing the Runaway Chapter 30: Kampo Part 2
TAHIMIK ang Kampo nang pumasok si Dorothea. The home atmosphere of the place was already gone ever since the rumors about her started resonating in the four corners of the bistro but now’s a bit heavier than the last time she was here. Nagtataka siya dahil pagpasok niya palang ay mabigat na ang aura sa loob. At kahit sanay nang tinatapunan ng nanghuhusgang mga tingin mula sa piling mga katrabaho, mas ramdam niya yata ngayon ang mga mata sa kanya. “Tsk! Kapag bukas pumasok ka at usap-usapan ang pagpunta mo sa plantation, patay sa ‘kin ‘yang boss mo, Thea.”She remembered what Rita told her yesterday as she heard the vague whispers around her habang papasok siya. Dorothea only sighed. ‘Hayaan mo na lang,’ she told herself. ‘Lilipas din ‘yan. Tiisin mo lang muna.’Dorothea normally worked kahit medyo hirap ignorahin ang mga bulungan. Nag-serve sa mga customers, nakipagkwentuhan sa mga regular at sa mga katrabahong hindi siya hinuhusgahan sa kabila ng ginagawa ng iba pa nilang mga kasam
Chasing the Runaway Chapter 29: Kampo Part 1
Thea has learned the hard way that people could betray you no matter how much trust you put into them. That no matter how you treat them, no matter how much kindness you put into the relationship with them, no matter how much things you get through with them, they’ll be able to somehow, disregard all those things and dive in that one chance of betrayal.The rumors of her love affair with the rich businessman who bought the pineapple plantation in Hinubawon continued as one of the hottest topics inside Kampo. Mas lumala ang pag-uusap tungkol doon dahil siguro sa mayroon daw nakakita sa kanya sa plantation. Dorothea honestly didn’t know how to absorb that. Gaano ba dapat kakuryoso ang mga tao para pati pa iyon ay malaman nila? Hanggang saan ba ang kasukdulan ng pakikialam ng mga tao sa buhay ng iba?Yet despite all that, she decided to keep her mouth shut. All they know after all were just speculations and nothing near the truth. Sino ba sila para magpaliwanag siya? Wala silang kinalama
Chasing the Runaway Chapter 28: Hatid
“ARE you going home? Hatid na kita.” It was Rence when it was already afternoon in the plantation and they already rested after eating their lunch inside the man’s office. Hindi na alam ni Dorothea kung paano nangyari ang lahat dahil nakalutang na siya sa buong oras na magkasama sila. “Hindi na, Rence. Magsasakay na lang ako. Malapit lang naman ang amin dito,” tanggi niya habang nakaupo sa sofa sa opisina at inaayos ang maliit niyang shoulder bag sa kanyang tabi. Rence was in front of her, standing. Nakatingala siyang bahagya rito. “Is this because you’re thinking na abala na naman ito sa akin?”Umiling si Dorothea. “Hindi, kaya ko na lang talaga ang sarili ko. T’saka hindi na rin naman kailangan eh.”“I know it’s not necessary but I want to. Nanliligaw ako, Thea. Gusto kong ihatid ang nililigawan ko.”Dorothea blushed and almost bit on her lower lip while Rence remained serious. Muntik na siyang mag-iwas ng tingin pero pinanatili niya ang mga mata sa lalaki. Dorothea cleared her t
