Mag-log inShare
Chapter 13: Bitter
Huling Na-update:
2024-03-25 14:19:09Kaugnay na kabanata
Chasing the Runaway Chapter 14: Drink Part 1
WHEN was the last time she felt insecure? The last time she was jealous of something others have and she doesn’t? When was the last time she wished she’s living a different life from the one she’s currently living? When was it that she wanted to lash out and scream on the top of her lungs the questions she kept bottled deep within? “Tulala ka,” pansin sa kanya ni Lucas nang mapadaan sa may banda niya sa loob ng locker room. Tapos nang maglinis si Dorothea at halos kalahating oras na lamang ay magsasara na sila kaya hinihintay na lang matapos ang natitirang mga customer. Mga lasing na rin naman ito at duda silang magtatagal pa. “May iniisip lang,” kaswal niyang sagot. “Problema?” Lumapit ang lalaki sa locker nitong katapat ng kanya. Binuksan at tila may chineck lamang pagkatapos ay muling sinara. Tumingin ito kay Dorothea dahil hindi pa sumasagot. Nagtama ang kanilang mga mata at doon lamang umiling ang dalaga. “Hindi naman. Hindi naman gano’n kaimportante. Okay lang ba si Tonyo
Huling Na-update : 2024-03-29Chasing the Runaway Chapter 15: Drink Part 2
“KUNG ganoon, bakit ka umiinom ngayon?”“Hindi ko rin alam. Naisip ko lang na gusto ko bigla. Pero hindi mo rin naman matatawag na alak itong iniinom ko.” Sinipat ng dalaga ang baso ng pink na inumin saka tumingin kay Lucas. “Hindi naman lasang alak.”“At least that won’t get you drunk, Thea. Uuwi ka pa kay Raisen. You don’t want to go home to him drunk, do you?” “I guess,” she shrugged. Katahimikan ulit. Tumungga si Lucas sa kanyang beer. “So what’s the problem with your friend?”Dorothea stilled a bit on her seat pero inasahan niya naman na ang tanong na iyon. Kahit pa nga sinabi na niyang ayaw niya itong pag-usapan. Bumuga siya ng hangin, buong pag-aalinlangan kung sasagutin ba iyon pero kalaunan ay bumuka rin naman ang kanyang mga labi. “Hindi ko siya kaibigan, Lucas.” Uminom si Dorothea sa inumin. “Hindi ko alam kung anong itatawag ko sa kanya. We’re friends when we were young but things have changed. Ang dami-dami nang nagbago na hindi ko na alam kung ano pang dahilan kung b
Huling Na-update : 2024-04-05Chasing the Runaway Chapter 16: Penthouse
IT WAS a complete silence inside Rence's car. Walang nagsasalita pero nararamdaman ni Dorothea ang panaka-nakang sulyap ng lalaki sa kanya even though she's staring out the passenger seat's window. Hindi niya alam kung tumitingin lang ba ito o may gustong sabihin pero nag-aalinlangan. But either way, Dorothea didn't plan to do anything. Masyado na siyang pagod sa araw na ito at gusto na lang niyang makauwi para makapagpahinga. Nga lang, Rence seemed to have a different idea."Iliko mo na lang d'yan sa may crossing," Dorothea told the man when she saw the way papunta sa bahay nila. She was already anticipating for the car to turn sa tinuro niyang papasukan pero naguluhan siya nang hindi ito iniliko ni Rence sa daang sinabi niya. "Bakit hindi ka lumiko? Doon ang papunta sa bahay na tinitirhan ko—""I know," kalmadong sinabi ni Rence, taliwas kay Dorothea na medyo nagpa-panic. "But let me first treat your wounds. I will not let you go home looking like that."Gustong umalma ni Dorothea p
Huling Na-update : 2024-04-05Chasing the Runaway Chapter 17: Start Over
“MASAKIT ba?”Halos hindi na naririnig ni Dorothea ang tanong ni Rence dahil sa lakas ng tibok ng kanyang puso. Kasalukuyan siyang nakaupo sa mahabang gray na couch sa living room nito, nakataas ang magkadikit na mga tuhod habang nasa paanan niya ang lalaki na may hawak na bulak. Rence was gently dabbing the cotton with betadine on her wounded knees and because she was flinching every time the wound would sting, humihinto agad ang binate saka siya tatanungin kung masakit ba—sa pinakamalabot na boses na kaya nito. And guess who’s going feral over that?“H-Hindi naman, okay lang. Tapusin mo na,” Dorothea said after innocently clearing her throat. Rence nodded and continued brushing her wounds gently. Habang siya, nalulunod sa paninitig sa seryosong mukha ng lalaki. Watching the beautiful man in front of her, she felt regretful na palagi siyang kabado sa presensya nito kaya hindi niya gaanong naa-appreciate kung gaano kalaki ang naging pagbabago sa itsura ng lalaki sa nakalipas na apa
Huling Na-update : 2024-04-07Chasing the Runaway Chapter 18: Friendship
KANINA pa pilit iniiwasan ni Dorothea ang nang-iintrigang tingin sa kanya ni Rita habang kumakain sila pero mukhang buong araw yata siya nitong hindi titigilan hangga’t hindi niya sinasabi kung anong nangyari at bakit umaga na siya umuwi. “Aba, aba! At saan ka naman nanggaling, ineng?” ang salubong sa kanya ng kaibigan kanina nang pumasok siya sa bakuran nila at nakasandal ito sa hamba ng pintuan na para bang inaabangan talaga ang pag-uwi niya. “Rita…” she called smiling and shook her head. “Si Raisen?”Nagtaas lamang ng kilay ang kaibigan niya, sinisilip ang likuran niya. Dorothea thought it was a good idea to convince Rence not to take her home. Pumayag naman ito pero halatang napipilitan pero ang mahalaga ay hindi na ito nagpumilit dahil… “Naglakad ka pauwi?” tanong na naman ni Rita nang lumapit na siya rito. Pinasadahan nito ng tingin ang kanyang kabuuan at kahit walang sinasabi, alam niya kung anong iniisip nito. “Tricycle.”“Tricycle?” Parang hindi pa ito kumbinsido. “Nasaa
Huling Na-update : 2024-04-09Chasing the Runaway Chapter 19: Past
Content Warning:Mention of rape, violence and sexual harassment. DOROTHEA tried not to dwell on things too much dahil alam naman niyang wala ring pupuntahan ang masyadong pag-iisip sa mga bagay-bagay na wala naman siyang maisasagot. She focused on fixing Raisen’s files instead and occupied herself with work the next days. From: RenceHave you gone home?The man didn’t visit Kampo even after he brought her to his penthouse. Mukhang busy talaga ito sa inaasikasong trabaho sa biniling lupain at ayos lang naman iyon kay Dorothea. It’s not like she had a particular right to demand for his presence. Hindi nga lang niya alam kung bakit panay ang pagte-text sa kanya ni Rence sa nakalipas na mga araw na hindi ito nagpapakita. She worried that the man maybe took her too seriously when she lashed out about his absence in Kampo kahit sinabi na niyang dahil lang naman iyon sa nainom. Kaya naman kinuha nito ang numero niya at heto ngayon ang sitwasyon nila. To: Rence Nakauwi na. From: Rence
Huling Na-update : 2024-04-11Chasing the Runaway Chapter 20: Maghihintay
“IS THIS okay with you?”Dorothea was pulled back to reality when she heard Rence asked. She straightened on her seat kahit alam niyang alam naman na ni Rence na hindi siya naka-focus sa pinag-uusapan nila. “Ako dapat ang nagtatanong n’yan.” She cleared her throat and tried to focus under the man’s gaze. “Busy ka sa inaasikaso mo kaya… baka nakakaabala sa ‘yo ang ganito.”“I won’t be here if it is, Thea. At hindi ba sinabi ko na? Hindi ka kailanman naging abala.”She nodded, wala nang maisip na sasabihin pero hindi gustong matahimik sila kaya nagbukas ng pag-uusapan. “Kumusta nga pala ‘yung inaasikaso mo? Hindi ko alam kung ano ‘yon. Narinig ko lang na may binili kang lupa? ‘Yung plantation?”“It’s okay. We’re just trying out ano pa ang itatanim doon. You remember our products back in La Union, right? Sinusubukan naming ibahin sa mga nandoon na ang itatanim dito. We’re trying sugarcanes if possible. I heard that’s profitable too.”“Oo. Marami ang tubuhan dito sa Visayas lalo na sa N
Huling Na-update : 2024-04-12Chasing the Runaway Chapter 21: Rumors
“HA!”Dorothea immediately erased her smile and straightened on the hard sofa when she heard her stepmother’s scoff. Napatay niya ang tinitingnang cellphone at ibinaba ito sa kanyang kandungan. The woman was already in front of her, scanning her with the its eyes full of judgement and disdain. “Tuwang-tuwa ka na naman sa pambobola niyang mayaman mong boyfriend? Hindi ka talaga naniniwala, ano? Kung sabagay, matagal ka na nga palang uto-uto.”Napaglapat ni Dorothea ang kanyang mga labi. She didn’t why her stepmom always had something to say to her kahit na hindi naman niya nakikita ang kahalagahan ng mga gusto nitong sabihin. She’s always so scornful and mean. So full of anger and judgement towards Dorothea anuman ang gawin niya rito. She had long accepted that her stepmom would never truly accept her as if she’s her own but she didn’t understand why the woman couldn’t even keep their relationship at least civil. Lagi itong iritado. Laging nagagalit—may gawin man siya o wala. It’s li
Huling Na-update : 2024-04-16
Pinakabagong kabanata
Chasing the Runaway Chapter 36: Dream
THE dim-lighted room was so silent that the only thing Dorothea could hear was her and Rence's breathing in sync. Hindi niya alam kung anong oras na pero sigurado siyang madaling araw na. The long and dark curtains of Rence's room were hiding the lightening sky and the awakening of their own little community in that little urban part of the city. And Dorothea wished time would stop so she could feel Rence's warmth a little bit longer. So she could think that everything was alright. So she wouldn't be bothered by their reality which became even harder to swallow because of what happened between them just an hour ago. "You awake?" Rence's voice was gentle and husky. He kissed Dorothea's forehead as she was making the man's arm her pillow. Naramdaman niya rin ang mainit nitong kamay na humahaplos sa kanyang hubad na balikat. The only peace of fabric that was covering their bodies was the soft white comforter on Rence's bed. Dorothea could feel her nakedness under it. At ramdam niya, ga
Chasing the Runaway Chapter 35: Thanks (R18+)
ALL her inhibitions already flew out the window when Dorothea started accepting Rence's kisses as they hardly navigated the direction towards Rence's room in the penthouse. "A-Ah..." Dorothea moaned when the man started sucking her tongue hard like it was the most delicious thing he had ever tasted. She gripped onto Rence's black shirt, holding on for support dahil nanghihina na siya wala pa mang nangyayari. "Are you sure about this?" Rence was panting as he asked under his breath, making Dorothea's burn in desire. Rence's husky voice was a huge turn on and she couldn't help but get excited even more. "Sigurado ako, Eissen," she said firmly. "Tulungan mo 'kong makalimot." "No regrets tomorrow?" He kissed her neck and nibbled on her skin. His palms were already running under her blouse, distracting the heck out of Dorothea. "N-No regrets..." "Alright. I'll make you forget then." Pagkasabi no'n ay walang kahirap-hirap na pinangko siya nito, making her wrap her arms around
Chasing the Runaway Chapter 34: Forget
TUMANGO si Dorothea sa offer ni Rence. She didn’t know if she was only seeing things pero parang nakita niyang nagulat ang lalaki sa pagpayag niya. Hindi na lang niya pinansin iyon dahil pagod na siya sa gabing iyon at gusto na lang niyang matapos ang lahat. “Huwag po kayong mag-alala, Sir. Nadakip na po ng mga kasamahan namin ang salarin at kasalukuyan na silang pabalik dito. Kami na po ang bahalang umasikaso sa kasong isinampa ni Miss Bustamante. Maari na po kayong umuwi.”Pare-pareho silang nagpasalamat sa chief of police matapos ‘yon. Saka pa lamang nag-sink in kay Dorothea ang lahat nang makaharap si Adriano na nag-aalala ang tingin sa kanya pagkatapos ay hinila siya sa isang mahigpit na yakap. “You okay?” bulong na tanong nito. Tinapik ni Dorothea ang likod ng lalaki. “Ayos lang, sir.” There was a hint of smile in her answer. Adriano hissed. “Don’t take this too lightly. Nag-alala ako sa ‘yo. Halos ako na ang magpalipad ng helicopter makabalik lang dito.”Natawa siya roon ng
Chasing the Runaway Chapter 33: Choose
“ADRIANO!” Sabay na tumayo si Dorothea at Rita sa inuupuang mono block chair nang pumasok sa police station si Adriano. He was still in his suit and obviously hurried back dahil sa tawag ni Rita. It silently amused Dorothea how her friend could make her boss come home after only a call. She would’ve wondered further kung hindi lang sa nakita niyang pumasok kasunod ni Adriano. Clarence Eissen’s face was dark and his eyes were bloodshot when they landed on Dorothea. Napasinghap siya nang malalaki ang hakbang nitong lumapit sa kanya at hinigit siya sa isang mahigpit na yakap. “R-Rence…” tawag niya rito habang hinahagod ang likod nito. She could feel the man’s tensing body. His embrace was too tight but Dorothea felt so comfortable with his arms around her. Napapikit siya sa kapayapaang nararamdaman sa presensya nito. Nagbabadya na naman ang mga luha niya pero pinigil niya iyon lalo nang marinig ang mahihinang mura ni Rence bago ito kumalas at pinagitan ang kanyang mukha sa mga palad
Chasing the Runaway Chapter 32: Call
A COMMOTION broke out when Dorothea went home and Rita was there in the sala who was so shocked nang makita ang itsura niya habang inaalalayan ng matandang driver. "Anong nangyari?! Fuck!" Natatarantang dumako ito sa kanila at tinulungan ang driver sa pag-uupo sa kanya sa mahabang sofa. Dorothea was still so disheveled. Nanginginig pa rin ang katawan niya. Tumutulo pa rin ang mga luha at kahit gustuhin man niyang sabihing huwag mag-alala si Rita, hindi niya magawa. "Manong Roy! Ano pong nangyari?! Teka, kuha lang akong tubig!" Halos patakbong umalis si Rita para gawin ang sinabi. Nakaupo na ang matandang driver sa single sofa habang si Dorothea, yakap-yakap pa rin ang sarili at pilit na itinatago ang punit niyang damit sa jacket ng matanda. "'Wag ka nang mag-alala, ma'am. Ligtas ka na."No matter how much Dorothea wanted to feel better at the old man's gentle voice, hindi niya magawa. "Ito oh, tubig. Manong, inom na rin po kayo." Nilapag ni Rita ang dalawang baso at pitsel sa cen
Chasing the Runaway Chapter 31: Diego
Trigger Warning: Sexual Harassment"DIEGO? Akala ko umuwi ka na? May nakalimutan ka ba?" pilit niyang pinagtutunog normal ang boses kahit humihigpit na ang kapit niya sa strap ng kanyang bag. The man advanced and Dorothea couldn't help but step back. Halatang napansin ni Diego ang pag-atras niya. Ngumiti ito, sa mga mata ay halata ang pagkalasing. "May nakalimutan nga ako," dahan-dahan ang pagkakasabi nito. Lalong lumakas ang tibok ng puso ni Dorothea nang nagpatuloy ito sa paglapit. "A-Ano ba 'yung nakalimutan mo? Tara, tulungan na kitang hanapin." Dorothea tried to redirect the conversation. Naglakad na rin siya para sana lumabas dahil hindi niya gustong dalawa lang sila sa loob ng maliit na locker room pero naramdaman niya ang paghawak ni Diego sa braso niya. Mahigpit iyon kaya agaran ang paglingon siya sa lalaki."D-Diego, ano ba?""Dito na muna tayo, Thea. Wala naman sa labas 'yung naiwan ko. Nandito sa loob," halos pabulong na sabi nito dahilan para kilabutan si Dorothea."S-
Chasing the Runaway Chapter 30: Kampo Part 2
TAHIMIK ang Kampo nang pumasok si Dorothea. The home atmosphere of the place was already gone ever since the rumors about her started resonating in the four corners of the bistro but now’s a bit heavier than the last time she was here. Nagtataka siya dahil pagpasok niya palang ay mabigat na ang aura sa loob. At kahit sanay nang tinatapunan ng nanghuhusgang mga tingin mula sa piling mga katrabaho, mas ramdam niya yata ngayon ang mga mata sa kanya. “Tsk! Kapag bukas pumasok ka at usap-usapan ang pagpunta mo sa plantation, patay sa ‘kin ‘yang boss mo, Thea.”She remembered what Rita told her yesterday as she heard the vague whispers around her habang papasok siya. Dorothea only sighed. ‘Hayaan mo na lang,’ she told herself. ‘Lilipas din ‘yan. Tiisin mo lang muna.’Dorothea normally worked kahit medyo hirap ignorahin ang mga bulungan. Nag-serve sa mga customers, nakipagkwentuhan sa mga regular at sa mga katrabahong hindi siya hinuhusgahan sa kabila ng ginagawa ng iba pa nilang mga kasam
Chasing the Runaway Chapter 29: Kampo Part 1
Thea has learned the hard way that people could betray you no matter how much trust you put into them. That no matter how you treat them, no matter how much kindness you put into the relationship with them, no matter how much things you get through with them, they’ll be able to somehow, disregard all those things and dive in that one chance of betrayal.The rumors of her love affair with the rich businessman who bought the pineapple plantation in Hinubawon continued as one of the hottest topics inside Kampo. Mas lumala ang pag-uusap tungkol doon dahil siguro sa mayroon daw nakakita sa kanya sa plantation. Dorothea honestly didn’t know how to absorb that. Gaano ba dapat kakuryoso ang mga tao para pati pa iyon ay malaman nila? Hanggang saan ba ang kasukdulan ng pakikialam ng mga tao sa buhay ng iba?Yet despite all that, she decided to keep her mouth shut. All they know after all were just speculations and nothing near the truth. Sino ba sila para magpaliwanag siya? Wala silang kinalama
Chasing the Runaway Chapter 28: Hatid
“ARE you going home? Hatid na kita.” It was Rence when it was already afternoon in the plantation and they already rested after eating their lunch inside the man’s office. Hindi na alam ni Dorothea kung paano nangyari ang lahat dahil nakalutang na siya sa buong oras na magkasama sila. “Hindi na, Rence. Magsasakay na lang ako. Malapit lang naman ang amin dito,” tanggi niya habang nakaupo sa sofa sa opisina at inaayos ang maliit niyang shoulder bag sa kanyang tabi. Rence was in front of her, standing. Nakatingala siyang bahagya rito. “Is this because you’re thinking na abala na naman ito sa akin?”Umiling si Dorothea. “Hindi, kaya ko na lang talaga ang sarili ko. T’saka hindi na rin naman kailangan eh.”“I know it’s not necessary but I want to. Nanliligaw ako, Thea. Gusto kong ihatid ang nililigawan ko.”Dorothea blushed and almost bit on her lower lip while Rence remained serious. Muntik na siyang mag-iwas ng tingin pero pinanatili niya ang mga mata sa lalaki. Dorothea cleared her t
