4 Police Captain Luna Rose Enriquez

“Bakit mo naisipang itanong sa kanyang motibo nang krimen?” tanong ko kay Alex.

“Nagkaroon sila nang alitan nang kanyang asawa at sinabi niya pa na may babae ang kanyang mister. Posibleng paghihiganti, galit o puot ang nararamdaman niya nang malaman niya ito. Posible din na siya ang pumatay sa kanyang asawa. Sinusubukan ko lang siyang hulihin siya. Pero natunugan niya ako,” sagot niya sa akin.

“Sabagay may punto ka rin, kaso lang sa iyong tanong ay hindi na tayo makakabalik sa bahay niya,” ani ko sa kanya.

“Wala siyang magagawa, oras na malaman natin ang totoo, siya man o hindi ang pumatay ay magkikita pa rin tayo sa korte para ihain ang kaso na kinakasangkot nang suspek ngayon,” sagot sa akin ni Alexander.

Muli kaming bumalik sa kanyang kotse at pumunta sa address na binigay sa amin ni Misis Perez bago niya kami palayasin sa kanyang bahay.

Kumatok kami sa kanyang pinto nang nasabing babae ni Mister Perez at pinagbuksan kami nang isang singkit at maputing babae.

Masasabi ko talaga na mas angat ang kanyang kagandahan kaysa kay Misis Perez pero kahit na, walang dahilan para magloko siya sa kanyang asawa lalo na at may mga anak sila. “Ano po ang maitutulong ko sa inyo officers?” tanong niya sa aming dalawa ni Alex.

“Napag-alaman kase naman na isa ka sa mga taong palaging kasama ni Mister Emilio Perez. Andito kami para ikaw ay aming makapanayam at sagutin ang mga katanungan. Ikaw ba si Lea Yuki?” tanong ni Alexander. Napalunok si Lea nang marinig niya tatanungin namin siya patungkol kay Mister Perez.

“Yes po officers. Tumuloy po kayo sa aking bahay,” pag-anyaya niya sa amin paloob nang kanyang munting tahanan. “Pasensya na at magulo ang bahay,” dagdag pa niya.

“Maraming salamat at pinatuloy mo kami,” pagpapasalamat ko sa kanya. “Hindi na kami magpapaligoy-ligoy pa. Ikaw ba ang babae ni Mister Perez?” direktang tanong sa kanya ni Alexander. Napayuko ang babae at napaiyak.

“Opo officers. Ako nga po,” pag-amin niya sa amin.

“Paano kayo nagkakilala ni Mister Perez?” tanong ko sa kanya. Hinarap kami nang babae at pinunasan ang kanyang mga luha.

“Nagkakilala kami sa loob nang bar. Isa akong prostitute. Sumasayaw ako stage at ginagamit ang aking katawan para magkapera. Wala akong pinag aralan, ulila na ako sa aking mga pamilya. Wala rin akong mga kamag-anak sarili ko lang ang binubuhay ko. Dahil nga sa hirap nang buhay at walang halos tumatanggap sa akin ay naisipan ko nalang na maging prostitute,” pagkwento niya sa amin.

“Isang gabi ay nagpunta si Mister Emilio Perez sa aming bar at nakita niya akong sumasayaw sa stage. Inaamin kong inakit ko siya noong mga oras na iyon dahil sa porma pa lang niya ay mukhang mayaman. Para magkaroon nang laman ang aking tiyan ay sumama ako sa kanya. Inilalabas niya ako sa bar at nagtatalik kami sa loob nang hotel at bukod pa doon ay binigyan niya ako nang malaking pera. Madalas ang aming pagkikita hanggang sa binili niya ako sa aking amo sa loob nang bar. Doon ako naging malaya at doon din ako nakaramdam nang totoong pagmamahal,” sabi niya sa amin.

“Paano ka naging secretary ni Mister Emilio Perez?” tanong ko sa kanya.

“Alam kong wala akong pinag-aralan. Humingi ako nang pabor sa kanya na maging isang trabahante sa kanyang negosyo. Ang hiningi ko lang sa kanya ay kahit maging taga-linis niya lang ako o kahit anong trabaho bukod sa kanya. Hindi ako makapaniwala na ibinigay niya sa akin ang posisyon na maging secretary niya,” dagdag pa niya.

“So ang ibig sabihin ay mayroon na kayong relasyon ni Emilio Perez noon pa man bago ka naging secretary sa kanya?” dagdag na taong ni Alex.

“Opo officers,” mahinahong sagot niya sa amin.

“Didiretsahin na kita Lea Yuki,” sabi ni Alex. Kinakabahan ako sa kanyang itatanong sa babae.

“Ikaw ba ang pumatay kay Mister Perez?” tanong sa kanya ni Alex. Muling napaiyak ang babae at humagulgol.

“Hindi ko magagawa iyon sa kanya. Mahal na mahal ko siya, kahit alam kong may asawa siya ay okay lang sa akin. Okay lang din na maging kabet ako dahil siya lang ang naging kaligayahan ko at siya lang din ang dahilan kung bakit nabubuhay pa ako sa mundong ito,” sagot sa amin ni Lea.

Naawa ako sa kanya pero hindi ko pwedeng ipakita nag aking emosyon. Kinuha ko ang aking puting panyo at ibigay ito sa kanya.

“Please officers. Kayo nalang ang inaasahan ko. Bigyan niyo po ang hustisya ang pagkamatay nang aking mahal na si Emilio Perez,” pagpa-pakiusap sa amin ni Lea.

“Gagawin namin ang lahat nang makakaya namin. Pinapayuhan din kita na mag-ingat, huwag mag-tiwala sa mga taong nakapaligid sa iyo at kung pwede lang ay huwag kang lalayo dahil babalikan ka pa namin sa susunod. Huwag kang mag-alala ibibigay ang hustisya na kailangan ninyo,” pagpapa-alala ko kay Lea.

Pagkatapos namin siyang kausapin ay nag-pasya kami ni Police Major Alexander Dawson na bumalik na sa headquarters dahil baka hinahanap na kami ni Police Colonel Santos. Hindi rin pala kami nakapag-paalam na lalabas kami.

Muli kaming sumakay sa sasakyan at umalis. Pagkadating namin doon sa headquarters ay nakita ko si Celyn na nakaupo sa kanyang upuan habang hawak-hawak ang mga papel nang bagong pasok na murder case ni Emilio Perez.

Napaupo rin si Alexander sa kanyang upuan habang ako naman ay ipinapatawag ni Police Colonel Santos sa kanyang office. Habang naglalakad ay iniisip ko kung ano na naman kaya ang sasabihin sa akin ni Colonel.

Kumatok ako sa kanyang pinto at pumasok sa kanyang opisina. Sumaludo ako sa kanya bago tuluyang lumapit sa kanyang kinauupuan. Nanatili akong nakatayo sa kanyang harapan habang inaantay siyang magsalita.

“Kamusta nag takbo nang mga kaso Captain Enriquez?” tanong sa akin ni Colonel Santos.

“Wala po kaming lead sir sa unang kaso ni Mister Robert Malinao maliban nalang sa naiwan na bala sa crime scene. Sa ikalawang kaso naman ay maaring love-triangle ang motibo nang pagpatay sa biktima dahil napag-alaman namin na nagkaroon ng ibang karelasyon ang asawa ni Misis Perez na si Mister Emilio Perez at siya ay si Lea Yuki.  Nakapanayam na namin ang dalawang panig. Pareho nilang itinatanggi na sila ang pumatay kay Mister Perez. Habang si Misis Malinao naman ay tumanggi na mag-bigay nang statement niya patungkol sa krimen,” sagot ko sa kanya.

“Ganun ba?” Napahinga nang malalim si Colonel Santos nang malaman niya ang takbo nang kaso. Hindi na rin ako nagtagal sa loob nang kanyan office. Sinabi niya lang sa akin ay kung may bago kaming nalaman ay agad kong ipaalam sa kanya.

Bumalik ako sa loob nan gaming opisina at umupo sa harapan nilang lahat. “Anong sinabi sa iyo ni Colonel Santos?” tanong sa akin ni Alexander.

“Wala naman tinanong niya lang kung kamusta ang mga kaso na hinahawakan natin,” sagot ko sa kanya.

“Anong naging reaksyon niya nang malaman niya ito?” dagdag na tanong sa akin ni Celyn habang nata-type pa rin sa kanyang laptop.

“Hindi ko alam pero nakita ko sa kanyang mukha na naging dismayado siya sa takbo nang kaso mukhang kasing bagal nang pagong,” sagot ko sa kanila.