PUMUNTA si Claire sa may rooftop at doon nagpahangin at inilabas ang luha niya. Simple lang naman ang nakita niya at alam niya sa sarili niya na hindi siya ganon kadaling mag selos pero dahil nga buntis siya ay nagagawa niya ang mga bagay na hindi naman niya naagawa. Napabuntong hininga siya dahil sa emosyon na nararamdaman niya. Mas gusto niyang nasa bahay nalang siya para hindi siya makapurwisyo pa. Napahawak siya sa kaniyang tiyan at hinimas iyon. "Baby bakit namn kailangan nating gawin yun? Nasa meeting si Daddy ayan tuloy napagalitan tayo," kausap niya sa kaniyang anak kahit alam niyang hindi pa ito fully develop. Nakapag-isip isip siya na kailangan niyang mag-sorry kay Zekeil dahil sa nagawa niya kaya tumayo na siya at lumabas ng rooftop. Ngunit nagulat siya ng pagtalikod niya ay nakita niya doon si Camille na kararating lamang. "Alone?" nakangising sabi sa kaniya nito na ikinaatras ni Claire nararamdaman niya ang panganib sa tuwing malapit sa kaniya si Camille. "Umiyak k
SAMANTALANG si Claire ay nagmamadaling bumaba nang rooftop upang humanap ng tulong habang naiyak. "T-tulong ang anak ko," mahinang sabi ni Claire dahil nararamdaman niya ang masakit na parte sa kaniyang tiyan. "T-Tulong si Zayne!" Muli pa niyang sigaw at maya-maya ay nagulat siya ng mayroong tumatakbong sumalubong papunta sa gawi niya. "Venice! Venice!" sigaw na sabi ni Zekiel at agad na niyakap ang babae. "Z-Zekiel si Zayne," mahina niyang sabi habang naiyak. "Venice I'm sorry! I'm sorry patawarin mo ako, I didn't mean to shout on you please patawarin mo ako," nagmamakaawang sabi ni Zekiel sa babae. Magmula ng umalis si Claire sa meeting room nito ay susundan na sana niya ito ngunit hindi siya nakaalis dahil sa meeting. --- "Venice!" tumayo na si Zekeil upang sundan ang dalaga ngunit napahinto si Zekiel ng magsalita si Camille. "Saan ka pupunta Kiel hindi pa tapos ang meeting!" sigaw na sabi ni Camille na sinaayunan nang iba. "Tama ang anak ko Mr.Gray, sino ba ang
NAGISING si Claire dahil sa gutom at sumalubong sa kaniya ang puting kisame. "Venice? Venice you're awake!" napatingin si Claire sa nagsalita at nakita niya si Zekiel sa kaniyang gilid na mayroong ngiti sa mga labi. "T-tubig," nahihirapan niyang sabi na agad naman sinunod nang lalaki at binigyan ito ng tubig. "Kamusta ang pakiramdam mo? Nag-alala ako ng sobra sayo at sa anak natin," napahinto sa pag-inom nang tubig si Claire nang maalala niya ang anak niya lalo pa at sumasakit ang tiyan niya bago siya mawalan nang malay. "Kamusta ang anak ko?! Kamusta siya?!" naiiyak na tanong kay Zekiel. "Kumalma ka lang nakakasama sayo ang ma-stress. Ayos lang si baby ang sabi nang doctor wag nang mauulit ang nangyari kanina kung hindi baka tuluyan na siyang mawala," Nakahinga nang maluwag si Claire dahil sa sinabi nito sa kaniya hanggang sa maalala niya si Zayne. "Si Zayne," mahina niyang sabi na ikinarinig naman ni Zekiel. "Wag kang mag-alala ayos lang si Zayne ayun oh," tinuro ni Z
"Akala ko ba nakakaiyak yang pinapanood mo bat ka namumula?" Natigilan si Claire dahil sa sinabi ni Zekeil at mas napabilis ang pagsubo niya nang ice cream pero nagulat siya nang biglang agawin ni Zekiel ang kamay niya at isubo ang isang kutsara na dapat ay sa kaniya. "Hmm... Masarap nga," nakangising sabi ni Zekiel na akala niya ay ikaiilang nang babae ngunit nagulat siya nang umiyak ito. "Y-Yung ice cream ko!" nataranta si Zekiel dahil doon. "I-Isang subo lang naman yun my life ano kaba!" pagpapakalma niya dito pero mas lalong umiyak si Claire. "Inagaw mo ice cream ko! Akin lang yun eh!" Agad na niyakap ni Zekeil si Claire na ikinatigil naman nito dahil naaamoy niya ang pabango ni Zekiel at bangong-bango siya dito. "Stop it! Ibibili kita nang maraming ice cream wag kanang umiyak," pang-uuto ni Zekiel na ikinatingin sa kaniya ni Claire. "Talaga?" "Talagang talaga! So stop crying okay?" "Okay! Madali akong kausap!" sabi ni Claire at yumakap sa bewang ni Zekeil at inam
CLAIRE "HEY Venice wake up," Naalimpungatan ako nang mayroong tumatawag sa aking pangalan. Maaga akong nakatulog kagabi dahil antok na antok na ako. Iminulat ko ang aking mata at nakita ko si Zekeil pero madilim pa sa paligid ibigsabihin gabi pa? "S-Sir, kadarating mo lang?" pagkasabi ko nu'n ay naghikab pa ako. "No, kagabi pa ako madaling araw na ngayon may pupuntahan tayo kaya ginigising kita ng maaga," dahil sa sinabi niya ay tumagilid nalang ako, ayokong sumama. "Sige kayo nalang, tutulog lang ako dito," "What? Hindi pwede. Kasama kayo ni Zayne," napaisip ako sandali dahil doon. Kung kasama ang anak ko ibigsabihin hindi ko yun ma-eenjoy. "Hindi na ayos lang ako dito marami namang bantay sige na ingat kayo," kinawayan ko pa siya habang nakaharap patalikod sa kaniya at muling niyakap ang unan ko. "Kyah!" ngunit napatili ako nang bigla akong umangat sa pagkakahiga ko at buhat-buhat na nga ako ni Zekiel. "Zekiel ano ba?! Matutulog pa ako!" inis kong sabi sa kaniya habang
"Bakit ba talaga tayo nandito?" sabi ko habang naka cross arms at nakaupo sa isang solo sofa habang yung mag-ama ay nasa mahabang sofa. "For vacation," simpleng sabi ni Zekiel na ikinataas nang aking kilay. "Vacation ka jan paano ang trabaho mo?" "Si Hero na muna ang bahala doon," mas lalong napataas ang kilay ko dahil doon. "Kawawa naman yung tao tinambakan mo ng trabaho," "Bakit tita-mommy ayaw mo ba kaming makasama?" napakurap ako dahil sa sinabi nang anak ko. Nakakapanibago din siya ngayon, napansin ko na pinapansin na niya ako at kinakausap hindi katulad noong mga nakaraang araw. "Syempre gusto pero kasi—" "Wala ng pero, pero. Andito na kaya mag-enjoy nalang tayo," nakangiting sabi ni Zekiel na ikinasimangot ko. "Palagi naman akong inaantok paano ako mag-eenjoy?" nawala ang ngiti nito dahil sa sinabi ko. "Kasalanan mo to! You impregnat me ayan tuloy hindi ako makakilos ng maayos," naiiyak ko sabi sa kaniya kaya agad naman itong tumayo at hinawakan ang kamay ko pagk
HINDI makakilos si Claire sa kaniyang kinatatayuan at hindi rin siya makapagsalita o kahit huminga lamang dahil sa kaniyang nalaman. Tila ba isang bangungot ang nangyayari sa kaniya ngayon. Bangungot na ayaw na ayaw niyang mangyari sa totoong buhay. "Huy! Magsalita ka naman jan Venice, o tamang sabihin na Claire Sanchez?" Ngising sabi ni Camille sa kaniya na ikinaatras ni Claire. "P-P-paano mo nalaman?" Nahihirapang sabi ni Claire na tila wala siyang hangin na malanghap. Nanginginig ang kaniyang mga kamay at pinagpapawisan siya ng malamig. "Paano? Syempre ano ako tang* para sabihin sayo?! I know you Venice so stop acting around!" Sigaw na sagot nito na siyang kinagitla ni Claire. Ang daming pumapasok sa isip niyang katanungan at isipin ngunit mas lamang ang takot doon. Naiisip niya paano kung nalaman ni Zekiel, kapag nalaman ni Zayne. Ano nalang ang sasabihin nang mga ito sa kaniya and worst magalit ito at layuan siya. Sa lumipas na mga araw ay napalapit na si Claire kay Zeke
(Flashback) Nagising ang mag-ama na wala si Claire sa higaan. Tatakbo na sana palabas si Zekiel upang hanapin ang babae ngunit napatigil siya nang magsalita si Zayne. "Daddy, tita-mommy went for a walk!" Nakita nila ang sticky note na inilagay nito sa table na siyang ikinatango ni Zekeil. "Ganon pala, hayaan na muna natin siya. Ngayon nalang siya makakalabas ng mag-isa alam ko namang safe dito sa resort," Tumango si Zayne dahil sa sinabi nang kaniyang ama at nag-ayos sila ng higaan. Hanggang si Zayne ay biglang naisip si Zoey. "Daddy, i-is there any chance na—I mean kung sakali mang mayroon pang isang batang mapapabilang sa pamilya natin ayos lang ba sayo? Lalo na kung batang babae?" Napatigil si Zekiel sa pag-aayos ng higaan dahil sa sinabi nang anak at napatingin dito. Si Zayne naman ay lumakas ang kabog nang dibdib dahil sa reaction nang ama lalo na at nakatingin lamang ito sa kaniya at hindi nagsasalita. "What do you mean?—oh! You're talking about Venice daughter. Of
Hi guys! Bakit wala pa rin akong update? Pakinggan niyo po ako, honestly takot po ako mag update. Pinakang kinakatakutan naming writers ay ang mag sulat ng hindi magandang daloy ng kwento. Aware naman po kayo na matagal bago ko masundan ang story, dahil po nawala ako sa daloy ng kwento. Hindi ko nga po alam kung okay ba ang naisulat ko last update ko? Comment naman po kayo if ever okay siya at nakaka-excite pa rin. Alam ko mayroon akong ibang kwento na isinusulat, yes po dahil need ko pa rin mag move forward besides itong pagsusulat na rin po ang source of income ko. Nag aaral din po ako at ito ang tumutulong sa pamilya ko kaya need ko talaga gumawa po ng bagong kwento para at the same time kumita din po ako. Now, may nag message po saakin, hello tukayo Nicole Tejadal! Maraming salamat sayo dahil nabuksan ang isip ko na wag matakot mag sulat. Or di kaya mag update kahit pa-konti konti basta ituloy ko ang story ni Zayn at Zoey. Story ni Zekiel at Claire ang isa sa paburito kong mga
“NASAAN si Ace?” Napalingon si Archer sa kaniyang ate Catherine ng pumasok ito sa kanilang kwarto. Kanina pa nito hinahanap ang kapatid dahil mayroon sana itong itatanong dito ngunit ang naabutan niya lang ay si Archer na naglalaro sa computer. “Umalis ate Cath, pumunta kay ate Zoey.” Napatango si Catherine dahil sa sinabing iyon ni Archer at tummalikod na upang umalis ngunit kusa siyang napahinto ng mayroon siyang maalala. Lahat ng plano nila ay si Ace ang may idea, iniisip niya kung paano iyon ng laman lahat ng kapatid gayong ang bata-bata pa ng mga ito. “Archer pwede ba kitang makausap sandali?” Napangiti si Archer dahil sa sinabi ng kaniyang ate at tumango dito. Inalis niya muna ang headphone na suot niya at hinarap ang kaniyang ate na nakaupo sa kanilang higaan. “Hindi ba maraming nangyari sa inyo ni Ace noong iniligtas niyo si ate Zoey?” tumango naman is Archer sa sinabi ng kaniyang ate. “Paano niyo nagawa lahat ng ‘yon? I mean ang bata niyo pa that time, three?” Napaisip
PAGKARATING ni Zoey sa kanilang hideout ay agad na nagtanong ito kay Georgia kung mayroon ba silang kasamang mga Filipino doon at mayroon nga. Kasama niya ‘daw iyon mula sa assassin world na siyang hindi sangayon sa pamamalakad ni Kathryn. Nang dahil doon ay nawala ang panghihinala ni Zoey sa lalaking iniligtas niya. Tinanong siya nito kung bakit niya naitanong kung kaya na-kwento niya ang tungkol sa iniligtas niya kanina. Matapos nilang mag-usap ay nagpasya si Zoey na mag training nalang muna. Ang tagal na ‘rin ng makapag training siya ng seryosohan kung kaya pakiramdam niya ay nabubuhay ang dugo niya sa pagsasanay. Marami siyang mga kasabayan sa training ground at dahil malaki naman iyon ay walang problema. Wala ‘ring pakialamanan sa mga nag tetraining. Pwede ‘ring magkaroon ng training partner dipende sa’yo. Karaniwan na mayroong training partner ay ‘yung mga gustong makipaglaban ng mano-mano. Sa ngayon ay ang gagamitin niya muna ay puting tela na ibinalot niya sa kaniyang kamay
NAKAUPO at binabasa ni Zoey ang mga papers na nasa kaniyang harapan. Naroroon na sila ngayon sa hide out ng kaniyang tito Phil at iniharap na sa kaniya nito ang mga information na nakalap nila tungkol kay Kathryn. Ayon sa mga nakalap nilang information ay nagkaroon ng trauma ang babae dahil sa kaniyang ginawang pagpatvy sa in ana si Kayla. Yes, si Kathryn talaga ang tunay na pumatvy sa kaniyang ina. Nung mga panahon na naglalaban silang dalawa ni Zoey dumating ang kaniyang ina para pigilan siya. Ngunit dahil nasa gitna ng labanan ang dalawa ay nadamay si Kayla at ito ang tinamaan ng anak. Sa gulat ni Kathryn ay napaatras siya palayo doon at nakatingin lang sa kamay niya na mayroong dugo. Habang nanginginig ang kamay at paulit-ulit na sinasabi sa sarili na hindi siya ang gumawa si Zoey naman ang sumubok na pigilan ang pagkawala ni Kayla. Kitang-kita iyon ni Georgia, hindi lang iyon nakuhaan pa niya ng video ang mga pangyayari hanggang sa sumigaw si Kathryn ba si Zoey ang pumatvy d
“KUNG ganon nalaman niyo lahat ng plano ko kasi narinig niyo ako?” tanong ni Zoey na sabay ikinatango ng kambal. Ayon sa mga ito, nang makita nilang binabalak ng tauhan ni Kathryn na putulin ang break ng kotse niya ay siya agad ang naisip nilang sabihan. Pero imbes na matuloy iyon ay narinig nila ang pakikipag-usap niya kay Phil. Doon nagsimula ang plano nilang kambal lalo na’t tumama ang ulo ng ate nila sa kahoy. Ang totoong plano ay susundan nila ito sa oras na ihatid sila ni Zoey sa isang tabi, susundan nila ito at hindi lalayo dito’t magmamasid lang ng palihim. Ngunit nagbago lang iyon dahil sa hindi inaasahang pagakakataon at ang ending sila ang nag-alaga sa kanilang ate. Hindi maiwasan ni Zoey na ma-teary eye dahil sa kaniyang naririnig. Kung tutuusin ay utang na loob niya sa kambal ang kaniyang buhay dahil kung hindi dahil sa mga ito ay baka wala na siya. Ano nalang ang mangyayari sa kaniya sa ilog na ‘yun? Sa bilis ba naman ng agos ng tubig. “Thank you twins!” nasabi ni
“HMP!” Pagpupumiglas ni Zoey dahil bigla nalamang mayroong tumakip sa kaniyang bibig at inilabas siya ng veranda. “Shhh! It’s me Zoey!” mahinang bulong sa kaniya ni Phil na siyang may kagagawan ng pagkuha sa kaniya. “T-tito Phil?” “Yes, we must get out of here as soon as possible!” Napaseryoso si Zoey dahil sa sinabi nito sa kaniya at binitawan na siya ng lalaki at tumingin sila sa paligid kung mayroon bang bantay. Nang masigurong wala ay walang alinlangan silang bumaba mula sa veranda na iyon at maayos na nag landing sa damuhan. “Follow me tito Phil,” mahinang sabi ni Zoey na ikinatango lang sa kaniya ng lalaki. Ang plano ay siya ang kukuha kay Zoey ngunit ang naging ending ay ito lang ‘din ang naglabas sa kanila sa lugar na iyon. Ano pa nga bang aasahan ni Phil? Silang kambal ni Zayne ang unang matatalinong batang nakilala niya, bakit una? Simple lang dahil mayroong mas matalino sa kanilang dalawa. Matapos ang ilang minutong pakikipagpatentero nilang dalawa sa mga banta
Hi Kimmie's! Alam ko marami ng galit sa inyo dahil wala akong update dito sobrang tagal na and yes kasalanan ko po. I'm really sorry, pero di ko na maibabalik ang mga nakalipas na buwan. Sadyang marami lang nangyari sa personal kong buhay to the point na di ako makasulat ng ayos. Yes, may bago akong story pero hindi ko mapagsabay ang dalawang story kaya mas pinili ko muna mag focus sa isa pero ngayon handa na akong pagsabayin sila at bumalik na ako sa dati yey! As of now binabasa ko ulit ito para as soon as matapos kong mabasa at makabalik ako sa kwento ni Zoey matutuloy ko na. Again, sorry sa matagal na paghihintay but be patient guys. Mag uupdate ako sooner or later. Gugulatin ko nalang po kayo para surprise. Sana ay nandito pa 'rin kayo nakasubaybay sa kwento ng Gray Family. Comment down sa matyagang nag hihintay ng update, mahal ko kayo! Thank you so much! Love lots!
KAHIT na hindi alam ni Zoey kung ano ang sasabihin niya kay Xavier ay nangingibabaw pa ‘rin ang kaniyang pagkamiss sa nobyo. Kahit na nakakasama niya ito ng madalas noong nagpapanggap siya bilang Fiona ay hindi naman niya ito maalala kaya ngayon na nakaka-alala na siya ay mas nangingibabaw ang kaniyang pagkamiss dito ngayon. Naupo si Xavier sa gilit ng kaniyang higaan habang siya naman ay sumandal sa headboard upang kahit papaano ay makapantay niya ito. Magkatitigan lamang silang dalawa at walang nagsasalita. Kapwa mayroong mga ngiti sa labi ngunit hindi mo mararamdaman ang ni-katiting na awkward sa kanilang pagitan. Hanggang sa hindi na nila napigilan at tila iisa ang kanilang nasa isip dahil pareho nilang niyakap ang isa’t-isa ng sobrang higpit. Hindi iyon inaasahan ni Zoey kung kaya naging emosyonal siya hanggang sa tuluyan ng tumulo ang luha niya at humagulhol na ito sa balikat ng lalaki. “My angel why? May masakit ba sa’yo?” alalang tanong ni Xavier dito ng maramdaman niya ang
“REPORT” Seryosong sabi ni King Clark ng pumasok sila ni Zekiel sa loob ng CCTV room kung saan naroroon ang mag kakaibigan kasama ang bunsong kambal. Agad na nagsitayuan ang mga ito at sa pangunguna ni Zayne ay siya ang sumagot sa kanilang titong Hari. “Nakita namin na ibinaba siya malapit dito sa palasyo. Ang ipinagtataka lang namin ay pagka-alis na pagka-alis ng van na iyon ay nawala na ‘din ang footage. Sinubukan na namin lahat ng alam namin para maibalik ang footage ngunit wala pa ‘rin.” Seryosong sabi ni Zayne na siyang ikinatango naman ng mga kasama niya. Samantalang sina Zekiel at King Clark naman ay nagkatinginan dahil doon. Pinasuyod ‘din kasi nila ang paligid para masiguro kung mayroon pa bang ibang kalaban sa paligid ngunit wala na naman silang nakita. “Kung ganon pinaghandaan nila ito. Ang tanong ay anong ginawa nila sa anak ko para nalang umiyak ito ng ganon?” naguguluhan na sabi ni Zekiel. “Ang mas nakakapagtaka pa po tito ay walang ibang sugat si Zoey bukod sa marka