Chapter 133

Dali dali siyang humingi ng paumanhin dito at umalis na doon. Ayaw niyang mapagalitan pa at baka hindi siya makauwi sa kanila.

Ngunit muli, hindi nanaman siya nakauwi sa kanilang bahay. Hindi naman siya kinukulong ng babae o pinahihirapan. Pinapakain pa nga siya nito kaya wala siyang naiisip na ibang bagay dito bukod sa masungit talaga ito.

Pero hindi nagtagal iyon, kalaunan ay nalaman niya ang totoo isang gabi na sinubukan niyang tumakas at umuwi mag-isa. Bahala na siya sa sarili niya basta uuwi na siya, mukang nakalimutan na siyang ihatid pauwi ni Ysa.

“Tulong!”

Mahina lang ang boses na iyon ngunit narinig ni Alexander. Napatingin siya sa ilalim ng hagdanan ng bahay na iyon. Naalala niya na bilin ni Ysa na wag na wag siyang pupunta doon.

Natakot pa nga siya nung una na baka multo pero ng makitang bukas ito ay lakas loob siya na pumasok lalo na at paulit ulit niyang naririnig ang sigaw na iyon.

Meron namang ilaw sa paligid kaya walang problema kay Alexander.

Ang bilis ng tibok ng pus