"Buo na ba talaga ang loob mo na pupuntahan natin si Lucas?" pag-aalinlangang tanong ni Ann sa akin.May kaba at takot man sa puso ko. Pero kailangan kong puntahan si Lucas. Kailangan kong alamin kung maayos ang kalagayan niya.Pag-aalala ang nasa puso ko para kay Lucas. Hindi ako mapapakali kung hindi ko malalaman ang kalagayan niya. Pagmamahal pa rin ang nararamdaman ko para sa kaniya. Kung hindi niya ako matatanggap. Basta gusto ko siyang dalawin at alamin ang kalagayan niya. Sapat na iyon para maipadama ko sa kaniya ang pagmamahal ko. Na nandito pa rin ako.Basta para sa akin hindi ako nagkulang. Mabuti na yong maging sapat ka sa isang tao kaysa magkulang. Alam ko naman na nagbago na si Lucas. Nagbago na ang taong minahal ko."Wala na akong magagawa Ann. Hindi ako mapalagay kung hindi ko malalaman ang sitwasyon ni Lucas. Kaya pupuntahan natin siya."Pagkatapos kong iparke ang sasakyan sa parking lot. Bumaba na kami ni Ann. Kailangan namin silipin ang kalagayan ni Lucas. Para magi
"No!" I shook my head.Nangingilid lamang ang mga luha ko. Napalingon ako kay Lucas. Napahikbi ako sa pag-iyak dahil sa kalagayan niya.Puno ng aparato ang kaniyang katawan. He is dying. Hindi ko matanggap ang kalagayan niya. Hindi pa rin siya nagigising.Napalingon ako kay Clara at sa mom ni Lucas. Matinding galit ang humaharap sa kanilang mga mukha."Hindi ko ginawa 'yon. Hindi ko magagawa iyon kay Lucas Clara." mahinang sambit ko. Humihikbi lamang ako sa pag-iyak. Bahagya akong napapunas ng mga luha ko."Huwag mo na kaming paikutin sa kasinungalingan mo Iris. Tanggapin mo na ang katotohanan. Ginawa mo ito para sirain kami. Kaya itigil mo na 'to."Lumiliyab lamang ang galit sa mga mata ni Clara. Napailing siya nang ilang beses. Ipinapakita niya na ako ang may gawa ng lahat. Na ako ang may kasalanan."Pumunta ka rito kasi gusto mong ituloy ang paninira mo. Gusto mong sirain ako tama?" pagduro niya sa akin ng kaniyang mga salitang iyon.I shook my head. Bahagya kong pinunas ang mga luh
"Mommy!" nakangiting sa lubong sa akin ni Andrie pagkapasok ko ng mansion. Ang sigla niya para sa lubungin ako nang ganoon.Bitbit lamang niya ang kaniyang airplane toy. Ginulo ko ang buhok niya at pilit na ngumiti sa anak ko. Ang cute na bata ni Andrie habang lumalaki. Nagiging kamukha niya si Lucas. Ang kaniyang ama.Parang tinapunan ng karayom ang puso ko ng mga segundong ito. Bigla ko na lang naalala ang kalagayan ni Lucas. Naghihirap siya ngayon dahil sa akin.Hindi ko matanggap na ako ang dahilan ng lahat. Siguro kung pinatawad ko siya nang mga panahon na nagmamakaawa siya. Siguro hindi sana mangyayari iyon sa kaniya.Itinago ko ang lungkot sa likod ng aking mukha. Pinagmamasdan ko lang si Andrie. Ayaw kong maging marupok sa harapan ng anak ko.Mariin kung pinisil ang pisngi ni Andrie. Nakangiti pa rin ako sa kaniya. Nakakaaliw ang mukha niya pagmasdan. Napakabait niyang bata.Mariin kong hinalikan si Andrie sa noo. Pakiramdam ko nawalay siya sa akin nang matagal. Minsan na siya
Clara's POVBigla akong natigilan sa paglalakad sa loob ng hospital. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa biglaang pagdating ni Iris dito sa hospital.Hindi ako makapaniwala na bumalik siya? Ano ang gagawin niya rito? Bakit siya bumalik? Ano ang ibig niyang sabihin?She is gorgeous. Wearing her horrifying splendid attire with a diamond handbag. Mukha siyang elegante at kagalang-galang dahil sa kasuutan niya."Hindi mo ba talaga kami titigilan? Anong gusto mo para ibigay ko na sayo Iris? Say what you want and I will give you right now?" matigas kong sambit. Gusto kong isampal sa pagmumukha niya ang mga salitang iyon.She simply walked in front of me. Rinig na rinig ko ang pag-apak ng kaniyang paa sa floor. Iyon ba ang kaniyang paraan para takutin ako?Nagkakamali siya. Hindi ko pinangarap ang matakot sa isang tulad niya. Hindi ko hahayaan na sirain niya ang mga plano ko. Hindi ako papayag na gawin niya iyon sa akin. Isa lamang siyang dumi sa paningin ko. "Dahan-dahan ka sa pananalita mo C
"Hindi kita mapapatawad sa ginawa mo. I really hate you. Ikaw ang sumira sa lahat. Ikaw ang sumira sa anak ko." buong pagsumbat ng mom ni Lucas kay Iris.Biglang dumating ang kaibigan ni Iris. Annie ang pangalan niya kung hindi ako nagkakamali. Siya ang palaging kasama ni Iris kapag pumupunta ng kompanya.Napailing ang mom ni Lucas ng ilang beses. Halos manginig ito sa sobrang galit. Halos burahin niya si Iris sa kaniyang mga titig."Please! Ilayo niyo sa akin ang babaeng ito. Baka hindi na ako makapagpigil ay mapatay ko siya. Palabasin niyo siya rito. Lubos ko siyang kinamumuhian." utos ng mom ni Lucas. Galit na galit lamang ito.Agad na kumilos ang dalawang guard para damputin si Iris."Huwag na huwag niyo akong mahahawakan. Hindi niyo alam kung ano ang kaya kong gawin. Huwag ako." buong tapang na sinigawan ni Iris ang mga ito. Bigla naman napahinto ang dalawang guard.Nanlaki ang mga mata ko dahil sa buong tapang na ipinakita ni Iris. May lakas siyang loob para harapin ang lahat. H
"Huwag ako Clara. Huwag ako."Halos sumabog si Iris sa sobrang galit na nararamdaman niya. Sinasakal niya lamang ako. Hindi ako makagalaw."Ahhhh." napasigaw ako."Alam mo Clara kung ano ang ginawa mo, ha? Hindi mo alam? Sinira mo ako. Sinira mo ang pagkatao ko." gigil na gigil na sigaw sa akin ni Iris. Lumiliyab lamang ang galit sa kaniyang mga mata.Halos burahin ako ni Iris sa kaniyang mga tingin. Lubos niya akong kinamumuhian. Sobrang galit ang nararamdaman ng puso niya."You want to see the truth Clara? Yes I will give you." nanginginig lamang sa galit ang mga kamay ni Iris. Sinasakal niya lamang ako.Agad niya akong kinaladkad papasok sa ward ni Lucas. Halos mabalian ang mga paa ko sa bilis nang pagkaladkad niya sa akin."Bitawan mo siya Iris. You have no right to do that to her. Buntis siya. Buntis si Clara." rinig kong sigaw ng mom ni Lucas sa hulihan namin.Sa halip na tigilan ako ni Iris. Masbinilisan niya pa ang pagkaladkad sa akin papasok. Ayaw niyang magpaawat. Halos maka
"Patawarin niyo ako! Hindi ko sinasadya ang lahat! I'm sorry! Nagmamakaawa ako!" napahagulhol ako sa pag-iyak.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Para akong mabaliw. Nakayakap lamang ako sa mga paa ng mom ni Lucas. Umiyak at nagmamakaawa. Maraming gumugulo sa isipan ko. Paano kung ito na ang huling mga sanali na makita ko si Lucas? Paano kung malawa siya? Paano kung hindi ko na siya makita?"No!" I whispered. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Parang pinipiga ang puso ko. Ang sakit sakit sobra. Hindi ko matanggap ang mga sandaling ito.Humigpit ang pagkakayakap ko sa paa ng mom ni Lucas. Napahagulhol ako nang malakas. Para akong isang basahan sa mga mata nila. Isang pulubing nagmamakaawa.Ilang segundo akong umiiyak pero wala akong marinig. Tahimik ang buong paligid. Ramdam kong pinagmamasdan lang nila ako.Dahan-dahan kong iniangat ang aking paningin. Doon ko lang nalaman na ang lamig ng mom ni Lucas. Para siyang nakatayong yelo sa harapan ko. Wala siyang emosyon.Nakita kong may
Iris's POVNanganagatog na kumilos ang mga paa ko palabas ng hospital. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Ang sakit nang nakita ko. Ikinadurog ito ng puso ko.Hindi ko kayang makita ang kalagayan ni Lucas. Kaya kumilos na lamang ang mga paa ko papalayo sa kaniya. Nasasaktan ako ang makita ang kaniyang paghinga. Hindi ko matanggap.Sa isang pagkakataon na hindi ko matanggap ang kalagayan niya. Seeing him that he is struggling to breath. It's make me dying inside. Napakasakit ang tanggapin sa sarili ko iyon.He had a comatose. That's word killing me. Labis na sinaksak ang puso ko nang mga sandaling iyon. Hindi ako makahinga. Nagdurugo ang puso ko sa isang salitang hindi ko matanggap.Paano kung hindi na siya magising? Paano kung iyon na ang mga sandaling malikita ko siya? Paano kung iyon na ang ikamatay niya?No! Hindi ko matatanggap ang mawala ka Lucas. Hindi ko matatanggap ang iwan mo kami ni Andrie sa ganitong sitwasyon. Kailangan ka ni Andrie bilang ama Lucas. Hindi ka pwedeng mawala