Chapter 82 Hospital

Napatayo ako sa aking kinauupuan. Hindi ako mapakali. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi maalis ang kirot sa aking dibdib.

Pinagtitinginan lamang ako ng mga tao dahil sa hitsura ko. Para na akong baliw sa paningin nila dahil sa suot ko. Natuyo na ang aking damit kakatayo ko rito.

Wala na akong pakialam kung ano ang iniisip nila tungkol sa akin. Ang iniisip ko ngayon ay ang kalagayan ni Lucas. Ang laligtasan ng asawa ko.

"What happened? Napanuod ko ang balita? Where is my son?"

Halos hindi ako makapaniwala nang dumating ang mom ni Lucas. Kita ko ang labis napag-aalala sa kaniyang mga mata.

Agad ko siyang niyakap at napahikbi ako sa kaniyang balikat. Napahagulhol ako sa pag-iyak. Lubos akong nag-aalala sa kalagayan ni Lucas.

"I'm sorry mom? Nakabangga si Lucas! Hindi niya sinasadya! Mabuti na lang agad ko siyang napuntahan!"

Dama ko ang pag-agos ng aking mga luha. Nangingilid lamang ito sa aking mga mata. Sumisikip ang aking dibdib sa pag-iyak.

Ramdam kong napahikbi ang mom ni Luca