Kabanata 2

"Pumayag na ako kaya hindi na ako aatras."

Nag-isip si Alex ng ilang araw bago gawin ang desisyon. At dahil nakapagdesisyon na siya, hindi na siya uurong.

Narinig ni Morgan ang sinabi niya at hindi na siya pinilit pa. Kinuha niya ang kanyang ID at inilagay ito sa harap ng staff.

Ginaya rin ito ni Alex.

Mabilis na natapos ang proseso ng kanilang kasal, na tumagal nang wala pang sampung minuto.

Nang matanggap ni Alex ang marriage certificate mula sa staff, kinuha ni Morgan ang isang bungkos ng susi na matagal na niyang inihanda mula sa bulsa ng kanyang pantalon, iniabot ito kay Alex, at sinabi, "Ang bahay na binili ko ay nasa High View Village. Narinig ko kay Lola na nagbukas ka ng bookstore sa tapat ng Manila Science High school. Hindi kalayuan ang bahay ko mula doon. Kung sasakay ka ng bus, aabutin lang ito ng mahigit ten minutes."

"May lisensya ka ba? Kung meron, puwede kang bumili ng kotse. Matutulungan kitang bayaran ang down payment, at ikaw na ang magbayad ng buwanang hulog. Mas magiging madali para sa’yo ang pagpasok sa trabaho kung may kotse ka."

"Napakaabala ko sa trabaho. Maaga akong umaalis at gabi na kung bumalik, minsan pa nga ay pumupunta ako sa business trips. Kailangan mo lang alagaan ang sarili mo, huwag mo na akong alalahanin. Ipapasa ko ang gastusin sa bahay sa iyo pagkatapos ng suweldo ko."

"Isa pa, para walang gulo, itatago muna natin ang tungkol sa kasal natin."

Sanay si Morgan sa pagbibigay ng utos sa mga tao sa kumpanya. Sinabi niya ang mga bagay na ito nang sunod-sunod nang hindi hinihintay na magsalita si Alex.

Handang magpakasal si Alex nang mabilis dahil ayaw niyang mag-away pa ang kanyang kapatid at bayaw dahil sa kanya. Kailangan niyang magpakasal at lumipat mula sa bahay ng kanyang kapatid upang mapanatag ito at mabuhay nang tahimik.

Inalok siya ni Morgan ng susi ng bahay, at kinuha niya ito nang walang pag-aalinlangan.

"May lisensya ako, pero hindi ko kailangang bumili ng kotse sa ngayon. Madalas akong sumasakay ng electric scooter papasok at pauwi ng trabaho, at kakapalit ko lang ng baterya nito. Sayang naman kung hindi ko gagamitin."

"Ah, Morgan, kailangan ba natin ng split payment? Hatiin ang bawat gastusin?"

May pundasyon ng damdamin ang relasyon ng kanyang kapatid at bayaw. Ngunit kahit ganun, nagmungkahi pa rin ang bayaw niya ng split payment dahil pakiramdam nito ay dehado siya.

Alam ng Diyos kung gaano karaming oras ang kinakailangan para mag-alaga ng bata, mamalengke, magluto, at maglinis ng bahay. Ang mga lalaking walang karanasan dito ay palaging iniisip na madali lang ang ginagawa ng kanilang mga asawa sa bahay.

Siya at si Morgan ay nagkaroon lamang ng "fix marriage," at ngayon pa lang sila nagkita. Mas magiging komportable kung may split payment system sila.

Hindi man lang nag-isip si Morgan, at sinabi niya sa malamig ngunit malalim na tinig.

"Pinakasalan kita, kaya kitang suportahan at ang magiging pamilya natin. Hindi na kailangang paghatian ang lahat ng bayarin at gastusin."

Ngumiti si Alex. "Sige, ikaw ang bahala."

Hindi siya ang tipo ng tao na tatanggap lang nang walang kapalit.

Dahil nakikitira siya sa bahay nito, siya na ang bibili ng mga pangangailangan sa bahay mula sa sariling bulsa.

Pagkatapos ng lahat, nakakatipid naman siya sa upa.

Tanging sa pamamagitan ng pagbibigayan at pag-unawa sa isa’t isa magpapatuloy ang buhay.

Tiningnan muli ni Morgan ang oras gamit ang kanyang kanang kamay, at pagkatapos ay sinabi kay Alex.

"Abala ako, kailangan kong bumalik agad sa opisina. Puwede mong hiramin ang kotse ko pansamantala para makauwi, o kaya ay sumakay ka ng taxi at babayaran ko ang pamasahe mo. Si lola, ihahatid ko pa sa bahay ng kapatid ko."

"Bago ang lahat, akin na ang number mo para mas madali tayong makapag-usap."

Kinuha ni Alex ang kanyang cellphone, at ibinigay kay Morgan ang numero niya at sinabing, "Sasakay na lang ako ng taxi. Gawin mo na ang trabaho mo."

"Sige, kontakin mo ako kung may kailangan ka."

Bago umalis, iniabot ni Morgan kay Alex ang limang daang piso para sa taxi. Ayaw sana ni Alex tanggapin ito, ngunit tinapunan siya nito ng seryosong tingin kaya’t napilitan siyang kunin ang pera.

Hindi sabay lumabas ang bagong kasal mula sa Munisipyo. Naunang lumabas si Morgan.

Paglabas niya, diretso siyang pumunta sa sasakyan.

"Nasaan ang manugang ko?" tanong ni Lola Paula nang makita niyang mag-isa lang lumabas ang apo niya. "Sabay kayong pumasok, bakit hindi kayo sabay lumabas? Nagbago ba ang isip mo? O baka si Alex ang nagbago ng isip?"

Pagkatapos niyang mag-seatbelt, kinuha ni Morgan ang kanyang marriage certificate, tumalikod, at iniabot ito sa kanyang lola. "Nakuha ko na ang certificate. Pero abala ako sa opisina at kailangan bumalik para sa isang meeting. Binigyan ko siya ng limang daang piso para makasakay siya ng taxi pauwi."

"Lola, ihahatid po kita sa kanto ng subdivision at ipapaubaya sa bodyguard ang pag-uwi mo."

"Kahit gaano ka kaabala, hindi mo pwedeng iwanan si Alex mag-isa. Huwag kang umandar! Hintayin mo si Alex sa labas, ihatid mo siya pauwi, at saka ka magtrabaho," sagot ni Lola Paula habang nagtatangkang bumaba ng sasakyan, ngunit naka-lock ang pinto.

"Lola, pumayag na po akong pakasalan siya. Huwag mo niyo na ho sanang pakialaman ang iba pang bagay. Dahil kasal na kami at kailangan naming magsama, ako na ang magdedesisyon mula ngayon. Isa pa, kailangan ko munang alamin ang kanyang ugali. Hangga't hindi siya pumapasa sa pagsusuri ko, hindi ako magiging tunay na mag-asawa sa kanya."

"Ang mga lalaki sa pamilya natin ay hindi pabaya sa kanilang asawa, Morgan!" galit na sagot ni Lola Paula.

"Depende po iyon kung ang napiling asawa ni lola para sa akin ay karapat-dapat na maging kasama ko habang buhay," sagot ni Morgan habang pinapaandar ang sasakyan.

"Ikaw talagang batang ‘to, napaka-istrikto mo!" galit na sabi ng kaniyang Lola.

"Asawa raw? Iniwan niya agad ang bagong kasal niyang asawa pagkatapos makuha ang marriage certificate." Bulong ng matanda.

Alam ni Lola Paula na ang pinakamalaking ginawa ng kanyang apo ay ang pakasalan si Alex. Sa lahat ng iba pang bagay, nanindigan ito sa mga prinsipyo nito, at wala siyang magawa laban dito. Kung pipilitin pa niya nang sobra, baka tuluyang gawing biyuda ni Morgan si Alex habang-buhay. Imbes na makatulong, mapapasama pa si Alex.

Hinayaan lang ni Morgan na pagalitan siya ng kanyang lola.

Kung talagang mabuting tao si Alex, susuklian niya ang mga kabutihan nito. Ngunit kung niloko nito ang kanyang lola at ang kabutihan nito ay peke lamang, sa loob ng kalahating taon ay hihiwalayan niya ito. Gayunpaman, hindi naman niya ito hinawakan, at lihim ang kanilang kasal. Maaari pa rin itong magpakasal sa isang mabuting pamilya pagkatapos ng diborsyo.

Pagkatapos ng sampung minutong pagmamaneho, huminto ang kotse sa isang kanto.

May ilang mamahaling sasakyan na nakaparada roon, kabilang ang isang Rolls-Royce.

Ipinarada ni Morgan ang kanyang sasakyan sa tabi ng kalsada, bumaba, itinapon ang susi ng kotse sa naghihintay na bodyguard, at iniutos, "Ihatid niyo si Lola pauwi."

"Hindi ako uuwi! Gusto kong tumira sa inyo at samahan ang aking manugang!" protesta ni Lola Paula.

Ngunit pumasok na ang kanyang mahal na apo sa Rolls-Royce at hindi pinansin ang kanyang reklamo.

Wala siyang nagawa kundi panoorin ang kanyang apo na pumasok sa mamahaling sasakyan at umalis.

Si Morgan ay maala prinsipe pala ng komunidad ng negosyo sa VLM Corporation at pinuno ng pinakamayamang tao sa lungsod, na may netong halagang umaabot sa daan-daang bilyong piso!

"Ikaw talagang walang-hiya! Napakawalang-puso mo!" galit na bulalas ni Lola Paula. Pagkatapos ay bumulong siya nang may inis, "Mas mabuti kung dumating ang araw na mahalin mo nang todo si Alex. Hintayin mo, gusto kong makita ang araw na mababaliktad mo ang sitwasyon at masampal ako sa mukha dahil sa'yo."

Kahit gaano siya ka-galit, wala siyang magawa upang pababain muli ang kanyang apo. Agad niyang tinawagan si Alex, na nasa daan na pauwi sakay ng taxi.

"Alex, sobrang abala lang talaga si Morgan sa trabaho. Huwag mo na siyang alalahanin."

Hinawakan ni Alex ang marriage certificate na isinilid niya sa kanyang bag at sinabing, "Lola Paula, naiintindihan ko po. Wala po akong sama ng loob, huwag po kayong mag-alala. Binayaran niya naman po ang pamasahe ko sa taxi, kaya pauwi na ako ngayon."

"Nakuha niyo na ang marriage certificate, pero tawag mo pa rin sa akin ay Lola Paula. Masyadong pormal ang pagtawag mo saakin."

Sandaling natigilan si Alex, ngunit agad niyang binago ang kanyang tawag at tinawag itong lola.

Masaya namang sumagot ang matanda.

"Alex, pamilya na tayo mula ngayon. Kapag may ginawang masama ang masama ng apo ko, sabihin mo agad sa akin. Ako ang bahala sa kanya!"

Ang matanda, na sa wakas ay nakahanap ng manugang, ay hindi hahayaan ang kanyang apo na manakit ng iba.