Habang nasa byahe kami patungo sa hideout o bahay na pinagdalhan sa akin noon ni Zid nang kidnap-in niya ako, ay inisa-isa na nila sa akin ang trabaho ng bawat myembro ng grupo.
Ang protektor ng grupo na madalas kong makakasama sa mga misyon ay sina Ivan o Hail at Sylvester o Sun. Si Blue naman na may codename na Rain ay ang I.T specialist. Siya ang nakatalaga sa pagproseso ng mga larawan at video na makukuhanan ko at higit sa lahat ang pag-hack ng ilang accounts ng mga politiko at negosyante upang makakuha ng ebidensya at impormasyon.
"I am Cloud, your leader," maikling pagpapakilala ni Knight sa kan'yang sarili. Siya ang nagmamaneho ng sasakyan at sa kan'yang tabi ay si Zid.
"I am the interrogator of the team," sabi naman ni Zid.
Naalala ko bigla ang sinabi ni Duke na si Zid ang 'most promising interrogator' ng The Veracity. Hindi na nakakapagtaka kung bakit napakagaling niyang manghikayat ng tao.
Pero bakit namin kailangan ng interrog
"Mr. Alejar, a Caelus Aviation stockholder, is believed of being the mastermind behind the human trafficking discovered by police in Manila two months ago." Hawak-hawak ang isang pulang marker ay binilugan ni Cloud ang litrato ni Mr. Alejar na nakadikit sa white board habang ipinapaliwanag sa amin ang susunod na misyon. "I ran a background check on him. He grew up in the province. Mayroon silang mga lupain doon na iligal raw na tinitirhan ng mga tao. Pilit na binawi ng kanilang pamilya ang mga lupain subalit nagmatigas ang mga taga-roon. Dahil dito, Mr. Alejar's father decided to use violence. May mga sibilyan na namatay. Ang mga kapamilya nito ay naudyok na maghiganti, causing his parent's death. He became an orphan at a very young age. Bukod pa doon, ang lupang pinag-aawayan ay napag-alaman na matagal nang nailipat sa pangalan ng mga mamamayan na nakatira doon," mahabang kwento ni Cloud. Mataman akong nakikinig sa kan'ya. Bigla ay naging interesado ako sa u
Isa sa magandang dahilan kung bakit masarap manirahan sa probinsya kaysa sa lungsod ay dahil sa sariwang hangin na mayroon dito. Tila ba bawat ihip ay kasabay na tinatangay ang anumang problemang dinadala mo.Ibinaba ako ng tricycle driver sa tapat ng basketball court malapit sa barangay hall ng Sta. Monica. Nilakad ko na lamang ang lubak-lubak na daan patungo sa munting kubo, na pilit ipina-memorize ang itsura sa akin ni Cloud kahapon.Sa aking likod ay ramdam na ramdam ko ang presensya ni Ice. Akala ko ba'y sina Hail at Sun ang magbabantay sa akin? Nasaan ba sila?Marahil ay magaling lang talaga silang magtago kaya hindi ko mahagilap ni hibla ng kanilang buhok sa paligid.Tinanggal ko ang aking blazer at sinubukang maglakad ng sexy katulad ng karakter ni Dona sa script na ibinigay sa akin.Hindi ako si Kai ngayon, ako si Dona at kailangan kong umakto bilang siya.Tumigil ako sa tapat ng isang kubo na napapaligiran ng kawayang-b
Ang kwintas na aking suot ay otomatikong kumokonekta sa cellphone na ipinadala sa akin ni Rain bago ako pumunta dito sa Sta. Monica. Mayroon siyang access sa cellphone na ito kung kaya’t sa oras na mailipat ang video ay nabubura na ito.Maliit na hakbang pa lamang ang aking naggagawa subalit pakiramdam ko’y mas lalong lumakas ang aking loob na matatapos ko ang misyon na ito sa malinis na paraan.Hindi pa sumisikat ang araw kinabukasan, bitbit ang isang maliit na bag laman ang aking mga damit, ay naglakad na ako patungong covered court. Dito ang sinabing meeting place namin ni Sir Jobet. Pagdating doon ay nagulat ako na makita ang ilang menor-de-edad na babae na naghihintay sa labas ng van. Sa bilang ko ay labing-lima kaming lahat.Naagaw ng aking pansin ang isang batang babae na palagi kong nakikitang nakikipaglaro sa ilang bata ng mga nakaraang araw. Halata ang pagiging inosente sa kan’yang mukha. Tila ba kinakabahan siya at panay ang lingon s
Si Dona ay liberated, kung siya ang manghihikayat kay Sir Jobet ay paniguradong lalandiin niya ito. Kung bilang si Kai naman ay magmamakaawa ako sa kan’ya. Ang sabi ni Ice ay huwag ko daw kakaligtaan si Fire. Ano ba ang ibig niyang sabihin? Kukuhanan ko ng pictures si Sir Jobet sa bawat anggulo para mapapayag ko siya?“Hindi mo ba gusto ang pagkain?” tanong ng babae na nasa aking tabi nang padabog kong maibaba sa plato ang kutsara.Nasa pribadong kwarto kami ng gusali at kumakain ng pananghalian. Dumagdag pa sa aking pagkayamot ang kakaunting pagkain na inihanda para sa amin. Hindi man nila sabihin ay nakukuha ko ang gusto nilang mangyari, iyon ay ang mapanatili ang magandang hubog ng pangangatawan ng mga babaeng ito. Iyon ang dahilan kung bakit simula pa kaninang umaga ay halos ayaw na nila kaming pakainin ng maayos.“Gusto. Dumulas lang kasi,” pagpapalusot ko.Isang oras ang ibinigay na breaktime sa amin. Bawal lumaba
“Blue, mayroon pa lang cctv sa mansyon baka na-i-record nila ang nangyari kanina,” sabi ko nang naging maayos na ang pakiramdam ko.Nakatulog ako sa byahe at nagising lamang nang lumipat kami ng sasakyan.“Don’t worry Kai, I already have the control over their cctv,” aniya habang tutok ang parehong mata sa daan.“Are you okay now Kai?” tanong sa akin ni Zid na lumingon pa upang makita ako.Tumango ako at ngumiti sa kan’ya, alam kong hindi iyon mukhang totoo dahil sa pamumugto ng aking mga mata subalit gusto kong ipakita sa kanila na maayos lang ako.“You did great,” sabi niya.“I agree,” tumatango-tango pang pag-sang-ayon ni Blue.Hindi ko napigilan ang totoong pagngiti dahil para naman akong bata na pilit nilang inaamo.“Kumusta nga pala ang mga batang na-recruit? ‘Yong dalawang kasama ko kanina? Kailangan natin silang tulungan,” nag-aala
Kanina ko pa naririnig ang pagkatok ni Zid sa unit ko pero hindi ko alam kung paano siya haharapin. Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya kagabi pati ang palitan namin ng ‘good night’ sa isa’t-isa. Normal lang naman siguro iyon sa dalawang magkaibang kasarian na magkakilala, hindi ba?Kung siguro’y magkaibigan kami ni Zid ay hindi ako maiilang ng ganito. Magkaibigan na nga ba kami? O magkatrabaho? Baka magkaibigan na kami kaya ganoon na siya makipag-usap sa akin. Pero kaming dalawa ni Fredo ay hindi naman ganoon. ‘Ni hindi ko nga maalalang nagsabi ako ni good morning sa kan’ya. Paano’y sabunutan ang batian namin.Huminga ako ng malalim bago siya pinagbuksan ng pinto. Pareho na kaming nakabihis at handing umalis.“Good morning,” aniya.Para siyang commercial model ng kape sa umaga. Napaka-alive niyang tingnan.“G-good morning din.” Ano ba ‘yan bakit nauutal ako?Pagdating s
“Good job Fire,” puri sa akin ng mga kasamahan ko matapos naming panoorin ang video na inihanda ni Blue. Nasa sala kami ng main headquarters maliban kay Ivan at Sylvester na kanina pa wala. “When will you going to post it Rain?” tanong ni Knight. “12 am sharp, kasabay ng pag-release ng tabloid” sagot niya pagkatapos tumingin sa wristwatch. Tatlumpong minuto na lang ay alas –dose na. Ngayon na ang paglabas ng The Veracity tabloid. Halos dalawang linggo namin iyong pinagtulungang buuin. Ipinadala namin sa New York ang draft ng tabloid at ilang mga larawan. Isang linggo pa lamang ay handa nang ikalat sa publiko ang isang libong kopya ng tabloid. Limitado lamang iyon dahil mas tumitingin na ng mga balita ang taong bayan sa social media. Mayroong page ang The Veracity kung saan nandoon ang lahat ng iligal na gawain ng mga kilalang tao na nailathala mismo sa tabloid. “This will be the end of Mr. Alejar,” nakangiting sabi ni Zid bago
Tagumpay na na-release ang The Veracity tabloid. Naipakulong ang lahat ng taong sangkot sa human trafficking. Muli din na naigawad sa mga taga-Sta. Monica ang kanilang mga lupain. Nakakatuwang maging parte ng mga taong nasa likod ng matagumpay na kasong iyon. “Are you sure to donate your first salary to the youth of Sta. Monica?” tanong sa akin ni Zid habang tinatahak namin ang daan patungong banko. Mayroong ibinigay na kontak sa akin si Blue na siyang mag-aabot ng aking donasyon para sa mga taga-doon. Ang sabi sa akin ni Zid ay mayroon na silang ipinadalang tulong para sa pag-aaral ng mga bata sa Sta. Monica, pero gusto ko pa din na magbigay kahit kaunting tulong mula sa sarili kong bulsa. “Alam ko kasi ang pakiramdam ng kapit sa patalim para lang mabuhay, kaya ngayon na nakikita kong kaya ko naman silang tulungan ay gagawin ko,” sagot ko sa kan’ya. Matamis siyang ngumiti sa akin. Makalipas lamang ang ilan pang sandali ay nakarating na kami n
Dear Beautiful and Handsome Readers, Hello! Kung nakarating ka hanggang dito sobrang thank you! I just wanted to say na, sobra akong nagpapasalamat sa mga nagbigay ng gems at nagbayad para sa novel na ito. I hope na nagustuhan n'yo ang kwento. Magpapatuloy po ako sa pagsusulat at sana suportahan n'yo pa rin ang mga darating kong nobela. Nawa'y nasa mabuti kayong kalagayan ngayon. Don't forget to smile, pray and always choose to be kind. Mahal ko kayo! As a token of appreciation, here's a special chapter for you guys. Enjoy! "Harrieth sit down, hindi ka kasama sa sasalo ng bouquet." Kanina ko pa pinapaupo si Harrieth subalit irap lamang ang natanggap ko mula sa kan'ya. Nasa unahan pa nga siya at handang saluhin ang bulaklak na itatapon ng aking asawa. Asawa. My wife, Kaileen. Akala ko hanggang imagination na lamang ako na ikakasal kami ni Kai at bubuo ng pamilya. Na
I was once an orphan. Mag-isa at sarili lamang ang inaasahan. Bawat desisyon ko sa buhay ay walang ibang basehan kun'di ang aking nararamdaman.Masayang mamuhay mag-isa dahil hindi ka magigising sa away at gulo sa loob ng pamilya. Subalit hindi sa lahat ng panahon.Mas gusto kong magising sa umaga sa ingay ng aking kapatid at sa sermon ng aking mga magulang, dahil kahit gan'on alam kung mayroong mag-aalala sa akin kapag wala pa ako sa gabi.Hindi ko iyon naranasan simula nang mawala si lola. Naging miserable ang aking buhay subalit dumating si Zid. Hindi na ako kailanman naging mag-isa.Ang sarap sa pakiramdam na bawat galaw mo ngayon ay may kasama ka na. Mayroon nang mag-aalala para sa'yo. Kapag nawala ka ay may maghahanap na sa'yo.Zid spare me from the fear and hatred.Naipakulong niya ang aking tiyuhin. Malaya na ako. Wala na ang bangungot na matagal ko nang kinikimkim noon pa man.Hindi man kami nagkaroon ng maayos na relas
"Yes nandito ako sa location. I'll send you the pictures. Ipakita mo sa client kung gusto nilang dito gawin ang photoshoot."Ibinaba ko ang cellphone matapos magbigay ng instruction sa aking secretary. Isang linggo na akong nasa Pilipinas at hindi ko inaasahan na magiging abala ako sa kompanya ni Mr. Davis.Golden hour. Ginto rin ang kalangitan nang araw na nagtanong sa akin si Zid kung gusto niya akong ligawan. Parehong lugar at parehong oras.Sa tuwing mayroong kliyente na naghihingi ng romantikong lokasyon para sa kanilang photoshoot ay palagi kong sinasagot na mas magandang sa taas ng burol kung saan nakikita ang paglubog ng araw.Isa iyon sa pinakamasayang tagpo sa aking buhay na gusto kong paulit-ulit na alalahanin.Kumusta na kaya siya? May asawa na kaya siya? Ang isiping iyon ang nagpalungkot sa akin. Isa sa mga dahilan kung bakit natatakot akong magpakita sa kan'ya ay dahil ayokong malaman na may asawa't anak na siya.Hi
Hindi ko kailanman pinangarap na mamatay sa ibang bansa. Ayos na nga sa akin na basta na lang ihulog sa ilog basta sa Pilipinas, atleast mga Pilipinong isda ang makikinabang sa akin.Bigo kami ni Blue na tumakas. Pagkabukas pa lamang namin ng pintuan ng aking kwarto sa ospital ay bumungad na sa amin ang naglalakihang katawan ng mga foreigner na lalaki.Mabilis ang mga sumunod na pangyayari nang araw na iyon. Naisakay nila ako sa kotse nang walang pumipigil bukod kay Blue na nagpumilit na humabol subalit hindi niya kami naabutan.Nang araw din na iyon ay maluwag ko nang tinanggap ang kaparusahan na nag-aabang sa akin. Dinala nila ako sa New York taliwas sa iniisip kong itatapon nila ako sa tulay na dinaraanan namin patungong airport.Pagdating sa New York ay dumiretso kami sa main headquarters. Doon ay nakita kong muli si Duke. Gwapo pa din siya, pero mas gusto kong makita sa huling sandali si Zid.Makakaya niya naman sigurong mabuhay na wala ako 'd
Zid Kai's blood stain on my hands stabs my heart a million times. Paano ko hinayaan na mapahamak ang babaeng pinakamamahal ko? Bakit hindi ko siya pinaniwalaan? How can I doubt her? Siya na handang itaya ang buhay para sa akin. Ano'ng sumagi sa isip ko para pagdudahan siya? I should be the first one to believe her, dahil iyon ang ipinangako ko sa sarili nang mga panahon na mag-isa siya. I promised myself to be the person who will stand up for her. Ang taong hindi siya lilisanin kahit iwanan na siya ng mundo. Pero ano'ng ginawa ko? Kung sana'y hindi ko siya iniwan. Kung sana kahit nalilito ang isip ko'y pinanatili ko lang siya sa aking tabi ay hindi ganito ang sasapitin niya. Alam kong hindi na mababago ng 'sorry' ko ang mga nangyari pero sana ay huwag ilagay sa panganib ang kan'yang buhay dahil hindi ko kakayanin. "Zid, maupo ka muna." Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad sa labas ng emergency room at kanina pa din ako pinapaka
"What do you want to eat?" Kanina pa ako tinatanong ni Zid kung ano ang gusto kong kainin. Sinabi kong wala pero mukhang hindi niya narinig sa dami ng pagkain na in-order niya. Sumagi ang mata ko sa pulang rosas na nasa flower vase sa gilid ng aking kama. Isang araw niya na akong binabantayan at sa tingin ko'y wala pa din siyang tulog. Pinagmasdan ko siyang kunin ang isang bowl na mayroong sopas. Base sa pagngiwi ng kan'yang labi ay alam kong napaso siya sa init nito. Ipinatong niya ito sa isang tuwalya sa kan'yang kamay bago umupo sa aking tabi. Kumuha siya ng isang kutsarang sopas at hinipan ito. Tinikpan niya nang kaunti bago inilapit sa aking mga labi. Tahimik niya akong sinubuan ng pagkain. Naniniwala na kaya siyang hindi ako ang nagpakalat ng video? Alam niya na kayang ang mommy niya ang nasa likod ng kaguluhan ngayon? Alam na kaya ng buong bansa na isa ako sa mga undercover agent ng The Veracity? Sa dam
Unti-unti kong iminulat ang aking mata nang masilaw mula sa liwanag na nanggagaling sa labas. Sinubukan kong ilibot ang paningin sa apat na sulok ng kwarto at nakitang walang ibang tao bukod sa akin. Kinapa ko ang aking cellphone subalit wala ito sa aking bulsa o saan man sa paligid. Huli kong naalala ang pagsagot ko sa tawag ni Zid hanggang sa mayroong bagay na itinusok sa aking balikat dahilan upang mawalan ako nang malay. Sinubukan kong bumangon mula sa pagkakahiga sa malamig na semento upang makapaghanap ng malalabasan. Wala akong ideya kung bakit ako nandito at kung sino ang nagdala sa akin dito pero alam kong kailangan ko nang tumakas habang wala pang tao. Ngunit bigo akong makahanap ng pinto o bintana. Gawa sa pinagtagpi-tagping mga kahoy ang kwarto at kailangan ko ng pamukpok upang makagawa ng butas. Naghanap ako ng matigas na bagay sa loob pero walang ibang gamit doon. Sumilip ako sa mga butas upang makita kung mayroong
Zid's POV If there's one thing I'm regretful for, it's kissing and having sex with several women. Kung alam ko lang na darating si Kai sa buhay ko ay mas pipiliin kong sa kan'ya ko rin gawin lahat ng una ko. I am her first boyfriend, first hug, first dance, first holding hands, first kiss and I want to be the last. At first, I was upset when she declined my offer in exchange of the video that will ruin Chloe's carreer, the celebrity that destroyed my beloved sister's reputation in her school. Lahat ng tao na hinihingian ko ng pabor, mabilis kong napapa-oo, pero iba siya. Kinailangan ko pa'ng dumating sa punto na mang-kidnap. I was challenged by her toughness but seeing her sleeping on the cold pavement next to Tere, whom I thought her girlfriend that time, I was touched with sympathy. Para ba'ng ayoko na siyang ibalik sa lugar na iyon. Aaminin ko, sa bawat araw na kasama ko siya sa hideout ay nawalan na ako ng gana na ipaghiganti a
Isang gabi pa lang na hindi kami okay ni Zid ay hirap na hirap na akong matulog. Sinabayan pa ito nang labis kong pag-aalala para sa kapatid. Tama si Zid pinuntirya nga ng mga tao si Harrieth. Tinawag na kabit si Orca Lapuz at hindi rin daw malabo na maging ganoon siya. Marami nga ang nagsabi na mabuti raw na walang kapatid na babae sina Zid dahil baka agawin rin ni Harrieth ang nobyo nito. Napagpasyahan ko siyang bisitahin sa ospital kinaumagahan. Bumili ako ng prutas at paborito niyang milk tea at cookies. Sana lang ay hindi ko maabutan si Orca Lapuz doon. Mas lalong titindi ang kan’yang galit kapag nalaman niyang ako ang nasa likod ng pagkuha sa mainit nilang eksena ni Senator Newis. Lumapit ako sa nurse station at binasa ag pangalan ng nurse sa nameplate. “Nurse Mabel, saan po dito ang room ni Harrieth Sena?” “Room 27 po,” aniya bago itinuro ang hallway kung nasaan ang kwarto. Tumango ako at nagpasalamat dito. Hindi pa man ako naka