Cápitulo Tres

Cápitulo Tres

Broken Tango

"Amia?" napatigil ako sa pagambang pagsubo nang marinig ang tanong ni Papa. Tumingin muna ako kay Mama na napatigil din sa pagsubo ng kaniyang pagkain. Tumango ako tsaka tumingin kay Papa na nasa gilid niya sa kabisera nakaupo.

"Amia Sieras po, Pápa. Kasama din naming ang isa pa naming kaibigan na si Farrah Sy po." Ani ko. Binaba ko ang kutsarang isusubo sana at mabilis na inabot ang basong may laman na Ice-tea. As soon as I drop the cup on its place, the lady behind me immediately pour as a refill. Napabalik lang ang tingin kay Papa nang marinig siyang tumikhim.

Kabado ako sa magiging desisyon ni Papa. Not that he won’t let me. And even when he disagree, they know I’ll always find a way.

Nagkatinginan muna sila ni Mama habang umiinom siya ng kaniyang tubig. At nang maibaba ay agad nagpahid ng kaniyang bibig. He look at me intently as I stop and face his direction properly.

“At ano nga ang gagawin niyo?” tikhim niya na mahihinuha ang isang tunog na hamon sa boses. A smile almost rose from the side of my lips, good thing I was able to hide it with a slight cough.

“We volunteered to help on torturing the kids on the Istakahan. There will be a little food feeding but it won’t take long though. Ate Marilyn, the head of the project assured that it will end before 5 o’clock. Imponto.” Paliwanag ko. His eyes immediately soften as he heard what I said. Tumingin ulit siya kay Mama na siyang nakatingin na din sa kaniya. My heart was filled with adoration and envy as I watch the everlasting love between my parents. The way their eyes twinkle as if they weren’t married for almost 17 years.

“Good. Bring the van with you and Mang Kardo to drive for you.  Vegetables were harvest this morning. You should bring 5 baskets of each. Ipamigay niyo na din sa mga pamilya ng mga batang tuturuan niyo. It will be a big help.” I was at bliss as soon as my father called the Mayordoma for his orders. Of course it will be a big help!

And Istakahan ang lugar na hindi sakop ng tatlong hacienda. Nasa gilid lang ito ng ilog at nagmistulang isang maliit na sitio. There were a lot of unfortunate family in that area and kids who are malnutrition and couldn’t go to school. But I’ve been there once to assist and I was already mesmerized with how they are fully contented with their simple life. Lahat ng bata ay magkakaibigan at halos pagkaguluhan kami nang pummwesto na ang grupo sa gitna ng kaniyang simplent covered court na hindi covered.

"Hindi ka ba sasama, Zoryñe? Kaibigan mo naman siguro din iyon?" natigil ako nang magtanong si Mama. My eyes quickly went to my twin who are elegantly and silently eating beside me. Nasa kabilang gilid siya ni Mama nakaupo na siyang katabi ko.

I look at how her brows rose without looking at my mother as she slowly chewed on her food. Nang malunok ay mabagal niyang inabot ang kaniyang tubig at tsaka uminom. I reach for my Ice tea and played with it on my hands for a while as I waited for my sister’s answer.

Oh, I doubt she’ll come.

"I don't associate myself with insignificant people, Máma. Those girls are just from a low-class family, so I'd rather not." Maarteng sagot niya na nagpapanting sa tenga ko. I grip the glass on my hand tightly as I stop myself from dropping it on the table.

"Zoryñe Solace!" mariin na pagtawag ko sa kaniya. Umirap muna siya bago ako binalingan ng tingin.

Oh, I love my wtin sister alright. Kahit na hindi kami magkamukha ay ramdam kong hinding-hindi ako mabubuhay ng wala siya. She was my soulmate and I’d trade my life for her and Maristela.But someties, she can really be so mean that I just wanted to pnch her mouth. Pasmado ng bibig eh!

"Sí, mi hermana?" sarkastikong aniya abago ako inirapan at nagpahid na rin sa kaniyang bibig.

"You mingle too much with those kind of people, Caenaella Solace. People with no name at ni walang isang patak ng dugong bughaw. Good for that other friend you got, kahit anak sa labas ay may dugong Sy. Still, an unwanted child... so still a tasteless taste. You associate yourself with those kind of people?" she asked, pure disgust was in her voice as if she was really disgusted with my taste of people. 

"Abuela will be very disappointed." Iiling-iling pa siya. Narinig ko ang pagtikhim ni Papa at ang pag alma ni Mama.

"Zoryñe!" ngayon ay medyo tumaas na ang boses kong mariin na pagtawag ko sa kaniya. Nagkatitigan kaming dalawa ng masama, walang nagpapatalo. When we all heard a loud thud from our father. Pareho kaming napatingin sa gawi ni Papa ng malakas niyang binagsak ang kaniyang kamay sa lamesa.

" ¡Cállate! Nasa hapag tayo kaya tumahimik kayong dalawa sa walang katuturang pag-aaway niyo." Mariin na saway ni Papa. My Mama held his hand and I saw how my father heaved a deep sigh after that. Umayos ako sa pagupo tsaka ko tuluyang inubos ang Ice tea na hawak. Nang ambang magdadagdag na naman ang katulong na nasa likod ko ay agad kong winasiwas ang kamay upang pigilan siya. Agad naman siyang umtras at napabalik ang tingin k okay Mama nang magsalita siya.

"At anak... Zoryñe. I don't appreciate you saying things like that, Mi hija . That is just too much." Mahinahon na sambit ni Mama habang nakatanaw sa kapatid ko.

"You are praising your Abuela too much that you are becoming just like her." Iling niya pa.

"Is that a bad thing, Máma?" inosentent tanong ni Zoryñe. Natahimik naman si Mama bago binalingan ang umiiling na si Papa. I know how much they didn’t like my Abuela’s perception in life. They didn’t like how we were taught to be at our pride and our worth as the Illustracion clan’s third generation. We were taught to always be on high and… hate.

But what can they actually do, really? They love the elders too much that they learn how to cooperate and ignore.

And on my opinion, that’s just a total bullshit. Oh shit, profanity. I can’t imagine my Abuela’s face hearing me curse.

"Hoy Farrah, usap-usapan na uuwi daw yung kapatid mo diba? Yung si ate Clarisse? Kaarawan niya daw diba o graduation celebration ba?  Hindi mo ba kami iimbitahan?" tanong ni Amia. Nasa covered court na kami ngayon at katatapos lang namin sa pagtuturo sa mga bata at sa pagfe-feedin. Naipamigay na rin ang mga gulay na galling sa hacienda at tuwang-tuwa ang kanilang mga magulang.

We are now packing the things we used while eating the snacks that are meant for the volunteers.

"Graduate na pala si Clarisse ?" tanong ko. Napatingin ako sa aking likuran ng maramdaman kong maghumawak sa buhok ko. Nakita ko ang maliit na batang nagulat pa yata nang lumingon ako. I smled when she giggled along with the other 2 girls. I know them, si Sai-sai, Em-em at Jek-jek. Kasama sila sa mga batang tinuruan naming kanina.

“Sorry po. Ang ganda lang po ng mahaba mong buhok. Hindi ka po nagpapahawak?” inosenteng tanong ni Jek-jek habang nagaakbayan sila ni Em-em. I immediately smiled and offered my hair at them.

“Syempre pwede mong hawakan. Huwag mo lang ilapit sa bibig mo dahil madumi ang buhok ah? Sorry. Nagulat lang ako sainyo” malambing na sabi ko . Mabilis naman na inabot ni Sai-sai ang dulo ng buhok ko at manghang pinaglaruan ito sa kaniyang kamay.

“Ang bango po kasi.” Hagikhik pa ni Jek-jek at nakihawak na rin sa buhok ko. I let them play with my hair. They were careful enough not to pull my hair even the slightest so it was okay. I actually like the feel of their soft and delicate hands on mine. Inayos ko ulit ang mga papel na ginamit ng mga bata kanina sa lamesang nasa harap. Amia was seating comfortably on the concrete table facing me and Farrah.

"Oo, di mo alam? Kaibigan siya ng kakambal mo diba? Paniguradong dadalo si Zoryñe? O... kayo lahat ba?" aniya. Clarisse Sy is just 4 years older than us. Hindi niya naabutang ang K-12 new curriculum kaya paniguradong gradute na nga siya sa kolehiyo. She was friends with Zoryñe, alright. But I’m not really a fan of her chosen friends as she was to me.

"Hindi naman malapit sa pamilya namin ang mga Sy, tsaka, paniguradong andun ang mga taga kabilang Hacienda. Kaya hindi ko sigurado kung papayagan bang dumalo si Zoryñe." napaisip ako sandali, "Kung wala sina Abuela... baka." kibit-balikat ko.

"Alam niyo naman na bwesit kami ng Clarisse na yun. Huwag niyo na akong tanungin nang tungkol sa kaniya dahil wala akong ka-alam alam.” May halos inis na sabi niya. Nga naman, kahit maganda at maamo ang mukha ni ate Clarisse sa natatandaan ko ay alam ko ang panget na trato niya kay Farrah. They are half-sisters, magkapatid sa ama lang ng makabuntis ang Chinese na business man na ama nila ang isang taga El Salvador lang din. Farrah’s mom died giving birth and since then, nasa poder na siya ng mg Sy.

"Basta pinaghandaan masyado iyon nina Papa at Tita Ming, lalo na ni Ahma. Ang alam ko imbitado ang mga... uhm, Cosin kaya... engrande." tikhim niya at nag-iwas ng tingin. Inabala ang sarili sa mga naiwang papel ng mga bata.

“But nevertheless, let’s not talk about it muna. Malayo pa yun,sa susunod na dalawang buwan pa iyon.” Aniya” ang pagusapan natin ay ang malaking selebrasyon na magaganap sa kabilang hacienda.” I read one of the children’s work. Napangiti ako ng Makita ang kaniyang drawing ng isang pamilyang magkahawak kamay. The instruction was to draw their inspiration in life. Some drawn fruits and even a cross indicating God is his inspiration. Some drawn the sun and even animals. Nakakatuwang isipin na nakakatulong kami sa mga batang ito.

"May malaking selebrasyon na mangyayari sa kabilang hacienda. Dinig ko'y bukas daw ito para sa buong taga El Salvador. Kahit ang pamilya nila Governor ay sabik dahil paniguradong malalaking tao hindi lang taga rito ang dadalo." Nang mapabaling ako sa gilid ay nakita ko ang nakalahad na burger ni Amia. I slowly took a big bite on it that quickly caught both their attention. Nag peace-sign ako kay Amia nang nakanga-nga siyang napatingin sa kinagatan kong burger niya pabalik sa akin. Mabilis ko iyong nilunok at inabot ang nagkakalahati kong tubig sa harap at uminom.

"Anong meron?" tanong ko nang maramdaman kong nakatingin pa rin ang dalawa sa akin. Tumikhim si Farrah bago ako sinagot.

"Kaarawan ni Don Higino ng Hacienda de la Valiente. Darating daw ang buong angkan ng mga Valiente at ibang malalaking tao sa negosyo nila kaya masyadong pinaghandaan." Imporma niya na parang may hinihintay na reaksyon sa akin. I don’t know if I should frown or laugh at their faces.

"Ano?" natatawang ani ko sa nakaabang na mukha nila.  "Alam niyo ang opinyon ko sa bagay na ito. I don't share bad blood to anyone, even to the other family, okay? Mag-usap na kayo jan. Huwag niyo nga akong tignan ng ganyan." natatawa akong napailing sa mga ekspresyon nila sa mukha at nagkibit-balikat.

And then as they continue to talk about the most-talk-of-the-town celebration of the other Hacienda, an idea quickly popped on my mind. Para akong literal na nakakita ng isang nagliwanag na bombelya sa itaas ng ulo ko. I catch the attention of the both girls. They look at me with estrange eyes knowing how my mind works.

“In fact, I’m coming.” I saw how their eyes widen at what I said. Of course, pupunta ang dalawang ito sa selebrasyon na iyon. And yes. They are right, alright. I always have this crazy and amazing ideas. Halos mapahalakhak ako sa mga naiisip kong mga plano upang makatakas sa Hacienda sa gabing iyon.

It was the night of the party. I look at the clock beside Farrah’s bed. Nasa kanilang tahimik na bahay kaming tatlo ngayon at kakatapos lang mag handa para sa dadaluhang selebrasyon ng mga Valiente. Farrah’s family has already gone to the party. Alas kwatro pa lang kasi nagsimula ang selebrasyon at dahil mga partner in crime ko sila ay hinintay pa nila akong makatakas sa hacienda. And I can’t escape the premises unless the clock ticks to 5 o’clock, imponto.

Medyo malapit lang naman ang bukana ng Hacienda ng mga Valiente sa mansion ng mga Sy kaya kayang-kaya sa oras lalo at ihahatid kami ng tricyle nina Amia.

“Cai, alis na tayo. Andyan na si Kuya Tonton na maghahatid sa atin” rinig kong tawag ni

Amia sa labas ng kwarto. I pick the mask from the black box for my final touch.

Lumipas ang sandal ay nakita ko nalang ang sarili sa harap ng bukana ng mismong party. Ginanap ito sa mismong malawak na bakuran sa likod lang ng kanilang Mansyon.

I wore a golden mask that covers only half of my face. It fits perfectly with my white off-shoulder Hilda dress that reaches just the tip of my ankle, perfectly paired with my ever favorite vintage-colored bohemian slippers. Ang umaabot hanggang tuhod na tali ay minsa'y sumisilip sa mahabang slit nito. I smiled staring at myself in the mirror. It reminds me of my favorite theaterical drama, Fanthom of the Opera or a character from the famous star cross-lovers of William Shakespear, Romeo and Juliet. It's just that this ambiance is too modern. 

I never thought this family can be traditional as my family, although the whole place looks nothing but a taste of modern style, hispanic aesthetic themed. Across the vast garden just beside where the giant glass wall of what seems to be a temporary water fountain, is a long table of Sangre bar. The tacos and the chocolate fountain were waving at my direction that's making my mouth water more. Plus the beauty and elegance of the thousand red roses as the major exterior. I've never seen these much roses before. 

Matagal ng pinagbabawal sa buong El Salvador ang mga rosas, lalo na ang mga kulay puti. 

This part of the Hacienda de la Valiente has become like a Philippine Cinco de Mayo celebration. My white old-spanish themed dress looks so out of place to the majority of what the female crowds elegant silk dresses has worn.

But whatever. 

Hindi naman ako naparito upang makibagay sa kanila. Heck, I'm not even supposed to be here. I'm just praying that the people from Hacienda Illustracion has not yer notice my absence in our land. Lalo na si Abuela.

I just have to keep my focus straight to my goal. I'm only here for the flowers. The white majestic roses over the streaming river beside my Casa Console. 

Kailangan ko lang pumitas ng isa. Gusto ko lang makahawak ng kahit isa. 

Yun ang paulit-ulit kong mantra sa sarili habang hinahanap sa paligid ang dalawang kaibigan. Nagpaalam saglit si Farrah kanina dahil nasa paligid lang din ang kanyanb pamilya, kailangan lang niyang magpakita saglit sa Papa niya bago kami balikan. Si Amia naman... narito lang yun sa tabi ko kanina eh. 

Nasaan kaya yun?

"Lo siento, señorita." muntik na akong mapasubsob nang may biglang nakabunggo sa likuran ko. "perdón por favor!" buong pusong paumansin ng isang lalaking may dalang serbidura. Agad naman ako ngumiti at umiling.

"está bien... está bien." I answered in a calm voice. Huli ko na napagtantong... ang sosyal naman at pati ang mga nag seserve ay marunong magsalita ng espanyol.

Well, I've never been to a party as grand as this. The whole Hacienda Illustracion was isolated against the outside world. For years we were home-schooled, celebrates only a party that is exclusive for the whole Illustracion land people. 

A few silence from the crowd, I heard a woman's solemn voice filled the air. Napatingin ako sa paligid ng pumaibabaw ang isang sensual na tugtog sa paligid. Sa gitna ng hardin at sa ilalim ng isang daang nagkikislapang ilaw at kulay gintong mga fiesta banner ay may iilang babae at lalaki ang nakatayo sa magkaka-bilang banda. Napailing ako ng may unti-unting napagtanto.

Nakangiting napailing ako. 

Focus on your goal, Caenaella Solace. 

I was about to turn around when I felt a rough hand grip my wrist. Gulat na napabalik ako paharap nang bigla ako nitong higitin sa gitna.

Oh damn, hinahamon ata ako ng lalaking ito ah. Baka hindi neto alam na halos itakwil na ako ni Abuelita nung sa isang pagtitipon sa hacienda ay nag mistulang lead dancer ako nang may nag intermition ng tango. Ginawa kong sexy dance kaya dalawang buwan din akong hindi pinalabas sa kwarto dahil sa kahihiyan ng angkan noon. 

Eh hindi naman ako nahiya. 'Bat naman ako mahihiya? Kanino pa ba ako mahihiya? Eh,  lahat ng tao at bisita nalang kada may okasyon ay purong taga Hacienda Illustracion lang din, lahat ay nakasama ko habang lumalaki, ni walang bagong mukha. Alam nila lahat ang pagkatahimik kong sutil, at tanggap nila lahat. Ang pamilya ko nalang talaga ang in-denial na ang akala nilang prinsesa ay kamag-anak ni Dora pala. 

Tawang-tawa ako noon nang makitang halos umusok ang ilong ng kakambal ko sa inis dahil kinuha ko ang costume niya at pinalitan siya.

Biglang nag-iba ang kanta. Naging purong malamyos na musika ito. I smirk when were left in the middle of the man-made stage. Pinakinggan kong mabuti ang bawat indayog ng kanta. I look the culprit in front of me, he was wearing an all-white Armani suit and a white mask. He look so sinful with those broad chest and shoulders and damn those muscles on the right places. Sino ba itong, lapastangan na ito?

Unti unti ay lumapit kami sa isa’t isa. I ran my hand on both sides of my shoulder as I flick it sensually on the other end. Ang mga mata ay nasa lalaking humamon sa akin sa sayaw. It wasn’t the normal Tango dance, I knew very the sound of a broken Tango. And damn, this is just my favorite.

Pinigilan kong mapasinghap nang hinigit ng lalaki ang aking beywang palapit sa kaniya. My stomach reach his and I am not quite sure if it was the fast beating of my heart I was hearing or his. He held my other hand on the side as I put my other on the side of his shoulder. A playful smirk came on his lips as we both slowly glided our body on the sensual music. The man was so tall, probably around 6’2. His narrowed nose and perfectly angled jaw caught my attention but his eyes—I think I have seen those blue eyes before.

We both dance with no words uttered in our mouth. Only eyes locked and our body close to each other. Titig na titig ang kaniyang mga mata na para bang sa oras na iwala niya ang pangin sa akin ay mawawala rin ako ng tuluyan. May iilan na ring nakisayaw sa gitna ngunit nasa pinaka gitna pa rin kami. We were both dancing on the spotlight in the stage that I am quite nervous someone would recognize me.

Sometimes, I would look away. But every time, I would feel his grip would tighten on my waist and would pull me much closer. Kaya hindi rin nagtatagal ay naibabalik ko rin ang tingin sa kaniyang matang kasing kulay ng langit at karagatan.

His eyes was too drowning and mesmerizing that I knew those deep-blue eyes will hunt me in my dreams. Not a while later, like all the dreams and fairytales, the music ended our little magic of bubble. One last spin and we both stop in front of each other. Bahagya kaming yumuko hudyat ng pagtatapos ng sayaw tsaka nagpalakpakan ang mga nanuod.

We stayed there in the middle, slight catching our breath with our eyes locked when my eyes darted on the red rose on the pocket of his suit. Naalala ko bigla ang sadya. Sa huling pagkakataon ay tumingin ako sa mga mata niya bago tuluyan tatalikod n asana upang umalis. It was so sudden when he pulled my wrist again and unlike a while agi, he didn’t drag me, instead I was face to face close to his face. He smelt so nice and warmth. Hindi ako pamilyar sa kaniyang pabango pero parang natural na amoy na niya iyon. I felt the hot breath of his breathing when he spoke in a low voice.

“Who are you?” shucks! Even his voice sound so sexy!

Ay! Ano ba yan, Caenaella Solace! Anong sexy?! Paniguradong limang taong kang grounded kong marinig ka ng Abuela mo talaga!

I pushed his chest slowly and his hands loosen his grip on my waist. Ngumiti ako at inabot ang kaniyang magkabilalng balikat upang supporta. I felt him stiffen at what I did and his hands held my waist again with no force. Tumingakayad upang maabot ang kaniyang tenga. At gamit ang isang malambing na boses ay bumulong ako sa kaniya.

“Someone you don’t have to know.” I whispered and my eyes found his eyes. Sobrang lapit namin na ilang dingkal nalang ay talagang mahahalikan ko na ang estranghero na ito. Napangisi ako nang makitang nagkasalubong ang kaniyang magkabilang kilay sa pagtataka. Mahinang tinapik ko ang kaniyang pisngi ng tatlong beses bago ako tuluyan tumalikod ang humalo sa dagat ng mga tao.

Now, where I was again? Oh right! The garden of the white roses.