CHAPTER 49 "SEX OR CHOCOLATE 1"

KATULAD ng sinabi ni Jason ay maaga itong dumating kinabukasan upang tulungan siya sa lahat ng gagawin niya sa pagbi-bake. 

"Nililigawan ka ba niya anak?" tanong ng nanay niya nang nasa kusina sila at naghahanda ng mesa para sa agahan.

Napabuntong hininga si Jenny sa tanong na iyon at pagkatapos ay tinapos na ng tuluyan ang pagtitimpla niya ng kape. Inilapag niya ang tatlong tasa sa mesa saka hinarap ang nanay niya para sagutin ang katanungan nito.

"Nagsabi siya sa akin Nay, nung nasa Baguio kami," pagsasabi niya ng totoo.

Tumango-tango si Rowena sa isinagot niyang iyon. "Bakit parang hindi ka masaya? Hindi ba si Jason ang first love mo?" tanong ulit ng nanay niya na inilapag naman sa mesa ang isang bandehado ng umuusok na sinangag. 

"Hindi pa kasi ako ready Nay," iyon naman talaga ang totoo kaya iyon narin ang sinabi niya. Hindi naman siya naglilihim sa nanay niya, ang lahat ay sinasabi niya rito maliban na lamang sa dalawang bagay. Kung ano ang totoong dahilan ng paghihiwalay nila noon ni Jason at ang tungkol sa ilang ulit nang pagkakaloob niya sa lalaki ng katawan niya noon at kamakailan lang.

"Ganoon ba? Kunsabagay hindi naman talaga simple lang ang ginawang iyon sa iyo ni Ryan. Pero sa awa ng Diyos, hindi naman na siya bumalik simula nung ipagtabuyan ko siya paalis," ang nanay niya na bahagya niyang kinaringgan ng galit sa tinig. "O siya, tawagin mo na si Jason habang mainit pa itong pagkain. Naku, siguradong magugustuhan niya itong Daing na Bangus na inihanda mo para sa kanya," ang kaniyang muling ina.

Sa puso ni Jenny ay hindi niya napigilan ang mapangiti dahil sa sinabing iyon ng kaniyang ina. Alam niyang walang ibig sabihin doon si Rowena pero sa kaniya ay may alaala na ibinalik ang sinabi nito na naging dahilan kaya hindi niya napigilan ang mapangiti. 

"Wow, mukha mapaparami ang kain ko nito," ang agad na ibinulalas ni Jason habang nakatitig ito sa Daing na Bangus na nakahain sa hapag.

Tumawa ng mahina doon si Jenny at hindi na nagsalita pa. Hindi nagtagal at masaya na silang nagsalu-salo sa almusal na iyon. 

"Walang nagbago, masarap parin," si Jason matapos nitong tikman ang Daing na Bangus sa plato nito saka siya nakangiting nilingon.

Sa pagkakatitig niya sa mga mata ng binata ay hindi napigilan ni Jenny ang mapangiti habang ang puso niya ay hinahaplos ng hindi maipaliwanag na kaligayahan. Pero sa kalaunan ay hindi rin niya napigilan ang mahaluan ng kaberdehan ang sinabing iyon ni Jason na naging dahilan naman ng mabilis na pag-iinit ng buo niyang mukha. At dahil hindi niya gusto mapansin iyon ng lalaki at lalong higit ng kaniyang ina, minabuti nalang ng dalaga ang magyuko ng ulo at magpatuloy sa pagkain.

Matapos kumain ay ginawa lang ni Jenny na mabilis ang pagligo. Pagkatapos noon ay magkasama na sila umalis ni Jason patungo sa studio type apartment na inuupahan niya at ginawa niyang kitchen kung saan siya nagbi-bake ng kaniyang mga orders.

"Okay naman pala eh, hindi malaki at hindi rin masikip at may proper ventilation kaya hindi ka maiinitan ng sobra," nang patuluyin niya ang binata sa loob ng kaniyang shop.

"Kaya nga nagustuhan ko eh, dahil sa lahat ng sinabi mo. Pero higit sa lahat, hindi mahal ang upa kaya mas malaki ang naitatabi ko," sagot niyang inilapag ang mga gamit sa ibabaw ng kaniyang working desk sa kaniyang maliit na opisina.

"Maupo ka muna, wala ka pa namang gagawin sasabihan nalang kita," aniya kay Jason na nakita niyang nakangiting pinanonood siya.

Tumango ang lalaki sa sinabi niyang iyon. 

"Alam mo ba, naisip namin dati ni Mama na maglagay ng coffee shop sa Baguio para hindi na lalayo ang mga guest namin doon kung sakaling gustuhin nila ang magkape?" simula ng binata makalipas ang ilang sandali.

Noon nilingon ni Jenny ang binata habang abala siya sa pag-aayos ng kaniyang buhok na sa huli ay nilagyan niya ng hairnet. 

"Maganda iyon, para hindi sila matulad sa akin na nasasagi ang kape kasi iyong kasalubong ko sa cell phone niya nakatingin," aniyang hindi napigilan ang matawa ng mahina nang maalala kung paano ang naging eksena ng muling pagkikita nila ng binata.

Nakita ni Jenny na nangislap ang mga mata ni Jason dahil sa sinabi niyang iyon. At noon nga niya parang gustong pagsisihan kung bakit nagawa pa niyang sabihin iyon at ipaalala sa lalaki. Kaya naman upang makaiwas sa kung anumang kakaibang atmosphere na namumuo na ngayon sa loob ng shop ay mas pinili na lamang ng dalaga na iiwas ang kaniyang paningin mula rito. Baka kasi kung saan pa sila mapunta at hindi niya gustong mangyari iyon dahil siguradong wala siyang matatapos na trabaho.

"Sa tingin mo ba magandang idea kung ikaw nalang ang maglalagay ng coffee shop doon? Hindi ba pangarap mo ang ganoon?" ang sa halip ay ang narinig niyang isinagot ni Jason sa kaniya kaya siya muling napalingon sa binata.

"Anong sinabi mo?" ang hindi makapaniwala niyang tanong.

Noon tumayo si Jason saka humakbang palapit sa kanya. Sa puntong iyon ay nagsimula namang kumabog ang dibdib niya sa abnormal na paraan at hindi na iyon bago sa kaniya. Pero kahit sabihing hindi iyon bago ay hindi nangangahulugang immune na siya. Dahil kahit ilang beses pa yatang may mangyari sa kanila ng lalaking ito, mananatili ang discomfort sa katawan niya na palaging nagiging active tuwing lalapit ito sa kaniya.

"Ang sabi ko, kung sakali ba gusto mong ikaw nalang ang maglagay ng coffee shop doon? Pangarap mo iyon hindi ba?" noon banayad na hinaplos ni Jason ang pisngi niya habang ang mga mata nito ay nanatiling titig na titig sa kaniya sa paraan na tila ba hinihigop nito ang lahat ng kalakasan na mayroon siya. 

"Maganda nga, kaya lang sa ngayon wala pa akong pera para doon," aniyang minabuting bigyan ng distansya ang pagitan nilang dalawa para umiwas narin sa temtasyon. 

"Wala namang problema sa pera, kung iyon ang inaalala mo," sagot ni Jason na nanatiling nakatayo kung saan niya ito iniwan pero nararamdaman niyang nakasunod parin sa kaniya ang paningin nito.

"Mahirap ang gusto mong mangyari," sagot niya.

"Hindi naman mahirap. Ako ang bahala sa lahat, sa pagpapatayo ng shop at sa lahat ng gastos," wika ni Jason.

Sa sinabing iyon ng binata ay muling napatitig dito si Jenny. "Seryoso ka ba?" sa puntong ito ay hindi na napigilan ni Jenny ang matinding excitement na humalo sa boses niya.

Noon malapad na ngumiti ang binata saka magkakasunod na tumango. Pagkatapos ay humakbang ito palapit sa kaniya saka ikinulong sa dalawa nitong kamay ang mukha niya.

"Naniniwala ako na hindi pa huli para sa atin ang lahat, at gusto kong simulan ang tungkol doon sa pagtupad ng pangarap mo," ang madamdaming hayag ng binata saka siya niyuko at dinampian ng masuyong halik sa kaniyang noo.

"Hayaan mo, pag-iisipan ko," sagot niyang ngiting-ngiti. 

Noon nangalatak si Jason. "Huwag mo nang pag-isipan, pumayag ka nalang para kasi pagkatapos noon magsisimula na ulit tayong humabi ng mas marami pang mga pangarap, at sa pagkakataong ito, sisiguraduhin ko sa iyo na gagawin ko ang lahat para matupad natin ang lahat ng iyon, ng magkasama," pagpapatuloy ng binata.

Lalong lumapad ang pagkakangiti ni Jenny dahil sa sinabing iyon ni Jason na nanuot ng husto sa kaibuturan ng kaniyang puso. 

Gusto niya ang sinabi nito. 

Gusto niyang humabi ng maraming bago at magagandang mga pangarap kasama si Jason. 

At higit sa lahat, gusto rin niya ang sinabi nito, na sa pagkakataong ito ay gagawin nito ang lahat para magawa nilang tuparin ang mga pangarap na iyon, nang magkasama.