CHAPTER 36 "YOU CANNOT AVOID ME"

"ABA, maaga ah," si Jenny iyon nang puntahan niya ang dalaga sa cabin nito na tamang nakita niyang palabas narin.

"Syempre ba, ayoko yatang maiwan sa first date natin," sagot niyang inakbayan ang dalaga pero mabilis nitong tinabig ang braso niya.

Tumawa lang ng mahina doon si Jason saka sa humahangang sinuyod ng tingin si Jenny mula ulo hanggang paa. As usual dahil malamig sa Baguio at naka hoodie jacket ito na kulay pula, hapit na pantalong maong at rubber shoes.

"Oh, bakit ganyan kang makatingin?" halata man sa boses at tono ng pananalita ng dalaga ang matinding pagkailang dahil sa ginagawa niyang lantarang oberbasyon rito ay hindi parin siya nagpapigil.

"Wala, ang ganda mo parin kasi, at sexy pa," ginawa niyang mapanukso at makahulugan ang huling adjective na ginamit niya kaya na sa tingin naman niya ay nakuha ng dalaga ang ibig sabihin kaya mabilis itong pinamulahan ng mukha.

"Tumigil ka nga, ang aga-aga mo kung mang-asar," anito sa kaniya saka siya iniwan at sinimulan nang maglakad.

Sinundan niya ito nang ngiting-ngiti. "Tell me, hanggang kailan mo plan na mag-stay dito?" tanong niya nang naglalakad na sila.

"Two weeks ang plano ko, pero ang sabi ni Nanay pwede ko raw i-extend kung gusto ko," sagot ni Jenny.

Nagustuhan ni Jason ang narinig niyang iyon kaya hindi niya napigilan ang mahaluan ng katuwaan ang tono ng pananalita niya nang magsalita siya. 

"Talaga? Kung ganoon bakit hindi mo nga i-extend. Ililibre ko nalang ang stay mo dito para makatipid ka, ako na ang magbabayad kay nanay," aniya pa.

May pagtataka sa mukha siyang tiningala ni Jenny. "Nanliligaw ka ba?" 

Hindi niya inasahan ang tanong na iyon mula sa dalaga pero sa huli ay nagpasalamat narin siya na itinanong nito iyon sa kaniya.

"Upo muna tayo?" nang makalapit sa isang pamilyar na bench na dati na nilang inupuan ay minabuti ni Jason na yayaing maupo doon ang dalaga para narin makapag-usap sila ng mabuti.

"Okay," sang-ayon ni Jenny.

"Hindi ba pangarap mo ang Baguio?" tanong niya ilang sandali pagkatapos nilang maupo.

*****

SA tanong na iyon ni Jason ay humaplos sa puso ng dalaga ang hindi maipalawanag na kasiyahan na may halong kilig. 

"Natatandaan mo pa pala ang tungkol doon?" aniyang sandaling nilingon si Jason at pagkatpos ay ibinalik ang pagkakatingala sa mga nakahilirang pine tress sa gilid ng kalsada.

"Wala namang kahit na anong tungkol sa iyo ang nakalimutan ko," sagot ni Jason sa kaniya.

Naramdaman ng dalaga ang katapatan sa sinabing iyon ng binata at kahit hindi niya aminin alam niyang kinilig siya dahil iyon ang damdaming gumuhit sa kaniyang puso. Pero dahil nga minsan na siyang nasaktan dahil sa nangyari sa kanila ng dating nobyo, although katulad ng sinabi niya kagabi ay napatawad na niya ito, kahit paano ay may kurot parin ng pag-aalangan sa puso niya para paniwalaan ang lahat ng sabihin nito.

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko eh," iyon ang minabuti niyang isatinig sa halip.

"Alin iyong tanong mo sa akin kung nanliligaw ba ako?" 

Tumango siya. "Oo," aniya.

"Kapag ba sinabi kong tayo nalang ulit, okay lang ba sa iyo iyon?" tanong-sagot sa kaniya ni Jason.

Nagulat si Jenny sa tanong na iyon sa kaniya ng binata. "A-Anong sinabi mo?"

"Tinatanong kita kung okay lang ba sa iyo na maging tayo nalang ulit?" 

"Baliw ka ba Jason? Ten years na mula nung magkahiwalay tayo. Kung tutuusin estranghero na tayo ngayon sa isa't-isa," sagot niya rito.

Nagkibit lang ng balikat ang lalaki. "Okay, but I'll get you back," anito sa tono na parang siguradong-sigurado.

"Bahala ka, pero I'm warning you, hindi na ito magiging kasing dali nung dati. Hindi na ako bata ngayon, mas matalino na ako at mas matapang," aniyang tinawanan ang binata pagkatapos.

Umangat ang sulok ng labi ni Jason sa sinabi at ikinilos niyang iyon. Kaya naman hindi niya inakala ang sumunod nitong ginawa. Hinawakan nito ang batok niya saka siya mariing siniil ng halik. 

"See?" nang pakawalan ni Jason ang mga labi niya makalipas ang ilang sandali ay iyon ang sinabi nito sa kaniya sa pagitan ng paghahabol niya ng hininga.

"B-Bakit mo ginawa iyon?" tanong niyang hindi maitago ang matinding pamumula ng kaniyang mukha dahil sa ginawang biglaang paghalik sa kaniya ni Jason. 

"Gusto ko lang patunayan sa iyo na kung sinasabi mong hindi magiging madali sa akin ang lahat well, ganoon din para sa iyo," anitong nanunukso pang pinadaanan ng hintuturo nito ang kaniyang mga labi.

"A-Anong ibig mong sabihin?" tanong nito sa kaniya.

"Hindi magiging madali para sa iyo ang iwasan ako, kasi hindi mo kayang gawin iyon," bakas parin sa tono ng pananalita ni Jason na parang siguradong-sigurado ito sa lahat ng sinasabi nito at deep inside alam ni Jenny na totoo iyon.

Hindi naman talaga niya kayang iwasan si Jason pero hindi na niya kailangan pang ipaalam ang tungkol doon sa binata. Mas mabuti kung kahit papaano ay manghuhula naman ito o susubukan siya nitong basahin. Kahit alam niya na kabisado ni Jason kung paano siya mag-isip dahil kilalang-kilala siya nito mas pipiliin parin niyang iparanas naman sa lalaki kung paano malito at mag-alinlangan kahit minsan lang.

"Umuwi na nga tayo, nagugutom na ako eh. Saka anong oras pala darating ang si Mama Loida at Aling Malou?" naitanong niyang nagpatiuna na sa pagtayo.

Nagkibit ng mga balikat nito si Jason. "Baka before lunch nandito na sila. Gusto mo bang sa bahay mag-almusal o doon nalang?" anitong itinuro sa kaniya ang isang coffee shop.

Biglang nakaramdam ng pagkalam ng kaniyang sikmura si Jenny nang matapos masamyo ang masarap na aroma ng kape nang malapit na sila sa coffee shop. 

"Dito nalang, bigla akong ginutom eh," aniyang tumawa pa ng mahina.

Nangingislap ang mga matang tumango lang si Jason saka na siya nito inakbayan at iginiya patungo sa pathway na maghahatid sa kanila sa kapihang iyon.

Masasabi ng dalaga na naging masaya naman ang breakfast na iyon kumpara sa dinner na pinagsaluhan rin nila kagabi na walang nagsasalita at puro tunog lang ng mga kubyertos ang maririnig sa hapag. Pero ngayon, mas magaan ang atmosphere sa pagitan nilang dalawa kahit kung tutuusin ay hindi rin naman maiwasang pag-usapan ang nakaraan dahil bahagi na nilang dalawa ang tungkol doon.

"I'm sorry to hear about that," si Jason na nagbuntong hininga pa pagkatapos niyang ipagtapat sa binata ang totoong dahilan kung bakit siya lumipat ng school matapos nilang mag-break.

"Hindi naman na ako talagang bumalik sa school noon maliban nalang nang mag-take ako ng exams. Dumanas kasi ako ng depression at iyon ang sinabi ni Nanay na dahilan sa mga teachers ko kaya pumayag silang bigyan ako ng special exams. Pero hindi narin umabot ang average ko sa maintaining grades na dapat ay mayroon ang isang full-scholar na kagaya ko kaya lumipat ako ng school. Sa isang state university ako nag-graduate of course as Magna Cum Laude,"  aniyang hindi napigilan ang mapangiti sa huling sinabi dahil sa nakita niyang pagkislap ng matinding paghanga para sa kaniya sa mga mata ng binata.

"I'm so proud of you, alam mo ba iyon. Kahit alam ko na ako ang dahilan kung bakit ka nadapa, pinilit mo paring bumangon at nagawa mo. Natupad mo ang pangarap mo kahit nawala ako sa tabi mo," si Jason iyon sa tono na humihingi ng tawad.