Kinabahan si Alonzo mula nang dumating si Mia, kasama ang kanyang kapatid. Nang marinig niya ang sinabi ni Mia ay nagulo ang kanyang puso.Sinubukan niyang isipin ang lahat ng posibleng mangyari, ngunit hindi niya kailanman naisip na magiging ganito ang pagtanggap ni Mia sa kanyang kataksilan. Nagawa pa nitong pakiharapan ng maayos ang kanyang pamilya. Alam niya naman ang mabuting tao si Mia at umaasa siyang kaya siya nitong patawarin."Mia,” wika niya sa babae pagkatapos nitong magsalita… “Sigawan mo ako…Sipain mo rin ako at saktan. Huwag mo akong parusahan sa ganitong paraan. Ayokong ikaw ang magdala sa aking tataksilan na nagawa. Ayokong sayo rin magalit ang iyong ina.”Kahit gaano man siya kasama hindi niya kayang hayaang ang babaeng nagmahal sa kanya ng siyam na taon ang magdala ng kanyang kasalanan dahil sa kanyang pagtataksil.“Tama si Mia,” sabat ng kanyang ina pagkatapos siyang tingnan ng masama na tila ba sinasabing manahimik siya. "Ano ba ang sinasabi mo? Ang bait ni Mia s
HINDI niya alam kung ano ang mararamdaman sa sinasabi ng kanyang pamilya. Pakiramdam niya ang mahalaga sa mga ito ay ang pangalan at si Alonzo lamang samantalang sila ni Mia ang niloko. "Nicholas,” wika ng kanyang abuelo. “Alam ko na nasaktan ka, pero naisip mo ba si Mia? Ano ang magiging reaksyon ng nanay niya kung malaman niya ang lahat ng ito? Wala kayong anumang relasyon. Paano mo mapapasaya si Mia? Sobra na ang utang natin sa pamilya niya at ang pagtali sa kanya sa pagpapakasal ay isang pagkakamali. Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko?" Napilitan siyang tumango sa sinabi ng kanyang abuelo. Naiintindihan niya naman ito pero kasal na sila ni Mia. Hindi na pwedeng mabawi ‘yun. "Lolo, ang ibig mong sabihin ay mas magiging masaya si Mia kung ikakasal siya kay Alonzo…Bakit hindi niyo nalang ako deretsahin? Na hindi siya magiging masaya dahil lumpo ako at nakaupo sa wheelchair na ito… Yun po ba ang ibig ninyo sabihing na kasiyahan?”pauyam niyang sagot. Bumuntong-hininga ang kanyang
"Ma!” sigaw niya na agad na dinaluhan ang ina. Nakita agad ni Mia ang kanyang ina na nakaupo sa sofa, at si Alonzo na nakaluhod sa harap nito at nakayuko habang humihingi ng tawad.Namumula at namamaga ang mga mata ng inang si Melinda dahil sa pag-iyak habang napatingin sa kanya.Mabilis na umupo si Mia sa tabi ng kanyang nanay, agad na namula ang kanyang mga mata nang makita niya ang lungkot ng kanyang ina. Alam niyang nag-aalala ito para sa kanya, kaya pinilit niyang ngumiti para aliwin ang ina na tila ba sinasabing okay lang siya. "Ma, ayos lang ako. Huwag niyo na po akong alalahanin. Hindi niyo na rin po kailangan umiyak.”Pinilit na pinigilan ng ina ang mga luha na wag tumulo.. Hinaplos nito ang kanyang mukha at magibg ang kanyang buhok. Hindi niya tuloy na pigilan ang sarili na hindi maiyak habang nakatingin sa kanyang ina na tila ba awang-awa sa kanyang sinapit.“I'm sorry, anak,” wika sa kanya na ina kung kaya umiling siya.“Wala po kayong kasalanan sa mga nangyari Ma.”“Ako
Pagbaba ni Mia ng apartment nila ay kaagad niyang tinawagan si Nicholas. "Ano'ng problema?" tanong nito sa kabilang linya. "Nicholas, gusto kitang makita. Mag-usap tayo," sagot niya."Sige! Lumabas ka ng apartment at susunduin kita," utos ni Nicholas. Para siyang si Martinez kung utusan nito. "Fine!” inis niyang sagot."Hintayin mo kami sa labasan,” ani pa nito.Pinatay ni Nicholas ang tawag kung kaya inis na inis siya. Kung minsan ay hindi niya talaga ito maintindihan. Isang lalaking nakaupo sa wheelchair pero nag-uutos ay parang hari.Alam niyang hindi pa naman ito kalayuan kung kaya mabilis itong nakabalik sa kanilang bahay.Nakita niya ang kotse ni Nicholas. Mabilis siyang pumasok ng sasakyan at pinaandar kaagad ni Martinez."Saan mo ako dadalhin?" tanong ni Mia kay Nicholas."Sa villa…May mga bagay na hindi dapat pag-usapan sa labas." Nang makarating sila sa villa ay kaagad na tinulungan ni Martinez si Nicholas sa wheelchair pero pinigilan nito ni Martinez at tiningnan siy
Hindi niya hahayaang mag-isa si Nicholas sa laban na ito…Hindi niya hahayaang mag-isa nitong harapin sina Alonzo at Gemma.Lumabas siya ng kwarto ni Nicholas at pumunta siya sa banyo at kumuha ng gamit panglinis. Pagbalik niya ay nakaupo pa rin si Nicholas sa kama…Nakatingin sa kanya na nagtataka. Ang mukha nito ay hindi na naman maipinta."Bakit ka bumalik? Akala ko ba ay aalis ka na?" tanong nito."Kelan ko sinabing aalis ako?" Inilapag niya ang gamit panglinis at lumapit kay Nicholas, lumuhod siya hinawakan ang braso nito. "Tulungan na kitang mahiga. Malamig sa sahig. Alam mo naman siguro na hindi higaan ang sahig, hindi ba? Isa pa, masyadong malaki ang kama mo,” ani niya upang mabawasan ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.Tiningnan siya ni Nicholas, pero hindi ito tumingin sa kanya. Tinulungan niya itong mahiga. Pagkatapos, inangat ni Mia ang wheelchair at sinubukan ang remote kung okay. Gumagana pa naman iyon kahit natumba na. "Matibay pa pala 'to!" Itinulak niya ang whee
Tinawagan ni Mia si Nicholas para magpaalam na ma-le-late siya."Pwede bang mag-late ako?" tanong niya."Bakit?""May mahalagang kaibigan akong kakausapin kaya kung pwede ay mamaya na lang ako darating."Hindi kaagad nagsalita si Nicholas sa kabilang linyaNamagitan ang katahimikan sa kanilang dalawa kung kaya muli siyang nagsalita.“Okay lang ba kung after lunch na ako darating?” tanong niya pa.Ang totoo ay ayaw niyang makasama si Nicholas mag-isa, naiilang siya sa lalaki. Isa pa sinabi niyang after lunch na lang siya pupunta dahil alam niyang hindi naman sila kaagad maghihiwalay ni Isabela sa dami ng kanilang pag-uusapan."Hindi!" matigas na sagot ni Nicholas."Bakit?""Pumunta ka rito at ipagluto mo ako ng tanghalian,” utos pa nito sa kanya."Nasaan si Martinez? Kahit wala siya pwede ka naman sigurong mag-order ng pagkain, 'di ba?"Wala siya rito.”Napabuntong-hininga si Mia at pumayag."Sige. Mabilis ko lang kakausapin ang kaibigan ko at pupuntahan kita kaagad.”Kaagad naman siy
Napaangat ang kilay ni Nicholas nang dumating siya sa bahay nito. "Hindi ka ba marunong bumili ng pagkain?” tanong sa kanya ng lalaki na kanyang ikinagulat. Hindi niya mapigilan ang hindi panlakihan ng mga mata dahil unang-una ay hindi naman ito nagsabi. Isa pa hindi pa naman lunchtime.“Bakit hindi ka nag padeliver? Pwede ka naman tunawag, hindi ba? Siguro naman ay kaya mo ang tumawag?”"Asawa na kita ngayon, Mia.. Sana hindi mo yun nakakalimutan pagkatapos mo akong pakasalan."Siguro naman kahit na sa pagkain ay maasikaso mo ako, hindi ba?” sagot nitong nakakunot ang noo. Palagi na lamang hindi maipinta ang mukha ni Nicholas. Tinalo pa nito ang babaeng buntis na naglilihi."Asawa ba talaga kita?” tanong ni Mia kay Nicholas. Hindi niya pinansin ang mga sinasabi nito dahil masyadong mainit ang ulo nito. “ Wala namang nakakaalam maliban sa mga pamilya natin hindi ba?”Hindi niya na kayang tiisin ang pakikitungo ni Nicholas, na tila laging galit sa mundo at parang may mabigat na bagay na
SA haba ng pila ay nahirapan si Mia na pagsabayin si Nicholas at ang kanyang hawak na cart. Kaya naman nitong paandarin ang wheelchair nito pero pakiramdam niya ay pinapahirapan siya ng lalaki.“Hindi mo na ako kailangan itulak. I can manage,” ani ni Nicholas sa kanya."Kailangan ko pa rin kayong itulak at baka may matamaan ka… Pakiusap Nicholas, huwag mo naman akong pahirapan ng ganito. Wala akong tatlong ulo at anim na braso para makaya ang lahat ng ito," inis niya ng wika kay Nicholas.Wala na talagang masabi si Mia sa lalaki pero sa tuwing na nakikita niya ang mga paa nito ay naisip niyang huwag na lang magsalita at tumahimik na lamang."I will stay here… Ikaw naman ang pumila sa cashier,” ani pa nito sa kanya kung kaya tumango siya.Inilagay ni Mia ang mga pinamili sa cart, at tinulak si Nicholas papunta sa gilid ng cashier. Nasa priority lane naman sila kaya kahit paano ay madali lamang. Ibinigay sa kanya ni Nicholas ang credit card nito. Handa na siyang magbayad, nang may bigla
NAALALA niya ang huli nilang pinag-usapan ni Nicholas—ang huli nitong sinabi sa kanya. Nagtataka siya ng ilapitan siya ni Nicholas at malambing ang boses nito. “Alam ko na ang lahat,” wika pa sa kanya ng lalaki kung kaya napakunot ang kanyang noo. Hindi niya maintindihan ang ibig nitong sabihin. Hinawakan pa nito ang kanyang kamay. "I have been with you for the past few days and have understood your character a little bit. I always thought you were a weak girl, but I didn't expect you to have such a strong side. Akala ko isa kang mahinang babae lalo na sa nangyari sayo ng iwan ka ni Alonzo at ipinagpalit. Nagkamali ako sa pag-aakala ko.” Napakagat labi siya sa sinabi ni Nicholas sa kanya. The tone of his voice sounded a little different from before. “Alam kong nagiging katawa-tawa ka dahil ang pinakasalan mo ay isang lalaking nakaupo sa wheelchair. Titira ka na sa pamilya namin at magiging isa kang Madrigal, this kind of thing will most likely happen again. Although my legs are no
NILAPITAN si Isabela. Maging ito ay nakaramdam ng tensyon dahil sa mga nangyayari.Nicholas was the first to break the silence at the door. Tumingin ito kay Danny. Binati nito si Danny.“Hindi ko alam na darating ngayon si Kuya Danny,” ani niya pa.“Inimbita ko siya,” sagot sa kanya ni Nicholas."When Mia gets married, I will come even if I have something big to worry about,” sagot naman ni Danny."Really?” sagot pa ni Nicholas dito. “Hindi ko alam na ganyan pala ka importante si Mia sayo.”Hindi niya alam kung ano ang gustong palabasin ni Nicholas sa sinabi nito.“Can I talk to you in private?” tanong sa kanya ni Nicholas kung kaya tumango siya. Pumunta siya ng kwarto at sumunod naman ang lalaki pagkatapos nitong kontrolin ang sariling wheelchair.“Masisira ang make up mo,” ani sa kanya ni Nicholas nang makita nitong umiiyak siya. Lumapit siya sa pintuan at isinara iyon. Naiwan silang dalawa ni Nicholas sa loob ng kanyang kwarto. Napansin niyang mga titig sa kanya ni Nicholas.“Ang
“Hindi nila pwedeng pigilan ang pagpapakasal natin Alonzo dahil kahit anong mangyari ay magpapakasal tayo. Ang batang dinadala ko ay dugo at laman mo… Isang Madrigal, naiintindihan mo?”“Alam ko at naiintindihan ko ang nararamdaman mo Gemma pero ayokong lalo lamang magalit sa atin ang papa lalo na sa mga nagawa natin. Hayaan muna natin na magpakasal si Mia at Nicholas.. Ang mahalaga naman ngayon ay magkasama tayong dalawa. Hindi ko naman tinatalikuran ang batang dinadala mo…Tama ka, isa pa ring Madrigal ang batang ‘yan at ako ang ama. Let's not rush this matter. Pagkatapos ng kasal nila everything will calm down, and then we can talk about marriage. Besides, even if he is angry, he will not disown the flesh and blood of the Madrigal family. This is his own grandchild," sagot niya pa kung kaya tumaas ang kilay ni Gemma. "Fine, ito lang ang sinasabi ko sayo Alonzo. Sa oras na hindi mo ako pakasalan ay hindi mo na kami makikita ng anak mo kahit kailan! Ilalayo ko sayo ang anak mo.”Niy
Isa-isa siyang binati ng lolo ni Nicholas at ng ama nitong si Tito Mike, magiliw naman ang pagtanggap sa kanya ng dalawa maliban sa ina ni alonzo na si Sandra na ramdam na ramdam niyaang pagiging kaplastikan.Tumayo pa si Tito Mike upang ipaghila siya ng upuan “Mabuti naman at napagbigyan ninyo imbitasyon namin na pumunta kayo ngayon. You are now the daughter-in-law of our family. From today on, you can no longer call me uncle, you have to call me Papa,” wika sa kanya ni Tito Mike kung kaya napangiti siya.“Thank you, P—a,” sagot niyang naiilang.Ngumiti ito sa kanyang sinabi.Katabi niyang nakaupo ng mga oras na iyon si Nicholas. Napapansin niyang pagiging sweet ni Nicholas sa mga maliit na bagay tulad mo lamang ng pag-aabot ng baso sa kanya na may lamang juice. Naiilang tuloy siya sa ginagawa nito dahil hindi naman ito ganito kapag silang dalawa lamang ang magkasama.Pansin yung pinagmamasdan pala sila ni Sandra.“Ang sweet niyo namang masyado at mukhang mahal na mahal ninyo ang i
"What are you doing? Who let you in?!" Sigaw sa kanya ni Nicholas na kanyang ikinagulat. Hindi niya namalayan ang pagdating nito. Hindi niya alam kung ano ang uunahin yung itago dahil sa pagsulpot ng lalaki.She quickly put his notebook in, and closed the drawer. Nagmamadali siyang lumapit sa lalaki na kinakabahan."I'm sorry, may narinig kasi akong ingay kung kaya umakyat ako,” pagdadahilan niya."You were just on a whim so you could see other people's privacy?" Ang galit sa mukha nito ay nakikita niya. Hindi niya tuloy mapigilan ang hindi matakot."I'm sorry! Titira rin naman ako dito sa mga susunod na araw kung kaya minabuti kong mag-ikot-ikot,” sagot niyang nakayuko ang ulo."From now on, you are not allowed to come upstairs without my permission, and you are not allowed to step into this room!" bulyaw pa sa kanya ng lalaki.Hindi niya matanggap ang paraan ng pagsigaw nito sa kanya.“Hindi ko nga sinasadya. Sorry na…Isa pa, hindi naman ako interesado sa mga pictures na yan. Hindi
Nang palabasin siya ni Danny sa loob ng private room ay hindi niya na alam kung ano ang nangyari sa dalawa. Ang kabog ng kanyang puso ay ganoon na lamang habang naghihintay siya na lumabas ang dalawang lalaki.Nicholas' personality is too cold and hard. Kinakabahan siya na baka nag-away ang dalawa pero imposible naman yata yun dahil nakaupo si Nicholas wheelchair. Hindi na siya tumanggi nang yayain siya ni Martinez sa loob ng sasakyan upang doon na lamang maghintay.She waited anxiously in the car for about ten minutes, and finally saw Nicholas coming out of the wheelchair alone. Nagmamadali siyang lumabas ang sasakyan at sinalubong ito. Magkasama sila ni Martinez na inalalayan si Nicholas, napansin niyang nakatingin lamang sa kanila si Danny habang nasa loob ito ng restaurant. Kumaway na lang mag siya dito bilang pagpapaalam.Hindi niya magawang kung may buha bang nasa loob siya ng sasakyan. Gusto niyo sanang magsalita at magtanong but when she saw his cold expression, she swallowed
NAPATINGIN na lamang si Mia kay Nicholas nang makapagbihis ito. Suot lang naman nito ang uniform nito sa pagkapulis na tila ba may gusto itong sindakin and looked much more energetic than before. Pinaandar nito ang wheelchair malapit sa kanya. "Can we go now?" Tumango siya. "Okay,” sagot niyang walang magawa. Maging si Martinez ay inutusan din nito na suotin ang uniporme nito. Hindi niya maintindihan kung ano ang ginagawa ni Nicholas pero para wala ng gulo ay hinayaan niya na lamang ang lalaki. ********** Knowing that Mia was coming with Nicholas, he drove back to his restaurant first. Wala sana siyang balak na pumunta sa restaurant niya pero dahil tumawag si Mia ay nagmamadali siya… Sa totoo lang ng malaman yang ikinasal na si Mia ay gusto niyang makilala kung sino ang asawa nito, he really wanted to see what this man in the wheelchair looked like. Hindi pa rin siya makapaniwala na ang pinakasalan ni Mia ay lalaking nakaupo sa wheelchair. Kilala niya si Alonzo Madrigal na naging
Dumiretso na si Mia sa supermarket bago siya pumunta sa bahay ni Nicholas. Baka mamaya kasi ay magyaya na naman itong na lumabas silang dalawa, napakahirap non para sa kanya lalo na at malaking tao ito. Gulay at prutas ang kanyang kinuha dahil alam niyang kailangan iyon ng katawan ni Nicholas. Bumili din siya ng ilang karte at gatas para sa lalaki at nag matiyak na okay na ang kanyang mga pinamili ay agad siyang nagbayad. Pagkatapos niyang mamili ay naghintay siya ng taxi pero ilang minuto na rin siyang naghihintay ay wala pa rin siyang makitang sasakyan kahit ang mag-book ng grab ay wala pa rin siyang makuha. Naiinis na siya sa paghihintay.Sigurado siyang umuusok na naman ang bumbunan ni Nicholas sa paghihintay sa kanya. Kukunin niya na sana ang kanyang cellphone upang tawagan si Martinez pero may biglang humintong sasakyan sa kanyang harapan at pamilyar iyon sa kanya. "Kuya Danny!" bulalas niya nang makilala ito pagkatapos ibaba ang bintana ng sasakyan nito. Nawala ang pagkainis ni
"Then why don't you marry me? Bakit hindi mo ako hinintay?" matigas ang boses na tanong sa kanya ni Danny.Napatitig si Mia sa lalaki and fell on his handsome face. Sandali siyang natigilan at bahagyang ngumiti. "Kapatid ang turing ko sayo Danny, alam mo yan. How can I marry you?" "Why not? When I left here a few years ago, sinabi ko sayo na babalikan kita. Babalik ako na matagumpay. Kaya ko ng lampasan si Alonzo. I have worked really hard these years, and I have opened restaurants in many cities. Nakipaghiwalay ka kay Alonzo pero bakit sa iba ka nagpakasal? Why didn't you wait for me? Bakit?”When Mia heard his words, a layer of mist appeared in her eyes, blurring her vision. Nakaramdaman siya ng awa sa lalaki. Alam niyang may gusto ito sa kanya pero hindi niya kayang suklian ang ibinibigay nitong pagmamahal lalo na at mahal niya si Alonzo noon.She has liked Alonzo for nine years pero hindi niya inaasahan na lolokohin siya ng lalaking pinagkatiwalaan niya.Alam niyang hinintay