CHAPTER 133

“GAGAWIN ko ang lahat para sa anak ko,”ang naging makahulugang sagot ni Carolina sa tanong niya. Naguguluhan man sa sagot ng biyenan ay hindi na siya nagtanong pa, hindi kinakaya ng damdamin niya ang nakikitang galit sa mga mat anito para sa kanya. Hindi sinabi ni Earl ang totoo kay Carolina pinanindigan niya na mas makakabuti yun para mas mapadali ang pagtuklas niya sa totoo.

Ngunit lingid sa kanyang kaalaman ay pareho lamang naman sila ng pakay ng kanyang biyenan.

Mabigat ang loob na umuwi si Earl sa kanilang mansiyon. Hindi siya umuuwi muna sa unit na tinitirhan nilang mag-anak dahil hindi niya kaya, pakiramdam niya sinasakal siya sa pangungulila. Ganoon pala talaga, kapag nawala yung tao na andiyan palagi sa tabi mo saka mo lang mararamdaman ang halaga niya. Dahil sa amnesia niya ay nakalimutan niya ang asawa ngunit hindi siya nito man lang inaway or kaya ay sinumbatan sa kabila ng lahat ng mga ginawa niyang pagkakamali dala ng kanyang amnesia.

Naisip ni Earl marahil ay masyado na