“ที่เฮียเห็นวันนั้น ทุกคนเขาแค่เป็นห่วงหนู” “รู้” “ถ้าเฮียได้รู้จักจริง ๆ น่าจะสนุกเลยค่ะ หนุ่มเมืองกรุงจะได้ไปเที่ยวบ้านนา ขี่ควายชมทุ่งอะไรแบบนี้” “อือฮึ ถ้าไม่โดนซ้อมตายตั้งแต่ที่ค่ายอะนะ” “ตัวก็ตั้งโต ไม่เห็นจะต้องกลัวเลยค่ะ” ฉันพยายามจ
Episode 13 สามวันต่อมา ช่วงนี้ฉันได้เข้ามาใช้ชีวิตอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเฮียยักษ์เต็มรูปแบบ และเริ่มที่จะผ่อนคลายลงบ้างแล้ว อาจเพราะเพื่อนเฮียแต่ละคนเป็นคนอัธยาศัยดีทำให้ไม่รู้สึกมีระยะห่างระหว่างกันมากนัก ทุกคนปฏิบัติกับฉันอย่างใจดี อาจด้วยฉันคนนี้อายุน้อยกว่าใครเพื่อนก็ด้วย
“เหนื่อยก็กลับไปพักก่อนสิคะ” “เดี๋ยวไปพร้อมกันนี่แหละ อีกแป๊บมันว่าจะกลับแล้ว” “ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะคะ?” ฉันเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ เพราะสองวันที่ผ่านมากว่าจะได้กลับก็ปาไปเกือบสามทุ่ม “พรุ่งนี้จะไปเที่ยวกัน” “เวลาแบบนี้เหรอคะ?” แน่นอนว่ายังคงประหลาด
เฮียยังคงบ่น และบ่นไม่เลิก…ขณะที่ฉันเกิดรู้สึกใจเต้นโครมครามขึ้นมากับอีแค่จับมือถือแขนชนิดสุดแสนจะธรรมดาสามัญ ทั้งที่มากกว่านี้ก็จัดกันมาไม่รู้เท่าไร แต่อาจเพราะตอนนี้เหมือนเรากำลังอยู่ในความสัมพันธ์จริง ๆ“ไอ้ยักษ์!”“เฮีย! ร้านนี้ดีกว่า”จังหวะเดียวกันนั้นเองที่ได้ยินเสียงคนอื่นตะโกนเรียก คนข้าง
Episode 14 วันต่อมา อากาศตอนกลางวันระอุร้อนจนเผาผิวกายแทบไหม้ แต่เพราะคนอื่นนัดกันแล้วก็ช่วยไม่ได้ที่จะต้องเป็นไปตามแพลนที่วางเอาไว้ และกิจกรรมที่ไม่เหมาะจะทำท่ามกลางอุณหภูมิระอุร้อนอย่างการเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกก็คือกิจกรรมวันนี้ของพวกเจ๊และเฮีย นอกจากเจ๊หยีที่กำล
“อยากได้น้ำ เมื่อไหร่ไอ้พวกนั้นจะมา” แค่เสียงเหนื่อยล้าอ่อนแรงของเจ๊พริกที่กำลังจ่อยาดมใต้จมูกดังขึ้น เจ๊หยีก็ลุกขึ้นรีบคว้าหมวกปีกกว้างที่เตรียมมาด้วยขึ้นสวมทันที“เดี๋ยวหยีไปซื้อให้”“ไม่ต้อง เดี๋ยวมันก็กลับมากันแล้ว”“ดูสภาพว่าที่เจ้าสาวสิ”“หึ ถ้าพรุ่งนี้อ้ายหมดแรงจะโทษเฮียยักษ์ เห็นบ่นไม่หยุดนึ
Episode 15 ตอนเย็น ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าทุกคนบ้าพลังกันอย่างกับอะไรดี แม้แต่เจ๊พริกกับเจ๊อ้ายที่อาเจียนแทบจะตลอดทั้งวันแต่ก็หาได้ยอมแพ้ไม่ ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเก็บแต้มให้ครบมันทุกเครื่องเล่น ยิ่งถ้าเครื่องเล่นไหนสนุกหรือชวนคลื่นเหียนหนักกว่าชนิดอื่น พวกเฮียก็จะพากันวนขึ้นรอบใหม่
แม้จะไม่คุ้นเคยกับการจัดปาร์ตี้อะไรแบบที่เพื่อน ๆ ของเฮียทำกันเป็นประจำอย่างที่เคยได้ฟังตามคำบอกเล่า แม้อาจเป็นคนเดียวที่ไม่เข้าพวกเพราะคนอื่นรู้จักกันมานมนาน แต่ฉันไม่ใช่คนประเภทที่จะทำให้ใครลำบากใจหากปฏิเสธการเข้าร่วมสังสรรค์อาจทำให้คนอื่นรู้สึกกร่อยได้ อีกทั้งบรรดาเพื่อนสนิทของเฮียก็ใจดีกับคนนอก
Special 6หลายปีต่อมาบรรยากาศยามเช้ายังคงวุ่นวายไม่ต่างไปจากทุกวัน…เนื้อเสียงเจื้อยแจ้วหลายเสียงดังต่อเนื่องไม่หยุดมากว่าชั่วโมงเข้าให้แล้ว กระทั่งฉันเดินลงมาถึงที่ชั้นล่างก็ทันได้เห็น ร่างสูงในชุดสูทเป๊ะปังตั้งแต่หัวจรดเท้า โน้มตัวลงช้อนร่างเล็กของเด็ก ๆ ขึ้นที่สองข้อแขน“วันนี้เฮียกลับไวจะพาไปดิ
จู่ ๆ เจ๊หยีที่วันนี้อยู่ในชุดอลังการยิ่งกว่าทุกวันก็ดึงเอากระดาษแผ่นหนึ่งมาวางลงบนโต๊ะ ทุกสายตาหันมอง มีเพียงแค่เฮียครามที่ผุดยิ้มกว้างมองสบตาเมียตัวเองเจ๊พริกเป็นคนแรกที่คว้ากระดาษแผ่นที่ว่าขึ้นดู และเจ๊ก็เบิกตาโตจนเจ๊อ้ายที่นั่งอยู่ข้างกันต้องรีบขยับหัวชะโงกมองตาม และเจ๊ก็ตกอยู่ในสภาวะเดียวกันค
“หนูทำผัวหลงได้ขนาดนี้ น่าจะดีใจ…” สายตากระหายหิวยังคงหลุบลงมอง พร้อมกันบั้นท้ายหนาก็หดเกร็งทุกจังหวะที่มีการเบียดอัดความแข็งกร้าวเข้าไปจนสุดทาง เพราะรู้ว่าคงจะต้องให้เขาได้ปลดปล่อยสักหนึ่งรอบฉันก็ได้แต่ยืนแข้งขาสั่นใช้แขนสองข้างโอบรอบเหนือบ่ากว้าง ยอมพยักหน้าตามใจในที่สุด
Special 5 หลายเดือนต่อมา เรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ที่บ้านของฉันกับเฮียยักษ์… เพื่อนทุกคนมารวมตัวกันที่นี่เนื่องในวันเกิดของหนูยิ้มหลานสาวคนโตของกลุ่มที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นปฐมวัยหลังจากเวลาผ่านไปหลายปีนับตั้งแต่ตอนนั้นที่หลานยังเป็นเพียงเด็กน้อยตัวอ้วนป้อ
“วันนี้น้องของเจ๊สวยมาก”“เจ๊ก็เหมือนกัน”“ขอให้ความรักยืนยาวยั่งยืนตลอดไปนะซอล”“ขอบคุณนะคะ”“ยักษ์เป็นคนดีจะต้องดูแลซอลได้ดีมากแน่ ๆ”แล้วอีกฝ่ายก็กลับเสียงสั่นเครือขึ้นมาทั้งอย่างนั้น แต่ก็ได้เห็นแค่เพียงแวบเดียว เจ๊พริกพยายามเอ่ยต่อด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ“เพื่อนเจ๊จะต้องทำให้ซอลมีความสุขมากแน่นอน
Special 4หลายปีต่อมางานแต่งงาน“ตื่นเต้นไหม?”“นิดหน่อยค่ะ”“ตอนเจ๊แต่งก็ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน”“ตอนนั้นดีใจมากเลยใช่ไหมคะ?”“เหมือนฝันอะไรแบบนั้น”“หนูก็เหมือนกัน…”“เจ๊พริก เฮียยักษ์โทรมาถามว่ากดเงินสดมาให้รึยังคะ?”การสนทนาแบบเป็นส่วนตัวระหว่างฉันกับคนที่นั่งอยู่ข้างกันเป็นอันต้องสิ้น
Special 3สองเดือนผ่านไป“ฝนตกขนาดนี้ ขับไปก็ได้รถคว่ำตายพอดี”“หนูไม่อยากให้เฮียขึ้นห้อง”“ถ้าเฮียจะทำอะไรหนูจริง คงไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านมาขนาดนี้”“…”“ช่างมัน เดี๋ยวเฮียนั่งรอฝนหยุดในรถได้ไม่เป็นไร”“…”จะว่าบ้าก็บ้า…แต่เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันกับคนข้าง ๆ สนิทสนมกันในระดับหนึ่งที่อาจเรียกได้ว่าเป็น ‘พี
Special 2สามชั่วโมงต่อมาและฉันเองในตอนนี้…ก็อยู่ในสภาวะอารมณ์ที่ไม่ปกติพอกัน…เสียงคลื่นซัดเข้าหาชายหาด ประกอบกับสายลมลอยโชยพัดปะทะเข้าหาร่างกายทำเอาคลายความกรุ่นกังวลในใจลงได้ชั่วขณะหลังจากหย่อนกายลงนั่งที่ชายหาดได้ราวหนึ่งชั่วโมง เบียร์ก็ถูกเปิดดื่มไปหลายขวด ระหว่างเสียงคลื่นลมดังคลอ ก็มีเสียง
ร่างโปร่งสูงดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าหยุดยืนที่หน้าเคาน์เตอร์ ก็ยืนเงียบอยู่นานจนฉันเองต้องเป็นฝ่ายร้องขอคำสั่งซื้อด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะไม่หงุดหงิด “รับอะไรดีคะ?” “อเมริกาโนครับ” ริมฝีปากหยักลึกคลี่ยิ้มกว้างราวกับจะกวนไม่ต่างไปจากเดิม ส่วนฉันที่กำลังอยู่ในเวลางานก็ไ