Chapter 1: Desisyong Pagpapakasal

"MAGPAPAKASAL ka kay Marcus, Purity! Nakapagdesisyon na kami ng papa mo," balitang ikinagimbal ni Purity. Kauuwi lamang niya ng bahay galing sa university. Pagkatapos ay ipinatawag siya sa libary ng papa niya at ito ang bumungad sa kanya na sabi ng mama niya.

"Bakit po? Ma, nag-aaral pa po ako at gusto kong makatapos ng kolehiyo. Tsaka ayoko pong magpakasal kay Marcus." Mariing tanggi niya.

Napatiim si Sheena, matigas talaga ang ulo ng kanyang anak. Alam na niyang tututol ito sa maging desisyon nila ni Pat. Pero wala na itong magagawa. Dahil nakatakdang ikasal si Purity kay Marcus at 'di na mababali ang plano.

"Hija, palubog na ang kompanya at tiyak akong hindi mo matatapos ang pag-aaral mo kung magkagayong mawawala ang nag-iisang kabuhayan ko. Gusto mo bang pati ang bahay at ang kotse mo ay kunin ng bangko?" Untag ni Pat, nakikiusap ang tingin niya sa kanyang anak.

Bumaling ng tingin si Purity sa papa niya. "Wala na po bang ibang paraan? Kaya ko naman pong magtiis na 'di maganda ang bahay natin o kahit wala akong kotse. Kaya ko pong magcommute araw-araw pagpasok sa university. Magta-trabaho po ako, pa. 'Wag niyo lang po akong ipakasal kay Marcus." Siya naman ang nakikiusap sa kanila na 'wag ipakasal sa negosyanteng si Marcus.

Awa ang rumehistro kay Pat sa nakikita sa mga mata ng anak. Wala itong choice kundi sundin ang napagkasunduan. Mahalaga ang kompanya sa kanya. Mawawala ang kanilang kabuhayan kung mawawala ang kompanya. Lahat ng karangyaang natatamasa nila ay maaring kunin ng bangko. Si Marcus ang magsasalba sa kompanya sa pagkalugi. Pero bago iyon ay kailangan munang pakasalan ni Purity ang matandang binatang si Marcus Alanday. Ang hininging kapalit ng lalaki ay ang kanyang bunsong anak.

Si Marcus Alanday, kuwarenta taong gulang, isang bilyonaryo at nagmamay-ari ng iba't ibang negosyo sa bansa. Dahil sa pagiging abala sa kanyang mga negosyo ay napag-iwanan ito ng panahon. Iyon lamang dinig niyang isang babaero at may pagka-masama ang ugali nito. Umaasa si Pat na magbabago ang ugali ni Marcus sa oras na maikasal sa kanyang bunsong anak.

"No! Magpapakasal ka kay Marcus. And that's final!" Bulyaw na sabat ni Sheena.

"Ma, bakit hindi na lang po si Ate Clarity ang ipakasal niyo kay Mr. Alanday? Siya naman po ang panganay sa aming dal'wa," katuwiran ni Purity.

Naalarma at napatayo mula sa upuan si Clarity. Napaturo siya sa kanyang sarili saka humarap sa katapid. "Ako ba? Eh, ikaw ang gusto ni Mr. Alanday. Saka pagkakataon mo ng yumaman, Purity. Hindi mo na kakailanganin na magtrabaho 'pag ang matandang 'yon ang naging asawa mo."

"Ate, hindi ko naman hinangad na yumaman. Ang pangarap ko ay makatapos ng kolehiyo at magkaroon ng diploma. Iyon ang importante sa akin."

Napakunot ang noo ni Clarity. "Masyado kang mayabang. Ang sabihin mo ayaw mo lang tulungan sina mama at papa sa problema nila. Ayaw mo nun, magiging bayani ka, Purity, sa mga mata namin. Mababawi natin ang bahay sa bangko at hindi tuluyang babagsak ang kompanya oras na pakasalan mo si Mr. Alanday."

Ang dami pa niyang pangarap. Kung mag-aasawa siya ng ganito kaaga, maraming marami ang mawawala sa kanya. Hindi ata madali ang pag-aasawa.

Umiling-iling si Purity at matalim na tumingin sa kapatid. "Ayoko nga, ate! Bakit ba pinipilit mo ako? Tutal, ikaw ang may gusto. Ikaw ang magpakasal sa kanya!" Asik niyang sagot.

Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ni Purity. Sapo niya ang kanyang pisngi na nasaktan habang nanlalaki ang mga matang napalingon sa mama niya.

"Wala kang utang na loob! Pinag-aral ka namin, binihasan at pinapakain. Pagkatapos ganyan ka magsalita sa Ate Clarity mo. Kung hindi ako pumayag na tumira ka sa pamamahay ko, 'di sana nasa kalye ka ngayon natutulog. Tandaan mo, Purity. Bunga ka lang ng kasalanan ng papa mo! Kaya't sa ayaw at gusto mo, pakakasal ka kay Marcus." Mariing sumbat ni Sheena. Binalingan niya ang asawa. "Pagsabihan mo 'yang anak mo, Pat. Kapag hindi niya pinakasalan si Marcus, palalayasin ko siya sa bahay ko!"

Ang masakit na katotohanan ang sumampal sa kanya. Mas masakit iyon kaysa sa sampal na natamo niya kanina mula rito.

Kaya ganoon na lamang ang trato ng Mama Sheena niya sa kanya, ay dahil hindi siya tunay na anak. Anak siya sa ibang babae ng papa niya. Ngunit, hindi niya nasilayan ang mukha ng kanyang tunay na ina. Dahil ibinigay siya sa papa niya noong siya'y sanggol pa lamang.

'Di naman siya reklamador. Ang mahalaga sa kanya ay ang papa niya. Kahit pa halos gawin siyang utusan sa mismong bahay nila ay tinatanggap na lamang niya. At kaya ganoon rin ang trato sa kanya ng nakakatandang kapatid, para siyang basura para r'to.

Napayuko si Purity. Tumaas-baba ang kanyang balikat at impit na umiyak. 'Di rin naman siya kalampihan ng papa niyam. Wala itong lakas ng loob salungatin ang asawa nito. Dahil sa malaking pasanin na dala nito sa pamilya, siya mismo. Isa siyang salinggit, sampid, nakikihati at putok sa buho.

Kaya gusto ni Purity na makatapos ng pag-aaral. Nang nakaalis na siya sa impyernong bahay nila. Ayaw naman niyang magpakasal kay Mr. Marcus Alanday, halos kalahati ng edad niya ang agwat nila. Siya biente pa lamang at si Mr. Alanday ay kwarenta na ang edad. Hindi nalalayo sa edad ng papa niya.

Napayuko siya, walang nagawa ang kanyang mga pag-iyak niya. 'Di rin naman siya papanigan ng ama.

Lumabas ng library si Sheena at bago sumunod si Clarity ay inirapan siya muna nito. Naiwan silang mag-ama sa loob.

Tumayo si Pat at lumapit kay Purity. Umupo siya sa tabi nito at niyakap patagilid ang kanyang anak. Inihilig naman ng dalaga ang ulo sa balikat ng kanyang ama habang patuloy na umiiyak.

"Pumayag ka na, anak. Alang-alang na lamang sa akin. Alam ko kung gaano mo ako kamahal at alam ko na pagbibigyan mo ang kahilingan ko. Sa oras na mabawi natin ang kompanya, puwede ka namang magfile ng diborsiyo kay Marcus pagkatapos. Ito lang, Purity. Please," pagmamakaawa ni Pat sa kanyang anak, umaasang pagbibigyan siya nito.

Pinunasan ni Purity ang kanyang mga luha sa mata saka umayos ng upo. "Pag-iisipan ko po, pa." Ang tanging nasagot niya.

Ganoon na lang ba ang tingin ng ama sa kasal? Pagkatapos magpakasal, kung ayaw mo na. Basta-basta ka na lang makikipaghiwalay. Hindi naman na siya magtataka. Kaya nga siguro siya nabuo, kaunting problema lamang nilang mag-asawa. Naghanap kaagad ito ng kalinga sa piling ng iba.

Sumilay ang ngiti sa labi ni Pat, hinawakan niya ang kamay ni Purity. "Pangako ko sayo, pagkatapos ng kasal mo kay Marcus. Hahayaan ka na namin. Hindi mo na kailangang maghirap na pakisamahan ang Mama Sheena mo at ang Ate Clarity mo. Matatahimik ang mundo mo kasama si Marcus. Di ba, 'yon naman ang gusto mo? Ang tuluyang matanggap ka ng kapatid mo at ng mama mo at magkaroon ka ng katahimikan," pangungumbinsi niya na may kalakip na kondisyon.

Ang hirap na may pamilya ka nga pero parang wala naman. Dahil sa kasalanan na hindi naman niya ginawa, sa kanya isinisisi ng mama niya. Simula pagkabata ay hindi siya nakaramdam ng tunay na pagmamahal ng isang ina. Sigaw at sampal ang palagi niyang natatanggap sa Mama Sheena niya. Idagdag pa na may kapatid siyang katulong ang trato sa kanya.

Tumayo ang papa niya at tinapik-tapik siya sa kanyang balikat bago lumabas sa library. Nang mapag-isa na si Purity ay napahagulhol siyang muli. Pinakawalan ang mas malakas na pagtangis.