Mag-log inShare
Chapter 27
Huling Na-update:
2024-08-16 16:43:48Kaugnay na kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 28
Chapter 28 Dixon POV Kanina pa ako na-iinis sa ka lunch meeting ko, dahil panay itong tumitingin sa aking secretary. Kaya hindi maganda ang aking mood. Katunayan nga ay pati ang secretary ko ay hindi ko pinansin, hanggang nakabalik na kami sa kompanya ay hindi ko iyon pinansin o kinakausap. Hindi ng tagal ay agad rin kami nakarating sa opisina ko kaya agad akong pumasok saka sinara. "Fuck, fuck, fuck!" mura ko habang pa bagsak akong umupo sa aking upuan. Hanggang nakita ko ang aking secretary kung paano ngumiti ito habang hawak ang bulaklak na inilagay ko sa kanyang table Kaya nawala ang aking inis at galit. Napalitan ito ng isang ngiti sa aking labi. "Buti na lang at nagustuhan nya ang inilagay ko," sambit ko sa aking sarili. Kaya agad akong napa pasipol-sipol habang pumipirma sa mga pinasang documents sa aking table. Ngunit bigla akong na inis ng nakita ko may lumapit na isnag lalake, mas na inis ko ng nakitang paano nya ito ngiti ang lalaking kausap si Anne kaya dali-dali a
Huling Na-update : 2024-08-16CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 29
Chapter 29 Anne POV Nalilito ako sa inakto ng aking amo. Parang ewan. 'Naku, di kaya nabaliw ito o hiniwalayan siya ng kanyang nobya? Eh ano naman ang pakialam ko basta gagawin ko ang aking trabaho.' Sabi ko sa akiy isip. Hanggang niyaya nya ako nito na aalis kami ng aking amo, dahil may meeting kaming dadaluhan. Hindi nagtagal ay agad ding natapos ang meeting kaya bumalik kami sa opisina. Pagdating namin doon ay may na abutan akong isang table doon na dati kong pwesto, kaya doon sana ako pupunta ngunit bigla na lang nagsalita ang aking amo. "At saan ka balak pupunta, Ms. Anne?" tanong nya sa akin. "Sa table ko po, sir," sabay turo sa dati nitong table. "Tsk! Diba sabi ko sayo kanina na doon ka sa loob. At isa pa, hindi para sayo yan, para sa assistant secretary mo," bigkas nya sa akin. Napanganga lang ako dahil sa kanyang sinabi. "Kailangan pa ba yun, sir?" takang tanong ko. "Yes, kaya pumasok ka na," sagot nya sa akin. Wala akong nagawa sa kanyang sinabi kay
Huling Na-update : 2024-08-16CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 30
Chapter 30 Dixon POV Pagkatapos ng aking gawain, agad kong pinatay ang laptop at umalis. Nag-ring ang aking telepono. Tiningnan ko muna kung ang aking hilaw na ina o ang aking nobya na laging tumatawag. Ngunit si Klaus pala ang tumawag. "Tol, asan ka na? Kanina pa kami nag-aantay dito. Alam mo naman na ngayon ang opening ng ating bar," bigkas nito sa kabilang linya. Kaya doon ko lang naalala na ngayon pala ang opening, pero pasado 8 PM na pala. "Sorry, nalimutan ko. Pasensya na," hinging paumanhin ko dito. "Asan ka ba? At alam mo ba, andito ang nobya mo tol at may kasama siyang lalaki," sambit nito pero wala akong pakialam kung anong gawin nya sa kanya buhay. "Hayaan mo na. Andito pa ako sa opisina at diretso lang ako dyan," tugon ko dito. "Okey, nasa VIP room lang kami," sagot naman nito sabay patay sa phone, saka ako lumabas. Paglabas ko, agad sumalubong ang aking bodyguard na naghihintay sa akin. Tinanguan ko lang ito at simbahang pupunta kami sa bagong opening na
Huling Na-update : 2024-08-17CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 31
Chapter 31 Warning Alert: SPG 🔞 Pagkahiga ko sa kama, may naramdaman ko mainit na bagay kaya pinagapang ko ang aking kamay hanggang napunta ito sa isang malambot na bagay. Pinipisil-pisil ko ito hanggang nakarinig ako ng isang ungol na nagpainit sa aking katawan at nagpagising sa aking alaga. Agad kung umibabaw at inamoy ang leeg nito. "Hmmmm, bakit pamilyar ang iyong amoy," sambit ko," sabi ko na lasing na boses. Hinalikan ko ito sa leeg at sinipsip hanggang mapunta sa bibig nito at siniil ko ito ng halik. "Kung isang panaginip ito, gusto kong sulitin. Aangkinin kita paulit-ulit," sabi ko habang dinidilaan ang mukha at leeg nito. Madali lang nahubad ko ang suot nito dahil naka-dress lang ito. Sinunggaban ko ang isang dibdib habang ang isang kamay ay abala sa paghimashimas sa isa. Sinipsip ko ito na parang isang uhaw na sanggol, salitan kong sinubo hanggang ang isang kamay ay bumaba patungo sa kweba sa babaing kinasabikan ko. Dinilaan ko ang kanyang punong tainga at binig
Huling Na-update : 2024-08-18CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 32
Chapter 32Anne POVDalawang araw kaming nagpahinga. Kahit papaano ay humupa ang sakit sa aking katawan. Ngayon ay araw ng Lunes, wala akong choice kundi pumasok. Sana ay walang ibang mangyayari kasi kinakabahan talaga ako."Okay ka lang, Bestie?""Oo, okay lang ako.""Sure ka? Namutla ka man gyud. Baka may sakit ka, pwede naman siguro na hindi ka muna pumasok."Sabi nito na may halong Bisaya kaya napangiti ako."Hay nako, Celyn, maayo pa mag-Bisaya na lang ta. Bahala na sila dili kasabot kung makadungog man sila sa atuang istorya," bigkas ko. Andito kasi kami sa jeep, sumasakay dahil nasiraan daw sa daan ang sundo namin. I mean, sundo niya, naki-sakay lang ako. Mapasabi na lang ako ng "sana all" dahil may boss siyang sobrang maalalahanin. Pero ewan ko sa ibang kasama niya sa trabaho."Mao, no, bahala sila na maninaw. Basta ang mga Bisaya, mga gwapa ug buotan pa gyud," sabay ngiti nito. Tumawa lang kami, pero may isang matanda na ngumiti ng bahagya. Siguro nakaintindi ng Bisaya."Bi
Huling Na-update : 2024-08-18CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 33
Chapter 33 Miss Sanchez (Patricia) POV Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa aking magaling na ina, o mas kilalang Mrs. Floyd, na ina-inahan ni Dixon. "Nagpabuntis ka man lang kay Dixon sana para makuha natin ang lahat ng kayamanan nila. Hindi mo talaga ginagamit yang utak mo, puta!" galit nyang sani sa akin. Hindi ko alam kong anak nga ba nga ako o hindi. "Mama, alam mo naman na may fiancé na ako. Matagal na namin itong hinihintay na magka-anak," sagot ko sa kanyang sinabi habang dumadaloy ang luha ko sa aking mga mata. "Bobo, ka ba! Pag yan nalaman ni Dixon, hiwalayan ka niya. Ipalaglag mo ang bata na 'yan, walang magandang maidudulot sa iyo. Pupulutin tayo sa putikan," wika nya sa akin kaya agad akong natakot sa kanyang sinabi. "Mama, maawa ka sa aking anak, apo mo rin 'ito," bigkas ko habang umiiyak dahil sa takot kong anong mangyari sa aming dalawa ng akin anak. "Sige, payag akong huwag mong ipalaglag ang bata pero hiwalayan mo ang iyong lalake na 'yan at pu
Huling Na-update : 2024-08-18CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 34
Chapter 34 Someone’s POV Nakatingin lang ako sa mga kinikilos ng aking minamatyagan, walang iba kundi si Anne Tambalos. Ito ay misyon ko mula sa isang maimpluwensyang tao at makapangyarihan. Walang iba kundi ang kanyang lolo, ama ng kanyang ina. Tinawagan ko ang aking boss. Dalawang ring lang ay sinagot na ito. Nireport ko lahat ng nasaksihan ko—kung ano ang nakita ko sa kanyang mata tuwing nakikita niyang ang boss ay kasama ang nobya nito, gaano ito nasasaktan, at kinakaya ang mga hamon sa buhay. Kung sino ang naglalait dito, wala akong tinira. Lahat ng nalalaman ko ay isinawalat ko.Tulad noong binabantaan ito sa stepmother ng kanyang amo, buti ma lang at hindi ito napaapi kaya napangiti ako ng lihim. "Boss, may gustong manakit sa iyong apo. Ang stepmother ng kanyang amo," sabi ko dito. “That stupid old woman," galit nitong bigkas. “Ano ho ang gagawin ko, boss?” sabit ko. “FOLLOW THAT OLD WOMAN, report to me immediately," malamig nitong sabi. “Copy, boss," sagot k
Huling Na-update : 2024-08-19CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 35
Chapter 34 Dixon's POV Hanggang ngayon, palaisipan pa rin sa akin kung paano nabuntis ang nobya ko. Sa loob ng isang buwan, wala kaming sex life dahil hindi ako tinatayuan man lang. Tanging ang secretary ko lamang ang tinatayuan ko, lalo na't nalaman ko na ang one-night stand ko sa Bohol ay iisa lamang sila. Naputol ang aking iniisip nang magsalita si Anne. "Excuse po, sir. May important meeting po kayo ng 9 AM sa iyong ina. Sa lunchtime din po ay may meeting kayo ni Mr. Casper," sabi niya sa akin. "Okay, thanks," sagot ko agad. Wala itong tugon kaya sinundan ko na lang siya ng tingin hanggang nakaupo siya sa kanyang table. Apat na araw na ang lumipas at wala man lang siyang sinabi tungkol sa nangyari sa amin, o baka hindi niya alam na ako ang kumuha sa kanyang puri. "Fuck!" bigla kong nabigkas nang malakas kaya napatalon siya ng bahagya. "Sir? Galit kayo?" tanong niya sa akin. "No, no. May iniisip lang ako. Hindi ko alam na nabigkas ko pala. Continue your work, do
Huling Na-update : 2024-08-20
Pinakabagong kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
