Library
Maghanap
Home / Romance / CEO'S UNEXPECTED BABY / Chapter 31

Share

Chapter 31

Author: SKYGOODNOVEL
last update Huling Na-update: 2024-08-18 14:25:13

Chapter 31

Warning Alert: SPG 🔞

Pagkahiga ko sa kama, may naramdaman ko mainit na bagay kaya pinagapang ko ang aking kamay hanggang napunta ito sa isang malambot na bagay.

Pinipisil-pisil ko ito hanggang nakarinig ako ng isang ungol na nagpainit sa aking katawan at nagpagising sa aking alaga. Agad kung umibabaw at inamoy ang leeg nito.

"Hmmmm, bakit pamilyar ang iyong amoy," sambit ko," sabi ko na lasing na boses. Hinalikan ko ito sa leeg at sinipsip hanggang mapunta sa bibig nito at siniil ko ito ng halik.

"Kung isang panaginip ito, gusto kong sulitin. Aangkinin kita paulit-ulit," sabi ko habang dinidilaan ang mukha at leeg nito. Madali lang nahubad ko ang suot nito dahil naka-dress lang ito. Sinunggaban ko ang isang dibdib habang ang isang kamay ay abala sa paghimashimas sa isa. Sinipsip ko ito na parang isang uhaw na sanggol, salitan kong sinubo hanggang ang isang kamay ay bumaba patungo sa kweba sa babaing kinasabikan ko. Dinilaan ko ang kanyang punong tainga at binig
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Mga Comments (2)
goodnovel comment avatar
Maricel Cordova
Nice story
goodnovel comment avatar
Donnabelle Tanghal Cagayuman
Good story.........
Tignan lahat ng Komento
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 32

    Chapter 32Anne POVDalawang araw kaming nagpahinga. Kahit papaano ay humupa ang sakit sa aking katawan. Ngayon ay araw ng Lunes, wala akong choice kundi pumasok. Sana ay walang ibang mangyayari kasi kinakabahan talaga ako."Okay ka lang, Bestie?""Oo, okay lang ako.""Sure ka? Namutla ka man gyud. Baka may sakit ka, pwede naman siguro na hindi ka muna pumasok."Sabi nito na may halong Bisaya kaya napangiti ako."Hay nako, Celyn, maayo pa mag-Bisaya na lang ta. Bahala na sila dili kasabot kung makadungog man sila sa atuang istorya," bigkas ko. Andito kasi kami sa jeep, sumasakay dahil nasiraan daw sa daan ang sundo namin. I mean, sundo niya, naki-sakay lang ako. Mapasabi na lang ako ng "sana all" dahil may boss siyang sobrang maalalahanin. Pero ewan ko sa ibang kasama niya sa trabaho."Mao, no, bahala sila na maninaw. Basta ang mga Bisaya, mga gwapa ug buotan pa gyud," sabay ngiti nito. Tumawa lang kami, pero may isang matanda na ngumiti ng bahagya. Siguro nakaintindi ng Bisaya."Bi

    Huling Na-update : 2024-08-18

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 33

    Chapter 33 Miss Sanchez (Patricia) POV Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa aking magaling na ina, o mas kilalang Mrs. Floyd, na ina-inahan ni Dixon. "Nagpabuntis ka man lang kay Dixon sana para makuha natin ang lahat ng kayamanan nila. Hindi mo talaga ginagamit yang utak mo, puta!" galit nyang sani sa akin. Hindi ko alam kong anak nga ba nga ako o hindi. "Mama, alam mo naman na may fiancé na ako. Matagal na namin itong hinihintay na magka-anak," sagot ko sa kanyang sinabi habang dumadaloy ang luha ko sa aking mga mata. "Bobo, ka ba! Pag yan nalaman ni Dixon, hiwalayan ka niya. Ipalaglag mo ang bata na 'yan, walang magandang maidudulot sa iyo. Pupulutin tayo sa putikan," wika nya sa akin kaya agad akong natakot sa kanyang sinabi. "Mama, maawa ka sa aking anak, apo mo rin 'ito," bigkas ko habang umiiyak dahil sa takot kong anong mangyari sa aming dalawa ng akin anak. "Sige, payag akong huwag mong ipalaglag ang bata pero hiwalayan mo ang iyong lalake na 'yan at pu

    Huling Na-update : 2024-08-18

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 34

    Chapter 34 Someone’s POV Nakatingin lang ako sa mga kinikilos ng aking minamatyagan, walang iba kundi si Anne Tambalos. Ito ay misyon ko mula sa isang maimpluwensyang tao at makapangyarihan. Walang iba kundi ang kanyang lolo, ama ng kanyang ina. Tinawagan ko ang aking boss. Dalawang ring lang ay sinagot na ito. Nireport ko lahat ng nasaksihan ko—kung ano ang nakita ko sa kanyang mata tuwing nakikita niyang ang boss ay kasama ang nobya nito, gaano ito nasasaktan, at kinakaya ang mga hamon sa buhay. Kung sino ang naglalait dito, wala akong tinira. Lahat ng nalalaman ko ay isinawalat ko.Tulad noong binabantaan ito sa stepmother ng kanyang amo, buti ma lang at hindi ito napaapi kaya napangiti ako ng lihim. "Boss, may gustong manakit sa iyong apo. Ang stepmother ng kanyang amo," sabi ko dito. “That stupid old woman," galit nitong bigkas. “Ano ho ang gagawin ko, boss?” sabit ko. “FOLLOW THAT OLD WOMAN, report to me immediately," malamig nitong sabi. “Copy, boss," sagot k

    Huling Na-update : 2024-08-19

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 35

    Chapter 34 Dixon's POV Hanggang ngayon, palaisipan pa rin sa akin kung paano nabuntis ang nobya ko. Sa loob ng isang buwan, wala kaming sex life dahil hindi ako tinatayuan man lang. Tanging ang secretary ko lamang ang tinatayuan ko, lalo na't nalaman ko na ang one-night stand ko sa Bohol ay iisa lamang sila. Naputol ang aking iniisip nang magsalita si Anne. "Excuse po, sir. May important meeting po kayo ng 9 AM sa iyong ina. Sa lunchtime din po ay may meeting kayo ni Mr. Casper," sabi niya sa akin. "Okay, thanks," sagot ko agad. Wala itong tugon kaya sinundan ko na lang siya ng tingin hanggang nakaupo siya sa kanyang table. Apat na araw na ang lumipas at wala man lang siyang sinabi tungkol sa nangyari sa amin, o baka hindi niya alam na ako ang kumuha sa kanyang puri. "Fuck!" bigla kong nabigkas nang malakas kaya napatalon siya ng bahagya. "Sir? Galit kayo?" tanong niya sa akin. "No, no. May iniisip lang ako. Hindi ko alam na nabigkas ko pala. Continue your work, do

    Huling Na-update : 2024-08-20

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 36

    Chapter 36 Anne POV Hindi ko alam na nakatulugan ko pala ang sama ng loob ko. "Sino ba naman ako para ipagtanggol? Hamak na secretary lang ako," sabi ko sa aking sarili ng mahinang tinig. "Pero hindi ko maiwasang masaktan," dagdag kong sabi. 'Wag kang magpadala sa damdamin mo, babae. Kaya mo 'yan,' sabi ng isip ko. Tiningnan ko ang aking pang-bisig na relo. 3:30 pm na pala ng hapon, kaya napa-tingin ako sa table ng aking amo. "Nakabalik na kaya ang amo ko dito? Sana hindi. Paano na lang kung naabutan akong tulog dito? Baka masisante akong bigla," bigkas ko ng mahina. Ngunit napako ang aking paningin sa laptop na may nakadikit na isang note. "Patay, mukhang nakabalik na nga. Teka, ano kaya ang nakasulat dito?" wika ko sabay kuha at binuklat ko ito saka basa. MISS TAMBALOS, GO HOME EARLY AND REST. = DSF = Napangiti ako bigla dahil sa aking nabasa. "So, pwede na akong umuwi. Tamang-tama, gustong kumain sa labas ng fistball at mangga na may sawsawang sili na may b

    Huling Na-update : 2024-08-20

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 37

    Chapter 37 Kumaway lang ako. Saka pinikit ang aking mata. Hindi nagtagal ay minulat ko ito dahil natanto kong hindi ko pala naibigay ang address kung saan ako magpapahatid. Pero laking pagkamangha ko dahil eksaktong daan ang aming tinahak. Ilang minuto lang ay nasa tapat na ako ng building. Kahit nagtataka ako, binalewala ko na lang, baka sinabihan na ito ni kuya guard kanina. Agad kong inabutan ng bayad ang driver at kinuha ang dala kong eco bag. Saka bumaba at dumungaw sa driver. "Salamat po, manong driver," saka ako ng papasalamat. "Walang ano man, senyorita," bigkas nito saka pinatakbo paalis. Naka-kunot noo lang ako habang nakatanaw sa naturang taxi na papaalis. "Ang weird nila," tanging sambit ko. Ihahakbang ko sana ang aking paa nang biglang sumulpot si Ann sa aking gilid. "Hello. Good morning, Anne," bigkas ni Ana sa akin. "Oh, hello. Good morning too," bati ko din dito. "Halika na, sabay na tayong pumasok," anyaya niya sa akin. "Sige," sang-ayon ko.

    Huling Na-update : 2024-08-20

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 38

    Chapter 38 "I'll talk to you later," sabi lang nito. "What’s my schedule today?" malamig nitong sabi. Kaya tumikhim ako nang mahina para mawala ang bara sa aking lalamunan. "You have a meeting with Miss Sharon at 10 AM sa Korean restaurant." "Good. Aalis muna kami, may pupuntahan kami. Maghanda ka sa baba, dadaan ka sa driver ko mamaya. Dalhin mo ang mga documents para sa meeting." "C-copy, sir," pilit kong wag mapiyok ang aking boses dahil may kung anong nagbabara sa aking lalamunan. Pagkatapos namin mag-usap, agad kong ginawa ang mga gawain ko. Hindi ko namalayang umalis na pala sila. Napangiti lang ako ng wala sa sarili, ngiti na may pait at lungkot. "Hay, mahirap ang magmahal sa isang taong may mahal nang iba," sabi ng isip ko sabay buntong-hininga. Inayos ko ang mga documents na dadalhin ko. Napagdesisyunan kong bumaba kahit 9:30 AM pa lang. Habang nasa lobby ako, natanaw ko ang mga apo ni manong kaya agad akong lumapit doon. Lumingon sila sa akin at tumakbo pap

    Huling Na-update : 2024-08-21

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 39

    Chapter 39 Dixon pov Hindi ako maka pagsalita ng nag bumati si Anne sa amin, dahil ayaw kung mahalata ni Patricia sa akin. Kahit na labag sa loob ko ay binig yan ko ito na malamig ng pakitungo. Yun kasi ang suggest ng mga kaibigan ko para hindi mahalata. Hanggang tinawag ako nito at nag paalam na mag leave ng isang buwan. Napa mura ako sa aking isipan dahil dalawang buwan ko syang hindi makikita pero mas okay na yun dahil magawa ko ang aking plano. Magsasalita na sana ako ngunit naunahan ako ni Patricia upang kumbinsihin ako. "I'll talk to you later," tanging sambit ko saka tumikim upang mawala ang nababara sa aking lalamunan. Bago ako nag-tanong kkung ano ang schedule ko ngayong araw. "What’s my schedule today?" malamig kong tanong. "You have a meeting with Miss Sharon at 10 AM sa Korean restaurant," sagot niya sa akin. "Good. Aalis muna kami, may pupuntahan kami. Maghanda ka sa baba, dadaan ka sa driver ko mamaya. Dalhin mo ang mga documents para sa meeting," u

    Huling Na-update : 2024-08-22

Pinakabagong kabanata

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 114: The Final

    Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 113

    Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 112

    Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   chapter 111

    Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   chapter 110

    Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 109

    Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 108

    Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 107

    Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula

  • CEO'S UNEXPECTED BABY   Chapter 106

    Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status