CHAPTER 106 FIVE YEARS LATER. . . “Grayson, love, can we go out naman later? You know, all week ka na lang nasa work mo. Nakaharap sa computer araw-araw. Ako naman ang tingnan mo okay?” ani Stacy sa malambing na boses. Grayson sipped on his coffee saka sinamaan ng tingin ang girlfriend niya. Yes, they are girlfriend and boyfriends now. It’s been a year since they became in a relationship at dahil lang iyon sa mommy ni Grayson. Pinagbigyan niya lang naman ito. But who is he fooling? Sarili niya lang naman. And until now, alam naman niya kung sino lang ang nilalaman ng puso’t isipan niya. “You know it’s the peak season ngayon, Stacy right? Summer time. There will be lots of VIP guest kaya imbes na unahin mo yang pagdi-date, let’s focus first on our guests.” Napacross arms sabay nguso si Stacy. Nagtatampo na talaga siya ng sobra rito. Sa isang taon kasi nila ay ni hindi niya man lang naramdaman na vina-value siya ni Grayson kahit siya naman ang andyan. “Yan naman lagi ang dahilan mo
HABANG Nagso-stroll sa mall ay kung anu-anong mga walang kwentang mamahaling bagay ang pinagbibili ng dalaga. Akala nga ni Grayson ay sa Japanese restaurant lang ang tungo nila pero may balak pa pala itong ibang puntahan. Nananakit na nga ang paa ng binata kakasama sa kanya. “Akala ko ba kakain lang tayo? Why are we even here?” inis nang tanong ni Grayson. Sa likod nila ay nakasunod lang ang tatlong maaasahan nilang body guards for safety purposes. “E, syempre I grabbed the chance na makasama ka dito sa mall. Lagi ka kasing nano-no sa akin so sorry na, love!” Paglalambing pa nito as she kissed Grayson’s cheek. “E ano pa bang magagawa ko? I’ve been here following you for the past 2 hours tapos hindi ka pa rin tapos?” iritable nitong sagot. Magdadahilan na naman sana si Stacy pero nag-interrupt bigla ang isa sa mga body guards ni Grayson. Isa ito sa pinagkakatiwalaan at close niya noon pa man. Halos kaibigan na niya ito. “Sorry to interrupt. Sir, sa tingin ko ay kailangan niyo itong
“Mommy, mommy, shall I bring this toy robot of mine?” magalang na tanong ni Baby Brixton. Nag-eempake na kasi sila ngayong araw ng mga gamit to go back home to the Philippines. E si Brixton, ayaw iwanan ang toy robot niya. Gusto niyang dala-dala niya pa rin ito hanggang Pilipinas. “Alright if you really want to bring that. But just one toy, okay?” Paalala naman ni Rebecca sa kanya. Napa-pout pa si Baby Brixton saka niya sinulyapan ang isang box niyang mga laruan. Bumuntong hininga ito. Kitang-kita ang lungkot sa mga mata niya na iwan ang iba niya pang mga laruan pero kailangan. “O-Okay, mom.” Napipilitan na lang nitong sagot. Agad naman na napansin ni Bryle ang pagkalungkot nito. “Don’t worry big boy. Bibilhan ka ni Daddy ng maraming laruan sa Philippines okay? Just smile na.” Mukhang naniwala naman si Brixton kaya umaliwalas naman ang mukha nito. “Okay po, Daddy Bryle.” Bryle pat his head. “Good boy. Tara na? Is that all that you want to bring?” he asked. Tumayo na naman si Re
AKALA ni Rebecca ay sa eroplano lang sila babyahe ng malayo at matagal. Yun pala, may kalayuan rin ang resort na pupuntahan nila. Ang dami nang nagbago kaya hindi na siya talaga pamilyar sa lugar. May family driver naman sina Bryle kaya naman hindi na sila napagod sa pagmamaneho. Maggagabi na nga rin. Nasa van sila ngayon at kasya silang lahat. Maluwag pa nga. Si Alexis kasi ay nauna nang umuwi dahil bibisita pa raw ito sa chicks niya at baka magtampo. Kaya naman tatlo na lang sila sa van ngayon at bumabyahe papuntang resort na sinasabi ni Mrs. Brianna. "Mom, malayo pa ba? Gabi na oh." Reklamo ni Bryle na halata naman na bagot na bagot na sa halos mag-iisang araw na byahe. Sumasakit na rin ang likod niya kakaupo. ""Don't worry, son. Malapit na rin naman tayo. Mga isang oras na lang na byahe." "Tumango-tango na lang ang binata. "Alright, mom." Maging si Baby Brixton ay pagod na rin. Gising pa naman ito dahil nilalaro niya ang toy robot niya. Buti na lang pinilit niyang dalhin ito.
MAAGA pang nagising ang lahat to pack up dahil pupunta na sila doon sa resort na dapat nilang puntahan for staycation. Tinungo agad ni Bryle ang kwarto nina Rebecca to wake them up. Pero gising na rin pala ang mga ito at mas ready pa kaysa sa kanya. “Wow, early bird ang mag-ina ah? So, how’s your sleep? Did you have a good night’s?” tanong niya pa. Tumango lang ang dalaga. “Yeah, but I need to wake up early kasi kailangan ko pang paghandain tong si Baby Brixton. Alam mo naman basta bath time, naghahabulan pa kaming dalawa.” Kwento naman ni Rebecca. “Alright. Tara na? I called the staff to take out our things.” Tumango lang si Rebecca. Ilang saglit pa ay nariyan naman agad ang mga staff to get their things. Naghihintay na rin pala sa baba ang magsusundo sa kanilang van. Nandoon si Tope, ang driver nila. Mabuti na lang at nakagawa ito ng paraan. “Mabuti na lang at naayos agad ang sasakyan,” wika pa ni Rebecca bago tuluyang sumakay sa kotse. “Mommy, where are we going again?” kunot
“Daddy Bryle!” tawag agad ni Baby Brixton nang makita niya ang kararating lang na si Bryle sa loob ng clinic. Nurse na lang kasi ang kasama niya at medyo nalulungkot at nababagot na siya. Agad na dumapo ang mga tingin ni Bryle sa tuhod nito na may bandage na. “A-Anong nangyari sa ‘yo?” nag-aalala nitong tanong sabay check sa bata. “Uhm, I just step on a big rock. I’m alright.” matapang na sagot naman ni Brixton. “Did you cry?”Bryle asked. Napayuko si Baby Brixton saka tumango-tango. “Yes, I did.” Bryle just pat his head saka binuhat na ito para dalhin sa kotse because they’re leaving. Pagdating nila sa kotse ay doon na nagkwento si Brixton kung anong nangyari sa kanya. Rebecca was very worried. “Sa susunod, do not run like that okay? You will make mommy worried! Anak naman e.” Brixton just pouted his lips. “Sorry, mom.” Hinalikan na lang ni Rebecca ang noo nito saka siya niyakap ng mahigpit. Hindi na ganon kahaba ang byahe nila dahil sa karatig resort lang naman pala sila pu
NAGMAMADALI at tila may importanteng sasabihin si Stacy habang binabaybay ang hallway papunta sa opisina nina Mrs. Henessy. Nanalaki ang mga mata nito at madaling madali. Tumutunog pa nga ang takong niya habang naglalakad. "Tita!" Bungad niya agad habang namimilog ang mga mata niya. Mukha niya pa lang ay tila iritable na at hindi natutuwa. Nagulat naman si Mrs. Henessy. Muntik pa nitong mailuwa ang iniinom niyang tsaa. Kunot noo nitong binalingan ng tingin ang dalaga. "What? Bigla bigla ka na lang nasigaw dyan? Anong problema mo Stacy?" "You won't believe what I saw saw, Tita Henessy!" sagot pa nito na parang nakakita ng multo. "Ano nga? Isa pang pabitin mo ikaw ang ibibitin ko e." "She is back! My goodness she's back!" Napahalukipkip si Mrs. Henessy. "Sino ba iyang sinasabi mo?" nagtataka nitong tanong. Kanina pa siya napapaisip pero wala talagang pumapasok sa isip niya. "Rebecca and Bryle is back! I even saw them at the hotel! My goodness! Pinaglalaruan talaga tayo ng tadha
CHAPTER 113NANGINGINIG ang mga kamay ni Rebecca nang makatapat sila sa pinto ni Bryle. Imbes nga pindutin nito ang doorbell ay tinitigan niya lang iyon ng ilang minuto. Nagtaka naman ang binata kaya naman napatingin ito kay Rebecca nang may pagtatanong.“Hindi ka ba magdo-doorbell?” he asked intently. Buhat buhat niya kasi si Baby Brixton.“A-Ah, o-oo. Ito na. P-Pipindutin ko na.” Alanganin pa nitong sagot.Matagumpay naman niyang napindot ang doorbell hanggang sa makarinig na sila ng yabag ng mga paa sa may bandang gate.“Mommy who’s house is this ba?” nagtatakang tanong ni Baby Brixton habang nilalaro ang dala dala niyang toy robot.“This is your grand parents house, anak,” malumanay na sagot ni Rebecca.Nang magbukas ang gate ay iniluwa non ang nanay niya. Tumanda na lalo ang itsura nito and she looks sad. Bakas iyon sa kanyang mga mata.Nasurpresa pa nga siya nang tumambad sa labas ng gate ng bahay nila si Rebecca na nakatayo lang kasama ni Bryle at isang maliit na bata.“R-Rebec